Digital-ZI_2024-006-pagina's

BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
L A T E R
I S
N U
KIEZEN
DURVEN
DÓEN
MAGAZINE
RICKY KOOLE
‘Ik hoop dat we
elkaar meer
kunnen laten, en
tegelijkertijd
naar elkaar om
blijven kijken’
Nr. 6 / 2 mei - 6 juni 2024 / Zin.nl / € 7,95
AP
Hebben!
Vintage
Chanel-tasje
THIS IS THE MOMENT
Je bent 64 en
wordt fotograaf
LOUTEREND LANGS DE KUSTLIJN
Eindeloos wandelen
maakt licht & kalm
BORD OP SCHOOT
Het EK volgen?
JA/NEE

16I NHOUD
RICKY KOOLE
‘Ik dacht
helemaal niet
na over het
stiefmoederschap.
Dat zou vast
goedkomen’
coverbeeld: Annemarie Sabelis (foto Ricky Koole), Vincent van den Hoogen (foto eindeloze kustwandeling), José van Riele (foto pasta al limone)
4
VERDIEP
6 Gespot door Misja Uitgesproken types
op weg naar iets leuks
16 Interview met Ricky Koole ‘Vreemdgaan
ambieer ik niet, maar ik wil niet het gevoel
hebben dat het niet mag’
26 Naar een afkickkliniek Journalist Yolinde
van der Werff functioneerde prima,
maakte ze zichzelf lang wijs. Uiteindelijk
ging ze, en ze had geen spijt
32 Louisa werd op haar 64ste fotograaf
‘Ik ben blij dat ik uiteindelijk mijn hart
heb gevolgd’
36 Ode aan mama Gedichten, brieven,
boeken, verhalen en podcasts: alles over
de eerste vrouw in je leven
41 Het EK voetbal Geen fan? Dan kun je de
hand schudden met journalist Merel.
Gelukkig zijn de Duitse EK-steden – van
München en Leipzig tot Hamburg en
Berlijn – ook top voor een stedentrip
52 Ga Theater, expo, festival en concert
56 9x Je hormonen in balans
VERWONDER
60 Lees Fictie & non-fictie
64 Schatkamers Op zoek naar de leukste
vintagewinkels van ons land
66 Vegan koken De klassiekers van Antoinette
Hertsenberg en haar dochter Eva
71 Proost! Nicolaas Klei serveert vegan wijn
72 5 vragen aan Gijs Scholten van Aschat ‘Ik
wil pierewaaien en zelf producties maken’
78 Beauty Manous ontdekt de geheimen van
kunstenaar Salimah Gablan
82 Fashion volgens Liddie Witte blouses
84 Zie Op de bank & in de bios
VERLANG
88 Schrijver Francine Postma wandelde langs
de Hollandse Noordzeekust ‘Het was alsof
ik alles helderder zag en met meer diepte’
96 Roadtripper Sandra en hondje Bobby in
Portugal
100 Puur geluk Het festivalseizoen is begonnen!
102 Welterusten Op de boerderie in Friesland

41
HET EK VOETBAL
De Duitse
steden bieden
méér dan
EK-gekte
26
NAAR EEN AFKICKKLINIEK
Zo gek is dat niet
COLUMNS
49 Hanneke Groenteman
81 Zuster Ronda
99 Stef Bos
EN OOK
8 Zin in | 14 Post | 50 6x Zin voor
maar € 34 + het boek Bloedlijn
cadeau | 105 Zin online | 106
Breinbrekers | 108 Win met Zin |
111 Aanbiedingen | 114 Service
& colofon | 115 Volgende Zin
Magazine
88
STRANDWANDELEN
Langs de
Noordzeekust
32
FOTOGRAAF OP JE 64STE
‘Stel wat je wilt niet
uit, doe het nu’
WINNEN
We geven
56 prijzen weg!
(p. 108)
82
DE WITTE BLOUSE
Ultieme
klassieker
5

