Support Magazine april 2019

SUPPORT
magazine
Magazine over leven, wonen en werken met een lichamelijke beperking
In gesprek met hoofdredacteur Support Magazine
Tamara van Ark over gelijke beloning
www.supportmagazine.nl
2 2019
Check de specs!
Elektrische rolstoelen op een rij
Powerchairhockey
Meer dan sporten alleen

Colofon
MAGAZINE OVER LEVEN, WONEN EN WERKEN MET EEN
LICHAMELIJKE BEPERKING WWW.SUPPORTMAGAZINE.NL
HOOFDREDACTEUR Monique Wijnen | +31 (0)6 23 68 07 94 |
mwijnen@virtumedia.nl
EINDREDACTEUR Pauline Montfoort | pmontfoort@virtumedia.nl
INTERNETREDACTEUR Rick Heijmans | rheijmans@virtumedia.nl
AAN DIT NUMMER WERKTE MEE
Ad van Gaalen | Alette Borger | Jetze Plat | Eelke Kelderman |
Rick Heijmans | Robin Wubben | Paul Waaijers | Monique
Velzeboer | Michael Teeuwen | Rob Glas | Tijn Huttenhuis | Hans
van Vinkeveen | Tinus Bouwmeester | Richard van Herwaarden
ADVERTENTIE-EXPLOITATIE
Yvonne van Veenendaal | +31 (0)30 307 22 49 |
yvanveenendaal@virtumedia.nl
MEDIA-ORDER / TRAFFIC
Angela Hoen | +31 (0)30 691 33 12 | traffic@virtumedia.nl
MARKETING
Anna ten Brinke | +31 (0)30 691 38 35 | atenbrinke@virtumedia.nl
ABONNEMENTEN
Abonnementen kunnen elk moment ingaan en worden na de
afgesproken abonnementsperiode (één of twee jaar) automatisch
met een jaar verlengd. Opzeggen kan tot twee maanden voor de
afgesproken abonnementsperiode, en daarna per drie maanden.
Abonnementsprijzen
Nederland en België: € 29,99 voor een jaarabonnement,
eerste jaar voor € 19,99. Overige landen: € 35,99 voor een
jaarabonnement. Digitaal: € 25 voor een jaarabonnement.
Collectief abonnement op aanvraag | +31 (0)30 691 38 35 |
Losse nummers: € 7 incl. verzendkosten. Prijzen zijn incl. BTW en
bij automatische incasso. Bij betaling via een factuur bedragen de
administratiekosten € 4,45 excl. BTW.
U ontvangt het blad als abonnee van Support Magazine. Hierdoor
wordt uw abonnement steeds stilzwijgend met een jaar verlengd.
Opzegging kan telefonisch, schriftelijk of per mail plaatsvinden.
Support Magazine is onderdeel van Virtùmedia B.V.
Virtùmedia B.V. legt van abonnees gegevens vast voor de uitvoering
van de (abonnements)overeenkomst. Deze gegevens
kunnen gebruikt worden om u te informeren over relevante
diensten en producten. Lees hier hoe we met uw persoonsgegevens
omgaan www.virtumedia.nl/privacy-statement.
ABONNEMENTENADMINISTRATIE
+31 (0)85 040 74 00 | klantenservice@virtumedia.nl
VERSCHIJNINGSFREQUENTIE 6 keer per jaar. Abonnees
ontvangen daarnaast de Support Magazine Vakantie-editie als
7e editie.
6
Het Nationaal Team Powerchairhockey
in volle actie.
20
VORMGEVING Twin Media, Culemborg | Maarten Bosch
DRUK Veldhuis Media, Raalte
ISSN 1569-3228
REPRODUCTIE
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag
worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd
gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm
of op enige wijze, hetzij elektronisch, hetzij mechanisch,
door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder
voorafgaande schriftelijke toestemming.
UITGEVER Roeland Dobbelaer
Uitgave van Virtùmedia B.V.
Postbus 595, 3700 AN Zeist
Vergelijk heel veel elektrische rolstoelen
in één oogopslag.
2 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

nr. 2 april 2019
24
Het pas geopende Daan Theeuwes Centrum heeft het nieuwste van het
nieuwste qua interactieve toestellen.
28
En verder
Voorwoord Monique Wijnen
Mens & Auto Linda Visscher
Products & More – Sport
Column Jetze Plat
Laura de Vaan over haar carrières
Interview staatssecretaris SZW Tamara van Ark
De woning van Roel Korterink
Welzorg Auto op Maat – Rijden met een beperking
Column Alette Borger
Nino, de Wheelchair in Balance Inge Martens
Handreiking Inkoop Hulpmiddelen, ook voor u
SHINE Passie in beeld Maarten Jorissen
Column Pauline Montfoort
05
09
10
11
12
14
17
18
31
33
34
36
39
Lily Kenter ging paragliden met Stichting
de Hinkelaar. ‘Hoezo, kan niet?’
Volgende keer
In Support Magazine nummer 3 veel aandacht voor een maatje meer. Welke
hulpmiddelen kun je zoal gebruiken wanneer je zwaarder bent? Denk bijvoorbeeld
aan rolstoelen, tilliften, maar ook aan bedden en andere woongerelateerde
producten. Wanneer het juninummer verschijnt, is het bijna
zomer. We zetten een aantal zonnige fashionitems voor je op een rij.
Verder: waar kun je bij jou in de buurt sporten? En een intrigerend verhaal
over de maakbaarheid van het leven. Want al doe je nog zo je best, soms
moet je dealen met de ellende die je overkomt.
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
3

NIEUW in Nederland
U kunt langer thuis blijven wonen!
Voor het eerst een hoog-laag bed en
boxspring in -1. Wie wil er nu een
‘ziekenhuis-achtig’ bed in huis?
Ervaar het heerlijke comfort van een
echte boxspring en het gemak van een
zorgbed thuis en dat dan ook nog in
een huiselijke sfeer! Keuze uit div. kleuren
en 17 verschillende maten, want
alles is maatwerk!
Wegens overweldigend succes nu een
tijdelijke actie; maak vrijblijvend een
afspraak bij u thuis!
Maak gebruik van de actie: lever uw
oude bed in en ontvang tot max € 500,-
retour bij aanschaf van een hoog-laag
boxspring. Vraag naar de voorwaarden.
Onze leverancier doet mee
aan het beste idee 2019!
Red Dot Awards.
Nu een hoog-laag-boxspring ter introductie al voor
€ 1995,- * i.p.v. € 3995,-
*Excl. matras. Maat o.b.v. 80x200cm
Tillift alsmede zijrekken geschikt!
Bel 06 419 50 486 - www.seniobed.nl

VOORWOORD
Ga niet op voorhand akkoord
met een eenheidsworst
Heb je een elektrische rolstoel nodig? Dan komt je gemeente, of UWV, in eerste
instantie veelal met een eenheidsworst over de brug. Een ‘goedkoopst adequate’
versie. Ben je niet bekend in deze wereld? Dan ben je in de aap gelogeerd. Ga je al
iets langer mee of ben je goed op de hoogte? Dan weet je dat het de moeite loont
om zelf te onderzoeken wat er aan stoelen op de markt is.
In deze editie van Support Magazine hebben we heel veel elektrische rolstoelen
voor je op een rij gezet, zowel de voor- als achterwiel aangedreven rolstoelen als
de midwheelers. In één oogopslag kun je al die elro’s vergelijken op het gebied van
snelheid, actieradius, draaicirkel et cetera. Heb je een model op het oog? Dan kun
je de leverancier vragen of je die mag uitproberen.
Heb je nog geen idee wat voor een rolstoel je zou willen en wil je eens kijken wat
er zoal aan elektrische (sport)rolstoelen rondrijdt? Ga dan bijvoorbeeld eens langs
bij een competitiedag van powerchairhockey, meer hierover lees je op de volgende
pagina.
Ben je eruit? Dan hier goed nieuws! Gemeenten hebben vanuit de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten een vernieuwde Handreiking Inkoop Hulpmiddelen gekregen.
Hierin staat hoe de Wmo toegepast moet worden qua hulpmiddelen, met jou
als eindgebruiker op een centrale plaats! ‘De functionaliteit en bruikbaarheid voor
de aanvrager moet leidend zijn,’ zo staat er. Lees achterin het magazine meer over
dit document.
Naast de Wmo-Powerkaart van Support Magazine is de vernieuwde Handreiking,
die te downloaden is via de site van de VNG, een waardevol instrument voor jou
om precies die stoel vergoed te krijgen waarmee je echt geholpen bent!
Zelf heb ik de afgelopen maanden ook weer zo’n intensief proces doorleefd in
aanloop naar een nieuwe elektrische werkrolstoel. Ik vind het altijd weer een
uitdaging om duidelijk te zijn over wat ik wil en vooral over wat ik niet wil. En dan
die onzekerheid over wat de instantie uiteindelijk gaat beslissen! Die afhankelijke
positie is killing.
Gelukkig kan ik weer opgelucht ademhalen, want ik heb akkoord gekregen van
UWV voor een Wheelchair in Balance-stoel, zo’n geavanceerde elektrische rolstoel
met Segway-technologie. Momenteel wordt mijn nieuwe, super compacte, wendbare
en sterke stoel aangepast, zodat ik zelf vanaf de grond kan instappen en ik
met mijn voeten op tafel kan komen. En da’s handig, als je zoals ik alles met je
voeten doet.
Monique Wijnen
Hoofdredacteur
Support Magazine
m.wijnen@vakbladen.com
Monique Wijnen
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
5

SPORT
Powerchairhockey
is veel meer dan sport
Sporten is voor iedereen belangrijk. En zeker voor mensen met een
zware beperking. Mensen met een progressieve spierziekte, met een
anderswerkend lichaam. Dick Cochius (50 jaar) kan erover meepraten.
Hij heeft de progressieve spierziekte SMA. Vanaf zijn ruggenmerg gaan
er geen impulsen naar de zenuwen in zijn lichaam. En toch is sport zijn
leven. De sport powerchairhockey, om precies te zijn.
Dick Cochius, een grote
naam binnen de powerchairhockeywereld.
Powerchairhockey – tot voor kort ook bekend
als e-hockey – wordt gespeeld in een elektrische
rolstoel door spelers met een zware handicap.
Het is zo ongeveer de enige sport waaraan sporters
in een elektrische rolstoel in teamverband
mee kunnen doen. “Als je een elektrische rolstoel
kunt bedienen, kun je meedoen,” legt Dick
gechargeerd uit. “En dat is belangrijk. Je hoeft
echt niet meteen het Nederlands team te halen;
als je maar mee kunt doen. Dus kun je een elektrische
rolstoel bedienen, dan kun je sporten. De
een speelt regionaal, de ander landelijk en weer
een ander haalt het Nederlands team.”
Binnen de powerchairhockeywereld is Dick
een grote naam. Tussen 1998 en 2008 was hij
bondscoach van het Nederlands team. Tien jaar
lang was Oranje ongeslagen. En sinds kort is
hij terug als coach van het nationale team – het
bloed kruipt nou eenmaal waar het niet gaan
kan. Powerchairhockey zit al zo’n veertig jaar
in zijn bloed. “Ik kwam met de sport in aanraking
toen ik elf, twaalf jaar was,” blikt Dick
terug op zijn jeugd in Arnhem. “Dat was eind
jaren zeventig, begin jaren tachtig bij vereniging
Stick Drivers. Die bestaat inmiddels niet meer.
Het was een heel andere tijd. Sporten werd aan
mensen met een beperking als de mijne afgeraden:
het was gevaarlijk, we zouden moe kunnen
worden, had het lichamelijk gezien wel zin om
mensen met zo’n beperking te laten sporten?
Die sfeer was er nog. Gelukkig is dat stigma van
‘zielige sporters’ wel grotendeels verdwenen.”
Voortrekkersrol
Tot 1996 speelt Dick zelf op het hoogste niveau,
dat zich stapje voor stapje ontwikkelde van regionaal
naar nationaal en uiteindelijk zelfs internationaal.
Pas na zijn actieve carrière komt het
powerchairhockey voor landenteams echt van
de grond. Nederland wint de allereerste World
Games, daarna worden er zogenaamde vierlandentoernooien
gehouden en vanaf 2004 de eerste
wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen.
En Nederland heeft internationaal
jarenlang een voortrekkersrol. Oranje wint alle
vier EK’s sinds 2005 en staat op WK’s altijd op
het podium; in 2014 zelfs met goud om de nek.
Allemaal prachtige prestaties, maar het is niet
waar Dick – in figuurlijke zin – harder van gaat
lopen. Nee, powerchairhockey is voor hem meer
6 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Zelf powerchairhockeyen?
Powerchairhockey wordt in Nederland door
ongeveer 370 spelers gespeeld. Er zijn 22 verenigingen
die de sport op dit moment in Nederland
aanbieden. Deze clubs spelen in een regionale
competitie (1e tot 3e klasse, verdeeld over 3 regio’s)
of in de nationale Hoofd- of Overgangsklasse.
Of je nou in Groningen woont, in Zee land
of in Limburg: er is altijd wel een vereniging in
jouw buurt te vinden. Meer informatie vind je
op de website van de Koninklijke Nederlandse
Hockey Bond:
www.knhb.nl/kenniscentrum/
hockeysoorten/aangepast-hockey.
dan dat. “De spelers zijn allemaal mensen met
een zware beperking; mensen die op wat voor
manier ook een achterstand hebben in het leven,”
zegt Dick uit eigen ervaring.
Groeien
“Meestal zijn ze heel beschermd opgegroeid,
hebben ouders ze heel erg onder hun arm meegenomen.
En door de sport zie je zo iemand dan
helemaal opbloeien. Zelfvertrouwen, teamwork,
communicatie en doorzettingsvermogen zorgen
ervoor dat iedere sporter zich beter ontwikkelt
als persoon en zo ook de maatschappelijke zelfredzaamheid
vergroot. Denk daarbij aan zelfstandig
wonen, scholing en werk.”
Dick durft nog wel een stapje verder te gaan:
“Ja, je zou zelfs kunnen zeggen dat ze volwassen
worden. En de sport dient ook als een soort in-
formatieplatform. Als de een iets geregeld krijgt,
vraagt de ander: joh, hoe heb jij dat gedaan? Tot
aan het halen van een rijbewijs of gaan studeren
toe. Spelers leren van elkaar. Binnen de sport
én erbuiten. Sport is het middel om verder te
komen in de maatschappij. Natuurlijk ben je
afhankelijk van hoe ouders met dat soort ontwikkelingen
omgaan, zeker als je praat over
kwetsbare jonge kinderen. Ouders moeten dan
op enig moment ook los durven laten en zo’n
kind durven laten genieten van sport.”
Tussen 2008 en nu blijft Dick betrokken bij
de sport. Niet meer op (inter)nationaal niveau,
maar in zijn eigen stad Arnhem. Daar maakt
hij zich hard voor de verhuizing van powerchairhockey
van de ISVA (Invaliden Sportvereniging
Arnhem) naar Hockeyclub Upward.
“We horen erbij,” zegt hij trots. “Het is niet zo
dat wij nou ineens tussen de valide hockeyers
spelen, maar organisatorisch horen we erbij. En
de powerchairhockeyers spelen nu in een tenue
van een hockeyclub. Dat lijkt iets kleins, maar
telt wel mee.” En veel meer hockeyverenigingen
hebben de elektrischerolstoelvariant inmiddels
omarmd.
»
Het Nationaal Team
Powerchairhockey in
volle actie.
“Spelers van het Nederlands
team zijn inspiratiebronnen,
die laten zien wat er
met hun beperking
mogelijk is.”
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
7

