2023 05 28 Blank Out van Michel van der Aa - Miah Persson, Roderick Williams + Nederlands Kamerkoor

Zo 28 mei 2023
Grote Zaal
20.15 uur
Serie
Muziektheater
Blank Out van
Michel van der Aa
Miah Persson, Roderick Williams
+ Nederlands Kamerkoor
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale
programmaboekje is een extra service
ter voorbereiding op het concert. Het is
uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie
tijdens het concert te raadplegen via je mobiele
telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de
andere concertbezoekers.
Bij voorbaat dank.

Programma
Blank Out van
Michel van der Aa
Miah Persson, Roderick Williams
+ Nederlands Kamerkoor
Serie
Muziektheater
Zo 28 mei 2023
Grote Zaal
20.15 – 21.35 uur
ca. 80 minuten zonder pauze
Miah Persson sopraan (Vrouw)
Roderick Williams bariton (Man op film)
Nederlands Kamerkoor
Klaas Stok instudering en opname Nederlands Kamerkoor
Michel van der Aa concept en regie
Frank van der Weij technische en productionele ontwikkeling
Sophie Motley dramaturg en assistent regie
Floriaan Ganzevoort licht
Thom Stuart bewegingsadvies
Productieteam:
Tom Gelissen sound projection
Marie-José Litjens voorstellingsleider
Nik Tenten programmeur licht
Bobby Verbakel play out operator
Jozef Hey, Ronald van Alphen filmprojectietechniek
Jurjen Stekelenburg bediening boventiteling
Marelva de Bruin haar en make-up
Siemen van der Werf technische directeur
Stichting doubleA productieleiding
Guido Tichelman, Bastiaan Kuijt opname en editing
Nederlands Kamerkoor
Bart Wagemakers audiomix soundtrack
De opera wordt in het Engels
gezongen en Nederlands
boventiteld.
Blank Out is een coproductie
van De Nationale Opera,
Lucerne Festival en Teatro
dell’Opera di Roma
Michel van der Aa (1970)
Blank Out (2016)
Kameropera voor sopraan, bariton, koor en 3D film
op een libretto van Michel van der Aa
Staat je mobiele telefoon al uit?
Dank je wel.
2

Synopsis
Een vrouw doolt rond, alleen op het toneel. Ze zingt losse tekstflarden en maakt met
een camera opnamen van zichzelf. Beetje bij beetje worden haar zinnen compleet en
meer samenhangend. Wij begrijpen dat er in 1976 een traumatische gebeurtenis heeft
plaatsgevonden, toen haar zoon zeven jaar was. Vanaf de dijk bij haar huis zag ze hem
zwemmen, en vervolgens verdrinken. Ze stond daar als verlamd, niet in staat om in te grijpen.
De vrouw haalt herinneringen aan haar zoon
op, terwijl ze langzaam een klein modelhuis
aan het bouwen is. Ze reconstrueert en
verklaart de relatie met haar zoon, waarbij ze
zich verdiept in de emotionele verwijdering
tussen hen beiden. Wanneer de grenzen
tussen de werkelijkheid en de wereld van het
modelhuis beginnen te vervagen, verschijnt er
een man op het scherm.
De man zingt een duet met de opnamen die
de vrouw aan het begin van de opera heeft
gemaakt. Hij vult haar verhaal over die dag in
1976 aan. Ook hij heeft een trauma opgelopen.
We vernemen dat de vrouw op het toneel zijn
moeder is en dat zij die dag is gestorven. Ze
is verdronken toen ze probeerde zijn leven te
redden.
De man neemt ons mee terug naar het
ongeluk en voegt een nieuw perspectief
toe aan hetgeen er die dag is gebeurd. We
realiseren ons dat de vrouw op het toneel
een reconstructie is vanuit zijn geheugen.
Zij zingen en dansen samen. Wanneer het stuk
zijn climax nadert, verdrinkt de vrouw in haar
eigen woorden, terwijl de man zich wanhopig
vastklampt aan de herinneringen die hem zo
dierbaar zijn.
De vrouw verdwijnt van het toneel. De man
rouwt om haar.
Michel van der Aa en Sophie Motley
Vertaling: Frits Vliegenthart
In tekst en personages van Blank Out wordt
op diverse manieren gerefereerd aan de Zuid-
Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker. Het verhaal is
echter niet biografisch.
3

Libretto
Michel van der Aa
Blank Out
Tekst: Michel van der Aa, gebaseerd op het werk van Ingrid Jonker in vertaling van André Brink en
Antjie Krog. Nederlandse vertaling op basis van vertalingen van Gerrit Komrij en Johan Lippens.
Tijdens de voorstelling wordt het zaallicht gedempt; het libretto is te volgen via de
boventiteling.
SCENE 1
Woman (loop1)
… strong… belly button…
… at seven… the ridge of the …
I stand on… down.
… stones on the corners…
… lift it… crimson…
… mesmerised… for the stacks…
… an overwhelming… I look up…
… There… Somersaulting… vertical.
His arms… climbing…
… are… crashing…
I gape… wounded… at the… kissing…
I… locked… silently… to the ground.
Woman (loop 2)
… is strong today.
He knows… than your belly button.”
… at seven,
skirting the ridge of the…
well within his…
I stand on… separating our house… I look
down.
SCENE 1
Vrouw (loop 1)
… sterk… navel…
Voor z’n zeven jaar… de rand…
Ik sta op… naar beneden…
… steentjes op de hoeken…
… op te tillen… karmijnen…
… gebiologeerd… tot de stapeltjes…
… een overweldigend… Ik kijk op…
… Daar… koprollend… verticaal…
Zijn armen… opklimt…
… zijn… breken…
Ik staar… gewond… op het… kussend…
Ik… geketend… stil… aan de grond…
Vrouw (loop 2)
… is sterk vandaag.
Hij weet… dan je navel.
Voor z’n zeven jaar,
Langs de rand van de…
netjes binnen de…
Ik sta op… die ons huis scheidt… Ik kijk naar
beneden
4

