1 DE HISTORIE VAN GINAF

More documents

Recommendations

Info

DE HISTORIE VAN GINAF REO M34, met 6 ton laadvermogen. weer snel belangstelling kwam, waarna werd besloten dat ze zich alleen nog maar bezig gingen houden met het bouwen en verkopen van trucks. Een grote mijlpaal, die een belangrijke wending in de geschiedenis van het bedrijf markeerde, was de aankoop in 1959 van een enorme partij dumponderdelen van het Amerikaanse leger. Jaren later werd daar nog mee geadverteerd. De partij bleek bijna onuitputtelijk, en was pas in de negentiger jaren uitverkocht! De beide broers, die inmiddels versterking hadden gekregen van een derde broer, Evert-Jan, besloten de zaken professioneel aan te pakken en hieruit nieuwe wagens te gaan bouwen. Door de grote voorraad onderdelen kon de prijs erg laag worden. Men maakte twee modellen: de zogenaamde lichte of kleine REO met een laadvermogen van 6 ton, eigenlijk een M34, en de zware REO, goed voor 12 ton laadvermogen. De zware REO was gebaseerd op het Diamond T M52 trekkerchassis, maar kreeg een tot 180 pk teruggebrachte nieuwe Leyland dieselmotor. Beide typen werden afgeleverd met een wagenmakerscabine, soms vervaardigd door Van Eck uit Lexmond, maar meestal door Gebr. van Dijk uit Lunteren. Eind 1960 waren er al 15 trucks gemaakt. In 1963 kon de 100e vrachtwagen worden afgeleverd, een bewijs dat Van Ginkel meer bekendheid kreeg als constructeur. Dit werd nog versterkt door de introductie in dat zelfde jaar van een 6x6 met een eigen gezicht. Deze frontstuur zware REO werd verkocht als Diamond M52, genoemd naar het toegepaste chassis. In plaats van de originele neus monteerde men een DAF fabriekscabine alsmede een 165 pk DAF motor. Ook de kleine REO, die onder de legeraanduiding M34 werd geleverd, kreeg een DAF motor ingebouwd, één van 120pk. Door de ashuizen te verzwaren steeg het laadvermogen naar 8 à 8,5 ton. Gedurende enkele jaren kon de klant Diamond M52, met DAF-fabriekscabine. voor zijn zware REO een Scania-Vabis motor kiezen. In 1965 ging men zelfs FIAT krachtbronnen en cabines toepassen, maar vanwege kwaliteitsproblemen bleef het bij zo’n twintig motoren en nog geen tien auto’s met dit Italiaanse gezicht. Van Ginkel had met DAF componenten de beste ervaring opgedaan. Van 1965 af kende het programma ook een 4x4 variant van de M52. Dit model, met DAF frontstuurcabine, stond op de Timken assen van de zware REO en had een netto laadvermogen van zo’n 7,5 ton. Dit was bijna evenveel als de kleine REO M34 6x6 mocht vervoeren, dus een grote vooruitgang in de kipperwereld! Wegens het stijgende aantal producten van Van Ginkel op de weg, en dat niet alleen rondom Ederveen, werd eveneens in 1965 een servicepunt in Stadskanaal geopend. In mei 1966 kon te Ederveen een nieuwe montagehal in gebruik worden genomen, waardoor het nijpende ruimtegebrek werd verholpen. Ook zag een nieuw 2
DE HISTORIE VAN GINAF M52 met Den Oudsten frontstuurcabine en Leyland 0.680 dieselmotor. trekkerchassis het licht, dat op het buitenterrein vóór de RAI-gebouwen voor het eerst aan het publiek werd getoond. Omdat de RAI-directie vond dat de wagens van Van Ginkel geen nieuwe producten waren, kreeg men deze “expositieruimte” in weer en wind aangeboden. De nieuwe trekker, met een schoteldruk van 13,5 ton, kreeg een apart ogende frontstuurcabine, gemaakt door Den Oudsten, en een 210 pk sterke Leyland 0.680 dieselmotor. De auto was eveneens te koop als kipper en had dan een laadvermogen van 12 ton. Nog steeds diende het M52 chassis als basis. In 1966 produceerde Automobielbedrijf Gebr. van Ginkei 125 wagens met 30 personeelsleden. GINAF wordt een merk Een jaar later kreeg Van Ginkel erkenning van de Rijksdienst voor het Wegverkeer en werden offi ciële typegoedkeuringen afgegeven. Van Ginkel liet zich inschrijven als erkend constructeur, dit met het oog op de wettelijke maatregelen die het volgende jaar zouden ingaan en dat knutselwerk van diverse kleine fi rma’s aan banden moesten leggen. De nieuw opgerichte onderneming kreeg de naam N.V. Automobielbedrijf Gebr. van Ginkel en de producten werden voortaan als GINAF verkocht. GINAF werd na DAF Nederlands tweede fabriek van bedrijfsauto’s en was daarmee Terberg één jaar voor. De kleine REO kreeg de offi ciële aanduiding GINAF TF 8-6x6, de zware M52 werd de TF 12-6x6, die met Den Oudsten cabine FS 200-6x6 en de 4x4 mocht zich FS 138-4x4 noemen. De typeaanduiding TF stond voor torpedofront, gevolgd door het netto laadvermogen in tonnen. FS stond voor frontstuur, terwijl het hoge cijfer het motorvermogen was. Na het wegvallen van de concurrentie door andere dumpleveranciers, die hun ex-Iegerwagens voortaan alleen met de militaire toelaatbare gewichten mochten verkopen, kreeg GINAF een stevige positie op de kippermarkt. Als erkend constructeur kon men zich nu volledig op verbetering en vooral verzwaring van het product werpen. In Rhenen opende GINAF een bedrijf GINAF TF 12, afgeleid van de grote REO. GINAF TF 8, afgeleid van de kleine REO. waar nieuwe, dubbele chassisramen voor alle modellen werden samengesteld. In technisch opzicht bleven de wagens componenten met een legergroen verleden ontvangen. Assen, versnellings-bakken, stuurinrichtingen e.d. bleken na een grondige revisie onverslijtbaar. Deze delen zorgden voor een lage aanschafprijs, hetgeen voor velen de doorslag gaf juist een GINAF te kopen. Om de Brabantse GINAF-rijders service te kunnen verlenen werd te Made een steunpunt gevestigd. De jaarlijkse productie groeide naar zo’n 150 wagens. Op 13 maart 1971 kon de duizendste door Van Ginkel gebouwde truck (tegelijk de 330e GINAF) worden afgeleverd. Het betrof een GINAF 12 FS-6x6, bestemd voor Bouwman transport- en kraanbedrijf te Oosterbeek. Inmiddels bestond het programma uit zeven verschillende modellen. Enige 3
Page 1: DE HISTORIE VAN GINAF Grondlegger v
Page 5 and 6: DE HISTORIE VAN GINAF F 160 4x4 met
Page 7 and 8: DE HISTORIE VAN GINAF F 521 10x8 me
Page 9: DE HISTORIE VAN GINAF De R 2121-S m

1 DE HISTORIE VAN GINAF

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?