SPORT
Spelregels
Powerchairhockey wordt gespeeld in teams
van vijf spelers, op een veld dat het best te vergelijken
is met dat van ijshockey. Elke speler
vertegenwoordigt, op basis van zijn beperking,
een aantal punten, variërend van 0,5 tot 4,5. In
totaal mogen er per team maximaal 12 punten
tegelijk op het veld staan. Om de kunststof bal
te verplaatsen, gebruik je een handstick, die
lijkt op een ijshockeystick, of en een T-stick: een
stick in de vorm van een T, die aan de rolstoel
bevestigd zit. Deze stick is vooral bedoeld voor
spelers die niet de spierkracht hebben om een
handstick te gebruiken.
Powerchairhockey wordt gespeeld in teams van vijf spelers.
Elke wedstrijd bestaat uit twee helften van 20
minuten zuivere speeltijd. Bij elke fout of doelpunt
wordt de klok stilgezet. De scheidsrechter
heeft een groene, gele en rode kaart op zak.
Groen is een waarschuwing, geel betekent dat
een speler 2 minuten aan de kant moet zitten
en rood betekent definitieve uitsluiting, net als
bij voetbal.
En tot slot: er geldt een snelheidslimiet voor de
elektrische rolstoelen van 15 kilometer per uur.
Overtreedt een speler die snelheid, dan krijgt hij
een rode kaart.
De handstick lijkt op een ijshockeystick.
“Je hoeft echt niet meteen
het Nederlands team te
halen; als je maar mee
kunt doen”
Een rentree als bondscoach was nooit zijn doel,
maar toen hij na het WK van vorig jaar gevraagd
werd, kon hij geen ‘nee’ zeggen. En nu
wil Dick met Oranje terug naar het allerhoogste.
“Een derde plaats op een WK klinkt misschien
als een mooie prestatie,” vertelt hij, “maar als ik
zie wat voor potentie we hebben, dan is dat niet
goed genoeg.”
Nieuw bloed
Hij wijt het aan te lang doorgaan met dezelfde
selectie. Dick: “In iedere sport geldt die wet: als
er niet op tijd nieuw bloed toe gevoegd wordt,
worden je prestaties vanzelf minder. De sport
heeft zich internationaal ontwikkeld, maar de
voorsprong die we altijd gehad hebben én de
invloed die we op internationaal niveau hebben
gehad, werden minder. Andere landen werden
sterker en sterker. Dat is alleen maar goed, maar
dan moet je als Nederland wel zorgen dat je óók
blijft groeien. Je moet niet blijven hangen op het
succes van het verleden.”
Naast ‘terug naar de top’ wil Dick dat zijn team
ook bekender wordt. Ook om zo weer nieuwe
spelers te vinden. Want dat is een probleem.
Dick legt uit: “Dat heeft ook te maken met de
verbeterde leefomstandigheden voor mensen
met een handicap. Vroeger kwam je iedereen
met een handicap tegen op mytylscholen. Ik ging
zelf vroeger in elke pauze hockeyen met vriendjes.
Maar omdat de populatie van mytylscholen
zo veranderd is, vind je nieuwe spelers niet zo
makkelijk.” Maar bekendheid dient niet alleen
de sport, concludeert hij: “In de maatschappij
zijn er voorbeelden nodig waar sporters zich
mee kunnen identificeren. Dat geldt zeker voor
powerchairhockey! Spelers van het Nederlands
team zijn inspiratiebronnen, die laten zien wat
er met hun beperking mogelijk is.”
Tekst: Robin Wubben
Actiefoto’s: Maikel Teeuwen
»
8 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Mens & auto
Linda Visscher
Foto’s: Tijn Huttenhuis
Op de Supportbeurs voor het eerst zelf achter
het stuur, weet Linda Visscher (27) het zeker:
voor deze vrijheid zet ze alles op alles. “Ik
wilde zó graag zelf autorijden. Ik studeerde Bedrijfskunde
aan Hogeschool Saxion in Enschede
en diende een aanvraag in bij UWV. ‘Haal eerst
je propedeuse maar,’ was de reactie. Ik heb dit
gedaan en ging heen en weer met de taxi. Ondertussen
had ik van alles op juridisch gebied
uitgezocht om mijn droom te verwezenlijken.
En de aanhouder wint.”
In het derde jaar krijgt Linda eindelijk akkoord,
maar ze moet nog wel medisch gekeurd worden.
“Best een spannende factor, aangezien ik
een hersenbeschadiging heb. Bij Bever nam een
man van het CBR de rijtest af, met de bijbehorende
noodstop. Was mijn reactievermogen goed
genoeg? Gelukkig wel. En ook mijn spasmes
kwamen niet tot uiting in mijn armen met autorijden,
dus mocht ik beginnen met rijlessen.”
Linda lacht. “Het besturen van een bus is wel
even wat anders dan de rolstoel. Toen ik de
joystick van de aangepaste lesbus achteruit
trok – met de bedoeling achteruit te gaan – gingen
we vol in de remmen. Schrikken natuurlijk,
maar dat doe je maar één keer.”
Na veertig lessen haalt Linda in één keer haar
rijbewijs en wordt haar blauwe bruikleen
Sprinter besteld. “Deze ging meteen naar Bever
Andelst. Toen ik daar voor het eerst kwam, was
de binnenkant compleet gestript. Kwam dit wel
goed!? ‘Het wordt eerst erger, voordat het beter
wordt,’ beloofde de monteur. Ze hebben netjes
en kundig alle aanpassingen aangebracht en
– heel belangrijk – alles mooi afgewerkt. Met één
druk op de knop gaan de achterdeuren open en
komt de lift eruit. Eenmaal in de auto staat mijn
rolstoel bevestigd in een lock. De 4-weg joystick,
de Joysteer, waarmee ik stuur, gas geef en rem,
bedien ik met rechts. Links heb ik een paneel
met allerlei bedieningsknoppen. Ik weet nog
goed dat ik voor het eerst helemaal alleen de
weg op ging, letterlijk mijn vrijheid en zelfstandigheid
tegemoet. Een fantastisch moment!”
“De jarenlange strijd om
zelfstandig en vrij te zijn,
is me dubbel en dwars
waard geweest”
De Sprinter is best groot. “Zeker. Dit was in het
begin wel wennen, maar al snel werd de bus
een verlengstuk van mezelf. Ik ben juist blij met
de ruimte. Soms ben ik net de buurtbus. Als ik
met vriendinnen op stap ga, maakt een tas meer
of minder niet uit. Voor mijn werk – ik ben hr-adviseur
bij Hogeschool Saxion – biedt een grote
bus ook uitkomst. Ik reis regelmatig heen en
weer tussen de locaties Enschede en Deventer,
ik hoef hierbij niet op de tijd te letten en neem
met gemak collega’s en allerlei spullen mee. En
mijn elektrische sportrolstoel voor E-hockey kan
makkelijk mee achterin en zelfs dan heb ik nog
ruimte voor extra bagage. Ideaal!”
Ans van den Broek:
Wat fantastisch dat de
aangepaste auto Linda
zoveel meer vrijheid
geeft! Daar werken we
met Bever graag aan
mee.
Deze pagina wordt u
aangeboden door
BEVER AUTOAANPASSINGEN
WWW.BEVERAUTOAANPASSINGEN.NL
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
9

PRODUCTS & MORE SPORT
Kies de sportrolstoel die bij je past!
Commandeur Revalidatie Techniek komt met een nieuwe elektrische sportrolstoel
van Nederlands fabrikaat: de Warrior Sport. “Qua elektrische sportrolstoelen
is onze Quantum Ultra een fantastische rolstoel,” vertelt Paul Commandeur,
“naast dat je er goed in kunt sporten, is deze stoel fijn om erbij te hebben als
reservestoel. Maar wil je echt in de hoogste klasse sporten dan is de nieuwe
Warrior ideaal.”
Vanaf het moment dat Commandeur de eerste sportrolstoel leverde,
in januari 2005, zijn ze bij veel competitiedagen van rolstoelhockey
aanwezig geweest. “Even een praatje maken, bandjes oppompen of
een andere vorm van onderhoud plegen,” licht Paul toe. “In al die jaren
hebben we veel sportrolstoelen gezien, elk met de eigen voor- en nadelen.
Niet alleen snelheid, acceleratie en de mogelijkheid om kort en snel te
kunnen draaien zijn belangrijk, maar ook de wensen en de behoeften van de
spelers zelf. Aan de hand van een door ons gemaakte inventarisatielijst en wat schetsen zijn de mensen
van Scout Mobility – een nieuwe Nederlandse fabrikant – aan de slag gegaan. Het resultaat is de Warrior,
we zijn er enorm blij mee. De stoel heeft alles waar een sportrolstoel aan moet voldoen. Denk aan een
makkelijke ontgrendeling van de achterbrug, waardoor je een drempel kunt nemen of de rijplaat van de
auto op kunt. En de Warrior is ruim instelbaar, dus voor iedereen geschikt te maken. De stoel is star en
draait heel licht. Daardoor verbruikt hij minder stroom, zodat je meerdere wedstrijden kunt spelen zonder
op te laden. Alle pluspunten van diverse sportrolstoelen hebben we in dit model samengevoegd.”
Voor een speciale besturing, werkblad op maat of een orthese kan de klant ook bij Commandeur terecht.
Paul: “Wij zitten al 25 jaar in het vak en zijn distributeur voor diverse rolstoelfabrikanten. Het maken van
een mooie, totaal aangepaste rolstoel voor de gebruiker geeft ons echt veel voldoening.”
www.commandeurrevalidatietechniek.nl
Sticks en ballen
Powerchairhockeyers gebruiken lichtgewicht materialen
die ook bij floorball gebruikt worden: kunststof sticks en een
zachte plastic ‘gaten’-bal. Deze sportmaterialen zijn o.a. te koop
bij de online winkel Sportshop.com. Je vindt er bijvoorbeeld de ‘Raw
Concept 27 Jap Oval Links’-stick van Fat Pipe, die ook voor rechtshandige
spelers verkrijgbaar is. Deze superlichte Fat Pipe heeft een gebogen
shaft met een gewicht van slechts 100 gram en is voorzien van het nieuwe
Bone-blad. Via onderstaande link is een ruime keus te vinden in sticks en
accessoires als ballen, sticktassen en grips.
www.sportshop.com/nl
10 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

De motor zo groot mogelijk maken
Donderdag 13 juni is het zover: de zevende editie van de HandbikeBattle! Een
heel bijzonder evenement, waar ik al eerder over geschreven heb. Ruim honderd
voornamelijk onervaren personen die meestal net ‘uitgerevalideerd’ zijn, gaan
de uitdaging aan om in Oostenrijk een 20 kilometer lange tocht bergopwaarts te
fietsen. Op de handbike dus. Telkens als ik een video van dit evenement zie, krijg
ik kippenvel. Kippenvel omdat er zoveel bijzondere dingen gebeuren in die week,
maar zeker ook in de voorbereiding.
In deze periode mag ik namens het Move Forward-project diverse centra bezoeken
om mijn ervaringen te delen en op die manier een kleine bijdrage te leveren aan
de grote uitdaging die de deelnemers aangaan. Als topsporter vind ik het natuurlijk
gaaf als ze rond de 2 uur boven zien te komen, omdat dit erg snel is. Maar
misschien vind ik het stiekem wel extra bijzonder wanneer ze na 4 of meer uur
arriveren. Zo’n gevecht, zoveel grenzen die verlegd worden. Dit alles heeft natuurlijk
ook veel te maken met de functies die de handbiker al dan niet heeft. Een diepe
buiging voor deelnemers met een zeer hoge dwarslaesie, of soms zelfs een spierbeperking
in de armen, die tóch bovenkomen! Het is al meerdere keren gebeurd
dat iemand de eerste keer met elektrische ondersteuning naar de top reed, om dit
een jaar later zonder die ondersteuning te doen. Grenzen verleggen, het maximale
uit het lichaam halen, en een enorm leerproces doormaken. Dat is heel veel waard
voor de rest van het leven.
Tijdens het bijwonen van de trainingen probeer ik de deelnemers zo goed mogelijk
voor te bereiden op wat komen gaat. Scherp maken waar nodig. Want net als bij
zoveel dingen geldt: hoe beter de voorbereiding, hoe makkelijker je het doel kunt
behalen. Op welk niveau dan ook. De afstelling van de handbike, het juiste verzet
leren kiezen en de totale controle over de handbike krijgen. En uiteindelijk natuurlijk
ook goed trainen om ‘de motor’ zo groot mogelijk te maken en zoveel mogelijk te
leren.
Persoonlijk ben ik de laatste tijd ook hard bezig geweest om mijn motor weer iets
te vergroten voor een mooie uitdaging. Op 13 maart deed ik een aanval op het
werelduurrecord handbiken. In één uur zoveel mogelijk kilometer handbiken op de
wielerbaan van Alkmaar. Het record stond op 42,165 kilometer dus hier moest ik
overheen om mijn doel te behalen. En dat lukte, met 44,749 kilometer reed ik elf
rondjes meer dan het vorige record. Het was een mooi event om mij op te focussen
en daarna verder te werken richting de Paralympische Spelen van Tokio in 2020.
Hopelijk vindt u ook een mooi doel om voor te werken, iets om naar uit te kijken.
Nee, dit hoeft zeker geen sport te zijn. Het kan ook juist het mogelijk maken van
dagelijkse dingen zijn. Soms kan sport hierin wel een helpende hand bieden, net
als voor die ruim honderd personen die de top van de ‘onmogelijke berg’ in Oostenrijk
gaan halen!
Jetze Plat is 27 jaar
geleden geboren met een
afwijking aan zijn benen.
Op zijn twaalfde reed
hij zijn eerste wedstrijd
handbiken en groeide
door tot de wereldtop. Met
twee medailles in twee
verschillende sporten
– handbiken en triathlon –
waren de Paralympische
Spelen 2016 in Rio de
Janeiro zeer succesvol
voor Jetze. In 2017 werd
hij wereldkampioen
handbiken én triathlon,
finishte hij een Ironman
in recordtijd, en werd
hij uitgeroepen tot
Paralympische Sporter van
het Jaar.
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
11