Libretto
Meticulous… of stones on the corners…
… tries to lift it, it ripples like a crimson…
I’m mesmerised… waiting for the stacks…
Suddenly, an overwhelming sensation…
I look up…
There he…
Somersaulting in the… Then vertical.
His arms sprawl like he’s climbing…
… All I hear are… crashing… rocks.
I gape at my child, wounded…
His face at the… kissing…
I am locked… Paralysed…
He is silently… I am riveted to the ground…
Frozen.
Woman (loop 3)
The undertow is strong today.
He knows the rule. “No deeper than your
belly button.”
He is sensible at seven,
skirting the ridge of the sandbank in the water,
well within his depth.
I stand on the dyke separating our house
from the sea. I look down.
Meticulous piles of stones on the corners of
his towel.
The wind tries to lift it, it ripples like a
crimson tongue.
I’m mesmerised, waiting for the stacks to
tumble.
Nette… steentjes op de hoeken
… probeert het op te tillen, rimpels als een
karmijnen…
Ik ben gebiologeerd… wachtend tot de
stapeltjes…
Plotseling een overweldigend gevoel…
Ik kijk op…
Daar is hij…
Koprollend in het… Dan verticaal
Zijn armen alle kanten op alsof hij opklimt…
Ik hoor alleen… breken… rotsen…
Ik staar naar mijn kind, gewond…
Zijn gezicht op het… kussend…
Ik sta geketend… verlamd…
Stil hij… ik sta aan de grond genageld…
bevroren
Vrouw (loop 3)
De stroming is sterk vandaag.
Hij weet de regels: “Niet verder dan je navel”
Hij is verstandig voor z’n zeven jaar,
langs de rand van de zandbank in het water,
netjes binnen de toegestane diepte.
Ik sta op de dijk die ons huis van de zee
scheidt. Ik kijk naar beneden.
Nette bergjes steentjes op de hoeken van
zijn handdoek.
De wind probeert het op te tillen, rimpels als
een karmijnen tong.
Ik ben gebiologeerd, wachtend tot de
stapeltjes vallen.
5

Libretto
Suddenly, an overwhelming sensation of loss.
I look up from the dike.
There he is.
Somersaulting in the water. Then vertical.
His arms sprawl like he’s climbing an invisible
ladder.
Silently.
All I hear are waves crashing against rocks.
I gape at my child, wounded by water.
His face at the water’s surface, kissing the
waves.
I am locked to the ground. Paralysed.
Powerless.
He is silently drowning. I am riveted to the
ground. Unable. Frozen.
SCENE 2
2A
I always wanted to be a mother, for as long
as I can remember. On the other hand I was
terrified of having children:
In my experience, mothers can’t cope and
then die.
You’ve got to be good…if you’re not good
your love is a mess and your courage a
slaughter.
But children give birth to beauty; when he
was born he was like a butterfly.
Plotseling een overweldigend gevoel van
verlies.
Ik kijk op van de dijk.
Daar is hij…
Koprollend in het water. Dan verticaal.
Zijn armen alle kanten op alsof hij een
onzichtbare ladder opklimt.
Stil,
ik hoor alleen golven die breken op de rotsen
Ik staar naar mijn kind, gewond door water.
Zijn gezicht op het watervlak, de golven
kussend.
Ik sta aan de grond geketend, verlamd,
machteloos.
Stil verdrinkt hij. Ik sta aan de
grondgenageld, machteloos, bevroren.
SCENE 2
2A
Ik wilde altijd moeder zijn, zolang ik me kan
herinneren. Maar aan de andere kant was ik
doodsbang om kinderen te krijgen.
Mijn ervaring is, dat moeders het niet aan
kunnen en dan dood gaan
Je moet goed zijn... als je niet goed bent
is je liefde een puinhoop en je moed een
slachting.
Maar kinderen verwekken schoonheid; toen
hij werd geboren was hij als een vlinder.
6

Libretto
His father is a painter, we weren’t together
for long. I wasn’t expecting him to stick
around. He didn’t.
–
He fell asleep on the way back home last
night. When I lifted him out of the back seat
his head flopped onto my shoulder, like a
puppy.
I paused, overwhelmed by the intensity of
the moment.
He was half asleep, his consciousness
unravelling from his head like a spiral of yarn.
2B
Zijn vader is schilder, we waren niet lang bij
elkaar. Ik verwachte ook niet van hem bij me
te blijven. Dat deed hij ook niet.
–
Hij viel in slaap op weg naar huis gisteravond.
Toen ik hem van de achterbank optilde viel
zijn hoofd op m’n schouder, als bij een jong
hondje.
Ik stopte even, bevangen door de intensiteit
van het moment.
Hij sliep, zijn bewustzijn ontrafeld van z’n
hoofd als een kluwen wol.
2B
Woman
When you sleep
your forehead is a mountain
and your temples
like lambs on the slopes
Ingrid Jonker
Vrouw
Als jij slaapt
is je voorhoofd een berg
en je slapen
als lammeren tegen de helling
Ingrid Jonker
Mommy is no longer a person
just an a
she gets dressed
she goes to the hairdresser
she walks in the streets
her feet trip
she consults the psychiatrist
just like an ordinary person
Ingrid Jonker
Ingrid Jonker
Mamma is niet langer een mens
slechts ‘n “een”
zij kleed zich aan,
ze gaat naar de kapper
ze loopt op straat
ze struikelt
zij spreekt de psychiater
net als een gewoon mens
7

Libretto
she whispers words
mon chéri
it has no sound
it’s the white
whispering of a ghost
it has no colour
and it bolts
it giggles from lifts
it peers through spectacles
it wonders on the sly
it is disarmed
it is naked as an african
it would like to believe in people
never mind a god
2C
When he’s inside the house becomes a
jungle, a desert, a fortress. Our fortress.
I found him standing on the coffee table in
our sitting room playing ‘don’t-touch-thefloor’.
Jumping deliberately from couch to
table to chairs, laughing.
His voice is still ringing in my ears – quick
and decisive.
He loves stones and pebbles, warmed by
the sun. He used to put them in his mouth,
even up his nose sometimes. When he was
four we had to go to the village doctor to
have a pebble taken out of his nose. When I
asked him why he did it, he looked at me very
seriously and said that he wanted to smell
the heat.
ze fluistert woorden
mon chéri
het heeft geen klank
het is ‘t witte
gefluister van een spook,
het heeft geen kleur
en ‘t is gehaast,
‘t giechelt in liften
‘t loert door brillenglazen
‘t vraagt zich heimelijk iets af
‘t is ongewapend
‘t is naakt als een afrikaan
‘t wil in de mens geloven
om van een god maar te zwijgen
2C
Als hij binnen is, wordt het huis een wildernis,
een woestijn, een fort. Ons fort.
Ik vond hem staand op de salontafel ‘voetje
van de vloer’ spelend in de huiskamer.
Lachend en met opzet van bank, naar tafel
naar stoel springend.
Zijn stem klinkt nog steeds na in mijn oren –
snel en beslist.
Hij is gek op steentjes en kiezeltjes die in
de zon zijn gewarmd. Hij stak ze altijd in z’n
mond, en soms zelfs in z’n neus. Toen hij vier
was moesten we een keer naar de dorpsarts
om een kiezeltje uit z’n neus te halen. Toen ik
‘m vroeg waarom hij dat gedaan had, keek hij
me heel serieus aan en zei dat hij de warmte
wilde ruiken.
8