GESPOT DOOR
Misja
Streetstyleblogger Misja Beijers (1952) spot
uitgesproken types op weg naar iets leuks.
Ze kennen elkaar al zo’n vijftig jaar en
tegenwoordig wonen ze zelfs in dezelfde
straat. Vriendinnen Lucy Peters (1950) en
Anneke Guichelaar-Villerius (1954)
hebben veel met elkaar gemeen, zoals hun
creativiteit. We treffen ze aan in Lochem.
6
Twee vriendinnen op weg naar hun favoriete adres voor
een goeie bak koffie. Anneke: “We kennen elkaar al bijna
vijftig jaar. We woonden destijds allebei in Zutphen. Ik
werkte als docent beeldende vorming en gaf daarnaast
cursussen macramé en batik – waarvoor Lucy zich had
aangemeld.” Doordat Lucy naar Lochem verhuisde,
werd het contact een tijdje wat minder. Maar sinds haar
pensionering woont Anneke daar ook en zelfs in dezelfde
straat. Anneke: “Vanaf die tijd hebben we de draad weer
opgepakt. Door Lucy heb ik veel mensen leren kennen.
We voelen ons heel vertrouwd bij elkaar, kunnen alles
delen en alles is bespreekbaar.” Lucy: “Het leuke is dat
onze mannen het ook goed met elkaar kunnen vinden,
we zijn gelijkgestemden.” De vriendinnen deden onlangs
samen een cursus astrologie. Lucy: “Anneke is met
nieuwsgierigheid geboren. Tijdens die lessen onthoudt ze
alles. Ik vergeet weer dingen. Anneke is een wijze vrouw.
Mensen vinden bij haar een luisterend oor.”
Anneke begeleidt als vrijwilliger mensen met een andere
nationaliteit. Anneke: “We zijn allebei creatief, maar in
tegenstelling tot Lucy doe ik er niet zoveel meer mee. Ik
bewonder haar doorzettingsvermogen, gedrevenheid en
enthousiasme.” Lucy: “Ik heb naast mijn secretariaatswerk
een coupeuseopleiding gevolgd. Daarna heb ik de
vakopleiding tassenmaken bij het LeerLokaal afgerond.
Nu maak ik al ruim twintig jaar tassen.” Die worden
gemaakt van gebruikte materialen, zoals fietsbanden,
zeildoek en postzakken. Lucy neemt in augustus deel aan
Kunst in Ootmarsum, met dit jaar als thema duurzaamheid.
“Daar kijk ik naar uit; ik weet zeker dat Anneke en
haar man dan ook komen kijken.” Maar nu eerst samen
koffiedrinken bij De Babbelaer. Kunstinootmarsum.nl
Meer inspiratie? Bijzondere winkels: Misjab.nl • Misja’s
favoriete adressen: Oog voor stijl (Het Spectrum, € 24,99)
WAT GAAN ZE DOEN?
CULTUUR HAPPEN
Jansstheater •
Emmastraat 38-40, Lochem
• Jansstheater.nl
ETEN
Restaurant De Babbelaer •
Molenstraat 17,
Lochem • Debabbelaer.nl
SHOPPEN
Swits Second Hand Fashion •
Hoofdstraat 35,
Gorssel • Switsgorssel.nl

‘Ook onze mannen
kunnen het goed met
elkaar vinden’
Lucy (links) & Anneke

ZIN IN
Het mooiste, het leukste & het slimste
Terug in de tijd
In de jaren 80 spatten de felle
kleuren van het doek af. Museum
Helmond toont een bijzonder
overzicht uit die tijd van graffiti
tot neo-expressionisme. Met werk
van onder anderen René Daniëls,
Blade, Rammellzee, Reinier
Lucassen, Robert Combas, Chuck
Nanney en Alphons Freijmuth. No
more heroes, t/m 15 september
2024. Museumhelmond.nl
Dondi White, Modern Prophets, 1980,
spraypaint op doek
Fijn spul
De dag- en nachtcrème van
Estée Lauder zit boordevol
hibiscusbloesem en
moringa die de fijne lijntjes
doen verminderen. Er
is ook een oogcrème
en lichtere crème.
Estée Lauder Revitalizing
Supreme + Youth
Power Creme Broad
Spectrum SPF 25, 50 ml
€ 123. Youth Power Soft
Creme, 50 ml, € 110
en Youth Power Eye Balm,
50 ml, € 110. Esteelauder.nl
Troostrijk einde
Wie een persoonlijke uitvaart wil, vindt
inspiratie op Time to say Goodbye. Selena
Visser bedacht dit online platform voor
iedereen die een betekenisvol afscheid wil
regelen. Met onder meer suggesties voor
live-artiesten, zoals Berdien Stenberg
(zie foto), de perfecte muziek en foto- of
videoregistraties. Timetosaygoodbye.nl
Loopt lekker
De slippers van Ipanema zijn vernoemd naar
een van de meest exotische stranden van de wereld.
Ze zijn superzacht en kunnen ook nog eens
helemaal worden gerecycled. Ipanema
Meu Sol Slide, € 28,99.
Ipanema-slippers.nl
ZIN IN? Kijk op p. 108
en maak kans!
8