SPORT
Handbikester Laura de Vaan,
sneller dan haar schaduw
Als het om de sportieve staalsoorten ‘goud’, ‘zilver’ en ‘brons’ gaat, overvalt
handbikester Laura de Vaan altijd een zekere competitieve ‘hebberigheid’.
Maar hoe plooit zij haar sportieve paralympische carrière – inclusief
bijbehorend strak trainingschema – met haar werk bij NOC*NSF?
“Het is
allemaal
zo leuk
om te
doen”
Wie het sport-cv van Laura bestudeert,
treft daar een aanzienlijke hoeveelheid zilver,
brons maar ook goud aan. Een mooie blinkende
sportloopbaan, die begon in 2004. In feite
lag het startsein daarvan in 1996 en wel - heel
apart - in de vorm van een misstap op een trap.
Gevolg van die misstap: complex regionaal
pijnsyndroom (CRPS1). Met in het kielzog van
deze diagnose verschijnselen als bijvoorbeeld
verminderde spierkracht in been en voet en dus
verminderde mobiliteit. Nu is Laura met haar
Brabantse goedlachsheid allesbehalve een stilzitter,
dus al vrij snel begon ze met rolstoeltennis.
In 2004 werd het tennisracket vervangen door
de ‘handtrappers’ van haar handbike. Krap één
jaar later harkte ze tweemaal brons binnen bij
de Europese kampioenschappen wegwedstrijd
en tijdrit. Over een snelle acceleratie van een
sportcarrière gesproken!
In 2008 kwam ze voor Nederland uit op de Paralympische
Zomerspelen in Peking en behaalde
daar een vijfde plaats. Na de wereldkampioenschappen
2009 in het Italiaanse Bogogno,
keerde zij met zilver en brons huiswaarts. In
2011, 2015, 2017 en 2018 werd ze winnaar van
de wereldbeker in haar klasse. Op de Paralympische
Spelen te Londen in 2012 won ze brons
op het onderdeel tijdrit en zilver op het onderdeel
wegwedstrijd.
Na de WK Tijdrijden in het Zwitserse Notwill in
2015 werd ze wereldkampioen tijdrijden en kon
ze naast de gouden medaille tevens de zilveren
medaille op het onderdeel wegwedstrijd in haar
gestaag voller lopende prijzenkast draperen. Op
de Paralympische Spelen in Rio in 2016 won
ze brons en zilver. Voorlopige hekkensluiter van
deze file aan overwinningen is de WK 2018 in
het Italiaanse Maniago. Daar werd ze wereldkampioen
tijdrijden en kon ze met de zilveren
medaille - gewonnen met een wegwedstrijd - in
haar spreekwoordelijke fietstas weer richting
woonplaats Den Bosch koersen.
In het ‘rood’ gaan
Als je de Formule 1-rijder wilt zijn onder de
handbikers, dan vereist dat – naast een hardstalen
wil om te winnen – ook een disciplinair trainingsschema.
Hoe doet De Vaan dit naast haar
baan als data-analist bij de NOC*NSF?
Laura: “Ik train een keer of acht in de week. De
duur van de zwem-, kracht-, of handbiketraning
varieert van één tot drie uur. Nu werk ik bij
NOC*NSF in Arnhem, dus op mijn werkdagen
train ik op Papendal. Dan maak ik weliswaar
12 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

lange dagen, zeker omdat ik vóór de ochtendfile
al op pad ga en pas na de avondspits weer
van Arnhem naar Den Bosch rij, maar het is
allemaal zo leuk om te doen. Je wordt moe,
maar tegelijkertijd ook fitter. De bloktraining
bijvoorbeeld bestaat uit intensieve korte stukjes
handbiken, waarbij ik echt even in het ‘rood’
ga en dan weer een stuk rustig aan doe om te
herstellen. Maar ook een duurtraining, waarbij
het niet om snelheid gaat, maar om kilometers
maken, zijn heerlijk om te doen.”
‘Je moet je altijd blijven ontwikkelen’
“Wat ik heel belangrijk vind bij alles wat ik doe,
is dat ik er plezier in heb,” aldus Laura. “En dat
heb ik. Anders hou je al die trainingen gewoon
niet vol. En dan is een wereldkampioenschap
natuurlijk de fantastische kroon op al dat werk.
En over werk gesproken: datzelfde plezier heb
ik ook bij mijn werk als data-analist. Werk dat
ik eigenlijk helemaal niet had hoeven doen, omdat
de voorzieningen van het NSF*NOC zodanig
zijn dat je in principe niet hoeft te werken,
zodat je je helemaal op je sport kan concentreren.
Maar toch wil ik naast het sporten juist wel
blijven werken, omdat ik me op zoveel mogelijk
terreinen wil ontwikkelen. En dat kan alleen als
je veel plezier beleeft aan hetgeen je doet.”
Zo hard trainen en dan moet op dat ene wedstrijdmoment
de prestatie geleverd worden. Wat
als dat dan niet lukt?
Laura: “Dat is dan natuurlijk frustrerend, maar
aan de andere kant moet je dan ook wel zo
sportief zijn en kunnen zeggen Jammer, maar
die ander was gewoon beter dan ik. Kijk, ik zorg
dat ik alles tot in de puntjes heb voorbereid.
Gaat het dan mis en verlies ik, jammer dan. Ik
ga pas echt enorm balen als ik verlies omdat
ikzelf dingen heb laten liggen. En voor de rest:
ach, kijk eens wat die ‘beperking’ mij eigenlijk
allemaal gegeven heeft… Ik denk dat als ik mijn
beperking niet had gekregen, ik dan nooit door
de wereld kon reizen en op het hoogste niveau
overal die wedstrijden zou hebben gedaan. Nota
bene op paralympisch niveau! Dus dat zijn –
toch ergens dankzij die beperking – allemaal
hele mooie levenservaringen. Ik weet natuurlijk
niet hoe mijn leven zonder die beperking was
gelopen. Maar ik denk dat ik gewoon een recreatieve
sportster zou zijn gebleven met een
voorliefde voor reddend zwemmen.”
Rik (zonder ‘c’)
Blijft de vraag: wat zijn de toekomstplannen?
Laura: “In september dit jaar zijn de wereldkampioenschappen
Para-cycling. Dat is niet
alleen handbiken, maar ook tandemcycling en
tri-cycling (driewielcycling, red.). Het speelt
zich af in Emmen en ik zou daar heel graag mijn
wereldtitel willen prolongeren. En in 2020 zijn
“Kijk eens wat die ‘beperking’ mij
eigenlijk allemaal gegeven heeft”
er weer de Paralympische Spelen in Tokio. Dan
probeer ik daar uiteraard weer het een en ander
aan goud, zilver of brons weg te halen.”
Achter iedere grote man staat een sterke vrouw,
zo luidt het gezegde. Bij Laura is dat precies
andersom.
“Dat is echt waar,” zegt de gedreven handbikester.
“Zonder mijn man Rik zou ik het nooit rond
krijgen om mijn trainingen te doen in combinatie
met mijn werk, het huishouden, het doen
van de boodschappen, noem maar op. Dankzij
hem ben ik in staat om dat wel allemaal rond
te krijgen en me sowieso goed te voelen. Dat is
echt waar, hoor!”
En dan lachend: “Maar ja, het is dan ook een
Rik zonder ‘c’, hè? Dat zijn toch de besten.”
Tekst: Paul Waayers
Foto’s: Rob Glas
»
Laura: “Een wereldkam pioenschap is natuurlijk
de fantastische kroon op al
het werk.”
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
13

POLITIEK
INTERVIEW STAATSSECRETARIS VAN ARK
“Ik vind sowieso dat het systeem er
voor de mensen is en niet andersom”
Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Tamara van Ark
lag onder vuur met haar voorstel voor loondispensatie. De bedoeling was
om regels voor arbeidsgehandicapten te versimpelen. Van alle kanten
kwam er kritiek; want hoe kun je er nu voor kiezen om mensen met een
beperking minder dan het minimumloon te betalen?
Support Magazine vraagt het de staatssecretaris,
die vorig jaar gelukkig ook inzag dat haar
voorstel in strijd was met het VN-Verdrag Handicap.
Op 6 september liet zij weten dat het omstreden
plan om arbeidsgehandicapten minder
dan het minimumloon te betalen van tafel was.
Met haar ‘breed offensief’ probeert Tamara van
Ark het opnieuw. Met de kennis die zij tijdens
haar politieke loopbaan inmiddels heeft opgedaan,
zou dit heel sociaal moeten kunnen zijn.
Want waar ben je (we mogen ‘je’ zeggen)
ooit begonnen?
“Toen ik ging werken, ben ik bij de sociale
dienst beland in Rotterdam. Daar heb ik dingen
gezien waarvan ik dacht: wat maken we het
toch eigenlijk lastig in Nederland. Hebben we
eigenlijk niet allerlei mooie systemen bedacht
“Ik kan nu, met de plannen die ik heb,
een groot aantal verbeteringen doorvoeren,
maar voor sommige ideeën
is de reikwijdte net te groot”
die er ondertussen voor zorgen dat mensen zich
afgeschreven voelen? Toen ik de kans kreeg om
wethouder te worden in mijn woonplaats Nieuwerkerk
aan den IJssel, pakte ik die met beide
handen aan. Naast sociale zaken kreeg ik daar
ook de nieuwe Wmo in mijn portefeuille. Ik
stortte me vol in mijn baan en heb daarbij altijd
geprobeerd te kijken naar waar je als overheid
belemmeringen kunt wegnemen en wat je kunt
faciliteren waar nodig. En dat altijd met de
vraag in mijn achterhoofd wat de mensen er zelf
van vinden. Ik ga hierover heel graag in gesprek.
Omdat ik tijdens mijn werk voor de gemeente te
maken kreeg met wetten waar ik het niet altijd
mee eens was, stelde ik me in 2010 verkiesbaar
voor de Tweede Kamer. Ik vond namelijk wel
wat van die wetten. Toen de vraag kwam om
juist op Sociale Zaken te gaan werken, dacht ik
‘dit gaat om de mensen waarvoor ik de politiek
ben ingegaan’ en als ik dan de kans krijg om de
wetten een beetje beter te maken...”
En is dit al gelukt?
“Er zijn in Nederland veel mensen met een beperking
die helemaal geen ondersteuning nodig
hebben. En er zijn mensen die met de voorzieningen
van UWV en gemeenten, als een werkrolstoel
of andere aanpassingen, prima uit de
voeten kunnen. Voor deze twee groepen doen we
echt een appel op werkgevers, want we willen
met z’n allen een inclusieve arbeidsmarkt. Als
het gaat om ondersteuning in financiële zin, heb
je mensen die prima in staat zijn het wettelijk
minimumloon per uur te verdienen. Maar er
zijn ook mensen die dit niet kunnen en er zijn
mensen die een medische urenbeperking hebben.
Zij zullen altijd financiële ondersteuning
nodig hebben.
Je moet ook daadwerkelijk kunnen bijverdienen
als je meer gaat werken. Als dit niet kan,
omdat je een arbeidsbeperking hebt waarmee je
minder uren kunt werken, dan moet de overheid
gewoon meer faciliteren. Om die reden is
bijvoorbeeld de bijverdienregeling, ook onder
de Participatiewet, één van de zaken die ik bekijk
bij het ‘breed offensief’ (het alternatief voor
de loondispensatie). De bedoeling is dat mensen
het daadwerkelijk in hun portemonnee gaan
merken als ze gaan werken. Bij de Wajong bijvoorbeeld
heb je door de zaagtandsystematiek
14 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

de bizarre situatie dat je minder overhoudt als
je meer gaat werken. Dat kan niet de bedoeling
zijn. Daarom proberen we deze regelingen te
versimpelen. Mochten de nieuwe regelingen in
individuele situaties straks negatief uitpakken,
dan is er sprake van een garantiebedrag.
Dit zit allemaal nog vooraan in het wetgevingsproces.
Daar praten we ook nog over met mensen
uit de doelgroep, want er wordt hier niets
meer besproken zonder de mensen die zelf met
de regelingen te maken hebben. Zo komt mijn
love baby eveneens voort uit de gesprekken met
ervaringsdeskundigen: Ik merkte dat zij - of hun
ouders - bang zijn dat de deur achter hen op slot
gaat zodra ze onder een andere regeling gaan
vallen. Die angst om niet terug te mogen vallen
wanneer het bijvoorbeeld even wat minder gaat,
beperkt mensen om stappen te nemen, zelfs al
zouden ze meer kunnen gaan verdienen. Om
deze angst weg te nemen, hebben we het ‘simpel
switchen’ bedacht. We maken een keten van alle
regelingen: van activerende dagbesteding, beschut
werk, banenafspraak naar regulier werk,
met de zekerheid dat je terug kunt vallen. Dus
als je gaat werken vanuit je Wajong, kan je recht
herleven tot aan je AOW-leeftijd en niet voor
maar vijf jaar.”
Wanneer kunnen we de invoer van
bijvoorbeeld het simpel switchen
verwachten?
“Dit jaar. Ik vind het echt een hele belangrijke
regeling, vooral omdat het idee bij de mensen
zelf vandaan komt. En het is iets wat we relatief
makkelijk kunnen aanpassen. Het versimpelen
van bijvoorbeeld de Wajong is een stuk ingewikkelder.
De dilemma’s die hieruit voorkomen
zorgen voor heel wat discussie, ook al beloof ik
dat we individuele garantieregelingen zullen aangaan.
Tegelijkertijd begrijp ik het ook, want het
is niet uit te leggen waarom de één minder dan
het minimumloon verdient en de ander met bijvoorbeeld
een Bremanregeling, op 120 procent
uitkomt. Mensen zeggen: ‘Ik doe mijn best, ik doe
wat in mijn vermogen ligt, en hoe kan ik dan zo
anders behandeld worden dan anderen?’”
Wie is Tamara van Ark?
Geboren: 11 augustus 1974, Den Haag
Getrouwd: Nee
Kinderen: Ja twee, van 12 en 17 jaar
Is privé te combineren met werk: Ja, als je heel hard je best
doet. Ze zijn van kleins af aan gewend dat ik wisselende
werktijden heb. Nu ze groter worden, merk ik
dat je er zeker ook voor ze moet zijn, alleen niet meer
op de tijden dat jij het plant, maar op de tijden dat zij
je nodig hebben. Dat vind ik heel belangrijk en dan
ben ik er ook
Politieke functies binnen haar partij de VVD:
Voor 2004: Medewerker sociale dienst in Rotterdam
2004-2009: Wethouder in Nieuwerkerk aan den IJssel
2010: Wethouder in Zuidplas
2010-2017: Lid Tweede Kamer
2017-heden: Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid
Een terechte vraag, die eigenlijk laat
zien dat het huidige systeem van sociale
zekerheid niet staat voor inclusiviteit
zoals die in het VN-Verdrag Handicap
bedoeld is. Hoe breng je daar verandering
in?
“Ik vind sowieso dat het systeem er voor de
mensen is en niet andersom. Dat moet ook het
uitgangspunt zijn. En als je kijkt hoeveel mensen
te maken krijgen met een inkomensregeling,
ontkom je er niet aan dit op een bepaalde manier
te regelen. Tegelijkertijd proberen we met
het ‘breed offensief’ juist vanuit de mensen te
denken en hen te leren kennen; wie ben jij en
wat kun jij betekenen? We vragen werkgevers
ook anders naar vacatures te kijken, bijvoorbeeld
door ze op te splitsen. En bij gemeenten
en UWV dringen we er echt op aan dat zij de
mensen die een baan zoeken moeten kennen. Zo
heeft UWV extra geld gekregen om hun dienstverlening
meer persoonlijk te maken.”
»
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
15