Libretto
Leaves.
I take a bath every afternoon. I can sit there
for hours in total silence – just me and my
cigarettes.
There were leaves in the tub today when I
ran the water. Where did they come from? I
know he plays outside in the leaves but I’m
sure he didn’t bring any in.
2D
Ingrid Jonker
Woman
I went to seek for the path of my body
and could find only strange scars in the dust
Spoor of blue wildebeest elephants and
leopards
trampled over the sure secret of the white
path
O I just wanted to know your shadow, small
steenbok
and the slight weight of your body in flight
Ingrid Jonker
I searched for my own heart
and long after I had lost my way
in the days trailing past with their foliage
in the aloof sky blue with distance
I thought I’d find my heart
where I’d kept your eyes two brown
butterflies
and I saw the swallow swoop up and shadow
starlings
Bladeren.
Ik neem elke middag een bad. Ik kan er uren
in totale stilte zitten. Alleen mijn sigaret en Ik.
Er lagen vandaag bladeren in het bad toen ik
het vol liet lopen. Waar kwamen die vandaan?
Ik weet dat hij buiten in de bladeren speelt
maar hij nam er zeker geen mee naar binnen.
2D
Ingrid Jonker
Vrouw
Ik heb naar het pad van mijn lichaam
gezocht en vond alleen de vreemde littekens
in het stof
sporen van blauwe gnoe, olifanten en
luipaarden
getrapt in het zekere geheim van het witte
pad
O ik wilde alleen jouw schaduw kennen,
steenbokje
en het schaarse gewicht van je vluchtende lijf
Ingrid Jonker
Ik heb gezocht naar mijn eigen hart
en lang nadat ik verdwaald was
in de voorbijtrekkende dagen met hun lover
in de lucht, blauw van verte en
afstandelijkheid
had ik gedacht dat ik mijn hart zou vinden
waar ik jouw ogen die twee bruine vlinders
gehouden had
en ik de zwaluw op had zien vliegen en
schaduwen spreeuwen.
9

Libretto
SCENE 3
Instrumental
SCENE 4
Woman
The undertow is strong today.
He knows the rule. “No deeper than your
belly button.”
Man
I was a fakir…
Woman
He is sensible at seven,
skirting the ridge of the sandbank in the
water,
well within his depth.
Man
I was a fakir, my towel a magic carpet. Little
towers of stones on the corners, ballast, until
it was time to lift up from the sand.
Woman
I stand on the dyke separating our house
from the sea. I look down.
Meticulous piles of stones on the corners of
his towel.
Man
I waded into the sea.
Woman
The wind tries to lift it, it ripples like a
crimson tongue.
Man
My shadow passed over the sand, a wobbly
twin.
Woman
I’m mesmerised,
Man
… mesmerised
SCENE 3
Instrumentaal
SCENE 4
Vrouw
De stroming is sterk vandaag.
Hij weet de regels: “Niet verder dan je navel”
Man
Ik was een fakir
Vrouw
Hij is verstandig voor z’n zeven jaar,
hij blijft dicht bij de kant van het water,
netjes binnen de toegestane diepte
Man
Ik was een fakir, mijn handdoek een vliegend
tapijt. Torentjes stenen op de hoeken,
gewicht, tot het tijd is om van het zand op te
stijgen.
Vrouw
Ik sta op de dijk die ons huis van de zee
scheidt. Ik kijk naar beneden.
Nette stapeltjes steentjes op de hoeken van
zijn handdoek.
Man
Ik ging de zee te lijf
Vrouw
De wind probeert het op te tillen, rimpels als
een karmijnen tong.
Man
Mijn schaduw gleed over het zand, een
wiebelende tweeling.
Vrouw
Ik ben gebiologeerd,
Man
… gebiologeerd
10

Libretto
Woman
… waiting for the stacks to tumble.
Man
Waist-deep, at the edge of the sandbank,
I slipped into deep water just as a huge wave
crashed over me.
Woman
Suddenly, an overwhelming sensation of loss.
Man
I thought I’d pop back up. But I didn’t.
Woman
I look up from the dike.
Man
The current kept flipping and spinning me.
I thrashed about, not knowing which way was
up.
Woman
There he is.
Man
I opened my mouth to scream and cold water
hit the back of my throat and nose.
Woman
There he is.
Somersaulting in the water.
Man
Jets of pain.
Woman
Then vertical.
Man
My body slowed and throbbed,
Woman
His arms sprawl like he’s climbing an invisible
ladder.
Silently.
Vrouw
… wachtend tot de stapeltjes vallen.
Man
Op heup-diepte, aan de rand van de
zandbank,
gleed ik in het diepe water precies toen een
enorme golf over mij heen brak.
Vrouw
Plotseling een overweldigend gevoel van
verlies.
Man
Ik dacht dat ik weer boven zou komen, maar
dat gebeurde niet.
Vrouw
Ik kijk op van de dijk...
Man
De stroom keerde en tolde me steeds om.
Ik spartelde, niet wetend welke kant boven
was.
Vrouw
Daar is hij.
Man
Ik opende mijn mond om te schreeuwen en
koud water sloeg achter in mijn keel en neus.
Vrouw
Daar is hij.
Koprollend in het water...
Man
Pijnscheuten...
Vrouw
Dan verticaal...
Man
Mijn lichaam vertraagde en klopte...
Vrouw
Zijn armen alle kanten op alsof hij een
onzichtbare ladder opklimt.
Stil.
11

