Zin editie 4 - 2022 - inkijkexemplaar

“Erkenning voor jou als
persoon is essentieel,”
zegt psychotherapeut
Carla Prick (1962). “Als
je erkenning in je jeugd
van je ouders krijgt, zorgt dat voor een
gezond zelfvertrouwen en een heel stevig
fundament waarop je verder kunt bouwen
naarmate je ouder wordt.”
Het zit ’m in grote en kleine dingen, aldus
Prick. “Dat als je hard gevallen bent en je
knie open ligt, je niet meteen te horen krijgt:
je stelt je aan. Maar ook dat er oog is voor je
talenten en je de ruimte krijgt te zoeken naar
wat jij leuk vindt. Ik noem graag het voorbeeld
van de film Billy Elliot, waarin een
jongetje uit een mijnwerkersdorp zich tegen
de klippen op ontwikkelt tot een balletdanser.
Zijn vader zag uiteindelijk wat zijn
zoon kon en waar hij gelukkig van werd.”
Een basisbehoefte
Carolien Oosterhoff
(1967) weet nog precies
waar ze zat toen ze
ervaarde hoe het was om
echt gehoord te worden. “Ik deed een training
Parent Effectiveness. De trainer deed
voor wat het is om echt actief te luisteren.”
Oosterhoff was helemaal van haar à propos.
“Ze nodigde mij non-verbaal uit om te vertellen,
ze was helemaal aanwezig, liefdevol en
ook neutraal. Ik dacht echt: Holy shit! Wat
gebeurt hier? Ze heeft twintig minuten naar
mij geluisterd, echt tot de laatste druppel zeg
maar. Ik vroeg daarna of ze iets ging doen
met mijn verhaal, advies geven ofzo, maar
nee, luisteren was voldoende. En dat was het
ook, merkte ik zelf.”
De Amerikaanse psycholoog Abraham
Maslow zag erkenning als een van de basisbehoeften
van de mens. In de beroemde
piramide van Maslow visualiseerde hij zijn
theorie dat we allemaal met dezelfde behoeften
zijn geboren. Onder aan de basis van de
piramide staan de fysieke basisbehoeften als
voedsel, slaap en een dak boven ons hoofd.
Zonder dat is het snel afgelopen. Maar vlak
daarboven vinden we erkenning en geliefd
worden. Het is ook niet moeilijk voor te
stellen hoe schraal het leven is als alleen aan
de onderste basisbehoeften wordt voldaan.
Mensen zijn sociale dieren, we hebben een
grote behoefte om ons deel te voelen van
een geheel, gezien te worden door de ander.
De eersten van wie we erkenning nodig
hebben, zijn onze ouders. Gezien en gehoord
worden is voor een baby letterlijk van
levensbelang. Voedsel, drinken, warmte
en geborgenheid, een schone luier en
gekoesterd worden, een baby’tje is voor dit
alles compleet afhankelijk van de ouders
of verzorgers.
Ook als we opgroeien blijven we bevestiging
van onze ouders of verzorgers nodig hebben.
Een complimentje voor een mooie tekening,
gejuich als er geen luier meer nodig is, een
knuffel gewoon omdat we zo lief zijn: daar
groeien we van. In lengte, maar vooral in
vertrouwen in onszelf en de wereld om ons
heen.
Het is helaas niet een gegeven voor iedereen,
of altijd en in elke situatie. Maar wie ben je
als je niet gezien wordt, niet gehoord wordt?
Kun je je wel ontwikkelen tot een heel mens
als een deel van jou door niemand opgemerkt
en gewaardeerd wordt?
Dat wordt lastig, denkt Prick. “Gezien en
gehoord worden, erkend worden als persoon
is een van de basisbehoeften van de mens.
Het hangt samen met de hechting in je jeugd.
Wanneer de ouders de behoeften van hun
kind niet zien, niet zien dat het angstig is of
verdrietig, dan leert het kind niet hoe het
27