2023 11 30 De maan van Rijnvos - Ives Ensemble

Do 30 nov 2023
Grote Zaal
20.15 uur
Donderdag
avondserie
De maan van Rijnvos
Ives Ensemble
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale
programmaboekje is een extra service
ter voorbereiding op het concert. Het is
uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie
tijdens het concert te raadplegen via je mobiele
telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de
andere concertbezoekers.
Bij voorbaat dank.

Programma
Donderdag
avondserie
Ives Ensemble
De maan van Rijnvos
Ives Ensemble
Ives Ensemble:
Josje ter Haar viool
Emma Breedveld viool
Heleen Hulst altviool
Job ter Haar cello
John Snijders piano
Do 30 nov 2023
Grote Zaal
20.15 – 22.00 uur
ca. 50 minuten voor de pauze
ca. 25 minuten na de pauze
Inleiding
Foyerdeck 1
19.15 – 19.45 uur
Door Huib Ramaer
Dit concert wordt
opgenomen door
de Concertzender
voor een latere
uitzending.
Staat je mobiele telefoon al uit?
Dank je wel.
2

Programma
Ruth Crawford (1901 - 1953)
Suite nr. 2 (1929)
··
Lento
··
Leggiero
··
Allegro energico
Reinbert de Leeuw (1938 - 2020)
Etude voor strijkkwartet (1983/1985)
Laurence Crane (1961)
Piano Quintet (2011)
··
First Movement
··
Second Movement
··
Third Movement
··
Fourth Movement
Pauze
Richard Rijnvos (1964)
Seléne (2022)
3

Toelichting
Het Ives Ensemble presenteert Seléne, een van de twee stukken die Richard Rijnvos tot nu
toe geschreven heeft in een nieuwe cyclus, Kosmoscópio. Daarin reist hij langs de negen
hemellichamen zoals de Griekse wijsgeer en wiskundige die beschreef in zijn ‘harmonie der
sferen’, een systeem waarin de aarde het middelpunt vormde.
Behalve de aarde zijn dat de maan, de
zon, de planeten Venus, Mercurius, Mars,
Jupiter en Saturnus en de sterren. Aan elk
van deze hemellichamen wijdt Rijnvos een
werk. Hij geeft elk de Griekse benaming als
titel. Seléne behandelt de maan en volgt de
schijngestalten van onze aardse satelliet.
Niet alleen in de muziek, maar ook in het
gebruik van belichting en regieaanwijzingen.
Het andere stuk dat hij al geschreven heeft,
Aphrodíte, portretteert Venus en de baan
die deze planeet rond de aarde lijkt te
beschrijven.
Seléne is geplaatst
in een omgeving
van werken die
zelden te horen
zijn: Suite nr. 2 van
de Amerikaanse
componiste Ruth
Crawford, het
uiterst obscure
Etude voor strijkkwartet dat Reinbert
de Leeuw schreef voor het Schönberg
Quartet en het opgewekte Piano Quintet
van de Britse componist Laurence
Crane. Het Ives Ensemble, in dit concert
afwisselend optredend als strijkkwartet
en als pianokwintet, speelt de stukken in
chronologische volgorde, van het oudste tot
het meest recente werk. Terwijl de eerste
twee stukken nog geworteld zijn in tradities
uit de eerste helft van de vorige eeuw
hebben Crane en Rijnvos die losgelaten.
Ruth Crawford
Suite nr. 2
Dit driedelige stuk sluit de vroege periode
af in het werk van Ruth Crawford, waarin
vooral invloeden doorklinken van Aleksandr
Skrjabin en Dane Rudhyar, met hun nadruk
op de spirituele dimensies van muziek.
Een ontmoeting met pianist en componist
Henry Cowell zette haar op het spoor
van dissonant counterpoint, een stijl
die aansloot bij haar eigen gebruik van
dissonanten in muziek.
In Suite nr. 2 zijn beide invloeden te horen.
In de verstilde passages waar het werk mee
opent en afsluit klinkt nog het spiritualisme
door van Skrjabin en Rudhyar, maar de
dissonanten en de manier waarop Crawford de
partijen ten opzichte van elkaar laat bewegen,
duiden erop dat ze de ideeën van Cowell en
geestverwanten als Carl Ruggles en Charles
Seeger, bij wie ze in 1929 compositie ging
studeren, ter harte genomen heeft.
Crawford speelt met de uitersten in de
registers van de instrumenten die ze met
enige regelmaat tegenover elkaar plaatst. Ze
4