Libretto
Man
lungs burst with liquid fire,
Woman
All I hear are waves crashing against rocks.
Man
darkness seeped into the edge of my vision.
Woman
I gape at my child, wounded by water.
Man
Exhausted.
Woman
His face at the water’s surface, kissing the
waves.
Man
Shrouded by blackness,
Woman
I am locked to the ground. Paralysed.
Powerless.
Man
being gently forced
Woman
He is silently drowning. I am riveted to the
ground. Unable. Frozen.
Man
forced to surrender.
Then something grabbed my wrist.
Metallic, soft, jangling, secure.
I clung to it like a limpet,
It turned me over, I could see the sky.
I gasped for air.
Found it.
The blackness cleared.
I was alive.
Staggered back to shore, across the beach,
up the dike.
Man
… longen barsten van vloeibaar vuur...
Vrouw
Ik hoor alleen golven die breken op de rotsen.
Man
Duisternis sijpelde door de randen van mijn
zicht.
Vrouw
Ik staar naar mijn kind, gewond door water.
Man
Uitgeput...
Vrouw
Zijn gezicht op het watervlak, de golven
kussend.
Man
Omsluierd door duisternis...
Vrouw
Ik sta aan de grond geketend, verlamd,
machteloos.
Man
… zachtjes gedwongen
Vrouw
Stil verdrinkt hij... Ik sta aan de grond
genageld, machteloos, bevroren.
Man
…me over te geven...
Toen greep iets mijn pols
Metalig, zacht, rinkelend, stevig.
Ik klemde me eraan vast als een zeeslak,
Het keerde me om, ik kon de lucht zien,
Ik snakte naar adem.
Vond het.
De duisternis loste op.
Ik was in leven.
Ik wankelde naar de kant, over het strand, de
dijk op.
12

Libretto
No mum.
Searched every room in the house.
No mum.
Gone, in the water, green or gold or grey.
SCENE 5
5A
It was like any other day, it didn’t seem
strange at all, I just got out of bed in the
morning as I normally do, I came downstairs.
Mum was… she was doing something.. she
had this photograph and she was cutting it
with a pair of scissors very carefully going
round the outline of my, of my face. And,
and it was like she was gonna cut the head
off, and I said “what are you doing, don’t cut
my head off!” And she, it, it turned out she
wanted something to fit into a, a small locket,
and, erm, she just laughed and she gave me
this big hug, I thought it was really weird at
the time.
We had the radio on and, I re… what was
it.. Dancing Queen. She was singing away
while she was cooking, she was like, stirring
something on the kitchen stove, and bopping
away, err, er I remember she was just so
happy that day. It’s great to see someone
relaxed and, just, feeling the music.
Was I upstairs? Maybe I was upstairs looking
out, cos the neighbours, the neighbour’s kid,
I used to play with him sometimes, he was
outside, I could see him, he was just eating
worms out of the ground, and then I could
hear Mum downstairs.
Geen mamma.
Ik doorzocht elke kamer in het huis.
Geen mamma.
Weg, in het water, groen of goud of grijs.
SCENE 5
5A
Het was een gewone dag. Er was helemaal
niets vreemds. Ik kwam ’s ochtends gewoon
uit bed zoals normaal, ik ging naar beneden.
Mamma was... ze was iets aan het doen... ze
had een foto en ze was er met een schaar in
aan het knippen heel voorzichtig langs de
kantjes van mijn gezicht. En, en het zag eruit
alsof ze m’n hoofd af ging knippen, en ik zei:
“Wat doe je nou, knip mijn hoofd niet af!” En
ze, het bleek dat ze iets wilde hebben om
in een medaillon te stoppen, en ze begon te
lachen en gaf me een dikke knuffel. Ik vond
dat toen heel vreemd.
We hadden de radio aan en ik her... Wat was
het… Dancing Queen... Ze zong mee terwijl
ze kookte, ze roerde iets op het fornuis en…
en ging helemaal los. Ik herinner me dat ze
zo vrolijk was die dag. Mooi om te zien als
iemand zo ontspannen is en in de muziek zit.
Was ik boven? Misschien was ik boven naar
buiten aan het kijken want de buren, het
buurjongetje, ik speelde soms met hem, was
buiten, ik kon hem zien, hij was net wormen
uit de grond aan het eten, en toen hoorde ik
mamma beneden.
13

Libretto
It’s a bit difficult to tell with Mum, sometimes
she- had this way of putting on a happy face
for, maybe for me, I don’t know, but she – I
dunno, sometimes I could see through it. She
had this funny thing about mirrors, we had
this one particular bathroom mirror and I used
to catch her looking at herself in it, and once
just, once I asked her about it, and she said it
wasn’t anything to do with the way she looked,
it wasn’t vanity or anything, it was that she
needed to know that she – was real. She said
that unless she could see her reflection she
didn’t feel that she really existed. And later on
I think I became to realise that somehow she
gained validity from seeing her own image.
Actually this in the wrong, this is in the
wrong place. I remember how we left it in
1976. It was, this, this would have been, this
would have been much closer to the stove.
Cos I remember, on the morning before I’d
been playing my normal game. I’d have been
up here… well, I mean I call it game, but this
is life and death because if you, the thing
is if you touch the floor, that’s the lava, that
was where all the.. that was where, you’d fry
instantly if you touch the floor, so you had
to, ah no, hang on a second, that’s, this must
have been much closer. Like that.
Because then I could get anywhere I wanted
to. And I’d live on the furniture. Just going
from one to another. And there was this time
when Mum, she came into the room and she
had a sandwich in her hand, and she was
trying to chase me round the room, and then,
she realised she could only give it to me if
Het is met mamma moeilijk te zeggen, soms
had ze... zette ze een vrolijk gezicht op,
misschien voor mij, geen idee, maar ze… Ik
weet niet, maar ik kon er soms doorheen
kijken. Ze had iets grappigs met spiegels,
we hadden die ene badkamerspiegel en
ik betrapte haar vaker terwijl ze zichzelf
bekeek, en op een keer vroeg ik haar ernaar,
en ze zei dat het niets te maken had met hoe
ze eruit zag, het was geen ijdelheid of iets, ze
wilde alleen weten dat ze echt was. Ze zei dat
tenzij ze haar spiegelbeeld zag ze niet het
gevoel had dat ze bestond. En later denk ik
dat ik me realiseerde dat ze er bestaansrecht
aan ontleende door zichzelf te zien.
Eigenlijk staat dit op de verkeerde, de
verkeerde plek. Ik herinner me hoe we het
achter lieten in 1976. Het was... het zou veel
dichter bij het fornuis hebben gestaan.
Want ik herinner me, de ochtend daarvoor
had ik mijn gewone spelletje gespeeld. Ik
zat hierboven... nou ja, ik noem het een spel,
maar eigenlijk was het leven en dood want
als je... het punt is, als je de vloer raakt, dat is
de lava, dat was waar alle... dat was waar, je
word levend geroosterd als je de grond raakt,
dus moest je... eh nee... wacht even... dat is...
Dit moet veel dichter bij zijn geweest. ... zo
... want dan kon ik overal naartoe waar ik
wilde. En ik leefde op de meubels. Gewoon
van de een naar de ander lopend. En op
een keer toen mamma, ze kwam de kamer
in en ze had een boterham in haar hand. Ze
probeerde me te achtervolgen, tot ze zich
realiseerde dat ze hem alleen aan me kon
14