Op (roof)topniveau
Groningen heeft er een hoogstaand
pareltje bij: Rooftop Merckt Eten &
Drinken. Een plek waarbij je naast een
hapje en een drankje geniet van de
prachtige skyline van de stad. Het
restaurant vind je op de zesde etage van
het markante witte Mercktgebouw aan
de Grote Markt. Op zich al een eyecatcher.
Overal in het gebouw zie je de gele
straatsteen uit de Groninger binnenstad
terug. Net als de gracieuze bogen. Deze
verwijzen heel subtiel naar de bogen van
zowel de Martinitoren als het stadhuis
(beide op maar 200 meter afstand). Het
glazen dak, naar Italiaans design, maakt
het rooftoprestaurant extra bijzonder.
Doordat het open kan, geeft het je
continu een andere, adembenemende
kijk op de stad. Rooftopmerckt.nl

Maker
Ricky Koole
‘Ik doe waar ik zin
in heb en ben
trouw aan mezelf ’
Alleskunner Ricky Koole (1972) heeft een cv dat je
laat duizelen. Ze zingt, speelt, schrijft, schildert,
predikt én schopt haar puberzoon Otis stevig de
wereld in. O, en ze is nog stiefmoeder van vier en
houdt haar relatie met Leo Blokhuis al achttien
jaar leuk. Tuurlijk! Deze zomer is ze te zien in
het tweede seizoen van de komische dramaserie
Ten minste houdbaar tot.
TEKST: INGRID SPELT | BEELD: ANNEMARIE SABELIS
17

Naar een
afkickkliniek?
Waarom
zou je?
15 REDENEN OM TE GAAN

Niemand dacht dat Yolinde van der Werff (1966) rijp was voor een
afkickkliniek. Ze functioneerde heel aardig en was toch geen junk?
Zoveel dronk ze nou toch ook weer niet? Maar een paar jaar
geleden zette ze toch de stap. Yolinde zat vier weken in een kliniek
en nu is ze groot fan, hoe raar dat ook klinkt.
TEKST: YOLINDE VAN DER WERFF
J“
a hoor! Douwe Bob heeft ook weer het
licht gezien in een afkickkliniek!” De
collega’s op mijn nieuwe werkplek doen
wat lacherig over de zoveelste BN’er
die naar een verslavingskliniek is
afgereisd. Meteen zit ik in dubio: zal
ik ze vertellen dat ik ook een serieus
alcoholprobleem heb gehad en dat ik
een aantal jaar geleden in zo’n kliniek
heb gezeten? Hmm, nog maar even
wachten met die openhartigheid.
Als ik er later met een goede vriendin over
praat, die van dichtbij heeft gezien hoe ik
‘De hond
moest maar
wachten.
Eerst wijn’
helemaal ben opgebloeid, zegt zij: “Ik snap
die reactie van je collega’s ook wel. Het is
toch iets mysterieus, zo’n kliniek. Ik zie van
die One flew over the cuckoo’s nest-scènes
voor me, brrr... Wat gebeurt er nou eigenlijk
allemaal in een verslavingskliniek?”
Reden genoeg om dat mysterie eens op te
helderen. Want in Nederland gaan jaarlijks
duizenden mensen naar een kliniek omdat
ze een probleem hebben met alcohol, drugs,
seks, gamen of gokken. Maar er zijn nog véél
meer mensen die in een donkergrijs gebied
blijven ronddolen. Omdat ze denken dat ze
‘niet erg genoeg’ zijn en het dus heel stoer in
hun eentje moeten zien op te lossen.
Dacht ik van mezelf ook. Ja, ik dronk elke
dag. Soms veel, soms maar twee glazen. Ik
werd vaak wakker met een kater en sleepte
me naar m’n werk. Want ziek melden? Dat
zou een nederlaag zijn. Maar ik kreeg toch
steeds meer problemen met mijn alcoholgebruik.
Op mijn werk was ik vaak helemaal
niet scherp, ik viel weleens aangeschoten
van mijn fiets, ik was altijd zó moe. Ik liep bij
een psycholoog, maar ik bleef me depressief
voelen. Op een dag kwam ik uit m’n werk
en sloeg ik onmiddellijk een glas witte wijn
achterover. Met m’n jas nog aan, de hond
moest maar even wachten op z’n rondje.
27

