Zilver Magazine - Winter 2020

ZILVER. 65. EN NU?
.18
elkaar wat je doet en waarom. Je ziet elkaars
problemen, denkt met elkaar mee en bent
op de hoogte van ontwikkelingen die er op
de verschillende vakgebieden zijn. Samen
bereik je zoveel meer. Het was mooi om
mijn ziekenhuiscarrière met die ervaringen
af te sluiten. Het afgelopen jaar kon ik het al
een beetje rustiger aan doen omdat ik geen
nacht-en weekenddiensten meer hoefde te
draaien. Dat gaf rust en dat was heel prettig.
Tegelijkertijd kon ik mij beetje bij beetje
richten op de vraag wat te doen na mijn
pensioen.’
En dat is?
‘Gezondheid, biologisch eten, voedselverspilling
hebben al heel lang mijn interesse.
Onze moestuin is een vreugde in
mijn leven. Ik ben er veel te vinden. Het
onderhouden ervan is zo’n fijne buitenbezigheid.
Mensen fietsen of wandelen
langs, we maken een praatje. Met een clubje
mensen van het voorplein en uit het dorp
zijn we er iedere zondagochtend aan het
werk. Ondertussen wisselen we recepten
uit, leren we van elkaar, en we eten af en toe samen. Ik word blij van manden
vol met oogst. Ik houd ervan om me te verdiepen in verschillende
manieren om groente te bewaren, er mooie gerechten mee te maken.
Een baan in de keuken van een sterrenrestaurant in de omgeving lonkte.
Technieken leren van een professionele kok, mijn productkennis verder
verbreden, daar kon ik wel blij van worden. Kort voor mijn pensioen
kwam een vriendin langs met
het plan om samen met nog een
vriendin, beiden wat ouder maar
nog steeds maatschappelijk zeer
actief, en mij het nu leegstaande
café van museum No Hero in
Delden te gaan exploiteren. Dat
klonk heel aantrekkelijk, maar
‘ We gaan
voor pure
smaken’
was het te doen, zelfstandig ondernemerschap met zijn drieën? Vijf dagen
per week volledige verantwoordelijkheid? Ik besloot mijn al geplande
beroepskeuzetest toch door te laten gaan. Misschien zag ik iets over het
hoofd en zou ik geschikt zijn voor iets heel anders. Na een dag testen op
capaciteiten, persoonlijkheid en interesses volgde het advies om in een
ontwikkelingsland assistentie te bieden in de zorg en bij het verbouwen
van groenten. Prachtig werk, maar een lange periode naar het buitenland
gaan, is voor mij geen optie. De test bevestigde ook dat met mijn vriendinnen
het museumcafé nieuw leven inblazen een prima stap zou zijn. Zoveel
waar ik van houd valt daarin samen. Mijn keuze was gemaakt en meteen
na mijn pensioen startten we met het concreet maken van onze plannen.’