POLITIEK
Tamara van Ark (l) en
Support Magazine’s hoofdredacteur
Monique Wijnen
tijdens het interview.
“Het is niet uit te leggen
waarom de één minder
dan het minimumloon
verdient en de
ander op 120 procent
uitkomt”
16 SUPPORT MAGAZINE - april 2019
Organisaties als de Landelijke Cliëntenraad,
Ieder(in) en Wij Staan Op! stellen
een versimpeling via een inclusietoeslag
voor. Wat vind je van dit idee?
“Ik vind het fijn dat naast de Landelijke Cliëntenraad
en vakbonden ook de mensen van Wij
Staan Op! aan tafel zitten. Tegelijkertijd heb ik
wel eerlijk verteld dat ik niet alles wat op tafel
komt ook kan uitvoeren. Ik kan nu, met de
plannen die ik heb, een groot aantal verbeteringen
doorvoeren, maar voor sommige ideeën is
de reikwijdte net te groot. Een grote systeemwijziging
als een inclusietoeslag, waarbij arbeidsbeperkten
geen inkomensondersteuning meer
krijgen van een uitkeringsinstantie (die geen
zicht heeft op extra kosten als eigen bijdragen)
maar een inclusietoeslag via de belastingdienst,
is niet iets wat je even en passant kunt doen.
Dus dat maakt het voor mij lastig. Evengoed
heb ik dit idee wel meegenomen in mijn brief
aan de Kamer, want dan kun je er ook met anderen
over praten en ziet de pers het ook. Maar
ik kan het nu niet meenemen. Gelukkig kunnen
we een flink aantal dingen die zijn aangedragen
wel oppakken.”
Wat zijn nu je plannen met het ‘breed
offensief’? Welke verbeteringen kunnen
we verwachten?
“De bedoeling was en is het simpeler te maken
voor werkgevers om mensen met een arbeidsbeperking
in dienst te nemen. De loondispensatie
gaat niet door, maar het probleem blijft bestaan:
Meer dan de helft van de mensen staat aan de
kant. Het breed offensief bestaat uit vier pijlers.
Op nummer één staat het ontzorgen van de
werkgever. Dat betekent overigens niet dat er
meer zorgen voor de werknemer ontstaan, maar
wel dat we het simpeler gaan maken voor de
werkgever om mensen aan te nemen. Dat begint
met eenduidigheid, ook bij alle gemeenten.
Pijler twee: Werken moet lonen. Daar hadden
we het net al over. Regelingen als de bijverdienregeling
en regelingen in de Wajong zo maken
dat mensen meer gaan verdienen als ze meer
gaan werken. Pijler nummer drie is mensen
bij elkaar brengen; daar geldt het ‘elkaar leren
kennen’. Hierbij zoomen we vooral in op arbeidsmarktregio’s,
want als lokale partners bij
elkaar gaan zitten, ontstaan er mooie dingen.
En als punt vier: duurzame, structurele banen.
Het gaat nu goed met de economie. Ik zie dat
werkgevers heel goed bezig zijn door mensen
één op één te matchen, maar ik wil er ook voor
zorgen dat niet bij het eerste zuchtje economische
tegenwind juist deze mensen er weer uitvliegen.
Nu gaat het goed, maar er gebeurt veel in de
wereld en er zijn mensen die nog steeds niet
de baan hebben die ze graag willen, dus heb ik
haast. Dit jaar moeten eigenlijk heel veel van
die maatregelen hun beslag krijgen. Het liefst
doordat partijen het samen eens worden. Mocht
dit onverhoopt niet lukken, dan kan ik ook nog
met wetgeving een aantal zaken doen. Daar heb
ik dan ook wel dit jaar voor nodig.”
Foto’s: Richard van Herwaarden
»

De woning van…
Roel Korterink
Op het moment van het interview staat er Roel
Korterink (62) een paar drukke dagen te wachten.
“Eind van de week start het carnaval hier in
Oeteldonk. Dit betekent vier dagen werken voor
ons.” Met zijn video-productiebedrijf maakt Roel
video’s die op een portaal komen te staan, waar
ze overgenomen kunnen worden door media
als lokale omroepen, SBS6 of de Duitse WDR.
“Zelf zetten we de beelden ook online, vooral
voor de mensen die thuiszitten en het spektakel
rond carnaval wel willen meemaken.”
Ondanks dat Roel niet geboren is in ’s-Hertogenbosch,
woont hij er met veel plezier. “Ik ben
in de Achterhoek opgegroeid. En als je elkaar
daar niet kent, zeg je elkaar ook niet gedag.
Hier groet iedereen elkaar. Heerlijk, dat gemoedelijke
en gastvrije Brabantse land. Het was
de Fokuswoning die mij naar het Zuiden deed
verhuizen. Ik was begin dertig en sportinstructeur.
Mijn leven veranderde drastisch toen ik in
het zwembad van Zevenaar van een vierenhalf
meter hoge stalen trap viel, met een incomplete
dwarslaesie als gevolg. De fysiotherapeut
die ik in het revalidatiecentrum ontmoette zei:
‘Je gaat hier gewoon weer lopend de deur uit’,
wat ook waarheid werd.”
Het is dezelfde persoon die Roel op Fokus
attendeerde toen hem werd verteld dat hij
waarschijnlijk naar een verpleeghuis moest.
“Schei effe uit zeg, was mijn reactie, ik ben net
30 en geen 85. Ik heb me ingeschreven, een
tweetal woningen aan me voorbij laten gaan
en toen was daar mijn woning in ’s-Hertogenbosch.
Met mijn collega van Favoriet FM ben
ik gaan kijken. Het ging om een mooie, grote
hoekwoning op de eerste verdieping. Ik was
meteen verkocht. Een woning met de vrijheid
van ADL-assistentie heeft me doen opbloeien.
Ik ging weer zwemmen, volgde therapie,
richtte één van de slaapkamers in als radiostudio
en trok het land weer in voor opnames.
Dit alles doe ik nog steeds. Hierdoor sta ik
soms heel vroeg op of ik kom laat thuis, maar
dat maakt allemaal niet uit, ik word gewoon
geassisteerd. Op mijn tijd, in mijn tempo en op
mijn manier. Aangezien ik hier al ruim twintig
“Van één van de
slaapkamers heb ik een
radiostudio gemaakt”
jaar woon, heb ik met sommigen natuurlijk
een fijne band, maar ook de nieuwe aanwas
doet het prima. Waar ik heel blij mee ben is
het alarm. Soms heb ik opeens echt dringend
hulp nodig met mijn stoma en laatst had ik een
probleem toen het licht was uitgevallen. Dat ik
loop in huis, kan alleen omdat ik heb onthouden
hoe ik moet lopen. Met mijn ogen kijk
ik waar ik naartoe wil en hoe ik mijn voeten
neerzet. Je kunt je misschien voorstellen wat er
gebeurt als het opeens donker is. Gelukkig had
ik mijn alarm en waren de ADL’ers er binnen
een mum van tijd.”
Als cliënt van Fokus woont
u in uw eigen huurwoning.
Fokus verleent
assistentie bij algemene
dagelijkse levensverrichtingen,
24 uur per dag,
zeven dagen in de week.
U bepaalt zelf wanneer
en waarvoor u assistentie
inroept. Op ruim
100 plaatsen zijn er zo’n
1400 Fokuswoningen, van
Groningen tot Maastricht
en van Enschede tot
Rotterdam.
Foto’s: Richard van Herwaarden
Deze pagina wordt u
aangeboden door Fokus
WWW.FOKUSWONEN.NL
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
17

MOBILITEIT
WELZORG AUTO OP MAAT
Autorijden met
een beperking
Niet iedereen weet het altijd, maar autoritjes zijn voor vrijwel iedereen
met een beperking wel degelijk mogelijk. Met de juiste autoaanpassingen,
dat wel. Wil je je als een vorst laten vervoeren of zelf weer achter het
stuur? Welzorg Auto op Maat helpt je op weg en maakt van je beperking
een mogelijkheid. ‘We willen mensen hun onafhankelijkheid teruggeven.’
Het kan zomaar iedereen overkomen. Je moet
bijvoorbeeld na een zwaar ongeluk verder met
een beperking. Van de ene dag op de andere ben
je een stuk minder mobiel. Tijdens de revalidatie
komen de eerste vragen. Wat kan ik nog? Ben
ik nu gedwongen altijd thuis te blijven zitten?
En hoe zit het met autorijden? Welzorg Auto op
Maat biedt hier een helpende hand. Technisch
gezien is alles mogelijk, vertelt adviseur mobiliteit
Pieter Tiemstra. “Veel meer dan de doelgroep
denkt. Er is voor vrijwel iedereen met een
functie- of mobiliteitsbeperking een oplossing.”
Adviseur mobiliteit Pieter Tiemstra laat zien wat mogelijk is.
Het eerste wat adviseur Tiemstra doet is luisteren
naar de wensen van de klant. Dit gebeurt
tijdens een oriënterend gesprek bij de mensen
thuis.
Eerlijk
“Ik wil horen wat iemand nog zelf kan en wat
niet. Nu, maar ook in de toekomst.” Het is vooral
een eerlijk gesprek, zegt hij. “Ik geef ook aan
als iemand een te rooskleurig beeld van zijn
eigen mobiliteit heeft. Dat kan confronterend
zijn, maar voorkomt teleurstellingen. Het voornaamste
is dat we het eens worden over welke
aanpassingen raadzaam en mogelijk zijn.”
Een volgende stap is een bezoek aan een van
de vestigingen van Welzorg. Kom kijken, leer en
ervaar zelf wat mogelijk is, raadt Tiemstra aan.
“Ongeacht de beperking, ga eerst ontdekken of
een aanpassing wel haalbaar is.” Er zijn in de
showroom diverse automodellen te bewonderen.
Er kan een proefles worden gedaan om te
ervaren hoe rijden met een aanpassing aanvoelt.
Ook kunnen er stoelen worden uitgeprobeerd.
Tiemstra: “Daarnaast is het verstandig om de
procedure met het CBR op te starten.”
Meerijsituatie
Welke aanpassingen zijn er zoal mogelijk? Dit
hangt ervan af of je zelf wilt gaan rijden of dat je
je wilt laten vervoeren. In het begin is er meestal
sprake van het laatste: een meerijsituatie. Voor
wie de transfer op eigen kracht kan maken, bestaat
er een draaibare stoel. Deze kan bovendien
18 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

op maat worden gemaakt, zodat bijvoorbeeld
iemand met weinig rompstabiliteit volledige
ondersteuning krijgt en toch stabiel zit. Een opvouwbare
rolstoel kan veelal achterin de auto.
Als het tillen een probleem vormt, kan er eventueel
een kofferbaklift worden geïnstalleerd.
Als een transfer onmogelijk is, dan kan de auto
zodanig worden aangepast dat je met rolstoel en
al naar binnen kunt rijden. Dit gebeurt via een
uitklapbaar oprijplateau, hydraulische lift of
een verlaging van de bodem. De rolstoel wordt
vastgezet met speciale gordels voor en achter en
de persoon zelf met een driepuntsgordel. En ook
wordt nog de achterruimte leefbaar en comfortabel
gemaakt, vertelt Tiemstra.
Bestelbus
Gaan er meerdere mensen mee dan is een kleine
bestelbus een optie. “Hier is leidend hoe hoog
iemand zittend in een rolstoel is. Dat bepaalt het
autotype.” De keuze voor een bestelwagen kan
financieel aantrekkelijk zijn. Zo’n auto krijgt een
grijs kenteken, wat een aanzienlijk belastingvoordeel
geeft. Je krijgt een vrijstelling van BPM
of een teruggave. Ook scheelt dit in combinatie
met een dieselmotor fors in de wegenbelasting.
Zelf rijden
Zelf willen rijden is een ander verhaal, maar
ook hier raadt Tiemstra aan om te beginnen met
proeflessen. Links gas geven bijvoorbeeld is toch
even wennen. Aan de hand van de proeflessen
wordt bepaald welke aanpassingen volstaan.
Ook hier is veel mogelijk. Zo kun je je auto
besturen vanuit de eigen rolstoel. Aangetekend
moet hier wel worden dat het CBR uiteindelijk
beslist welke aanpassingen nodig zijn. In een rijvaardigheidstest
wordt gekeken of jouw beperking
voldoende door de aanpassingen wordt gecompenseerd
en je de auto onder controle hebt.
Gewenningslessen
Pas na een geslaagde rijvaardigheidstest komt
een eigen auto op maat in beeld, legt Tiemstra
uit. Het is dus onverstandig dit op een eerder
moment al te willen regelen. De vastgestelde
aanpassingen worden aangetekend op het rijbewijs.
Dit is weer leidend voor bijvoorbeeld
UWV bij de toekenning van een vergoeding.
Tekst en foto’s: Hans van Vinkeveen
Veilig is het tenslotte om eventueel tijdens en
ook na de aflevering van de aangepaste auto
gewenningslessen te nemen.
Vrijheid
Voor veel klanten betekent het zelf weer kunnen
autorijden een ommekeer in hun leven.
Tiemstra heeft het herhaaldelijk meegemaakt.
“Je ziet mensen gedurende de procedure opleven.
Iemand met een dwarslaesie die eindelijk
weer achter het stuur zat, zei met tranen in de
ogen: ‘Jullie hebben mij m’n vrijheid teruggegeven.’
Dan denk ik: Dat is waar we het voor
doen. Mensen mobiel en zelfredzaam maken,
hun onafhankelijkheid een beetje teruggeven.”
Dat is het doel van Welzorg Auto op Maat. Beperkingen
omzetten in mogelijkheden.
Voor meer informatie:
www.welzorg.nl/auto-op-maat en
www.facebook.com/welzorgautoopmaat
Telefoon: 0800 – 0200142
Deze pagina wordt u aangeboden door Welzorg Auto op Maat www.welzorg.nl/auto-op-maat
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
19