Toelichting
geeft steeds een andere strijker de solorol.
Ook wisselt ze passages waarin ze het hele
pianokwintet laat spelen af met stukken
waarin alleen de strijkers te horen zijn, of de
piano en een van de strijkers. Soms laat ze
strijkers parallel lopen, waarna een van hen
uit het gelid breekt en een eigen weg gaat
bewandelen.
Na een bedachtzaam en duister klinkend
Lento heeft het tweede deel aanvankelijk een
kordaat karakter, alsof ze de teugels eens flink
aangetrokken heeft. Maar in de laatste maten
keert ze terug naar een Lento. Het Allegro
energico, dat net zo lang is als de eerste twee
korte delen samen, is een energieke dans met
de piano als aanstichter. Net als in het tweede
deel eindigt ze in de laatste maten bij het
tempo waarmee ze de compositie begon.
Reinbert de Leeuw
Etude voor strijkkwartet
De Etude voor strijkkwartet die Reinbert de
Leeuw voor het Schönberg Quartet schreef,
is een van de weinige composities die hij
op zijn naam schreef. Het is een obscuur
werk, dat sinds de première in 1986 mogelijk
slechts een handvol keren is uitgevoerd.
In een interview met Frits van der Waa (in de
Volkskrant van 2 mei 1986) vertelt De Leeuw
enigszins geringschattend over het werk.
‘Wat er verder ook van gevonden wordt, ik
ken geen partituur voor strijkkwartet die
er zo eigenaardig uitziet. Het heet Etude
en dat is precies wat het is. Het stuk is
opgedragen aan altviolist Henk Guittart,
uit waardering voor wat hij al die jaren voor
het Schönberg Ensemble gedaan heeft.
Maar ik heb er meteen bij gezegd: als jullie
geen trek hebben om daar zoveel repetities
aan te besteden, want het is een tamelijk
onmenselijke opgave om het te spelen, vind
ik het ook best, dan blijft het liggen. Het kan
me absoluut niet schelen.’ Om er later aan toe
te voegen: ‘Als het zo sterk is dat ik iets te
vertellen heb, dan merk ik het wel.’ Grootste
struikelblokken bij het componeren vond
De Leeuw dat hij steeds meer kennis kreeg
van de muziekgeschiedenis en dat hij het
moeilijk vond om zijn compositiepraktijk te
combineren met zijn activiteiten als dirigent.
Hij vergelijkt de ritmiek van de Etude met de
stijl van componeren die Louis Andriessen
bezigde en die geldt als kenmerk van de
Haagse School. De akkoorden die hij de drie
hoogste strijkers laat spelen lijken aanvankelijk
op geluiden van een speelgoedaccordeon die
opengetrokken en weer dichtgeduwd wordt.
Daar laat hij de cello tegenin bewegen, terwijl
hij doorlopend de maatsoort wisselt, in snelle
opeenvolging van 3/4 naar 3/8 naar 5/8 naar
3/4 naar 7/8, en zo door tot halverwege. Op dat
punt vindt er een omslag plaats. De strijkers
gaan lange noten produceren, waarbij steeds
een van hen pizzicato speelt en dat doorgeeft
naar de volgende. Vanaf dat punt ook blijft de
maatsoort grotendeels constant. De musici
moeten telkens wisselen van techniek. De
Leeuw heeft plotse veranderingen in volume
ingebouwd. De benaming Etude is wat dat
betreft goed gekozen.
5

