Roperunner 2016-2

RELATIETEST
zwemmen naar een swing-over (4 meter boven het
water), daarna zwemmen naar een brug, erop
klimmen en vervolgens van reling weer in het ijskoude
water springen. Daar werd manlief enigszins
geïrriteerd omdat ik, volgens hem, kleddernat stond
wortel te schieten. Maar ik durfde niet te springen!!!!!
Ik klom over de reling en liet mij zeer gecontroleerd
naar beneden zakken om vervolgens van zo laag
mogelijk te water te gaan. Manlief werd nu een beetje
boos op mij omdat dat volgens de regels niet mocht,
dus ik praatte op niet vriendelijke manier terug dat de
post het goed vond zo. Toen we allebei weer op de
wal stonden was de irritatie aan beide kanten
verdwenen en konden we onze helletocht vervolgen.
De relatie had een piepklein deukje opgelopen, maar
die was er ook al weer snel uit geklopt.
De volgende kilometers verliepen zeer voorspoedig,
de zon scheen en we konden prima opdrogen zodat
we het niet koud kregen. Ik kon het “tempo” prima
vasthouden. Het feit dat een ander echtpaar die wij
van de training kennen niet in beeld kwam (ze waren
5 minuten na ons gestart) hielp daar natuurlijk ook bij.
Na twee uur geploeter, vooral van mijn kant, kwamen
we bij een gedrocht van een hindernis: een rubberen
elastiek aan een balk.
En je moest over de balk heen!!! Manlief ging als eerste
en zonder een probleem ging hij over de balk heen, toen
was het mijn beurt. Het probleem van een elastiek is dat
je een voetklem maakt, maar als je omhoog wil gaan
rekt het elastiek uit en ben je net zover als waar je
begonnen was. Zeer frustrerend dus!!! Ik heb eerst wat
geprobeerd maar dat lukte niet en na een paar minuten
rusten ben ik met behulp van alle lichaamsdelen van
manlief die ik grijpen en gebruiken kon omhoog
geklommen en heb mij over de balk gewurmd. Dit alles
heeft hij zonder één zuchtje of kreuntje doorstaan en als
je weet wat ik weeg is dat een prestatie van formaat.
De finish was in zicht, mijn krachten waren aardig
geslonken en manlief begon het aardig koud te krijgen
omdat hij ver onder zijn tempo moest lopen, maar geen
irritatie of wanklank van ons beiden. Ik vond dat we
toen al geslaagd waren voor de test. Ik wist toen nog
niet wat er kwam natuurlijk: de eindhindernis. Weer een
gedrocht.
Een combinatie hindernis met apenhang, horizontaal
net onderdoor en weer apenhang. Ik gaf aan dat hij met
mij mee moest lopen, want mijn onderarmen voelden
aan als beton en daar had ik niet veel vertrouwen meer
in.
ROPERUNNER- 2016- 2 13