REISIGER WINTER 2021

Die hangbrug is stewig, maar
ons steek dit een-een oor.
was die roete taamlik mak, en ons loop
vir ’n lang ruk langs die kabbelende
Bankspruit in die rigting van die plek
waar ons middagete wil eet.
Vir die laaste ruk moet ons egter die
heerlike skadu, swemgate en inheemse
plantegroei agterlaat. Die pad kronkel
deur ’n rotsagtige gedeelte. Maar
kort voor lank staan ons trots aan die
voet van die Uitkoms-waterval, die
naashoogste waterval in die provinsie
(die Lisbon-val op die Panorama-roete
is die hoogste). Ons pak ons piekniekete
uit en bewonder die dramatiese val.
Met kaas, beskuitjies, koffie en vrugte
agter die blad, sien ons kans vir die
laaste deel van die roete. Terwyl ek my
rugsak op my rug tel, dink ek aan die ou
sêding: Alles wat áf moet weer óp! Ons
begin weer die klim na die plato bokant
ons.
Hier en daar moet ons soos dassies
klouter, maar behalwe vir een of twee
steil dele, is die staptog baie ontspanne
en is die uitsig aan die bokant ’n goeie
beloning vir die harde werk.
Ons stop vir ’n oomblik om
die pragtige stam van ’n stokou
geelhoutboom te bewonder en staan
’n rukkie later aan die bokant van ’n
majestueuse geelhoutboom.
Van hier af is die uitsig fantasties,
maar ek is meer beïndruk met die
roete wat ons tot hier gekry het. Jy sien
die pad deur smaraggroen rivierwoud
kronkel en ons is in ons skik met die tyd
waarin waarin ons dit afgelê het. Dis net
’n maklike stappie oor plaaspaaie tot by
die Vakashani-gastehuis. Die hele roete
- ons piekniekete ingesluit - het ons net
langer as vyf uur geneem, wat ons nog ’n
goue namiddag gee vir saamkuier.
Daardie aand besluit ons om die vuur
dat dit die verskeidenheid van landskappe
en die uiteenlopende terreine is
wat die roete so lekker maak. Ons is
almal lus om dit nog een keer te beleef,
en besluit om die volgende oggend die
roete oor 8 km aan te pak. Met die
watervalle, swemplekke, woude en velde,
is die roete nie net lig op die sak nie,
maar ook sag op die oog.
39
WINTER 2021 | AA Reisiger