Gebeurtenissen in de Laatste Dagen

Het werk van de Geest lijkt op regen
Gebeurtenissen in de Laatste Dagen
Hoofdstuk 13 – De Spade (Late) Regen
“en Hij zal tot ons komen als een regen, als de spade regen en vroege regen des lands” In het
oosten valt de vroege regen in de zaaitijd. Dat is nodig, zodat het zaad kan ontkiemen. Onder
de invloed van de milde buien, die de aarde vruchtbaar maken, komt de tere loot te voorschijn.
De spade regen, die valt tegen het einde van het jaargetijde, rijpt de korrel en bereidt het koren
voor de sikkel … de Heere gebruikt deze beelden in de natuur om het werk van de Heilige
Geest in het menselijke hart duidelijke te maken. (zie Zacharia 10: 1; Hosea 6: 3; Joël, 2: 22,
28).
Zoals de dauw en de regen eerst worden gegeven om het zaad te laten ontkiemen en
vervolgens voor de oogst te laten rijpen, zo wordt de Heilige Geest gegeven voor de
geestelijke groei om van de ene fase naar de andere te gaan. Het rijpen van het koren stelt het
complete werk voor van Gods genade in de ziel. Door de kracht van de Heilige Geest moet
het morele beeld van God vervolmaakt worden in het karakter. Wij moeten volledig veranderd
worden in de gelijkenis van Christus.
De spade (late) regen, die de oogst van de aarde tot rijpheid brengt, stelt de geestelijke genade
voor die de gemeente voorbereidt op de komst van de Zoon des mensen.
Maar tenzij de vroege regen is gevallen, is er geen leven; de groene blaadjes zullen niet
uitspruiten. Tenzij de vroege regens hun werk hebben gedaan, kan de spade (late) regen het
zaad vervolmaken.” – Testimonies to Ministers 506 (1897)
A. De historische toepassing op de gemeente als geheel De vroege regen kwam in 31
n.Chr. met Pinksteren
“In gehoorzaamheid aan het bevel van Christus, wachtten de discipelen in Jeruzalem op de
belofte van de Vader – de uitstorting van de Heilige Geest. Zij wachtten niet in ledigheid.
Het verslag vertelt ons: “zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God”. (Lukas
24:53)…
Terwijl de discipelen wachtten op de vervulling van de belofte, verootmoedigden zij zich in
oprecht berouw en beleden zij hun ongeloof...
De discipelen baden met grote ernst om in staat te worden gesteld de mensen te bereiken en
in hun dagelijkse omgang die woorden te spreken waardoor zondaren tot Christus zouden
worden geleid. Alle geschillen, elk verlangen naar voorrang uit hun gemoed verdrijvend,
sloten zij zich als broeders in Christus dicht aaneen.” – AA 35-37 (1911)
109