PVHH magazine | augustus 2016

introductie
Mag ik me voorstellen?
Mijn naam is Rob Burdorf en ik mag de
komende twee jaar de trotse voorzitter
van Patiëntenvereniging HOOFD-HALS
zijn. Ik ben vernoemd naar Robertus,
de Jezuïet die de leer verkondigde van
een andere Jezuïet, Thomas van Aquino,
naar wie de parochiekerk van mijn
ouders was vernoemd. Wij hebben iets
met de Jezuïeten, een priesterorde die
de wetenschap en het onderwijs hoog
in het vaandel heeft staan. Na de middelbare
school studeerde ik wiskunde
en keerde daarna direct terug naar het
middelbaar onderwijs, nu als docent.
4 Mei 2014 werd mijn strottenhoofd
verwijderd, er was een tumor geconstateerd.
Het spreken met de spraakprothese
ging prima en na de aanvullende
bestraling en de constatering dat ik
helemaal schoon was, stond ik al gauw
weer voor de klas. Ik had geluk, ook
met mijn werkgever!
Ik ontdekte de kringbijeenkomst,
zo’n warm bad waar
je ook nog wat kan leren!
Later wilde ik leren zwemmen met een
larkel. Daarvoor moest ik lid worden
van de NSvG. Het bleek een geweldige
club, zo veel vrijwilligers die zich inzetten
voor de belangen van gelaryngectomeerden.
Ik ontdekte de kringbijeenkomst,
zo’n warm bad waar je ook nog
wat kan leren! Daar wilde ik bij horen.
En zo is het gekomen….
En wie is dan
Pauline Roelfzema-Geurtsen?
Geboren in Schiedam, op 29 december
1947, als eerste van wat een gezin
van vijf kinderen zou worden (na mij
twee broers, daarna mijn zus, en als
hekkensluiter, dertien jaar na mij nog
een broer).
Toen nam ik me al voor na
mijn herstel wat voor lotgenoten
te gaan doen.
Officieel heet ik Pauline Josine; dit zijn
familienamen van mijn moeders kant.
Háár moeder heet Josina, verschillende
tantes heten Pauline. Toevallig genoeg
was dit ook één van de namen van
mijn (inmiddels overleden en ex-)
schoonmoeder. Ook de naam van de
moeder van mijn huidige man, en van
zijn (ook overleden) zus is Paulina.
Ik was voorzitter van Stichting Klankbord
en nu ben ik vicevoorzitter van
HOOFD-HALS en verantwoordelijk
voor de Commissie Lotgenotencontact.
Eind 2002 werd ik na de behandelingen
vanwege tongbasistumor (uitwendige
bestralingen, chemo, eenzijdige halsdissectie
en inwendige bestraling) uit
de Daniel den Hoed kliniek ontslagen.
Toen nam ik me al voor na mijn herstel
wat voor lotgenoten te gaan doen.
Met mijn werk én mijn fractiewerk
als gemeenteraadslid in Schiedam
bleek dat niet haalbaar, maar nadat
ik op mijn 66 e in 2013 met werken
stopte (en eind maart 2014 ook met
het raadswerk) kon ik dat voornemen
eindelijk uitvoeren.
HOOFD-HALS magazine augustus 2016 | 5