32

Je bent
64 en
wordt
fotograaf
‘STEL WAT JE WILT NIET UIT, DOE HET NU’
Ze was 56 toen ze naar de
Fotoacademie ging, een jaar
geleden behaalde ze haar
diploma. Inmiddels fotografeert
Louisa Verhulst er lustig
op los – betaald. Als ware
prof. Vandaag maakt ze een
prachtig portret van journalist
Liddie Austin voor bij haar
modecolumn in Zin Magazine.
Hoe? Dat fotografeert
Hans de Kort dan weer.
TEKST: LIDDIE AUSTIN | BEELD: HANS DE KORT
“Gelukkig, het is bewolkt,” zegt Louisa Verhulst
(1959). Dat zijn zo van die dingen waarop ze let
op dagen dat ze als fotograaf aan het werk is. Ze
gebruikt natuurlijk licht, en bewolking geeft dan
het beste resultaat. Alhoewel ze er al sinds haar
7de – toen ze van haar vader een cameraatje in
handen geduwd kreeg – door is gefascineerd, heeft
ze van de fotografie pas onlangs haar beroep
gemaakt. Een jaar geleden haalde ze haar diploma
aan de Fotoacademie; vandaag maakt ze een
nieuwe foto van mij voor bij mijn modecolumn in
Zin: Fashion volgens Liddie.
Dromen die zich uitkristalliseren
“Na de middelbare school wilde ik naar de Fotoacademie.
Maar daarvoor moest je toen natuur- en
scheikunde in je pakket hebben en dat had ik niet,”
vertelt Verhulst voorafgaand aan de fotoshoot bij
haar thuis in Bussum. “Dat was jammer. Ik ging
naar de Kunstacademie in Utrecht, waar ik voor het
eerst écht fotografeerde. Als student kon je werken
met een Hasselblad-camera die van school was, en
er was ook een donkere kamer waarvan je gebruik
mocht maken. Ik maakte toen al het liefst portretten.
33

MOE
MOESJE
MAMoedertje
MAMSIEMam
MOEKE
Ze komt als eerste in je leven, is de eerste met wie je een band opbouwt.
Je moeder. Later word je misschien zelf wel een mama. Belangrijk en
voor altijd onmisbaar in het leven van haar kinderen. Dat verdient een
brief. Een gedicht. Een boek, theaterstuk of podcast. Mamma mia!
PRODUCTIE: DANIËLLE BRONSGEEST, PETRA SCHOUTEN
Mama
Mammie
12 mei
Moederdag
36

Brieven van
lezers
Onvoorwaardelijke liefde
Wat mijn moeder voor mij betekent, is niet in woorden
uit te drukken. Ik heb haar nooit anders gekend
dan heel erg ziek maar ondanks dat was ze een
geweldige, lieve en sterke moeder. Ze lag veel in het
ziekenhuis waardoor mijn kindertijd anders is gelopen
dan normaal. Als ze in het ziekenhuis lag, misten
we elkaar zo intens. Toch was onze band enorm sterk.
Het was vreselijk toen mijn vader plotseling overleed.
Ik merkte direct aan mijn moeder dat ze geen levenslust
meer had en ook geen vechtlust om door te gaan.
Ze kreeg steeds meer pijn en gaf aan tijdens de vele
gesprekken die we samen altijd hadden: ‘Ineke, ik
kan niet meer. Maar ik wil jou ook niet achterlaten.’
Ik heb haar laten gaan uit onvoorwaardelijke liefde.
Geen pijn meer voor haar. Door mijn moeder ben ik
gevormd tot een sterke vrouw.
Ineke van Dongen (1966)
Lieve Klari,
Bij leven noemde ik je mam, maar nu ik ouder ben
dan jij ooit bent geworden en ik met een mengeling
van bewondering, vertedering en mededogen aan je
terugdenk, noem ik je Klari. Je hebt mij als hummeltje
van 3 uit Hongarije naar het vrije Nederland gebracht,
en daarvoor ben ik je dankbaarder dan in woorden te
vangen is.
Ik kijk naar een foto van jou als 3-jarige waarop je,
een hondje aan je voeten, een poging doet tot breien.
Klari in een notendop: iets makend (wat zou je daar
goed in worden!) met een geliefd dier bij je.
Ach Klari, vijf jaar later zou je zonder goede reden
naar wildvreemde pleegouders in Zeeland worden
gestuurd om negen jaar later, midden in de oorlog,
naar Hongarije terug te keren. Heb ik je ooit echt
gezegd hoe moedig ik je vond, hoe creatief, hoe
liefdevol? Ik hoop het.
Ingrid Toth (1954)
Mama
Mama is het woord
waar het leven mee begint
mama is het woord
dat hoort bij ieder kind
een woord om zacht te zeggen
niet om luid te schreeuwen
het hoeft niets uit te leggen
en gaat door alle eeuwen
mama is het woord
waar de mensheid mee begint
mama is een ander woord
voor liefde.
Toon Hermans
Uit: Helemaal Toon. Bloemlezing uit
het complete werk van Toon Hermans
(Lannoo, € 29,99)
37

