PVHH magazine | augustus 2016

interview
Tekst: Joke Baas | Fotografie: Rianne Valstar
Uitverkoop
> U was betrokken bij een ingrijpende gebeurtenis;
wat is er gebeurd?
Johan vertelt: “Drie maanden voor de sluiting van onze
zaak begonnen we met de uitverkoop. Op een dag drong
een overvaller, gewapend met een hamer en een vuurwapen,
de winkel binnen. Jarenlang hadden we met zoiets rekening
gehouden, maar op dat moment niet meer. Hij sloeg de
vitrines kapot en nam sieraden mee. We waren zo
verschrikkelijk boos dat hij aan onze spullen zat, dat we
gelijk op hem afstormden. Hij dacht waarschijnlijk dat hij
die twee zielige oudjes wel de baas zou zijn, maar daar
had hij zich lelijk in vergist!”
Viswijven
> Was u niet bang toen die man de winkel binnenkwam?
“Daar hadden we geen tijd voor, het ging allemaal zo snel.
Luid schreeuwend sprongen we op hem af. We leken wel een
stel viswijven! Een paar gealarmeerde collega-ondernemers
achtervolgden hem en nadat een vrouw hem liet struikelen
zijn zij bovenop hem gesprongen. ’s Avonds thuis, toen alles
goed tot ons doordrong, zaten we wel even na te trillen. We
hebben gelukkig veel spullen teruggekregen, gevonden op
straat. Geweldig dat er eerlijke mensen zijn, dat doet je goed.
De dag na de overval ging de winkel gewoon weer open, we
wilden ons die laatste weken van onze zaak niet zomaar
laten afpakken. We gingen door tot 24 december en daarna
gingen we met pensioen.”
“Nee hè, niet weer!”
> En toen kon u van uw pensioen gaan genieten?
Johan vervolgt: “Helaas niet! We hadden echt naar ons pensioen
uitgekeken. We wilden rust, leuke dingen doen, maar het
lot besliste anders. In januari begon ik te kwakkelen, ik kreeg
last met slikken en het eten verliep moeizaam. Na verschillende
onderzoeken bleek dat ik slokdarmkanker had.
Toen de diagnose ons verteld werd, riepen we uit ‘Nee hè, niet
weer!’ Ik was al eerder behandeld, met bestralingen, in 1989
en 2007, maar dan voor longkanker en stembandkanker.
Na de bestralingen ging ik toen vanuit het ziekenhuis meteen
weer aan het werk. Mijn klanten hebben niets gemerkt. Tja,
ik had wel een eigen zaak, dus er moest brood op de plank
komen. Maar nu moest ik geopereerd worden. In de zomer
van 2015 volgden uiteindelijk drie zware operaties in het
Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis.
Tijdens de eerste ingreep werden het strottenhoofd, de slokdarm
en lymfeklieren verwijderd. Er werd een verbinding
gemaakt tussen de keel en maag, een zogenaamde buismaag.
Een week later werd ik weer geopereerd omdat de buis niet
goed functioneerde en kort daarop volgde een derde ingreep
omdat de halsslagader het dreigde op te geven. Het had niet
veel gescheeld of ik was er niet meer geweest.”
Boos
> Heeft u gesproken met een van onze voorlichters?
“Ik heb twee maanden in het ziekenhuis gelegen en had
eigenlijk nog langer moeten blijven. Maar ik wilde dolgraag
naar huis en omdat Lia mij goed kon helpen met de verzorging
kreeg ik uiteindelijk toestemming. Er is in die periode
geen voorlichter bij me geweest, maar het is goed mogelijk
dat ik daar zelf debet aan ben. Na de tweede operatie werd
een uitspraak van mij niet goed begrepen en dacht men dat
ik in de war was. Opeens stonden er psychiaters aan mijn
bed. Ik was niet in de war, maar zó boos dat ik niet serieus
genomen werd dat ik iedere onbekende wegstuurde van mijn
kamer. Ik vermoed dat daar helaas ook de goedbedoelende
voorlichter bij was. Achteraf vind ik dat wel jammer.”
Beresterk
> U heeft lang in het ziekenhuis gelegen,
hoe ging het toen u weer thuis was?
“Mijn vrouw Lia functioneert inmiddels als een volleerd verpleegkundige.
Zij heeft het verzorgen van mijn tracheostoma
overgenomen omdat ik daar niet zo handig in ben. Zij heeft
dat in het ziekenhuis geleerd en het gaat haar heel goed af.
Ze is er niet bang voor en vindt het zelfs wel interessant.”
Lia vult aan: “Omdat hij ieder moment benauwd kan worden
door slijmvorming moet ik dat à la minute schoon kunnen
maken, soms wel tien keer per dag. Als we weg willen,
vraagt dat dus om een goede voorbereiding. Johan kan best
mee naar buiten hoor, hij is beresterk, maar even spontaan
de stad in gaan, is er niet meer bij.”
Stemversterker
> U bent raadslid in de gemeente Woerden,
wilt u de draad weer oppakken?
“O ja, graag zelfs, ik kan het niet laten! Ik reageer ook
regelmatig op persoonlijke titel op artikelen in kranten
met een ingezonden stuk. Ik heb deze allemaal bewaard
in een plakboek.
HOOFD-HALS magazine augustus 2016 | 9