Toelichting
Laurence Crane
Piano Quintet
Het Piano Quintet uit 2011 was de langste
compositie die Crane tot dan toe geschreven
had. Vergeleken met de koortsachtige
intensiteit en de dichtheid van noten in
het stuk van Reinbert de Leeuw is dit
kwintet een toonbeeld van transparantie en
ogenschijnlijke eenvoud.
Elk deel opent met een akkoord dat C-majeur
en c-mineur combineert. Zo laat Crane
de muziek steeds op twee benen hinken.
Een groot deel van de muziek staat in een
onverdroten pompende driekwartsmaat, soms
verruild voor een marstempo dat merkwaardig
met zijn voeten lijkt te slepen, in betrekkelijk
simpel klinkende open akkoorden. Maar
die eenvoud is bedrieglijk. Voor de goede
orde mikt hij van tijd tot tijd een 4/4 in de
voortgang. Telkens weer goochelt hij met de
grondtoon aan het begin van elke maat. Hij
breidt plotseling een akkoord uit. Hij draait de
volgorde om. Hij geeft het walsje kortstondig
in handen van de strijkers. Of hij verandert
het aantal maten dat hij bundelt, van drie naar
vier naar twee en weer terug.
In het tweede deel neemt de piano
aanvankelijk een thema van steeds drie noten
over dat de strijkers eerder gespeeld hebben.
Vervolgens krijgt hij een bescheiden rol met
hooguit enkele akkoorden, terwijl eerst de
altviool en daarna de cello het thema van drie
tonen spelen, waarin soms kleine wijzigingen
plaatsvinden, en die rol wat later weer
overdragen aan de piano. De manier waarop
de vier delen in elkaar overgaan is volstrekt
logisch. In het laatste deel speelt het kwartet
vrijwel steeds pizzicato, afgewisseld met
lang aangehouden pianoakkoorden. Crane
schreef bovenaan de partituur, ‘Met grote
vastberadenheid en doelgerichtheid. Massief
en krachtig. Zo dicht mogelijk tegen de
regelmaat van een metronoom.’ Droog, maar
met een knipoog.
Richard Rijnvos
Seléne
Seléne (spreek uit selini, met de klemtoon
op de tweede lettergreep) is het tweede
deel van de nieuwe cyclus Kosmoscópio, de
zevende van Richard Rijnvos. De cyclus zal
bestaan uit negen delen, dit deel voltooide
hij als eerste.
Nu Rijnvos de cyclus Grand Atlas afgesloten
heeft met Australie (volgend jaar in première
in de NTR ZaterdagMatinee), duikt hij de
kosmos in, van de aarde naar de sterren. Dat
doet hij aan de hand van een wereldbeeld
zoals dat voorgesteld werd door Pythagoras,
waarin de zon het middelpunt is van het
heelal. Alle hemellichamen draaien rond onze
planeet in een ‘harmonie der sferen’.
Seléne is geschreven voor strijkkwartet. Het
volgt de schijngestalten van de maan, van
nieuwe via wassende en halve maan naar
volle maan en weer terug. De leden van het
6

Toelichting
kwartet spelen in een cirkelopstelling, met
de rug naar het publiek, dat om hen heen zit.
Gaandeweg het stuk draaien ze een voor een
om op hun kruk, te beginnen met de cellist,
tot ze alle vier met de rug naar elkaar toe
zitten. Met het draaien gaat ook een lamp aan
bij de betreffende strijker. Zo schijnt bij volle
maan het meeste licht. Vervolgens draaien
ze in omgekeerde volgorde terug naar hun
oorspronkelijke positie, en gaan de lampen
een voor een weer uit.
Seléne is Rijnvos’ eerste
strijkkwartet en gelijk ook
zijn laatste.
Veel van de klanken zijn hoog en flinterdun,
zilverig als het maanlicht. Die passages
worden afgewisseld met stukken waarin de
instrumenten als losgeslagen door elkaar
heen bewegen. Rijnvos: ‘De maanstanden
zelf hebben een polyfone vorm. De
overgangsfasen zijn monochroom. Dit is mijn
eerste strijkkwartet, en gelijk ook het laatste.
Het is zo’n beladen gegeven. Hoe kun je daar
als bescheiden componist in de 21e eeuw iets
aan toevoegen?’
René van Peer
7