Libretto
she was on the furniture too. So she like, she
like, jumped up on the side there and we
were the two of us just – clambering around.
5B
geven als ze ook op de meubels stond. Dus
ze sprong dáár aan de zijkant bovenop en
samen... klauterden we rond.
5B
Chorus
When you sleep
your forehead is a mountain
and your temples
like lambs on the slopes
Ingrid Jonker
Koor
Als jij slaapt
is je voorhoofd een berg
en je slapen
als lammeren tegen de helling
Ingrid Jonker
Man Woman
Mommy is no longer a person
just an a
she gets dressed
she goes to the hairdresser
she walks in the streets
her feet trip
she consults the psychiatrist
just like an ordinary person
Ingrid Jonker
Ingrid Jonker
Man Vrouw
Mamma is niet langer een mens
slechts ‘n “een”
zij kleed zich aan,
ze gaat naar de kapper
ze loopt op straat
ze struikelt
zij spreekt de psychiater
net als een gewoon mens
she whispers words
mon chéri
it has no sound
it’s the white
whispering of a ghost
it has no colour
and it bolts
it giggles from lifts
it peers through spectacles
it wonders on the sly
it is disarmed
it is naked as an african
it would like to believe in people
never mind a god
ze fluistert woorden
mon chérie
het heeft geen klank
het is ‘t witte
gefluister van een spook,
het heeft geen kleur
en ‘t is gehaast,
‘t giechelt in liften
‘t loert door brillenglazen,
‘t vraagt zich heimelijk iets af
‘t is ongewapend
‘t is naakt als een afrikaan
‘t wil in de mens geloven
om van een god maar te zwijgen
15

Libretto
5C
Man
The night before the accident. I know, it
was all to do with the TV. It caught fire, and
the neighbour had to deal with it because,
erm, my mother, she just freaked out, she
just couldn’t cope with it. There was fire, we
thought it was gonna catch up towards the
curtains, so the neighbour had to come in,
and put the whole thing out with a blanket.
My mum was too whacked out to cook or
anything like that, so she took me out for
pizza, and it was the first time id ever had a
pizza, so I didn’t know what, what topping to
have or anything, and I – I think I just chose
everything. Just heaped it up on top of this
pizza base, and
And then we went home in the car. My
mum used to drive this amazing beetle,
Volkswagen beetle. She had trouble with
the gear stick – it just, used to make this
grinding sound, she, she used to have to use
both hands to move the gearstick, to take her
hand of the steering wheel and just - chunk
this thing around. But I still remember the
sound of its engine like a sewing machine.
I was on the back seat, I must have been
half asleep, the shadow of her head, the
streetlamps outside the car were making her
head go round and round on the inside of the
car it was – it was kind of like a - merry-goround
or something.
5C
Man
De avond voor het ongeluk. Ik weet nog, het
had alles te maken met de tv. Die vloog in
brand, en de buurman moest het oplossen
want... want mijn moeder, ze flipte gewoon,
ze kon er gewoon niet mee omgaan. Er was
brand, we dachten dat het naar de gordijnen
zou overslaan, dus de buurman moest
komen, en doofde het met een deken.
Mamma, ze was zo van streek, ze kon niet
meer koken, ze kon niets dergelijks meer, dus
nam ze me mee uit voor pizza en het was
voor het eerst dat ik pizza kreeg, dus ik wist
niet wat ik er op wilde of zo en ik geloof dat
ik gewoon alles koos. Ik stapelde het gewoon
op de pizza bodem.
Daarna gingen we in de auto naar huis.
Mamma reed die fantastische kever,
Volkswagen kever. Ze had problemen met
de versnellingspook – het maakte altijd een
malend geluid. Ze moest altijd twee handen
gebruiken om de pook te bewegen, haar
hand van het stuur halen om dat ding rond te
wrikken. Maar ik herinner me nog steeds het
geluid van de motor als een naaimachine.
Ik zat op de achterbank, ik moet half
geslapen hebben, de schaduw van haar
hoofd, de straatlantaarns buiten de auto
lieten haar hoofd... alsmaar ronddraaien op de
binnenkant van de auto – het was een soort...
draaimolen of zo.
16

Libretto
I never really got rid of the sound of the sea.
I don’t, I don’t like coming back here. It gets
worse, the closer I get, the more I think about
it, really.
And I’ve never really shaken off the feeling
that if I’d just listened to her that day, if I’d
just kept in my depth, it would never’ve
happened. It’s just one tiny moment of
carelessness and – your life changes forever.
5D
Ingrid Jonker
Man Woman
I went to seek for the path of my body
and could find only strange scars in the dust
Spoor of blue wildebeest elephants and
leopards
trampled over the sure secret of the white
path
O I just wanted to know your shadow, small
steenbok
and the slight weight of your body in flight
Ingrid Jonker
I searched for my own heart
and long after I had lost my way
in the days trailing past with their foliage
in the aloof sky blue with distance
I thought I’d find my heart
where I’d kept your eyes two brown
butterflies
and I saw the swallow swoop up and shadow
starlings
Ik heb het geluid van de zee nooit helemaal
kwijt kunnen raken. Ik, ik kom hier niet graag
terug. Het wordt erger, hoe dichter bij ik kom
des te meer ik er aan denk, eigenlijk.
En ik heb...het gevoel nooit echt van me af
geschud dat... als ik die dag gewoon naar
haar geluisterd had, als ik open had gestaan,
was het nooit gebeurd. Het is gewoon een
klein moment van nalatigheid... en...je leven
verandert voor altijd.
5D
Ingrid Jonker
Man Vrouw
Ik heb naar het pad van mijn lichaam gezocht
en vond alleen de vreemde littekens in het
stof
sporen van blauwe gnoe, olifanten en
luipaarden
getrapt in het zekere geheim van het witte
pad
O ik wilde alleen jouw schaduw kennen,
steenbokje
en het schaarse gewicht van je vluchtende lijf
Ingrid Jonker
Ik heb gezocht naar mijn eigen hart
en lang nadat ik verdwaald was
in de voorbijtrekkende dagen met hun lover
in de lucht, blauw van verte en
afstandelijkheid
had ik gedacht dat ik mijn hart zou vinden
waar ik jouw ogen die twee bruine vlinders
gehouden had
en ik de zwaluw op had zien vliegen en
schaduwen spreeuwen.
17