MOBILITEIT
Elektrische rolstoelen
op een rij
Een nieuwe elektrische rolstoel uitzoeken kan best lastig zijn. Als het
meezit, gebruik je de rolstoel heel wat jaren en dan moet de voorziening
vanaf de levering direct helemaal geschikt zijn voor wat je ermee wil
doen. Hoe kom je te weten of de rolstoel die jij wil (of de rolstoel die de
gemeente of leverancier je aanbiedt) gemaakt is voor jouw wensen en
maten? Een van de stappen die je kunt nemen is het bekijken en vergelijken
van de specificaties. In deze overzichten vind je de gegevens van
de meeste elektrische rolstoelen overzichtelijk op een rij.
De rolstoelen staan ingedeeld naar het type
aandrijving, omdat dit over het algemeen voor
de grootste onderlinge verschillen zorgt. Zo is bij
elektrische rolstoelen met voorwielaandrijving
de draaicirkel meestal kleiner. Deze zijn daarom
ook handig om binnenshuis te gebruiken. Achterwielaandrijving
zorgt juist vaak voor meer
stabiliteit bij hogere snelheden en is daarom
goed te gebruiken voor lange afstanden buitenshuis.
Bij deze aandrijving heb je echter bij
sommige modellen het nadeel dat je sneller problemen
krijgt bij obstakels. Midwielaangedreven
elektrische rolstoelen zijn over het algemeen zeer
wendbare rolstoelen en kunnen goed schuin rijden.
Het nadeel zou daarbij kunnen zijn dat je
buitenshuis sneller vast komt te zitten.
Snelheid
De specificaties in deze tabellen horen bij de
basismodellen, rolstoelen dus waar nog geen enkele
extra optie aan is toegevoegd. Vaak is het
mogelijk om een elektrische rolstoel in verschillende
snelheidsuitvoeringen te bestellen. Als er
in de tabel bij de snelheid meerdere cijfers wordt
weergegeven, dan is de snelheid op te voeren tegen
een meerprijs bovenop de aangegeven prijs.
Transportmaten
Ondanks uitputtende inspanningen van de redactie
is het net niet overal gelukt de specificaties
boven tafel te krijgen. Dit is vooral het
geval bij de transportmaten. Kennelijk vinden
fabrikanten die niet altijd even belangrijk om te
communiceren. Een liggend streepje in de tabel
staat voor ontbrekende informatie.
You-Q Alex
Eén elektrische rolstoel is een
vreemde eend in de bijt, die
was niet bij een van de drie
categorieën onder te brengen.
Het is namelijk de enige
rolstoel die een vierwielaandrijving
heeft. Het gaat
om de Ottobock C2000.
Max. snelheid
Actieradius
Max. hellingshoek
Max. gebruikersgewicht
Gewicht rolstoel
Min. totale breedte
Min. totale lengte¹
Draaicirkel
Min. zithoogte
Min. transportmaten²
Max. obstakelhoogte
km/h km graden kg kg cm cm cm cm cm cm euro
Ottobock C2000 6-10 50 15 160 190 68 122 94 51 – 9,5 –
1 incl. beensteunen 2 lengte × hoogte 3 excl. btw
Vanafprijs³
20 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Voorwiel aangedreven rolstoelen
Max. snelheid
Actieradius
Max. hellingshoek
Max. gebruikersgewicht
Gewicht rolstoel
Min. totale breedte
Min. totale lengte¹
km/h km graden kg kg cm cm cm cm cm cm euro
Ottobock C1000DS 6-14 60 9,5 200 130 64 108 70 40 – 10 12044
Ottobock Juvo 5 6-14 26-40 10 160 110 59,6 105 75 41 110 × 50 7,5 7425
Ottobock Juvo 6 6-14 26-40 10 160 110 59,6 105 75 41 110 × 50 7,5 7425
Permobil F5 Corpus 12 25-35 6 150 186 65,5 114 152,5 45 82,5 × 82,5 7-10 10861
Permobil F5 VS 12 25-35 6 136 196 65,5 114,5 152,5 45 98 × 82,5 7-10 10861
Permobil F3 Corpus 6-10 30 6 150 175 61 114 152,5 45 79 × 82,5 6-7,5 7613
Permobil C400 Corpus 3G Lowrider 7,5 30-35 6 150 147 62 113 66,5 40,5 89 × 72 7-8 9649
Permobil C500 Corpus 3G Lowrider 7,5-10 30-40 6 150 149 67,5 122,5 71,5 40,5 95 × 82 6-8 10275
Quickie Puma Q700 Up F Sedeo Ergo 6-10 40 8 120 133 64 128 147 45 103 × – 7 8435
Quickie Puma Q700 F Sedeo Ergo 6-10 40 8 160 133 64 128 147 43 103 × – 7 8435
Quickie Puma Q700 F Sedeo Pro 6-10 40 8 160 134 64 128 147 41,5 103 × – 7 8435
Quickie Puma Q500 F Sedeo Pro 6-12,5 40 8 160 133 61,5 128 147 41,5 103 × – 7 7850
Quickie Puma Q400 F Sedeo Pro 6-10 40 8 136 133 61,5 128 147 41,5 103 × – 7 6650
Quickie Puma 40 6-12,5 50 10 160 97,6 65,5 119 120 40,5 – × 83 6 7908
Quickie Puma 20 6-10 44 10 136 82 61 116 120 40,5 – × 83 6 6701
You-Q Alex 6-12,5 40 6 160 87 61 113 66 40,5 – 7,5 8546
You-Q Luca 6-10 40 6 160 82 59,5 108,5 61 40 – 7,5 7338
You-Q XP 6 25-31 6 160 60 59,5 104 60 38 – 7 8268
Quantum 4Front 10 25 7,5 136 63,5 61 102 62 38 101 × – 8,5 9050
Scout Mobility X10 FWD 8-10 32 6 160 125 62 111 61 39 100 × 70 6 8624
Roltec Viper 13 40-55 9 150 130 65 103 60 46 95 × – 5 10500
Karma EVO Lectus 6-12,5 30-45 10 136 165 62 120 75 46 88 × 77 7 –
1 incl. beensteunen 2 lengte × hoogte 3 excl. btw
Draaicirkel
Min. zithoogte
Min. transportmaten²
Max. obstakelhoogte
Vanafprijs³
Quickie Puma Q400F Sedeo Pro Ottobock Juvo 5
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
21

MOBILITEIT
Midwiel aangedreven rolstoelen
Max. snelheid
Actieradius
Max. hellingshoek
Max. gebruikersgewicht
Gewicht rolstoel
Min. totale breedte
Min. totale lengte¹
km/h km graden kg kg cm cm cm cm cm cm euro
Ottobock Juvo 5 6-14 26-40 10 160 110 59,6 105 75 41 110 × 50 6,5 7608
Ottobock Juvo 6 6-14 26-40 10 160 110 59,6 105 75 41 110 × 50 6,5 7608
Permobil M3 Corpus 10 25-30 – 150 175 61,5 108 56 45 79,5 × 82,3 5 8945
Permobil M5 Corpus 12 30 10 150 195 63 117 112 45 85,5 × 80 7,5 10861
Permobil M400 Corpus HD 8 30 7,5 205 202 66 119 56 46 86 × 91,5 6 16445
Quickie Puma Q700 Up M Sedeo Ergo 6-12,5 40 10 120 160 62,2 107 112 45 95 × – 7,5 8435
Quickie Puma Q700 M Sedeo Ergo 6-12,5 40 10 160 160 62,2 107 112 43 95 × – 7,5 8435
Quickie Puma Q700 M Sedeo Pro 6-12,5 40 10 160 145 62,2 119 112 41,5 95 × – 7,5 8435
Quickie Puma Q500 M Sedeo Pro 6-12,5 40 8 160 130 61 128 112 41,5 90 × – 7,5 7850
Quickie Puma Q400 M Sedeo Pro 6-10 40 8 136 130 61 128 112 41,5 90 × – 10 6650
Quickie Jive M 6-13 35 10 160 115 66 95 100 42 – × 86 7,5 8250
Quickie Salsa M² 6-10 32 8 140 120 61 112 115 43 87 × 75 7,5 7571
Quickie Salsa M² Mini 6-10 23 8 140 97 52 112 112 43 – 7 7571
You-Q Luca 6-10 40 10 160 82 59,5 120 77 40 – 7,5 7338
You-Q Luca XL 6 30 10 250 110 71 130 80 44 – 6 15035
You-Q Samm 6-12,5 25-40 10 160 82 63 120 76 41 – 6 8338
Degonda Rehab Twist T4 2x2 15 35-45 10 140 160 60 103 140 40,5 91 × 91 10 –
Pride Jazzy Air 6,5 29 – 136 110 59,5 110 57 58,4 98 × – – 6300
Quantum Q6 Edge 2.0 iLevel 10 26 6 136 94 61 90,2 52 42 91 × – 9 8335
Quantum Q6 Ultra 10-14 30 9 200 100 66 121 50 42 93 × – 8,9 10245
Quantum Q4 10 25 9 136 95 61 90,2 50,8 42 90 × – 7,6 6100
Scout Mobility X10 MWD 10-14 35 6 160 125 62 106 60 39 100 × 70 6 8624
Roltec Boa 12 40-48 9 150 155 61 110 55 47 84 × – 5 8300
Invacare TDX SP2 Modulite en Max 6-12 33 9 180 154 65 116 112 45 – 7,5 7692
Invacare TDX SP2 NB Modulite 6-10 26 9 150 138 61 116 112 45 – 7,5 7692
Invacare TDX SP2 Ultra 6-12 31 9 136 156 65 112 112 44 – 7,5 9631
Invacare TDX SP2 NB Ultra 6-12 31 9 136 156 61 112 112 44 – 7,5 9631
Invacare Pronto M41 6 17,5 7 136 112 61 103 107,5 42 – 5 6153
Karma Morgan 6-12,5 25 10 136 105 60 94 82 46 94 × 64 7 –
Karma MID Lectus 6-12,5 24-35 8 136 175 62 110 75 46 92 × 92 7 –
1 incl. beensteunen 2 lengte × hoogte 3 excl. btw
Draaicirkel
Min. zithoogte
Min. transportmaten²
Vanafprijs³
Max. obstakelhoogte
Scout Mobility X10 MWD
Permobil M3 Corpus
22 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Achterwiel aangedreven rolstoelen
Max. snelheid
Actieradius
Max. hellingshoek
Max. gebruikersgewicht
Gewicht rolstoel
Min. totale breedte
Min. totale lengte¹
Draaicirkel
Min. zithoogte
Min. transportmaten²
Max. obstakelhoogte
km/h km graden kg kg cm cm cm cm cm cm euro
Ottobock A200 6 20 15 100 66 57 100 70 43 77 × – – 4542
Ottobock Juvo 4 6-10 35-45 7 160 93,5 58,5 105 80 59,6 110 × 50 5 7608
Ottobock Juvo 5 6-14 26-40 10 160 110 59,6 105 75 41 110 × 50 5 7608
Ottobock Juvo 6 6-14 26-40 10 160 110 59,6 105 75 41 110 × 50 5 7608
Permobil C350 Corpus 3G 10 30-35 6 136 149 62,5 118 94,5 45 90 × 79 7 8186
Permobil X850 Corpus 3G 15 35-45 18 136 203 72 126 336 54 126 × 91 11 13256
Quickie Puma Q700 R Sedeo Ergo 6-12,5 40 10 160 161 64 129 190 43 84 × – 8 8435
Quickie Puma Q700 R Sedeo Pro 6-12,5 40 10 160 134 64 111 190 41,5 84 × – 8 8435
Quickie Puma Q500 R Sedeo Pro 6-12,5 40 10 160 133 61,5 111 190 41,5 84 × – 8 7850
Quickie Puma Q400 R Sedeo Pro 6-10 40 10 136 133 61,5 111 190 41,5 84 × – 8 6650
You-Q Alex 6-12,5 40 10 160 87 61 108 91 40,5 – 7,5 8546
You-Q Luca 6-10 40 10 160 82 59,5 107 89 40 – 7,5 7338
You-Q XP 6 25-31 10 160 60 59,5 104 79 38 – 6 8268
Quantum Lightning 10 27 9 136 105 64 110 65 46 88 × – 6,5 6408
Quantum Aspen 10 25 6 136 160 58 107 64 42 85 × – 6 5600
Scout Mobility X10 RWD 10-14 32 6 160 125 62 113 89 39 100 × 70 6 8624
Roltec Vision 13 40-55 9 150 130 65 115 65 37 82 × – 5 10500
Invacare Storm4 6-12 37 11,3 150 174 63 119 177 40 – 6 7692
Invacare Storm4 X-Plore 6-12 37 11,3 150 174 63 119 177 44 – 6 9016
Invacare Storm 4 Max 6 31 10,5 220 179 63 139 208 48 – 6 13686
Invacare Kite 6-12 39 10 136 125 59,5 114 160 44 – 6 6896
Invacare Bora 6-10 30 10 130 98 59 116 160 45 – 6 6153
Karma Leon 6-12,5 25-35 9,5 136 105 62 83 78 46 94 × 64 6 –
Vanafprijs³
1 incl. beensteunen 2 lengte × hoogte 3 excl. btw
You-Q Luca
Karma Leon
Quantum Lightning
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
23

GEZONDHEID
Met vijf uur intensieve
per dag naar maximale
In september 2018 opende het Daan Theeuwes Centrum in Woerden
zijn deuren. Een revalidatiecentrum waar jongeren en jongvolwassenen
met ernstig hersenletsel door intensieve neurorevalidatie worden
begeleid naar maximale zelfstandigheid. Het centrum is ontstaan uit
een ouder initiatief. Adriaan Theeuwes en zoon Daan – naar wie het
centrum vernoemd is – vertellen hun verhaal.
”De plasticiteit van de
hersenen is enorm,
maar je moet ze wel
aan het werk zetten”
Initiatiefnemer
Adriaan Theeuwes met
zijn zoon Daan.
Het zal je maar gebeuren. Het is 2013. Je
kind is 23 jaar en staat vol in het leven. Hij,
Daan, woont in Amsterdam. Op een dag gaat
hij met zijn scooter onderuit op een grasveld. Er
staat slechts één paaltje op het hele grasveld en
uitgerekend op die plek komt hij ten val. Zijn
hoofd raakt net onder de helm het paaltje. “Het
was heel heftig,” vertelt vader Adriaan Theeuwes
geroerd. “Gelukkig gebeurde het vlak bij het
VUmc en lag Daan binnen een half uur op de
OK. Tijdens de operatie kreeg hij tweemaal een
hartstilstand. Menig andere arts zou stoppen,
maar deze neurochirurg ging gelukkig door. De
volgende dag kregen mijn vrouw Dominique
en ik te horen dat Daan het niet zou redden.
Er schieten dan allerlei vragen door je hoofd.
Doneren we zijn organen? Moeten we zijn begrafenis
gaan regelen? Die ziekenhuisperiode
bestond uit overleven. Daan lag zes weken op de
IC, onderging negen operaties en bleef in coma.
Drie maanden later sprak hij weer zijn eerste
woordje en kwam hij verder tot bewustzijn in
revalidatiecentrum Leijpark in Tilburg.”
Beperkte tijd
Dat terugkerend bewustzijn is een grote opluchting
voor zijn ouders, en tevens een voorwaarde
om niet direct ‘afgeserveerd’ te worden
naar een verpleeghuis. Adriaan: “Wanneer in
Nederland je bewustzijn te beperkt is, word
je ‘niet-revalideerbaar’ verklaard en beland je
met een Wet langdurige zorg-indicatie, waarschijnlijk
levenslang, in een verpleeghuis.”
Daan blijft in de Zorgverzekeringswet en krijgt
ruim zeven maanden klinische revalidatie in
zijn woonplaats Amsterdam. “Hoe goed ze
hier ook voor hem waren, aan het eind van de
periode kon Daan nog steeds niet zelfstandig
lopen, hij kon zijn rechterarm en -hand niet
gebruiken en hij had zware afasie en geheugenproblemen.
Op zich niet verwonderlijk als
je je bedenkt dat hij bruto drie keer een half
uur (netto eigenlijk drie keer twintig minuten)
per dag therapie volgde. Wat kun je leren in die
beperkte tijd, en in een omgeving waar 95 procent
van de revalidanten ‘oude knarren’ zijn als
ik, die een beroerte of infarct hebben gehad?”
Vader en zoon schieten in de lach. “Koffie drin-
24 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

neurorevalidatie
zelfstandigheid
Het pas geopende centrum heeft het nieuwste van het nieuwste qua interactieve toestellen.
ken, boeren en winden laten, en schelden, dat
leerde ik er wel,” zegt Daan.
5 uur per dag therapie
Maar Daan wil meer en ook zijn ouders zijn
ervan overtuigd dat hij tot meer in staat is.
Met zijn beperkingen zou het volgende station
nog steeds standaard chronische zorg zijn,
zoals een verpleeghuis of woongroep. Dat is
wat Daan en zijn ouders absoluut niet willen.
Adriaan: “Ondertussen hadden we al een aantal
topexperts als klankgroep bij Daan betrokken,
waaronder dokter Henk Eilander, professor
Erik Scherder en dokter Marsh Könings. Ook
zij waren van mening dat er nog veel bereikt
kon worden met Daan, maar dan wel met zeer
intensieve revalidatie in een verrijkte omgeving.
Alleen was die vorm van revalidatie niet voor
deze doelgroep beschikbaar in Nederland.”
Met behulp van Google wordt een longlist van
buitenlandse revalidatiecentra gemaakt, waar
een shortlist van overblijft. “Gelukkig hadden
we het geld om tickets te kopen en zelf te gaan
kijken. Onze keuze viel op het Shepherd Center
in Atlanta. Ruim een jaar na zijn ongeluk begon
Daan daar aan zijn intensieve revalidatie; vijf
volle uren therapie per dag.”
Daan: “Het was inderdaad heel hard werken,
maar dat gold evengoed voor de medewerkers.
Hun enorme motivatie en inzet maakte voor
mij het verschil. Zowel de therapeuten als de
verpleegkundigen en revalidanten gingen heel
close met elkaar om, met veel respect en humor.”
Adriaan: “Dat was fantastisch om te zien en ook
wij als familie werden heel actief betrokken bij
de revalidatie.”
Hoop
Wat was het resultaat van het harde werken en
de Shepherd-mentaliteit voor Daan? “Ik kwam
lopend het vliegtuig uit, ik was zelfs mijn rolstoel
vergeten op te halen bij de specialebagage-balie
op Schiphol. Gelukkig kon ik mijn rechterarm
en -hand weer gebruiken. Ik sprak Nederlands
en Engels. En ik kon, met wat hulp, weer zelfstandig
in Amsterdam gaan wonen. Maar toch,
hoe geweldig ook, ik had liever gewild dat een
dergelijke intensieve revalidatie al in Nederland
bestond, voor mij en al die andere jonge mensen.”
“En daarom zijn we het centrum begonnen met
de naam van Daan.” Adriaan kijkt vol trots naar
zijn zoon. “Jij geeft de jonge mensen die hier komen
voor intensieve revalidatie hoop.”
“Om een dergelijk centrum op te zetten,” vervolgt
Adriaan, “heb je veel geld nodig en dus een hele
goede onderbouwing. En die is er. De plasticiteit
van de hersenen is enorm, zo heb ik geleerd en
gezien, maar je moet ze wel aan het werk zetten.
”Uiteindelijk heeft de
revalidatie van Daan
nog geen zeventig
procent gekost van wat
opname in een verpleeghuis
gekost zou hebben”
»
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
25