Biografieën
Componisten
Ruth Crawford
Ruth Crawford (1901-
1953) was een van de
meest vooraanstaande
‘modernisten’ van de
Amerikaanse componisten.
Ze was vooral actief in de
jaren twintig en dertig van
de vorige eeuw.
Via haar pianoleraar Djane
Lavoie-Herz kwam Crawford
in aanraking met de stroming
van theosofie en de muziek
van Aleksandr Skrjabin.
Ze bracht Crawford ook in
contact met Henry Cowell.
8
Die maakte haar opmerkzaam
op dissonant counterpoint,
een compositiestijl die nauw
aansloot bij haar eigen werk.
In 1929 begon ze aan een
compositiestudie bij Charles
Seeger, met wie ze later
zou trouwen. Niet alleen
was Seeger een van de
grondleggers van dissonant
counterpoint, hij deed ook
onderzoek naar Amerikaanse
volksmuziek. Onder zijn
invloed stopte ze bijna
volledig met componeren en
ging ze zich bezighouden
met het arrangeren van
Amerikaanse volksliedjes
voor kinderen. Haar eigen
kinderen werden belangrijke
figuren in de Amerikaanse
folk-revival van de jaren
vijftig en zestig.
Reinbert de Leeuw
Dirigent en pianist
Reinbert de Leeuw
(1938 - 2020) werd
nationaal en internationaal
gewaardeerd als groot
kenner en pleitbezorger van
hedendaagse muziek. Vanaf
de oprichting in 1974 was
hij vaste dirigent van het
Schönberg Ensemble, nu
Asko|Schönberg.
Daarnaast dirigeerde
hij een groot aantal
andere ensembles en
symfonieorkesten in
binnen- en buitenland,
zoals het Koninklijk
Concertgebouworkest, het
Rotterdams Philharmonisch
Orkest en diverse producties
bij De Nationale Opera en
de Nationale Reisopera.
Zijn hele leven is hij een
fervent voorvechter geweest
van hedendaagse muziek.
Voor de VPRO maakte
hij met Cherry Duins de
tv-serie Toonmeesters,
waarin hij acht eigentijdse
componisten portretteerde.
Hij was aan het Sydney
Symphony Orchestra
verbonden als artistiek