Hotspots op p. 45
Win-Win
Het EK
voetbal
& de Duitse voetbalsteden
Het is er overal en altijd. Voetbal. Zeker deze zomer, als het EK
wordt gespeeld. Daar kun je last van hebben, zoals journalist
Merel Brons met haar iets té fanatieke lief. Maar denken in
mogelijkheden is ook een idee: de Duitse voetbalsteden bruisen!
Wij scoorden de subliemste hotspots.
TEKST: MEREL BRONS, SABINA BLES (DUITSE STEDEN)
41

Ik werd de vrouw
die ik nooit had willen
zijn. Zo’n zeurende

Antoinette Hertsenberg (1964) en Eva Koffeman (2000) zijn
moeder en dochter. Antoinette is presentator van ‘Radar’ en
programmamaker bij de AVROTROS. Ze publiceerde eerder al
vegetarische kookboeken. Eva is copywriter en werkt bij een
reclamebureau. Ze werd door Food100 uitgeroepen tot Voedselheld
van 2021. Samen staan ze al ruim tien jaar met veel plezier in de
keuken. In kookboek Repeat delen ze hun vegan classics.
Vegan
classics
RECEPTEN WAAR JE GEEN GENOEG VAN KRIJGT
Wanneer is een kookboek een waar succesnummer in je keuken?
Als je er maar gerechten uit blíjft maken en het er steeds weer
bij pakt. Dus maakten Antoinette Hertsenberg (1964)
en haar dochter Eva (2000) Repeat, een kookboek vol
vegan gerechten waar ze maar geen genoeg van krijgen.
En die óók nog altijd lukken. Waar wacht je nog op?
66

CREAMY PASTA AL LIMONE
met groene asperges
‘Deze pasta gaat je verbazen. Heerlijk
fris door de citroen, en toch hartig.
Heel romig en toch niet zwaar.’

5VRAGEN AAN
Gijs Scholten
van Aschat
‘Ik hoef niet meer zo nodig
vooraan in de linie te staan’
Spelen vindt hij leuk. Maar altijd dat móeten, dat wil hij niet meer.
Acteur Gijs Scholten van Aschat (1959) creëert meer lucht
in zijn overvolle agenda voor mooie dingen die zijn pad kruisen.
Dit jaar is hij onder meer te zien in de speelfilms Invasie en,
met zoon Reinout, in Alpha. “Mooi en ontroerend om
deze reis samen met mijn kind te maken.”
INTERVIEW: INGRID SPELT
72

Al eerder speelde Gijs Scholten
van Aschat met zoon Reinout
in de film Zee van tijd, bijna
een intieme theatervoorstelling
op het witte doek. Beiden wonnen
voor hun indrukwekkende rollen een
prijs op het Italiaanse Milan International
Film Festival. Maar in die film, die
dagenlang door je hoofd blijft spoken,
speelden ze niet samen in scènes. Dat
doen ze wel in Alpha, een film waarin
een vader en een zoon een tocht maken
door de Zwiterse Alpen en verwikkeld
raken in een strijd met de natuur én met
elkaar. “Dat was écht een geweldige
ervaring. Lange tijd gingen we een
samenwerking uit de weg, het is al snel
Reinout ‘is de zoon van’, maar hij heeft
zich inmiddels allang zelf bewezen. Het
fijne van samenwerken is dat we eerlijk
tegen elkaar zijn en alles kunnen zeggen.
En we zijn allebei niet bang om te
experimenteren. Dat samen klooien was
zó leuk en spannend. Een enorm cadeau!
We zorgden ook voor elkaar tijdens het
draaien. Ik heb een enorme last van
hoogtevrees, en dat is niet heel handig
als je opneemt in de Alpen. Waar ik