GEZONDHEID
Uniek in Nederland: een speciale
oefen ruimte met apparaten die de
functie en kracht in armen, handen
en vingers moeten herstellen.
”Het moeilijke van niet-
aangeboren hersenletsel:
als je je beter gaat
voelen, wordt je jezelf
ook bewuster van je
beperking.”
Om te laten zien wat er mogelijk is, hebben we
samen met experts en het VU veel onderzoek
gedaan en een kennisbank aangelegd. Tussentijds
hebben we een enorm netwerk opgebouwd
van waanzinnig fijne mensen die allen ook weer
hun eigen expertise hebben. Met de resultaten
en plannen zijn we in gesprek gegaan met zorgverzekeraars
en ook zij reageerden enthousiast
en waren bereid de intensieve neurorevalidatie
te vergoeden. De samenwerking met het AMC,
VUmc en natuurlijk het Shepherd Center maakte
de cirkel rond.”
Plezier
Inmiddels hebben de eerste patiënten in het
Daan Theeuwes Centrum gerevalideerd. Daan:
“Het is heel herkenbaar hoe ze hier binnenkomen.
Ik ben er meestal op dinsdag en loop dan
ook altijd langs voor een praatje. Het moeilijke
van niet-aangeboren hersenletsel is dat wanneer
je je beter gaat voelen, je jezelf ook bewuster
wordt van je beperking. Dat herken ik als geen
ander. Je probeert elkaar daarin te steunen en
daarbij is plezier hebben ook enorm belangrijk.
Op de meeste plekken waar neurorevalidatie
wordt gegeven, is de omgeving prikkelarm. Als
je hier therapie hebt, mag je gewoon je iPhone
met eigen muziek in de gettoblaster zetten. Heb
Waarom een speciaal centrum?
Bij 19 duizend patiënten per jaar wordt niet-aangeboren hersenletsel
gediagnostiseerd. Bij vier- tot zeshonderd van deze patiënten
is er sprake van een zwaar traumatisch hersenletsel. Van
hen komt slechts tien tot twintig procent in aanmerking voor medisch-specialistische
revalidatie. De rest, ook al zijn de patiënten
jong, belandt veelal in een verpleeghuis. Het Daan Theeuwes Centrum
doet er alles aan om hier, voor jongeren en jongvolwassenen,
verandering in te brengen.
je altijd gevolleybald en word je daar weer gelukkig
van, dan wordt er een volleybal gehaald.
We proberen zoveel mogelijk leuke dingen te
doen.”
Adriaan: “We hebben hele mooie dingen zien
gebeuren in de oefenruimtes. Eén ruimte is helemaal
gericht op de benen. En in de andere, dit
is echt uniek in Nederland, vind je allerlei oefenapparaten
die de functie en kracht in armen,
handen en vingers moeten herstellen. Omdat
we net geopend zijn, hebben we het nieuwste
van het nieuwste qua interactieve toestellen, die
ook meteen alles meten en bijhouden.” Dat een
oud-Hollands potje sjoelen ook tot de mogelijkheden
hoort, laten vader en zoon meteen maar
even zien. Al snel pakt Adriaan de draad van het
gesprek weer op: “Naast het trainen van benen,
armen en handen, spraak en geheugen, richten
we ons op het leven in de breedste zin van het
woord. En we betrekken net als in Atlanta de
familie en vrienden erbij. Hersenletsel is familieletsel.
Voor iedereen is immers alles veranderd.
In een fractie van een seconde.
Lagere kosten
Deze vorm van revalidatie kost veel geld, en achteraf
hebben we de revalidatiekosten van Daan
in het Shepherd Center, los van de reis en het
verblijf, helemaal vergoed gekregen. Nu woont
Daan, met een beetje hulp, zelfstandig. Uiteindelijk
heeft de revalidatie van Daan misschien
zeventig procent gekost van wat het gekost zou
hebben als hij in 2013 naar een verpleeghuis
was gegaan. Ik ben heel blij dat zorgverzekeraars
dit ook inzien en de revalidatie in ons centrum
vergoeden. Zodat wij met een kundig en
supergemotiveerd team samen met de jongeren
en jongvolwassenen hard kunnen werken om
voor een iedereen het maximale eruit te halen.”
Meer info? www.daantheeuwescentrum.nl
»
26 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Expressing yourself through action
Sport & Commandeur Revalidatie Techniek
Ga jij de uitdaging aan!
Maak kennis met onze bijzondere producten en
onze jarenlange passionele ervaring op
sportgebied. Ontdek jouw ultieme sport
experience via info@commandeurRT.nl
Q6 Ultra Sport
• robuust • duurzaam • vastzetbare vering • aansprekend
kleurenpalet • hoge aanpasbaarheid
The Warrior
• wendbaar • stabiel • geavanceerde koeling op motoren
en elektronica • opklapbare tipwielen • ontwikkeld door
uitgebreide sportexpertise
100% bewezen betrouwbare sportstoelen,
waar je veel plezier van zult hebben!
Tel. 0228 568080 • E-mail: info@commandeurRT.nl • www.commandeurRT.nl • Graanmarkt 13 • 1681 PA Zwaagdijk
Adv_Commandeur.indd 1 18-03-19 17:08
We zijn erg blij en trots dat mensen het hier zo naar de zin hebben.
Hoort zegt te voort!
Een greep uit de reacties in ons gastenboek:
“Bijna het Paradijs. Zeer efficiënt ingericht,
fantastisch uitzicht over weilanden vanuit een
raam als een garagedeur zo breed en hoog!
Heerlijke volkomen drempelloze douche. Zeer
rustige locatie (doodlopend weggetje), op tien
autominuten van Amsterdam Centrum. Heel
lieve, behulpzame, meedenkende gastheer
en gastvrouw, absoluut niet bemoeierig,
maar perfect gebalanceerd in het contact!
Verzorging van erg hulpbehoevende partner
zeer weldadig, warm, liefdevol en doortastend.
We voelden ons als familie in de goede zin des
woords. Dank, dank, dank!”
“Dit huisje bewijst dat je ook met
een beperkte ruimte voor zeer goede
aanpassingen kan zorgen. Waar
gaan we zoiets nog vinden?”
“Rust. Dat was de afgelopen week het
kernbegrip dat steeds opnieuw tot ons
doordrong. Echt lekker rust, en toch een vijftal
uitstapjes. Dit is wat de plek met ons deed.
Dat zijn Aleid en Rik: ze stralen het uit. De
zorg: Een hoofdstuk apart. Heel natuurlijk,
heel adequaat, en vooral: 100% kwaliteit.
Aleid weet als verpleegkundige van nature
te handelen en ziet heel goed hoe ook te
improviseren als dat nodig is.”
“Perfecte accommodatie op een heerlijke plek
bij erg vriendelijke mensen. We hebben een
heel fijn driedaags verblijf bij jullie gehad. De
accommodatie is zeer smaakvol ingericht met
oog voor detail.”
Meer weten?
Kijk op onze website!
Heeft u interesse of vragen?
Bel of mail ons en we kijken samen naar
de mogelijkheden.
Zijn & Zorg Uit de Wind
Woudweeren 14
1151 AV Broek in Waterland
Tel: + 31 (0) 6 39597939
www.uitdewind.eu info@uitdewind.eu
Zorg&Zijn.indd 1 17-09-18 12:06

REIZEN
Avontuurlijke
groepsreizen
Slogan van de reis:
‘Hoezo, kan niet?’
28 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Gruwel je van de gedachte aan zoete Rijnreisjes en altijd vrolijke
vrijwilligers? Lees dan het stoere verhaal van Lily Kenter. Met elkaar
op pad bewijst juist zijn nut. Ondertussen kun je ook nog eens ongestoord
jezelf zijn.
Lily Kenter ging paragliden met Stichting de
Hinkelaar, een nieuwe organisatie die je helpt
die dingen te doen die op je bucketlist staan.
Hieronder het relaas van Lily. “Ik heb me vrijer
gevoeld dan ooit.”
“Het duurt maar een seconde of twee, dan glimlach
ik de onbekende natuurstenen muur slaperig
toe. Mijn glimlach verandert in een heuse
grijns wanneer ik rechtop ga zitten, genietend
van mijn zachte bed en het prachtige uitzicht
vanuit mijn slaapkamerraam. Ons huisje staat
in een adembenemende omgeving, omringd
door bergen en bossen zover het oog reikt.
Vandaag is dé dag. De bergen doen me denken
aan de plannen die we gezamenlijk hebben gesmeed;
vanmiddag ga ik me geheel vrijwillig
van een vulkaan af laten donderen, met enkel
een parachute en instructeur tussen mij, de afgrond
en een zekere dood.
Dan is het zover. Terwijl Hinke van Stichting
De Hinkelaar nog druk bezig is om mij met 86
spanbanden vast te binden aan het stoeltje, nodig
ik alle omstanders hartelijk uit voor mijn
begrafenis. Ik vervloek de Lily die een paar uur
geleden nog had ingestemd met dit idiote plan.
In het Engels en het Nederlands, en hier en daar
wat onverstaanbaar Frans, belooft iedereen naar
mijn begrafenis te komen. De instructeur verzekert
mij voor de miljoenste keer in gebrekkig
Engels ‘Yes. I be careful’.
En dan…. het overweldigende uitzicht en het
fantastische gevoel te vliegen kan ik niet in
woorden vatten. Het is gewoonweg magisch.
Terwijl ik vlieg, zing en versteld sta, breekt de
Lily Kenter laat zich
geheel vrijwillig ‘van een
vulkaan afdonderen’.
»
Met de Hinkelaar streep je snel je
bucketlist af!
Stichting de Hinkelaar is opgericht in maart 2018. De Hinkelaar is geen reisorganisatie:
ze helpen je die dingen te doen die op jouw bucketlist staan. Mede-oprichtster
Hinke van der Wal: “We plannen activiteiten in een pakket, zodat je
met een groepje meerdere (spannende) activiteiten in een week of weekend kunt
combineren. Onze activiteiten voor 2019 staan online, maar heb je een andere
onvervulde droom op jouw bucketlist staan, dan zijn we daar altijd voor in.
” Kijk op www.hinkelaar.nl of bezoek de Facebookpagina.
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
29

REIZEN
Lily is klaar voor de start.
grijns van die ochtend compleet open, van oor
tot oor. Ik jubel en juich en de instructeur achter
mij doet lachend mee. Hoe ik uiteindelijk
de angst heb overwonnen, weet ik niet precies.
Toch, ondanks het feit dat ik alle kleuren van de
regenboog schijt, voel ik me op de één of andere
manier ook zo ontzettend veilig.”
Terugkijkend vertelt Lily: “Ik koos ervoor om
het te doen, en vervolgens heeft een onwijs lief
team geholpen om het niet alleen voor elkaar
te krijgen, maar het ook nog eens veilig voor
elkaar te krijgen. Het ene moment zat ik angstig
in mijn stoeltje en keek ik vanaf de rand van een
vulkaan naar beneden en het volgende moment
vloog ik door de lucht.
Toen ik de reis boekte, en ook daarna – toen
ik met zeven tot op dat moment onbekenden
veertien uur een rolstoelbusje deelde – had ik
niet kunnen weten dat mijn vooroordelen en
verwachtingen zó ontzettend fout waren. In tegenstelling
tot wat ik dacht, heb ik dat ‘gehandicapte
zooitje-gevoel’ geen enkele keer gehad.
Sterker nog: ik heb me vrijer gevoeld dan ooit!
De slogan van de reis was ‘Hoezo, kan niet?’ en
een passender beschrijving had ik niet kunnen
verzinnen. Alles was mogelijk of werd mogelijk
gemaakt, en obstakels op de weg zag men eerder
als spannende horden dan als stoptekens. Ik
heb prachtige mensen leren kennen en heel veel
geleerd. Een ander uitzicht doet goed, mijn blik
is echt veranderd!”
»
Andere groepsreizen
Meer spannende avonturen met een groep? Bekijk
ook het reisprogramma van:
Project U/turn
Project U/TURN organiseert avontuurlijke en
back to basics-vakanties, met steeds andere
landen op het programma. Geen hulpmiddelen,
geen aangepast vervoer, geen toegankelijke verblijfplaatsen,
wel een tentje in de vrije natuur
en hulp. Op het programma in 2019: Marokko,
Zuid-Afrika, de Spaanse Pyreneeën, Tenerife en
Zweden.
www.projectu-turn.com
Handicamp Outdoor
In een enorme camper naar Lowlands of de
Tilburgse Kermis? Past het Oeral Festival op
Terschelling je beter? Bezoek je cultureel Parijs
of ga je aan de whisky in Schotland? Het programma
voor 2019 heeft voor elke liefhebber
wel iets in petto.
www.handicampoutdoor.nl
Wintersport
Ski-Uniek organiseert elk jaar een ski-groepsreis
voor mensen met een lichamelijke beperking
naar Folgaria in Italië. Uniek is dat je gezinsleden
en/of vrienden zonder beperking gewoon
mee kunnen!
www.ski-uniek.nl
SWG, de Stichting Wintersport Gehandicapten,
organiseert ook al jaren skivakanties naar Oostenrijk
en Italië.
www.swg-nederland.nl
Sahara Travel
“Als het niet gaat zoals we vooraf verwachten,
dan gaat het op een andere manier ook goed!”
Sahara Travel kiest voor uitdagende rondreizen
in kleine groepjes naar onder andere Israël,
Mozambique, Oman, Madagascar, Vietnam en
Jordanië (niet geschikt voor elektrische rolstoelen).
saharatravel.nl/aangepaste-reizen
MundoRado
MundoRado heeft naast het ‘gewone’ aanbod
aan aangepaste reizen ook een aantal avontuurlijke
reizen naar verre bestemmingen als India
en Vietnam. Avontuurlijk betekent hier vaak
ook: geen aangepaste badkamers, en hulp inroepen
om in een taxi te klimmen!
www.mundoradoreizen.nl
30 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