Biografieën
adviseur voor de series
moderne en hedendaagse
muziek. Ook was hij
artistiek directeur van het
Aldeburgh Festival en van
het Tanglewood Festival
voor hedendaagse muziek
in de Verenigde Staten.
Maar hij greep ook terug op
oudere werken, zoals Via
Crucis van Franz Liszt en
de Matthäus Passion van
Johann Sebastian Bach.
Als pianist werd De Leeuw
vooral gewaardeerd om
zijn uitvoeringen van Satie.
Hij ontving diverse prijzen
en onderscheidingen voor
zijn baanbrekende werk en
verschillende cd’s werden
bekroond met Edisons.
Voor zijn enorme oeuvre en
buitengewone verdiensten
voor de Nederlandse muziek
ontving hij de Edison
Oeuvreprijs Klassiek 2013. In
2018 ontving hij de jaarlijkse
prijs van het Cultuurfonds.
Laurence Crane
Geboren in Oxford
studeerde Laurence Crane
(1961) compositie aan de
Nottingham University.
Hij schrijft voornamelijk
voor de concertzaal,
maar ook voor film,
radio, theater, dans en
installatie. Vaak combineert
hij elektronische en
akoestische instrumenten,
en betrekt hij alledaagse
klankobjecten in zijn
muziek.
Crane presenteert
eenvoudige akkoorden
en intervallen, arpeggio’s,
drones, cadensen,
fragmenten van toonladders
en korte stapsgewijze
melodieën in uiteenlopende
configuraties en
opeenvolgingen die hij deels
intuïtief en deels volgens een
formeel schema structureert.
Hij bedenkt een nieuwe
context voor deze figuren,
om een frisse schoonheid te
ontdekken in het vertrouwde
en het alledaagse. Crane
werkt regelmatig met
groepen als het Plus-Minus
Ensemble, het Ives Ensemble
(dat een cd met zijn werk
heeft opgenomen) en het
Canadese Quatuor Bozzini.
Zijn werk wordt onder meer
uitgevoerd door Orkest De
Ereprijs, zangeressen Juliet
Fraser en Loré Lixenberg en
cellisten Rhodri Davies en
Oliver Coates. Crane is als
compositiedocent verbonden
aan de Guildhall School of
Music and Drama in Londen.
Richard Rijnvos
Richard Rijnvos (1964)
concentreert zich sinds
1993 op de verwezenlijking
van composities die deel
uitmaken van een groter
geheel, te beginnen met
Stanza waarvan hij drie
versies schreef.
Tussen 1995 en 2000
ontstond de cyclus
Block Beuys, rond een
collectie werken van
deze kunstenaar in het
Hessisches Landesmuseum
in Darmstadt. Andere cycli
9

Biografieën
hebben steden als New York
en Venetië als onderwerp.
In Grand Atlas belicht
hij de zeven continenten
muzikaal. De Riflessi, waar
hij in 2007 aan begon,
vormen een serie ‘companion
pieces’ die Rijnvos schrijft
bij composities voor een
bijzondere bezetting.
Hij ontving de Matthijs
Vermeulenprijs opnieuw
voor zijn liederencyclus
Die Kämmersängerin,
uitgevoerd door het Ives
Ensemble. Van 2011 tot 2017
was hij voor een meerjarige
periode huiscomponist
van het Koninklijk
Concertgebouworkest.
Sinds 2009 is Rijnvos
Hoofd Compositie aan de
Muziekfaculteit van Durham
University (Groot-Brittannië).
Hem werd een ‘Higher
Doctorate’ toegekend in juni
2012, en hij bekleedt sinds
2014 een hoogleraarschap.
10
foto: Frank Zweers
Hij ontving prijzen voor
verschillende delen uit zijn
cyclus over New York, de
Matthijs Vermeulenprijs
voor Times Square Dance
en een internationale prijs
voor NYConcerto. Die
laatste compositie werd
ook bekroond met de
Buma Toonzetters Award.

Biografieën
Uitvoerenden
Ives Ensemble
Het Ives Ensemble is
in 1986 opgericht door
pianist John Snijders. Het
ensemble bestaat uit een
vaste pool van dertien
musici die in verschillende
samenstellingen concerten
geven. Het ensemble legt
zich toe op het uitvoeren
van ongedirigeerde
kamermuziek van na 1900.
Met de eigenzinnige
Amerikaanse componist
Charles Ives als naamgever
zoekt het ensemble steeds
naar verrassende muziek.
Met één been in de 20e eeuw,
één been in de 21e eeuw, en
met ogen en oren gericht
op de 22e eeuw. Het Ives
Ensemble speelt historische
foto: Jostijn Ligtvoet Fotografie
muziek van onze tijd, muziek
die we in de toekomst zullen
waarderen als ons cultureel
erfgoed. Het ensemble richt
zich op het werk van Charles
Ives, John Cage, Morton
Feldman, Stefan Wolpe en
hedendaagse componisten
die in de geest van deze
21e-eeuwse grootheden
schrijven. Inmiddels
heeft het Ives Ensemble
een groot repertoire aan
opdrachtwerken opgebouwd.
11

