Buitensingel Magazine - nr 10 - zomer 2023
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
CAFÉ ’T MANNETJE<br />
“Een stamcafé moet een<br />
Tekst: Geraldien Prud’homme / Fotografie: Carly Wollaert, bewoner Marnixkade<br />
De Japanse Rika Tanaka is eigenares<br />
van Café ’t Mannetje op<br />
de hoek van het Tweede Marnixplantsoen.<br />
Sinds wanneer zit er een café in dit<br />
pand?<br />
“Kijk, boven deze oude foto staat 1881.<br />
(Rika wijst naar een oude foto, die naast<br />
de bar hangt, red.) Eigenaren Rietje en<br />
Johnny hadden vroeger een café in Doetinchem,<br />
en later in Duitsland. Ze kwamen<br />
vaak naar Amsterdam om een borrel<br />
te drinken bij Café Nol. Ze raakten<br />
bevriend met de eigenaar en via hem<br />
konden ze in 1994 Café ’t Mannetje<br />
overnemen.”<br />
Hoe ben jij hier terechtgekomen?<br />
“In Japan werkte ik als kok in een sushirestaurant.<br />
Ik kreeg een 3-jarig contract<br />
om in het Okura Hotel te gaan werken.<br />
Daarna wilde ik terug naar Japan om<br />
mijn eigen sushirestaurant te openen.<br />
Hier tegenover in de Marnixstraat heeft<br />
het Okura Hotel een pand waar dertig<br />
Japanse werknemers wonen. Dus ik ging<br />
daar in november 2004 ook wonen.<br />
Café ’t Mannetje is hun stamcafé. Elke<br />
dag kwamen wij, na het werk, hier een<br />
biertje drinken. Johnny werkte hier toen<br />
samen met zijn vrouw Rietje. Zij overleed<br />
in 2007. Na vier maanden kregen<br />
Johnny en ik een relatie. Later zijn we<br />
getrouwd, we scheelden 33 jaar. Mijn<br />
baas in Japan was boos dat ik niet terugkwam.<br />
Er waren maar heel weinig<br />
vrouwelijke sushichefs. Hij snapte niet<br />
waarom ik voor een veel oudere man<br />
koos en aan de andere kant van de wereld<br />
bleef wonen.<br />
In het begin sprak ik slecht Engels en<br />
nog helemaal geen Nederlands. Mijn<br />
moeder zei: ‘Ik kan niet met mijn<br />
schoonzoon praten’. Ze waren bezorgd:<br />
‘Als er iets gebeurt, kunnen we niet naar<br />
je toe komen’. Johnny is in 2022 overleden.<br />
Hij was tachtig jaar en had Parkinson.<br />
We waren veertien jaar samen en<br />
hij heeft goed voor mij gezorgd. Vanwege<br />
corona moest het café sluiten. Daardoor<br />
kon ik – toen Johnny steeds zieker<br />
werd – voor hem zorgen. Na zijn overlijden<br />
heb ik ’t Mannetje overgenomen,<br />
want de dochters van Rietje en Johnny<br />
hadden geen interesse.”<br />
Hoe gaat het nu?<br />
“Omdat ik alleen achter de bar sta,<br />
moet ik goed Nederlands spreken. Soms<br />
begrijp ik een woord of uitdrukking niet.<br />
En ik wil meer grapjes maken. Maar Japanse<br />
humor is totaal anders dan Nederlandse<br />
humor. Af en toe past het bij<br />
elkaar en maak ik mensen aan het lachen.<br />
Maar zonder humor, zonder<br />
spreekwoorden of uitdrukkingen, wordt<br />
alles heel serieus.<br />
Dit werk is een beetje een hobby. Ik zeg<br />
altijd: een stamcafé moet een tweede<br />
huiskamer zijn. Dat is het voor mij ook.<br />
Toen Johnny overleed, hielp het dat ik<br />
met de stamgasten kon praten. Nu heb<br />
ik geen sushirestaurant in Japan, maar<br />
<strong>10</strong>
Change language