COLUMN
Een bron
van inspiratie
In mijn voorgaande column schreef ik over het ontstaan van Dolphin Suites op
Curaçao, een hotelconcept met volledig toegankelijke kamers. Omdat de aanpassingen
op subtiele wijze in de stijlvol ingerichte kamers zijn geïntegreerd, voelt
elke gast zich hier thuis. Een ‘hotel voor iedereen’, of het nu gaat om een gezin met
kinderen of een couple, om mensen met of zonder een beperking, jong of oud, het
hotel biedt op maat dienstverlening voor ieder type gast.
Een van onze vaste bezoekers (een verkoopdirecteur van KLM) verwoordde het ooit
zo: “Hoewel wij het ons ook zouden kunnen veroorloven om in een vijfsterrenresort
te verblijven, kiezen wij als gezin bewust voor Dolphin Suites. De kleinschaligheid,
ongedwongen sfeer en de vriendelijke mensen maken dit hotel zo fijn en rustgevend.
Een bijzondere bijkomstigheid is dat dit hotel zich specialiseert in het bieden
van ondersteuning aan mensen met een beperking. Iets wat ik mijn kinderen graag
meegeef in hun opvoeding: leren omgaan met iedereen en elkaar een helpende
hand bieden waar nodig. Prachtig concept!”
Als manager van het hotel geniet ik dagelijks van de vele bijzondere en inspirerende
gasten die bij ons verblijven. Veel gasten komen regelmatig terug, en ik voel
me dan ook bevoorrecht met veel van hen een band op te kunnen bouwen. Gasten
zijn vaak erg open en vertellen graag over wat ze inspireert en bezighoudt in het
leven. Mensen wisselen verhalen uit, inspireren elkaar. Het valt me op dat veel van
onze gasten, met name de mensen met een beperking, vooruitstrevende types
zijn. Vaak zijn ze een eigen bedrijf gestart of ze zetten zich in voor de samenleving.
Sommigen zijn inspirational speaker of coach, en helpen zo anderen hun doelen te
verwezenlijken en hun zelfopgelegde grenzen te overschrijden.
Mensen met een beperking die het wagen negen uur te vliegen naar Curaçao,
overkomen vaak hun angsten. Ze verlaten de comfort zone van het thuiszitten en
duiken de wereld in. Uit onze gesprekken blijkt dat dit tot een enorme groei in
zelfvertrouwen kan leiden en een verrijking biedt in de kijk op de mogelijkheden in
het leven. Een boekenrek in onze lobby vult zich gestaag met boeken, geschreven
door onze gasten. Mensen die hun verhaal willen delen.
Een bron van inspiratie en warmte, zo voelt het in ons hotel, voor zowel de medewerkers
als de gasten. Deze bron van inspiratie heeft ons doen besluiten het
concept verder uit te breiden. We ontmoeten steeds meer mensen die behoefte
hebben aan bewustwording, mensen die willen werken aan zichzelf om hun doelen
in het leven verwezenlijken. En dat hoeft niets met het hebben van een lichamelijke
beperking te maken te hebben. Ik denk dat iedereen op bepaalde momenten
in zijn leven daar behoefte aan heeft. In mijn volgende column zal ik er meer over
vertellen.
Alette Borger is manager
van hotel Dolphin Suites op
Curaçao. Jaarlijks ontvangt
ze 2,5 duizend gasten,
waarvan bijna de helft een
beperking heeft. Alette
runt het hotel al 10 jaar
met veel passie en plezier.
Alette Borger
www.dolphinsuites-curacao.com
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
31

DWARSLAESIE
ORGANISATIE
NEDERLAND
Rolstoel
proberen?
Maak een
afspraak!
WorkHopper
for an energetic
workday
wheelchairs
CREATED
TO MOVE
www.rolstoel.nl • tel. (0315) 39 69 00 • info@o4.eu
Mensen met een
dwarslaesie of caudalaesie
en hun familie
DWARSLAESIE
ORGANISATIE
NEDERLAND NEDERLAND TIE
dwarslaesie
jaargang 39 / nummer 1 / maart 2016
magazine
Even geen zorgen
hebben omdat mama
een spin op je buik zet
Zieke kinderen voelen zich beter als
hun ouders dichtbij zijn. Daarom zijn er
de Ronald McDonald Huizen.
www.kinderfonds.nl
Een ziek kind
kan niet zonder
zijn ouders
Betrouwbare
informatie, steun
in de rug,
(h)erkenning en
krachtige
belangenbehartiging
Word lid voor
€ 36,- en lees
GRATIS ons
magazine!
Jack Pastora
‘Sport is voor mij een uitlaatklep’
ONDER ANDERE: DON ZOEKT VRIJWILLIGERS / DWARSLAESIENETWERK IN AFRIKA / ONTWIKKELINGEN EXOSKELET
NIEK VAN DEN ADEL AAN HET WOORD / EERSTE ACUTE RUGGENMERGLETSEL UNIT GEOPEND IN NIJMEGEN
www.dwarslaesie.nl

Met trots stel ik
u mijn Nino voor!
Maar ik vertel u misschien beter
het volledige verhaal….
Omdat ik door mijn progressieve ziekte steeds
moeilijker met mijn knalrode manuele rolstoel
kon rijden, en mijn man pijn kreeg van het
duwen, was ik gedwongen over te schakelen
naar een elektrische rolstoel. Iedereen blij… tot
ik besefte dat ik me met deze tweedehands
rolstoel in zowat elke winkel klem reed, en me
door de blikken van medelijden al snel dertig
jaar ouder voelde…
Er volgde een periode van berusting, waarbij ik
zwartgallig in de zetel naar buiten staarde. Om
spierverslapping tegen te gaan, moest ik extra
oefenen, omdat ik mij in die rolstoel helemaal
onderuit liet zakken.
Het moest anders! Op de rolstoelbeurs in Düsseldorf
zagen we de laatste nieuwe ontwikkelingen
op het gebied van hulpmiddelen: zo
ook de elektrische rolstoelen op twee wielen.
Ik was gefascineerd én bang: zou ik wel mijn
evenwicht kunnen bewaren? Na wat aandringen
besloot ik het toch maar te proberen, en
het bleek een stuk makkelijker te zijn dan ik
ooit had kunnen dromen!
Na een aantal rolstoelen vergeleken te hebben,
koos ik voor Nino van Hendriks Care.
Een aantal zaken vielen mij onmiddellijk op:
ik werd niet zeeziek van het wiegen zoals bij
een ander model, Nino was compacter, lichter.
Ik werd ook heel blij van de kleuren, waarbij
ik zelf mocht kiezen en combineren. Uiteraard
was ook het prijskaartje van belang, maar ook
dat viel in vergelijking met andere modellen
reuze mee.
Mijn man besloot dat mijn levenskwaliteit veel
belangrijker was dan het kostenplaatje, en
hakte voor mij de knoop door.
Een proefrit in Gent overtuigde ons helemaal:
kasseien, tramsporen, smalle voetpaden, hellingen,
de Nino doorstond elke test met glans.
Enkele weken later stond Vincent Hendriks van
Hendriks Care met mijn wit-groene Nino voor
de deur. Hij liet mij slalommen en ter plaatse
draaien, tot hij tevreden was, en ik mijn “Ninorijbewijs”
kreeg.
Er ging een wereld voor mij open: met Nino
kan ik zelfs meer dan met mijn rode manuele
stoel! Ik heb weer zin om buiten te komen,
genietend van de verwonderde – en bewonderende!
– blikken.
Gek genoeg tel ik nu opnieuw mee: mensen
spreken mij nu aan om meer te weten over
mijn Nino!
Mijn houding is verbeterd, en Nino zorgt voor
mijn spieren, wat een leuke extra is!
Het is gewoon zalig om gewoon mee te
kunnen wandelen – met een bereik van
35 kilometer is dat perfect – en zelfs voldoende
snel mee te fietsen, gezien Nino met gemak
een snelheid van 20 kilometer haalt, zelfs op
een helling!
Gaan winkelen met Nino is een plezier: je kan
overal langs en je draait zonder moeite.
En, voor de nieuwsgierigen: nee, ik ben nog
nooit gevallen!
Inge Martens
Deze pagina wordt u aangeboden
door Hendriks Care:
www.hendrikscare.eu
info@hendrikscare.eu
Brussel (BE):
Tel: +32 (0)48 - 8326283
Goirle (NL)
Tel: +31 (0)13 - 5907849
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
33

POWER
Een Handreiking
ook voor u
Er komt schot in: om de problemen rond de Wmo-verstrekkingen nu
eens goed aan te pakken krijgen de Nederlandse gemeenten een nieuwe
handreiking Wmo. In dit document wordt duidelijk aangegeven hoe men
de Wmo moet toepassen, met de eindgebruiker op een centrale plaats.
Ook voor onze lezers is het, naast de Wmo-Powerkaart, een waardevol
instrument voor op de keukentafel.
Schotanus, Tuinman en
Meijer: Handreiking
Inkoop Hulpmiddelen;
Geactualiseerde handreiking
met afwegingen,
uitdagingen en mogelijkheden
voor gemeenten
bij inkoop van Wmohulp
middelen.
Den Haag. December 2018
Al jaren beijveren belangenbehartigers (en ook
dit blad) zich om verbetering aan te brengen in
de Wmo. We kennen de problemen: contracten
tegen afbraakprijzen maken het voor de leveranciers
uiterst moeilijk om goede producten en
goede service te leveren. Ook de overheid ziet
dit nu in. De tijd dat men zich verschool achter
‘goedkoop-adequaat’ en ‘Europese aanbestedingsverplichtingen’
is (zo goed als?) voorbij.
De overheid schakelde vorig jaar het bureau Berenschot
in, om eens degelijk te adviseren hoe de
uitvoering te verbeteren is. We schreven er in een
vorig nummer over. En nu zijn die bevindingen
vertaald in een ‘Handreiking Inkoop Hulpmiddelen’,
uitgebracht door de Vereniging van Nederlandse
Gemeenten (VNG) voor haar leden.
Zo’n handreiking was er al, maar de nieuwste
versie is fors aangescherpt. Men heeft goed gekeken
naar de powerpunten van de Wet Wmo
(artikelen 2.3.2 en 2.3.6, zie de Support Magazine
Wmo-Powerkaart - te vinden op supportmagazine.nl/wmo-tools).
In de oude versie van
de handreiking was er hoofdzakelijk aandacht
voor de prijs en werd er weinig aandacht gegeven
aan kwaliteit. Maar, zo lezen we nu: “...bij de
toewijzing, levering en het leren gebruiken van
een hulpmiddel is maatwerk nodig. De functionaliteit
en bruikbaarheid voor de aanvrager
moet leidend zijn.” Ook onderschrijven de opstellers
dat bij het verstrekken van hulpmiddelen
meestal haast geboden is. De contracten met
de leveranciers waren daar slecht op ingesteld.
Cliëntperspectief
Er wordt nu dus eindelijk ernst gemaakt met
de belangen van de eindgebruiker. De VNG
schrijft: “het [is] belangrijk [..] de vraag van
mensen om wie het gaat te kennen en hen vanaf
het begin te betrekken bij de voorbereiding van
het inkoopproces (waaronder het opstellen van
het Programma van Eisen, de weging en gunning),
de uitvoering en de evaluatie.” Om dit te
bereiken moeten de gemeenten voordat ze contracten
gaan sluiten goed in kaart brengen waar
de mensen behoefte aan hebben. Waar zijn de
Nieuw
overheidsgeluid:
De functionaliteit
en bruikbaarheid
voor de aanvrager
moet leidend zijn
huidige gebruikers tevreden over en waarover
niet? Welke levertijden vinden de gebruikers redelijk?
Wat mag de leverancier in samenspraak
met de eindgebruiker doen zonder dat daar
steeds een akkoord van de gemeente voor nodig
is? Hoe ga je soepeltjes om met veranderingen
in de persoonlijke omstandigheden van de gebruiker?
Daarnaast moet de gemeente ook kwantitatieve
gegevens in kaart brengen om zo een specifieke
aanbesteding te kunnen doen. En dan
is het zaak om tijdens de contractperiode goed
te blijven volgen waarover de gebruikers nu te-
34 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

vreden of ontevreden zijn. Het klinkt te simpel
voor woorden, maar voor sommige gemeenten,
die de blik op de verordeningen en niet op de
cliënt hebben, is dit nieuw: hou in de gaten of je
klanten happy zijn, en zo niet: doe er wat aan.
Ook wordt de gemeenten geadviseerd van te voren
KPI’s op te stellen, de kritieke prestatie-indicatoren
waarop de leverancier gedurende het
contract beoordeeld kan worden.
Zelf doen of uitbesteden
Er zijn nogal wat verschillen per gemeente, als
het gaat om de vraag wat zij zelf doen, en wat
ze aan de leveranciers en cliënten overlaten. Alhoewel
de toegang tot maatwerkvoorzieningen
altijd bij de gemeenten ligt, verschilt de mate
waarop zij betrokkenheid en de expertise van
leveranciers inschakelen. Bijvoorbeeld bij de
advisering over de keuze voor het juiste hulpmiddel.
Een gemeente die zelf veel wil beslissen
heeft ook veel expertise in eigen huis nodig. Het
probleem is vaak dat gemeenten niet kiezen; ze
kijken nauwlettend op de vingers van de leverancier,
maar hebben zelf eigenlijk geen kennis.
Of je doet het zelf, en dan professioneel, óf je
laat het aan de leverancier over. Op basis van
die keuze maak je dan afspraken met de leverancier
over welke aanpassingen gedaan mogen
worden zonder tussenkomst of accordering vanuit
de gemeente. Hiermee kan een enorme tijdwinst
geboekt worden (wachttijd was een van de
knelpunten uit het Berenschotrapport).
Eén of meer?
De gemeente heeft de keuze om één of meerdere
leveranciers de opdracht te gunnen. Het
contracteren van een enkele leverancier kan
voor de gemeente wat economischer zijn. Het
past meestal beter bij kleine opdrachten om één
leverancier te contracteren.
Steeds meer gemeenten echter maken een keuze
voor meerdere leveranciers. Een belangrijke
reden is het bieden van keuzevrijheid aan de gebruiker.
Er zijn gemeenten die alleen accepteren
dat de gebruiker een (beperkte) keuze maakt,
bijvoorbeeld aan de hand van de webpresentaties
van de gecontracteerde leveranciers en de
uitkomsten van het klanttevredenheidonderzoek.
Als gemeenten zelf de keuze maken voor
een leverancier (en er dus geen keuzevrijheid is
voor de gebruiker) ligt in de huidige praktijk de
focus vaak op de laagste prijs.
De gemeente houdt bij het contracteren van
meerdere leveranciers ruimte om bij minder
goede ervaringen van gebruikers een minder
presterende leverancier in de contractperiode
minder werk toe te bedelen. Inmiddels wordt
deze werkwijze al vaak toegepast. In ongeveer
de helft van de aanbestedingen selecteren gemeenten
meerdere leveranciers voor de opdracht.
Ook de grote steden, Amsterdam, Den
Haag, Rotterdam en Utrecht werken met meerdere
leveranciers.
Speciaal
Men gaat ervan uit dat bijna tachtig procent
van de hulpmiddelen gemakkelijk uit een standaardpakket
kan worden geleverd. Het gaat
dan bijvoorbeeld om voorzieningen voor ouderen
die niet zeer specifieke aandacht nodig hebben.
Maar juist onder de lezers van dit blad zijn
er velen die hele speciale beperkingen hebben
en dus een heel specifieke hulpmiddelenbehoefte.
De handreiking stelt terecht dat dan altijd
maatwerk nodig is, en veel kennis over de aandoening.
En die kennis, erkent nu ook de VNG,
moeten we vooral zoeken bij de gebruiker zelf.
Iemand die al wat langer een aandoening heeft,
heeft veel ervaringskennis en weet vaak goed
wat nodig is, zegt de handleiding.
Dit soort zinsneden, in een overheidsstuk, ter
advisering van overheden, zijn nieuw, en een
verademing.
Ad van Gaalen
Extra probleem
Met de komst van sociale wijkteams verandert ook de rol en dienstverlening
van de leverancier. De verschuiving van centraal (gemeente)
naar lokaal (wijk) heeft vaak een versnippering van kennis en
expertise tot gevolg op het gebied van hulpmiddelenverstrekking.
Hierdoor kan het gehele proces van aanvraag, betrokkenheid van
ketenpartners (zoals thuiszorg en ergotherapeuten) en inzet van
collectieve en algemene voorzieningen per wijkteam anders zijn
ingericht. Indien wordt verwacht dat de leverancier een actieve rol
gaat spelen in de sociale wijkteams moet daarmee worden rekening
gehouden bij een aanbesteding.
Er wordt nu eindelijk ernst
gemaakt met de belangen van
de eindgebruiker
»
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
35