Verwacht
Cinquantenaires van de
zotheid
Het Collectief
Donderdag
avondserie
Do 7 dec 2023
Grote Zaal
20.15 uur
Wij zijn zelf vreselijk beschaafd, daar twijfelt niemand
aan. Dit gaat over de anderen: de mensen bij wie je maar
in het vernis hoeft te krassen of het spuit je tegemoet – de
waanzin, het geweld, de rauwe lust. Het Collectief brengt een
theatraal concert over momenten dat de zotheid overkookte:
de geboorte van dada, tijdens de Eerste Wereldoorlog
en het ‘revolutiejaar’ 1968. Het gevarieerde programma
laveert tussen Stravinsky’s opwindende Ragtime en de
‘meubileringsmuziek’ (muzikaal behang) van Satie. Sopraan
Liesbeth Devos leeft zich uit in de orgastische stemkunst
van Luciano Berio en Erwin Schulhoff.
Het Collectief uit België keert terug in het Muziekgebouw na
de succesvolle wereldpremière van Specchio van Johannes
Schöllhorn in 2022. Met héél ander repertoire. Met zijn gedicht
Karawane, dat geheel uit onzinwoorden bestaat, was Hugo
Ball in 1916 de katalysator van dada. De Pavan nr. 2 van Peter
Maxwell Davies is een subversief dansje dat weinig met Purcell
te maken heeft – meer met de al even balorige Serenade van
Alfred Schnittke. temA van Helmut Lachenmann biedt een
theatrale staalkaart van geluiden – gelukkig heeft sopraan
Devos niet alleen een stralende stem en een volmaakte dictie,
ze is ook een begenadigd actrice.
Liesbeth Devos
foto: Bruno Bonansea
Programma: Igor Stravinsky Ragtime voor 11 instrumenten
Helmut Lachenmann temA / Erwin Schulhoff Sonata Erotica
Luciano Berio Sequenza III voor zang solo / Alfred Schnittke
Serenade / Francis Poulenc Rapsodie nègre / Erik Satie
Musique d’ameublement / Peter Maxwell Davies Pavan nr. 2
after Purcell / Hugo Ball Karawane
12

Verwacht
Strijkkwartet
Biënnale
Amsterdam
Za 27 jan t/m za 3 feb 2024
Grootste strijkkwartet-festival ter wereld
terug voor de 4de editie!
Acht dagen lang vieren we van ‘s morgens
vroeg tot ‘s avonds laat de schoonheid,
veelzijdigheid en kracht van het strijkkwartet.
De line-up telt vierentwintig strijkkwartetten
en brengt musici en muziek uit alle
windstreken bij elkaar. Ontdek, deel en vier
het strijkkwartet in meer dan 50 concerten,
lezingen, talks en masterclass tijdens de
Strijkkwartet Biënnale Amsterdam.
Quatuor Confluence
foto: Astrid di Crollalanza
Line-up 2024: o.a. Danish String Quartet, Belcea Quartet,
Jerusalem Quartet, Brentano Quartet, Doric String Quartet,
Australian String Quartet, Calder Quartet, Marmen Quartet,
Animato Quartet, Ragazze Quartet, Dudok Quartet, Butter
Quartet, Isidore Quartet, Quatuor Confluence, Quartetto
Indaco en vele anderen. Daarnaast Orkest van de 18de eeuw
met violiste Amadine Beyer, Tabea Zimmermann (altviool),
Jelmer de Moed (klarinet), Davóne Tines (bas-bariton), Antoine
Hunter (dans). Met (wereld)premieres van Bushra El-Turk,
Seung-Won Oh, James MacMillan, Paul Stanhope e.a.
Kaartverkoop via het Muziekgebouw.
Kijk ook op www.sqba.nl.
13