Libretto
SCENE 6
Ingrid Jonker
Man Woman
I repeat you
without beginning or end
repeat your body
The day has a thin shadow
the night yellow crosses
the landscape has no distinction
and the people a row of candles
Ingrid Jonker
I was amused by our double game
the nodding talk, the cheating play
One mirror in my room was
shiny-smooth, the other cracked
Perhaps you think, god-man, you fathomed
me;
but I’ll confuse and wound you so
that you will rush from glass to glass and ask:
if this is she, by God, who may the other be…?
SCENE 6
Ingrid Jonker
Man Vrouw
Ik herhaal jou
zonder begin of einde
...herhaal ik jouw lichaam
De dag heeft een smalle schaduw
en de nacht gele kruisen
het landschap is niets bijzonders
en de mensen een rij kaarsen
Ingrid Jonker
Ons dubbelspel heeft mij vermaakt
het vals spelen het hoofd geknik
De ene spiegel in mijn kamer was
blinkend glad, de andere had een barst
Je denkt maar, god-mens, je hebt me
doorgrond;
ik zal je zo verwarren en verwonden
dat je van spiegel naar spiegel zult draven en
je afvraagt:
als zij dit is, God, wie is die ander...?
I repeat you
without beginning or end
repeat your body
Ingrid Jonker
Ik herhaal jou
zonder begin of einde...
...herhaal ik jouw lichaam
Ingrid Jonker
6B
6B
Woman
the sand, towel
little towers stones on the...
Vrouw
‘t zand, de handdoek
torentjes stenen op de...
18

Libretto
my shadow passed over the sand
a wobbly twin
until it was time, towel,
little towers of stones on the corners
my shadow passed over the sand,
my shadow into the sea
towel, a magic carpet.
the sea a wobbly twin.
into the sea, the sand,
I slipped, the edge,
at the edge of the sandbank,
I slipped into deep water
a huge wave crashed over me
flipping and spinning a huge wave,
towel,
little towers of stones on the corners
Spinning, I thought I’d pop back up
But I didn’t
I thrashed about.
The current kept flipping and spinning me
Blackness
not knowing which way
Shrouded by blackness
not knowing which way,
cold water hit the back of my throat
Shrouded by blackness
I opened my mouth to scream
Jets of pain
flipping and spinning
My body slowed and throbbed
lungs burst with liquid fire
Darkness seeped into the edge of my vision.
Exhausted
Shrouded by blackness,
being gently forced to surrender.
mijn schaduw gleed over het zand,
een wiebelende tweeling
tot het tijd was, handdoek,
torentjes stenen op de hoeken
mijn schaduw gleed over het zand,
mijn schaduw in de zee.
handdoek, een vliegend tapijt
de zee een wiebelende tweeling
in de zee, het zand,
ik gleed uit
aan de rand van de zandbank,
gleed ik in het diepe water
een enorme golf brak over mij heen
kerend en tollend een enorme golf,
handdoek,
torentjes stenen op de hoeken
Tollend, Ik dacht dat ik weer boven zou
komen,
maar dat gebeurde niet.
Ik spartelde.
De stroom keerde en tolde me steeds om.
Duisternis
niet wetend welke kant
Omsluierd door duisternis
niet wetend welke kant
koud water sloeg achter in mijn keel
Omsluierd door duisternis
Ik opende mijn mond om te schreeuwen
Pijnscheuten
kerend en tollend
Mijn lichaam vertraagde en klopte
longen barsten van vloeibaar vuur
Duisternis sijpelde door de randen van mijn
zicht.
Uitgeput
Omsluierd door duisternis,
zachtjes gedwongen me over te geven
19

Libretto
6C
Ingrid Jonker
The day has a thin shadow
the night yellow crosses
the landscape has no distinction
and the people a row of candles
Ingrid Jonker
Plant me an oak tree
so that I can recognise my shape
make me an open house
so that my windows may discover the day
green or gold or grey but well-shaped
while you sleep beyond the stars and mirrors
of my forehead
SCENE 7
Ingrid Jonker
Man
To stow myself away like a secret
in a sleep of lambs and of cuttings
To stow myself away
in the salute of a great ship
To stow away
in the violence of a simple memory
in your drowned hands
to stow myself away in my word
6C
Ingrid Jonker
De dag heeft een smalle schaduw
en de nacht gele kruisen
het landschap is niets bijzonders
en de mensen een rij kaarsen
Ingrid Jonker
Plant voor mij een eik
zodat ik mijn gestalte kan herkennen
maak voor mij een open huis
zodat mijn ramen de dag mogen ontdekken
groen of goud of grijs maar welgeschapen
als jij slaapt voorbij de sterren en spiegels
van mijn voorhoofd.
SCENE 7
Ingrid Jonker
Man
Om mezelf weg te bergen als een geheim
in een slaap van lammetjes en stekjes
Om mezelf te verbergen
in het saluutschot van ‘n groot schip
weg te bergen
in het geweld van een eenvoudige herinnering
in jouw verdronken handen
om mezelf weg te bergen in mijn woord
Gleaming ochre
and the light breaks
from the sea.
Ingrid Jonker
Glanzend oker
en een licht breekt
uit de zee
Ingrid Jonker
In the back yard
somewhere between the washing
and the pomegranate tree
In de achtertuin
ergens tussen de was
en de granaatappels
20

