SLAPEN-03-2018-LOW

32 | juni 2018
Lach en traan
Met een lach en een traan. En het zetten van ‘100tig handtekeningen’. Zo droegen Jan
Linker en zijn zuster Everdien hun familiebedrijf Bedding Company/ Bedding House op
16 april over aan de volgende generatie. Jan publiceerde kort na de overdracht enkele
foto’s op Facebook. Ik zag Jan zitten, aan het hoofd van de tafel. Terwijl Everdien
nog stukken ondertekende, keek Jan in de camera. Ik was er niet bij, maar voelde de
emotie. Daar ken ik Jan, Everdien en Henriëtte goed genoeg voor. Heel lang geleden
leerde ik hen kennen. Raakte onder de indruk van de passie, kennis, kunde en enorme
inzet waarmee ze bouwden aan hun bedrijf. Hoorde toen al dat Jan en Everdien van
plan waren hun bedrijf ‘later’ over te dragen aan Henriëtte van Beijnum. Of Henriëtte
dat toen ook al wist, weet ik niet. Maar ik begreep hun keuze wel.
Henriëtte is niet alleen een sublieme vakvrouw, maar ook nog eens ontzettend aardig.
Zo aardig dat mijn jongste dochter, toen 13 jaar, na een receptie waar ze Henriëtte had
ontmoet, er uit zichzelf over begon. “Wat is die mevrouw aardig…” Everdien leerde ik
kennen als een vrouw die aan een blik genoeg heeft om mensen te doorgronden.
Om vervolgens feilloos een karakterschets te geven. Ik was daar stiekem een beetje
jaloers op. Had graag wat van haar vaardigheid gehad. Want ik zat, hoewel ik meende
mensen goed in te kunnen schatten, er wel eens naast.
Soms leidde dat tot pijnlijke situaties. Maar een enkele keer ook tot heel vermakelijke.
Zoals toen ik Jan, Everdien en Henriëtte had uitgenodigd voor een tripje naar het
circuit van Zandvoort. Jan belde mij en vroeg of in plaats van Everdien en Henriëtte
twee zoons mee mochten komen. “Natuurlijk mag dat,” antwoordde ik. En zag intussen
in mijn verbeelding Jan op gepaste afstand trots naar zijn zoons kijken die over het
circuit raceten.
Tot mijn verbazing was Jan nog fanatieker dan zijn zoons. Het kon Jan niet snel genoeg
gaan. En niet lang genoeg duren. Pas na fors aandringen kreeg ik Jan uit de snelle,
stoere Formule RP1 wagen, waarmee hij over het circuit geraasd was. De andere
gasten waren toen al lang aan het borrelen.
De warme contacten met Jan, Everdien en Henriëtte zijn altijd gebleven.
Gedurende bijna 25 jaar deelden wij
verdrietige en vrolijke momenten.
Mogelijk zorgen de foto’s op Facebook
daarom ook bij mij voor een lach en een
traan…
Henny van Straaten
hvanstraaten@home.nl
Column