Verwacht
December
za 2 dec / 20.15 uur
Frans, Duits én Brits
Simon Keenlyside +
Malcolm Martineau
zo 3 dec / 16.00 uur /
Kleine Zaal
What’s in the air?
Nieuw Amsterdams Peil
di 5 dec / 20.15 uur /
Kleine Zaal
Maar wat er ook gebeurt er
klinkt muziek
Olga Zuiderhoek +
Gerard Bouwhuis
do 7 dec / 12.30 uur
Shunske Sato +
Shuann Chai
Lunchconcert i.s.m. Nationaal
Muziekinstrumenten Fonds
do 7 dec / 20.15 uur
Cinquantenaires van de
zotheid
Het Collectief
vr 8 dec / 20.15 uur
Carmina Burana van Orff
Pianoduo Festival
Amsterdam
zo 10 dec / 11.00 uur /
Kleine Zaal
De wondere wereld van de
31-toonsmuziek
Vokalprojekt 31
zo 10 dec / 20.30 uur
Suzanne Ciani
wo 13 dec / 20.15 uur
Rachmaninov voor vier
handen
Alexei Volodin +
Olga Pashchenko
za 16 dec / 15.00 + 19.30 uur
zo 17 dec / 10.15 + 13.15 uur
Kerstspel
Nieuw Vocaal Amsterdam +
Holland Baroque
ma 18 dec / 20.15 uur
Sternstunde
Holland Baroque + Ensemble
Polyharmonique
di 19 dec / 20.15 uur
Magnificat
Nederlandse Bachvereniging
do 21 dec / 20.15 uur
Kerst met rising star
Nardus Williams
Orkest van de Achttiende
Eeuw
SoundLAB Workshop
Maak je eigen muziek met de
wonderlijkste instrumenten.
Voor kinderen (7+) met
volwassenen in de Atriumzaal
om 13.00 uur op verschillende
zondagen. Kaartjes via
muziekgebouw.nl/soundlab
WannaSwing
Op de kade voor het
Muziekgebouw staat de
interactieve muziekinstallatie
WannaSwing van theatermaakster
Caecilia Thunissen
en scenograaf Jan Boiten. Acht
schommels sturen composities
aan van hedendaagse
componisten als Joey Roukens,
Mayke Nas en Rob Zuidam.
Zie voor meer informatie
muziekgebouw.nl/wannaswing
Huil van de Wolff
Elke 22e van de maand
klinkt om 20.00 uur het
geluidsmonument Huil van
de Wolff van Martijn Padding
ter herinnering aan oprichter
van het Muziekgebouw
Jan Wolff (1941 - 2012).
muziekgebouw. nl/
huilvandewolff
Geheimtips
Bijzondere concerten
die je niet mag missen.
muziekgebouw.nl/geheimtips
14

Foto: Erik van Gurp
Op de hoogte blijven?
Mis geen enkel concert en schrijf je
in voor onze nieuwsbrief! Scan de
QR-code of ga naar muziekgebouw.
nl/nieuwsbrief. Of volg ons via
Facebook, LinkedIn of Instagram.
4’33 grand café
Kom voor of na het concert eten
in 4’33 grand café. Reserveren:
020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Rondom het concert
- Na aanvang van het concert heb je
geen toegang meer tot de zaal.
- Zet je mobiele telefoon uit voor
aanvang van het concert.
- Het maken van beeld- of
geluidsopnamen in de zaal alleen
met schriftelijke toestemming.
- Algemene Bezoekersvoorwaarden
zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen
Reserveringskosten zijn bij de
kaartprijs inbegrepen.
Ook een drankje, tenzij anders
vermeld op je concertkaartje.
Word Vriend
Inkomsten uit kaartverkoop dekken
ten dele onze kosten.
Word vriend: met jouw steun
kunnen we concerten op het
hoogste niveau blijven organiseren.
Meer informatie:
muziekgebouw.nl/wordvriend
Dank!
Wij kunnen niet zonder de steun van
onze vaste subsidiënten en Vrienden
van het Muziekgebouw. Wij zijn hen
daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
druk & printservice
15