Zeker te bekijken - Département du tourisme

Met François Faber (1909), Nic Frantz (1927,
1928) en Charly Gaul (1958) leverde Luxemburg
bij de “Grote Ronde” vier keer de eindwinnaar.
Naast de “Grote Drie” van de Luxemburgse
wielersport waren tien verschillende renners
(Nicolas Frantz, François Faber, Jean Majerus,
Bim Diederich, Jean Goldschmit, Charly Gaul,
Arsène Mersch, Frank Schleck, Kim Kirchen en
Andy Schleck) minstens een dag leider in het
algemene klassement van de Tour: er droeg
telkens iemand groen (K. Kirchen) en wit (A.
Schleck), terwijl N. Frantz, F. Faber, Ch. Gaul, B.
Diederich, J. Majerus, F. Neuens, J. Goldschmit,
M. Clemens, A. Mersch, W. Kemp, J.-P. Schmitz,
E. Schütz, F. Schleck, K. Kirchen en A. Schleck in
totaal 69 etappes wonnen.
In de eerste helft van de 20e eeuw waren etappezeges
bij de Tour voor ons land schering en
inslag. Na Edy Schütz (1966) moest Luxemburg
echter 40 jaar lang op een nieuwe overwinning
wachten. De “verlosser” verscheen in de persoon
van Frank Schleck: hij won op 18 juli 2006
de mythische 15e etappe van Gap naar L’Alpe
d’Huez. Zijn naam werd in een bocht van de berg
vereeuwigd.
In 2007 deed Kim Kirchen daar nog een zege bovenop.
Dat succes werd hem echter pas in april
2008 aan de ”groene tafel” toegewezen, omdat
de “etappewinnaar” Alexandre Vinokourov op
doping werd betrapt. In Cholet 2008 (tijdrijden)
won Kim Kirchen nog een etappe, hoewel hij
zich als tweede plaatste. “Winnaar” Stefan
Schumacher werd achteraf wegens doping gediskwalificeerd.
Een jaar later zuiverde ook Frank Schleck zijn
rekening aan in Le Grand-Bornand met twee
etappesuccessen. De laatste die genoteerd
werd in de lijst van etappewinnaars, was Andy
© Serge Waldbillig / Luxemburger Wort
© Archives Luxemburger Wort
Schleck. Hij won in 2010 twee mythische etappes:
één in de Alpen (Morzine-Avoriaz) en één in
Pyreneeën (Tourmalet). Na 40 jaar zonder etappezege
waren er dus meteen zes zeges in vier
jaar tijd (F. Schleck 2, K. Kirchen 2, A. Schleck 2)
voor Luxemburg. De weg lijkt definitief gebaand.
Toch wacht het groothertogdom al bijna 53 jaar
nog steeds op een eindzege bij de Tour. Charly
Gaul was de laatste Luxemburger die meer dan
een halve eeuw geleden (1958) op het palmares
van de grootste ronde ter wereld werd ingeschreven.
Gaul ontpopte zich destijds als een
waardige opvolger van Nicolas Frantz (o.a. winnaar
van Parijs-Tours 1929) en François Faber,
die de naam van het groothertogdom als eersten
in de grote wereld verspreidden.
Ook in eigen land behaalde de Luxemburgse
wielersport mooie zeges. Bij de Ronde van
Luxemburg die in 2010 haar 75e jubileum
vierde, won Mett Clemens de eerste 5 edities
(1935-1947). Hij werd opgevolgd door de Luxemburgse
winnaars Bim Diederich (1949), Marcel
Ernzer (1951, 1960), Jäng Kirchen (1952), Jempy
Schmitz (1954, 1958), Charly Gaul (1956, 1959,
1961), Edy Schütz (1966, 1968, 1970), Lucien Didier
(1983) en Frank Schleck (2009). Frak Schleck
won een jaar later ook als eerste Luxemburger
de Ronde van Zwitserland.
Charly Gaul, “de engel van het gebergte”.
Het was eveneens Frank Schleck die het groothertogdom
bij de klassiekers opnieuw op de
kaart van het succes zette, toen hij op paaszondag
2006 de Amstel Gold Race als eerste
uitreed. Drie jaar later deed zijn broer Andy
hetzelfde bij de Ardennenklassieker Luik-Bastenaken-Luik.
Het was de tweede zege van een
Luxemburger bij La Doyenne, de oudste van alle
wielersportmonumenten. In het jaar 1954 mocht
Marcel Ernzer daar de lauwerkrans in ontvangst
nemen. Ook op het palmares van de derde Ardennenklassieker
staat een Luxemburger: in
april 2008 won Kim Kirchen op de “Muur van
Hoei” de Waalse Pijl.
Kim Kirchen droeg de groene trui. Andy Schleck, beste jonge wielrenner van de Tour.
© Serge Waldbillig / Luxemburger Wort
27