UITWAAIEN LANGS DE NOORDZEEKUST
Een eindeloze
strandwandeling
Journalist en schrijver Francine Postma (1972) heeft een lieve man, twee geweldige
zoons, een huis en een hond. Toch knaagt er iets. Om met zichzelf in het reine te
komen, besluit ze te gaan wandelen langs de Hollandse Noordzeekust. Tijdens het
lopen herbeleeft ze haar jeugd en accepteert ze uiteindelijk zichzelf.
88
TEKST: FRANCINE POSTMA | BEELD: VINCENT VAN DEN HOOGEN

ROADTRIPPER
Sandra Nieweg (1960) maakt al ruim dertig jaar tv-programma’s.
Ze is moeder van Claudia (36) en na twee huwelijken en een lange
relatie weer happy single. Ze verkocht haar huis in Muiderberg en reist
samen met hond Bobby in camperbus Luce Europa door, op weg
naar een nieuwe toekomst in Portugal. Aflevering 20:
Huis gekocht! Of toch niet?
Wat doen die oranje
palen daar? Ik vertrouw
het voor geen cent
96
I
k heb een huis gekocht! Nou ja, bijna dan.
Ik heb een bod gedaan en dat is geaccepteerd.
In het dorpje Sra. da Luz, op acht
minuten rijden van Caldas da Rainha
(Zilverkust): een moradia isolada, een
vrijstaande bungalow, wit met gele biezen
en groene luiken, een mandarijn- en een
citroenboom in de voortuin, en een overdekte
veranda. Solide bouw, drie slaapkamers,
twee badkamers. En: er hoeft niet al te veel
aan versleuteld te worden!
Allemaal pluspunten, roept het A-Team
lyrisch. Mijn vrienden Annegreet en Kor
en makelaarsvriendin Manuela, allemaal
woonachtig in – en fan van – de Zilverkust,
hebben besloten dat dít ’m moet worden.
Zodat ik eindelijk kan settelen. “Aan de
Zilverkust, where else,” zegt Annegreet op
z’n George Clooney’s.
Ik laat me meeslepen door hun enthousiasme
en doe ter plekke, tijdens de éérste bezichtiging
al, een bod. Ook omdat de verkopend
makelaar, senhora Claudia, zich terloops
laat ontvallen dat er kapers op de kust zijn
(werkt blijkbaar nog altijd). Ik wil wél nog
even weten of dat bijgebouwtje in de achtertuin
legaal is, aangezien ik het niet kan
terugvinden in de officiële documenten.
Als ik het huis later weer wil verkopen en
de paperassen kloppen niet, kan dat kopers
afschrikken. En legalisatie achteráf, na
aankoop, kost veel tijd, zonder garantie op
succes, begrijp ik uit de vele horrorstory’s
over de Portugese bureaucratie.
Dan is er nog de kwestie van het prachtige
vrije uitzicht vóór: niks mis mee, ware het
niet dat er her en der oranje markeringspalen
staan. Senhora Claudia heeft werkelijk
géén idee wat die daar doen. Ik krijg prompt
visioenen van een Lidl die verrijst voor
de deur van mijn pittoreske casa. Of een
slachterij. Of – God verhoede – een school.
In alle gevallen: weg rust (en uitzicht).
Uiteindelijk blijkt op het bestemmingsplan te
staan: terreno florestal. Wat zoiets betekent
als: landelijk, natuur, bloemetjes en bijtjes.
Maar wat doen die oranje palen daar
dan? Ik vertrouw het voor geen cent. Een
bestemmingsplan kan morgen zomaar
gewijzigd worden. Dát, en het illegale (dus
wel) gebouwtje in de achtertuin leveren te
veel onzekerheden op. Ik trek mijn bod in.
Gelukkig kan dat zomaar, in Portugal.
Zolang je maar niets getekend hebt.
Een paar dagen later heb ik alweer een ander
pareltje in het vizier. Vlak bij Foz do Arelho
waar we met Luce staan op mijn favoriete
camperplaats aan de Zilverkust. “Dit is hem,
mijn casa portuguesa,” kir ik enthousiast
tegen Annegreet en Kor die mij ook nu weer
trouw vergezellen. Mooi gerenoveerd (je kunt
er zó in, zegt de snotaap van een verkopend

20
Pareltje in Nadadouro... zonder woonvergunning
De lagune bij Foz do Arelho
Sandra volgen
of lezen hoe
zij op het idee
kwam om te gaan
roadtrippen?
Kijk op
Zin.nl/roadtrippen
Huis in Sra. da Luz waar ik op heb geboden
Note to self: nooit felroze
doek bij witte was doen
Parque D. Carlos I in Caldas da Rainha
Proost, we hebben een huis. Of toch niet...
97