PORTRET
Passie in beeld
36 SUPPORT MAGAZINE - april 2019

Acht verschillende mensen en acht verschillende passies,
samengebracht in de foto-expositie SHINE. In samenwerking
met acht grote Nederlandse revalidatiecentra
bracht fotografe Monique Velzeboer in beeld wat het met
mensen doet als zij hun passie volgen. De expositie laat de
kracht en het belang van passie zien, en is een onderdeel
van het programma Fit for Life van Coloplast. In Support
Magazine laten we steeds één van de geportretteerden aan
het woord. De verhalen gaan over doorzettingsvermogen,
doelgerichtheid en genieten van wat er is bereikt.
Eén van de geportretteerden is Maarten Jorissen (26). Zijn eerste gedachte na
het krijgen van een dwarslaesie was: “Ja, dit is dus een dwarslaesie.” Zijn tweede
gedachte: “Mijn leven is niet voorbij, mijn vrienden helpen mij uit het water en
dan komt het goed.” Vol vertrouwen in zichzelf, zijn vrienden en de toekomst: het
is Maarten ten voeten uit. Een slimme, positieve en sociale jongen die alles uit het
leven haalt. Ondanks zijn recente, hoge (incomplete) dwarslaesie op C5-niveau,
studeert hij alweer en onderneemt hij van alles met zijn vrienden en zijn jonge
hond Clarence. Clarence is nu al één van zijn beste vrienden en Maarten zal hem
de komende tijd opleiden tot hulphond. Clarence geeft Maarten niet alleen praktische
hulp, maar is een maatje voor het leven en onderwerp van veel zorg en training,
wat Maarten ook doel en aanleiding geeft zichzelf verder te ontwikkelen.
Maarten is een onbezorgde, reislustige jongen, met een liefdevolle familie, veel
vrienden en een leuke studie, wanneer zijn leven halverwege 2016 compleet
verandert. “In de zomer van 2016 zwom ik met vrienden bij ons studentenhuis
in Leiden. Toen ik het water in dook, dook ik te ver door, waardoor ik aan de
overkant van het zwembad tegen de rand klapte. Het was een ‘opzetzwembad’,
dus zonder tegels, maar door de snelheid kan je de klap vergelijken met een duik
in een leeg zwembad.” Hij realiseert zich meteen: dit is een dwarslaesie. “Ik kon
me niet meer bewegen, maar vertrouwde er meteen op dat mijn vrienden mij
zouden redden. Vanwege mijn dikke nek kon ik erg lastig ademhalen, maar toen
ik omgedraaid was, kreeg ik net genoeg zuurstof. Op dat moment wist ik ook dat
het goed zou komen; dit zou niet het einde zijn.”
Een maand lang ligt Maarten op de intensive care in Leiden. Na de eerste operatie is
het voor hem al helder: hij gaat revalideren om vervolgens weer ‘gewoon’ zijn studie
op te pakken. Tien maanden revalidatie in Rijndam volgen. “Elke avond was er wel
iemand van mijn familie of vrienden aanwezig, dit hielp mij enorm. En het personeel
van Rijndam was hartstikke lief, je bouwt snel een band op. Naast het verdriet heb ik
daarom ook veel kunnen lachen. Mijn mentor Patricia (‘Party Patty’) zal ik nooit vergeten.
Zij heeft óf van een afstand óf van dichtbij altijd een oogje in het zeil gehouden.”
Ook de therapeuten zijn belangrijk, samen met hen stelt Maarten elke maand
weer nieuwe doelen. “Het was de truc om ambitieuze, maar realistische plannen
te maken. Het was hard werken, maar er was altijd ruimte voor een goede grap
tussendoor.”
Bij thuiskomst in juli 2017 pakt Maarten zijn leven snel weer op. “Ik moest
eerst veel regelen. Je zou het niet denken, maar het leven met een handicap is
»
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
37

PORTRET
NAAM: Maarten
Jorissen
LEEFTIJD: 26 jaar
WOONPLAATS: Wassenaar
BURGERLIJKE STAAT: Woont
bij zijn ouders en
heeft twee broers en
een zusje.
PASSIE: Hond Clarence.
Student master
Onder nemingsrecht
in Leiden
DWARSLAESIE: Sinds een
ongelukkige duik in
het zwembad in de
zomer van 2016 leeft
hij met een hoge, incomplete
dwarslaesie
op C5 niveau.
REVALIDATIECENTRUM:
Rijndam Revalidatie,
Rotterdam
SHINE in Rotterdam
Vanaf 29 maart is de foto-exposi tie
SHINE te zien bij Revalidatiecentrum
Rijndam in Rotter dam.
Naast schitterende beelden
leverden de fotoshoots ook acht
inspirerende verhalen op om
mensen te motiveren in beweging
te komen, en meer uit zichzelf en
het leven te halen. Kom langs en
laat je inspireren!
38 SUPPORT MAGAZINE - april 2019
ongeveer een fulltime baan.”
Naast de functionele aanpassingen
denkt Maarten dat
een hond het plaatje compleet
zal maken, een hond
die hem kan helpen met
praktische handelingen als
het opentrekken van lades en
het pakken van schoenen. Samen
met zijn ouders gaat hij
op zoek naar een hondje. “In
het asiel vonden we Clarence,
een labradorachtige hond die
lijkt op de hond die we vroeger
hebben gehad. Ik was
meteen verliefd.” Het blijkt
een schot in de roos; in de
anderhalf jaar dat Clarence
nu bij Maarten is, brengt hij
veel extra liefde. “Clarence is
echt een geweldige hond, die
bij me komt liggen als ik bijvoorbeeld een film
kijk. Door zijn enthousiasme elke ochtend krijg
ik zelf ook zin om de dag te beginnen.”
Het is de bedoeling van Maarten om Clarence
zelf op te leiden, zonder cursus en puur op
gevoel. Hij is voorlopig aardig tevreden over
de training en ontwikkeling van zijn maatje.
“Ik leer hem nu om niet meer zomaar op mij
te springen, zoals hij als puppy deed. Het geeft
me veel voldoening als hij naar mij luistert.” Een
hond opleiden is best fysiek, geeft Maarten toe,
maar dat is goed voor zijn eigen ontwikkeling.
“Ik moet er continu mee bezig zijn, er energie
aan besteden; dat houdt mij ook actief.”
Natuurlijk loopt niet alles altijd soepel met een
inmiddels puberende hond. Zo heeft Clarence
recent een pak meel van het aanrecht gepakt
en is hiermee door het huis gelopen. “Eén grote
puinhoop natuurlijk, niet echt de bedoeling van
een hulphond. Maar als je dan die witte snoet
ziet, onder het meel, met die lieve oogjes erboven,
kan ik toch alleen maar hard lachen. Dan
is het vergeven, sámen het huis opruimen en
verder waar we gebleven waren.”
Die puberteit maakt Clarence naast ondeugend
ook redelijk onvoorspelbaar. Maarten legt uit
dat het nu de uitdaging is om Clarence geconcentreerd
te houden, zodat hij alle hulpactiviteiten
leert uitvoeren. Anderzijds is het zijn eigen
uitdaging Clarence zelfstandig uit te kunnen
laten. “Op zich gaat het uitlaten goed, maar als
Clarence een andere hond ziet, is hij weg en luistert
hij totaal niet meer. Als ik geen dwarslaesie
had gehad, zou ik er gewoon tussen gaan staan,
wat een natuurlijk overwicht geeft. Nu lukt dat
natuurlijk niet. De oplossing is om overwicht
met mijn stem te creëren. Inmiddels lukt dit
soms, maar soms ook nog niet. Gelukkig kan ik
het geduld vinden om het te blijven proberen;
als ik niet opgeef, weet ik dat het me uiteindelijk
gaat lukken.”
Naast de training van Clarence is Maarten
ook druk met zijn studie. Nadat hij zijn bachelor
International Business Law al voor het
ongeluk haalde, is hij nu bezig met de master
ondernemingsrecht in Leiden. “Ik wist na de
eerste operaties al dat ik fysiek niet alles meer
zou kunnen, maar mijn hoofd doet het nog prima.”
Ondanks waarschuwingen dat zo snel weer
starten met studeren ‘een ambitieus plan is’, is
Maarten trots dat hij binnen een jaar zijn studie
weer heeft opgepakt: “Aangezien ik deze master
voor mijn ongeluk al wilde volgen, heb ik nog
meer het gevoel dat ik door kan gaan met mijn
leven.” En niet zonder succes: na het eerste semester
stond hij een 8,7 gemiddeld. “Haha mooi
hè, mijn ouders vinden mij zelfs een nerd nu.
Maar ik ga ook nog gewoon gezellig met mijn
vrienden wat eten of drinken in Leiden of Den
Haag hoor.”
Een baan in de advocatuur is het doel, dat was
altijd al zijn plan, “de voortgang is alleen even
verstoord geweest.” Ook hier toont Maarten zijn
positieve aard: “Ik vind dat ik heel veel geluk
heb gehad dat ik de ruimte krijg om mijn leven
opnieuw te ontdekken. En dat ik familie en
vrienden heb die mij hierbij volop steunen.”
Het lijkt bijna ongelooflijk, de positiviteit die
Maarten gedurende het revalidatieproces toont
en nog steeds uitstraalt. Zelf is hij daar nuchter
over: “Er is een verschil tussen hoop en een
wens, je moet wel realistisch blijven. Je moet niet
blijven hopen op het onmogelijke, dan word je
altijd teleurgesteld. Focus op wat je wél kunt!
De kunst is een realistische toekomstdroom te
hebben en daar de focus op te houden.”
Wijze woorden van een positieve jongen die zich
door niets en niemand laat afschrikken. Naast
wie een vrolijke hond huppelt. Nu al een onverslaanbaar
duo.
Meer informatie over Fit for Life:
www.coloplast.nl/fitforlife
»

COLUMN
Rolmodel
Ze is jong en slank, heeft blauwe ogen en lang blond haar, en binnenkort zit ze
in een rolstoel. Ik heb het over Barbie, de pop die generaties lang de functie van
rolmodel vervulde voor spelende kinderen. Rol-model, het woord krijgt ineens een
dubbele lading.
Het leuke van social media is dat je aan de instant reacties kunt zien hoe een bericht
opgepakt wordt. Het nieuws op onze Facebookpagina dat speelgoedproducent
Mattel dit jaar met een Barbie in een rolstoel én een versie met een beenprothese
komt, werd driftig geliked en gedeeld. “Eindelijk!” en “Het zou eens tijd worden!”
Iemand merkte fijntjes op dat Mattel zo’n twaalf jaar geleden al een rolstoelpop op
de markt bracht. En da’s waar, toen ging het om Barbies vriendinnetje Becky. In de
eerste weken van haar bestaan gingen er duizenden van over de toonbank, tot er
klachten kwamen dat Becky met haar rolstoel niet door de deuren van het Barbie
DreamHouse kon. Als gevolg daarvan paste Mattel niet het droomhuis, maar Becky
zelf aan. Redesigns (Becky als schoolfotograaf en paralympische sporter) losten het
toegankelijkheidsprobleem niet op en uiteindelijk verdween Becky uit de Barbiewereld.
Dat klinkt cru, en dat is het misschien ook. Voor hetzelfde geld (of waarschijnlijker:
iets meer geld) had Mattel de woning kunnen aanpassen. Het verhaal doet een
beetje denken aan Prokrustes, een herbergier uit de Griekse mythologie die zijn
gasten de benen afzaagde als ze niet in zijn bedden pasten. Wie te klein was, werd
gewoon opgerekt. Meestal moesten zijn gasten het met de dood bekopen.
Of die Prokrustes ooit bestaan heeft valt sterk te betwijfelen en Becky is natuurlijk
ook maar een poppetje. En mag je een kind eigenlijk wel lastigvallen met grotemensenproblematiek
als toegankelijkheid? Ik moest daar even over nadenken.
Mattel levert bij de nieuwe Barbie in elk geval een oprijplaat voor het felroze
DreamHouse. Attent. Of gewoon noodzakelijk, het is maar hoe je ertegenaan kijkt.
Maar voor een kind in een rolstoel is een rollende Barbie bij uitstek iets om zich
mee te identificeren. En als die pop zich al niet vrij in de poppenwereld kan begeven,
welk signaal geef je dan af?
Als we willen dat de samenleving meer gewend raakt aan mensen met een fysieke
beperking, dan kunnen we daar misschien maar beter zo vroeg mogelijk mee
beginnen. Een pop met een handicap is ook voor gezonde kinderen een mooie
manier om vertrouwd te raken met het verschijnsel lichamelijke beperking.
Pauline Montfoort
maakt deel uit van het
redactieteam van Support
Magazine. Pauline heeft
een spierziekte en vraagt
zich graag dingen af.
Maar toch, de beste rolmodellen zijn wij volwassen zelf. Rolstoel of niet. Ik heb er
geen, maar ik zou zeggen: if you’ve got it, flaunt it. Laat jezelf zien, op het schoolplein,
op straat, op het werk, vul maar aan. Laat ze er maar aan wennen!
Pauline Montfoort
SUPPORT MAGAZINE - april 2019
39

mid-range aluminium basketball wheelchair
© Double Performance
De RGK AllStar is de perfecte sportrolstoel om je spel te ontwikkelen en te verfijnen. De combinatie van een volledig vast gelast frame en de
instelmogelijkheden zorgt voor de perfecte balans tussen prestaties en veelzijdigheid. Volledig op maat gemaakt frame van 7020 aluminium.
Geoptimaliseerde biomechanica voor maximaal vermogen en efficiëntie. Veel high performance opties verkrijgbaar.
Double Performance: rolstoel & handbike expertisecentrum
Double Performance B.V. | Zuidbaan 589 | 2841 MD Moordrecht, Nederland | +31 (0)182-573 833 | reacties@doubleperformance.nl | www.doubleperformance.nl