Libretto
your laugh and the morning
sudden and small
like a ladybird
fallen on my hand
Ingrid Jonker
On all faces of all people
always your eyes the two brothers
the event of yourself and the unreality
of this world
All sounds repeat your name
all buildings think it and the posters
the typewriters guess it and the sirens echo it
every birth cry confirms it and the
renunciation
of this world
My days search for the vehicle of your body
my days search for the shape of your name
always before me in the path of my eyes
and my only fear is reflection
that wants to change your blood into water
that wants to change your name into a number
and to deny your eyes like a memory
Ingrid Jonker
while you sleep
beyond the stars and mirrors of my forehead
jouw lach en de ochtend
plotseling en klein
als een lieveheersbeestje
op mijn hand gevallen
Ingrid Jonker
Op alle gezichten van alle mensen
altijd jouw ogen de twee broers
jouw gebeurtenis en de onwerkelijkheid
van de wereld
Alle geluiden herhalen jouw naam
alle gebouwen denken ‘t en de
aanplakbiljetten
de typemachines raden het en de sirenes
echoën het
elke geboortekreet bevestigt het en de
afwijzing
van de wereld
Mijn dagen zoeken naar het voertuig van
jouw lichaam
Mijn dagen zoeken naar de vorm van jou
naam
altijd voor mij in het pad van mijn ogen
en mijn enige angst is bezinning
die je bloed wil veranderen in water
die je naam wil veranderen in een nummer
en je ogen ontzegt, als een herinnering
Ingrid Jonker
Als jij slaapt
voorbij de sterren en spiegels van mijn
voorhoofd.
21

Biografieën
Componist
Michel van der Aa
Michel van der Aa is een
van de meest gevraagde
componisten en regisseurs
van vandaag. Hij is een
pionier op het gebied
van nieuwe muziek
en technologie en in
zijn geënsceneerde
werken combineert
hij muziektheater en
multimedia.
Van der Aa’s fantasierijke
muziektheaterwerken
The Book of Water (2021-
22), Upload (2019-20),
Eight (2018-19), Blank Out
(2015-16), Sunken Garden
(2011-12), The Book of
Disquiet (2008), After Life
(2005-06) en One (2002)
zijn internationaal zowel
bij critici als bij het publiek
met veel lof ontvangen.
Michel van der Aa ontving
vele onderscheidingen,
waaronder in 2013 de
Grawemeyer Award, de
belangrijkste internationale
compositieprijs, voor zijn
celloconcert Up-Close
(2013). In 2015 ontving Van
der Aa de Johannes Vermeer
Prijs, de Nederlandse
staatsprijs voor de kunsten,
vanwege de baanbrekende
rol die hij speelt in het
muziekleven, zowel in
Nederland als internationaal,
en de vanzelfsprekendheid
waarmee hij zijn muzikale
idioom weet te combineren
met film, VR, theater,
beeldende kunst, elektronica
en visuele elementen. De
filmversie van zijn filmopera
Upload werd in 2022
bekroond met de befaamde
Opera Award for best
digital Opera. De Londense
agency Intermusica
vertegenwoordigt Michel van
der Aa-projecten wereldwijd.
Zijn muziek wordt
uitgegeven door Boosey &
Hawkes.
22

Biografieën
foto: Sarah Wijzenbeek
23

Biografieën
Uitvoerenden
Miah Persson
Sopraan
De Zweedse sopraan
Miah Persson is een van
‘s werelds belangrijkste
Mozart-vertolkers. Zij
studeerde in Stockholm aan
de Kulturama, Operastudio
67 en de Operahogeschool
en maakte in 1998 haar
professionele operadebuut
als Susanna in Mozarts Le
nozze di Figaro.
Persson trad na haar debuut
toe tot de Koninklijke
Zweedse Opera. Daarnaast
soleerde ze bij de Wiener
Staatsoper, de Metropolitan
Opera in New York, in het
Royal Opera House Covent
Garden, het Teatro alla Scala
in Milaan en vele andere
operahuizen. Ook op het
concertpodium maakt ze
furore; ze heeft opgetreden
met de belangrijkste
internationale orkesten
onder leiding van dirigenten
als Zubin Mehta, Bernard
Labadie, Simone Young
en Vladimir Jurowski.
24
Miah Persson werd in 2011
benoemd tot Hovsångerska,
Hofzangeres, door Z.M. de
Koning van Zweden.
foto: Monika Rittershaus

Biografieën
Roderick Williams
Bariton
Roderick Williams (1965)
Williams is een van de
meest gevraagde baritons
van zijn generatie met een
breed repertoire dat zich
uitstrekt van barok tot
hedendaags, dat hij uitvoert
in opera, concert en recital.
Williams ontving in 2016 de
Singer of the Year Award
van de Royal Philharmonic
Society en in 2017 de Most
Excellent Order of the British
Empire. Zijn zangstudie
voltooide hij aan de Guildhall
School of Music in Londen
en hij maakte al snel furore
in Engeland, onder andere
tijdens de Proms. Het
was het begin van een
internationale operacarrière
en een uitgebreide
discografie. Hij geniet
bekendheid door zijn Mozarten
Brittenvertolkingen,
maar stond ook in de
premières van nieuwe
opera’s van onder anderen
Sally Beamish, Alexander
Knaifel en Michel van der
Aa. Daarnaast is Williams
als componist actief.
In december 2016 won
hij de prijs voor Beste
Koorcompositie bij de
British Composer Awards.
Vanaf het seizoen 2022-23
bekleedt hij de functie van
Composer in Association
van de BBC Singers. Ter ere
foto: Benjamin Ealovega
van de kroning van koning
Charles III kreeg Williams
een compositieopdracht
en tijdens de
kroningsceremonie trad hij
op als solist in Westminster
Abbey.
25

Biografieën
foto: Kasimir Szerkeres
Nederlands
Kamerkoor
Het Nederlands Kamerkoor
behoort al meer dan 80
jaar tot de wereldtop van
de koormuziek. Het staat
bekend om zijn nieuwe
vergezichten als het gaat
om de ontwikkeling en
uitvoeringspraktijk van
koormuziek op topniveau.
Met koormuziek als medium
verkent en verklankt het
ensemble maatschappelijke
thema’s en werkt het samen
met andere kunstenaars als
acteurs, dansers, dj’s, vj’s
en dichters, maar ook met
partners uit de zorg, het
onderwijs en het bedrijfsleven.
Op die manier vertelt het koor
met zijn muziek elke keer
weer een actueel verhaal.
Sopraan
Annet Lans
Mónica Monteiro
Maria Valdmaa
Alt/mezzosopraan
Marian Dijkhuizen
Elsbeth Gerritsen
Åsa Olsson
Tenor
Stefan Berghammer
William Knight
Emilio Aguilar
Jasper Schweppe
Bas
Matthew Baker
Harry van der Kamp
26

