Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Reportage<br />
De strijd tussen betaald en onbetaald werk<br />
“De onzichtbare zorg<br />
is onmisbaar voor<br />
onze samenleving”<br />
De druk op de zorgsector is groot. De kinderopvang werkt met wachtlijsten en<br />
de vergrijzing maakt het personeelstekort in de ouderenzorg alleen maar groter.<br />
Maar als we deeltijds werken of thuisblijven om voor kinderen of ouderen te<br />
zorgen, wordt dat niet gezien of betaald als volwaardig werk. In Nederland stelt<br />
zich net hetzelfde probleem, weet journaliste en schrijfster Lynn Berger van De<br />
Correspondent, een online journalistiek platform. Haar boek ‘Ik werk al (ik krijg er<br />
alleen niet voor betaald)’ is een pleidooi om de strijd tussen betaald en onbetaald<br />
werk te beslechten.<br />
30<br />
Zorg is ook in Nederland<br />
een zorgenkind. Lynn<br />
Berger fileert de uitdagingen<br />
waar we voor staan én reikt<br />
oplossingen aan om die het<br />
hoofd te bieden. Ze vertrekt<br />
van enkele feitelijke vaststellingen.<br />
“Nederland staat te<br />
boek als kampioen deeltijds<br />
werken”, vertelt Lynn. “70<br />
procent van de vrouwen en 20<br />
procent van de mannen werkt<br />
deeltijds. Een record.” Ter vergelijking,<br />
in Vlaanderen is dat<br />
respectievelijk 40 procent en<br />
10 procent. “Om de zoveel<br />
tijd komt er kritiek op dat hoge Nederlandse aandeel deeltijds<br />
werkenden. Omdat er grote personeelstekorten zijn, bijvoorbeeld.<br />
Of omdat voltijds werk meer belastinginkomsten oplevert om<br />
de kosten van de verzorgingsstaat te kunnen betalen. Of omdat<br />
het slecht is voor de vrouwenemancipatie, want vrouwen blijven<br />
financieel afhankelijk van hun partner. Deze drie argumenten duiken<br />
ook nu weer op.”<br />
Meer werken én meer zorgen?<br />
Lynn kijkt in haar nieuwste boek verder. “Ik ergerde me enorm aan<br />
de eenzijdigheid van het debat. Alsof mensen niet óók werken<br />
wanneer ze tijd spenderen<br />
om voor kinderen, ouderen of<br />
andere hulpbehoevenden te<br />
zorgen. Dat werk noemen we<br />
‘zorg’, en zorg zien we als een<br />
privéaangelegenheid, een lifestylekeuze<br />
zelfs. Maar het is<br />
wél werk. Sterker nog, de zorg<br />
voor anderen is werk dat alle<br />
andere werk mogelijk maakt.<br />
En waar we in de toekomst<br />
nog veel meer beroep op<br />
zullen doen. De vergrijzing zet<br />
extra druk en de overheid zegt<br />
ons dat lang niet alle ouderen<br />
in een woonzorgcentrum<br />
terechtkunnen. Dus zullen we zelf voor onze ouderen moeten<br />
zorgen. Daar botst het: we moeten meer betaald gaan werken<br />
om de kosten van de vergrijzing te kunnen betalen én we moeten<br />
meer zelf voor onze zorgbehoevenden gaan zorgen.”<br />
De oplossingen van vandaag voldoen helemaal niet. In Vlaanderen<br />
zijn er verschillende thematische verloven mogelijk, zoals palliatief<br />
verlof, ouderschapsverlof, verlof voor mantelzorg en verlof voor<br />
medische bijstand. De Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening<br />
voorziet dan een vervangingsinkomen van ongeveer 1.000 euro<br />
(voor samenwonenden). In Nederland duurt het bevallingsverlof<br />
vier maanden voor moeders en vijf weken voor vaders. Je kan ook
Change language