You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
TYPISCH 11<br />
Geheugen<br />
Eric Alink is journalist<br />
en stadschroniqueur van<br />
Den Bosch. In ieder nummer<br />
van THUIS gaat hij in op<br />
een typisch Brabantse plek,<br />
gebouw of gebruik. Net wat<br />
opvalt. En wat Brabant tot<br />
Brabant maakt.<br />
‘Foto’s zijn de tentstokken van het geheugen’, stelde schrijver Gerrit Krol.<br />
Hij heeft gelijk, mompel ik boven een schoendoos maat 43. Tot de rand is-ie<br />
met jeugdkiekjes gevuld. Elke foto roept herinneringen op: de NS<br />
Tienertoertochten naar Den Helder, Almelo en Meppel, bestemmingen die<br />
de overtuiging sterkten dat Brabant het paradijs is. De wazige foto’s van het<br />
verjaardagsfeestje op je vijftiende, waarbij een bitterballen- en<br />
leverworstgevecht de zolder in een ontplofte slagerij veranderde – in het<br />
trapgat de opgewekte stem van je moeder: “Is het nog gezellig, jongens?”<br />
Maar ook de kermisfoto’s, in zuurstokroze en zachte kaneelkleuren, van<br />
veelvuldig bezoek aan lunapark en rups – een verrukkelijke attractie die het<br />
woord rupsjenooitgenoeg begrijpelijk maakte.<br />
Ach, kijk nou! Een vakantiefoto uit 1972. Glunderend loop ik met zus<br />
Hanneke op de boulevard van de Belgische badplaats Blankenberge. Achter<br />
ons is de zee zichtbaar. Het is eb, maar m’n geheugen beleeft springvloed.<br />
Dat is de magie van foto’s: ze spoelen je weg uit het hier en nu. Het kiekje uit<br />
Blankenberge is zelfs zo levensecht dat ik het amper scheef durf te houden.<br />
Voor je het weet loopt de foto leeg en raakt de tafel bezaaid met strandzand,<br />
krabbetjes en schelpen. Of erger: het water blijft maar gutsen, want in je<br />
jeugdherinnering was de zee meteloos groot. Leg dat maar weer eens uit aan<br />
<strong>BrabantWonen</strong>, zo’n lekkage.<br />
Toch is grasduinen in de Van Haren-doos-maat-43 meer dan een<br />
melancholieke bezigheid. Het helpt je ook om feit en verzinsel uit elkaar te<br />
houden. Want het geheugen is een onbetrouwbare bondgenoot. Zo dacht je<br />
zeker te weten dat je eerste liefde louter Rivella dronk. Totdat je haar<br />
beneveld op een kreukelige carnavalsfoto ziet, in een wolk van biervliegjes.<br />
Nog een ontdekking: het dode huiskonijn dat je in 1969 in de tuin begroef –<br />
met een korte grafrede, koffietafeltje en zes genodigden – was niet grijs<br />
maar zwart.<br />
Ja, foto’s zijn de tentstokken van het geheugen. Af en toe het verleden<br />
opzetten is fijn. Maar wees voorzichtig. Oud is oud. Voor je het weet, trek je<br />
de rits kapot.
Change language