Blank Out | foto: P. Ketterer - Lucerne Festival
27

Filmteam
Michel van der Aa director
Joost Rietdijk director of photography
Jurriën Steenkamp 3D stereographer
Navid Tansaz, Jelte Maarten Boll drone
operators
Angelique Melis art director, set dresser
Guido Tichelman, Sara Teofilova music
recording
Gavin Overstall 3D Rig Technician
Michael Monteiro focus puller
Maarten van der Pluijm gaffer
Huib Berkhoff electrician
Auke Verhoeff grip
Merijn Wendel data handler
Lindelotte van der Meer make-up
Annemarije Morssink catering
Jurriën Steenkamp VFX producer
Efraim Gons colour grading
Julius Horsthuis, Lars Snelders,
Pablo Navarra VFX operators
Raoul Ventel tracking
Ronnie van der Veer foley artist
Peter Claassen, Peter Rump assistance with
film edit
Hilco van ‘t Hof media manager
Patty Veenstra post production producer
Tamara Zeenny productie assistent
WE ARE WILL, Melvin Kant, William
Griffioen film producer
Disquiet Foundation, Frank van der Weij
executive producer
28

Seizoen 2023-2024
Serie Muziektheater
Actuele en indringende voorstellingen waarin muziek een centrale rol vervult. Makers
als regisseur Jorinde Keesmaat, Stage Director in Residence van het kersverse
Muziekgebouw Productiehuis, bevragen de status quo, geven poëtisch commentaar op
onze tijd of confronteren het publiek met schurende performances.
zo 5 nov / 20.15 uur
PERSONHOOD
Oslo Sinfonietta + Andreas Borregaard
do 9 nov / 20.15 uur
SIN-EATER
The Crossing + Ragazze Quartet
do 23 nov / 20.15 uur
Rhapsody
Asko|Schönberg + LOD
do 11 jan / 20.15 uur
The World’s Wife
Ragazze Quartet + Lucia Lucas
wo 17 apr / 20.30 uur / BIMHUIS
Chez Bricktop
Claron McFadden + Muziektheater Transparant
Zie ons volledige nieuwe seizoen op muziekgebouw.nl.
29

Verwacht
Mei
wo 31 mei / 20.15 uur
Slavische liederen
Olga Peretyatko + Matthias
Samuil
Juni
do 1 juni / 20.15 uur
Isabella
Wishful Singing, Herz
Ensemble + Scordatura
Ensemble
vr 2 juni / 20.15 uur
De grote Telemann
Akademie für Alte Musik
Berlin + Isabelle Faust
za 3 juni / 20.15 uur
Jazzy toetsenenergie
Yeol Eum Son
zo 4 juni / 11.00 uur /
Kleine Zaal
Pimp My Organ
Ere Lievonen e.a.
za 10 jun / 20.30 uur
+ zo 11 jun / 15.00 uur
The Bacchae
Elli Papakonstantinou, Ariah
Lester, ODC Ensemble
ma 12 juni / 20.30 uur
How To Live (After You Die)
Lynette Wallworth
di 13 juni / 18.00 uur / A Lab
Auditory Reset 9
Roland Dahinden
do 15 juni / 20.30 uur
Dark Skies
Jamie Man, Blixa Bargeld,
ft. James McVinnie,
Asko|Schönberg, Slagwerk
Den Haag
zo 18 juni / 20.30 uur
To Feel A Thing: A Ritual for
Emergence
adrienne maree brown, Troy
Anthony, The Fire Ensemble
Mis geen enkel concert!
Blijf op de hoogte en schrijf
je in voor onze nieuwsbrief
SoundLAB Workshop
Maak je eigen muziek met de
wonderlijkste instrumenten.
Voor kinderen (7+) met
volwassenen. Elke zondag,
13.00 uur in de Atriumzaal.
Kaartjes via muziekgebouw.nl/
soundlab.
WannaSwing
Op de kade voor het
Muziekgebouw staat de
interactieve muziekinstallatie
WannaSwing van theatermaakster
Caecilia Thunissen
en scenograaf Jan Boiten. Acht
schommels sturen composities
aan van hedendaagse
componisten als Joey Roukens,
Mayke Nas en Rob Zuidam.
Zie voor meer informatie
muziekgebouw.nl/wannaswing
Huil van de Wolff
Elke 22e van de maand
klinkt om 20.00 uur het
geluidsmonument Huil van
de Wolff van Martijn Padding
ter herinnering aan oprichter
van het Muziekgebouw
Jan Wolff (1941 - 2012).
muziekgebouw. nl/
huilvandewolff
wo 7 + do 8 juni / 20.30 uur
Ribingurumu no
Metamorufuoshisu
Toshiki Okada, Dai Fujikura,
Klangforum Wien, chelfitsch
Geheimtips
Bijzondere concerten
die je niet mag missen.
muziekgebouw.nl/geheimtips
30

Foto: Erik van Gurp
4’33 grand café
Kom voor of na het concert eten
in 4’33 Grand café. Reserveren:
020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Bij de prijs inbegrepen
Reserveringskosten zijn bij de
kaartprijs inbegrepen.
Ook een drankje, tenzij anders
vermeld op je concertkaartje.
Rondom het concert
- Na aanvang van het concert heb je
geen toegang meer tot de zaal.
- Zet je mobiele telefoon uit voor
aanvang van het concert.
- Het maken van beeld- of
geluidsopnamen in de zaal alleen
met schriftelijke toestemming.
- Algemene Bezoekersvoorwaarden
zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Steun het Muziekgebouw
Inkomsten uit kaartverkoop dekken
ten dele onze kosten. Word vriend
of doneer: met jouw extra steun
kunnen we concerten op het
hoogste niveau blijven organiseren.
Meer informatie:
muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven?
Blijf op de hoogte van nieuw
geboekte concerten of ander
nieuws. Volg ons via onze
e-nieuwsbrief (aanmelden op
muziekgebouw.nl/nieuwsbrief),
Facebook, Twitter of Instagram.
Dank!
Wij kunnen niet zonder de steun van
onze vaste subsidiënten en Vrienden
van het Muziekgebouw. Wij zijn hen
daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
druk & printservice
31