MUSE 11 - Rijksmuseum Twenthe

afscheidsinterView Lisette peLsers
‘Het is bijzonder
wat wij in
Rijksmuseum
Twenthe voor
elkaar hebben
gebokst’
26 jaar werkte Lisette pelsers bij rijksmuseum twenthe, waarvan de
laatste vier jaar als directeur. op 1 maart 2012 verruilt ze enschede
voor otterlo, om directeur te worden van het Kröller-müller museum.
in dit afscheidsinterview blikt ze aan de hand van vier ‘momenten’
terug op haar tijd in ‘hét kunstmuseum van oost-nederland’.
2001
de komst van de collectie art & project /
depot VBVr
Particuliere schenkingen vormen een rode draad in het
ontstaan van de museumcollectie. De komst van de collectie
Art & Project / depot VBVR in 2001 betekende de meest
omvangrijke uitbreiding van de collectie moderne kunst
in de geschiedenis van het museum. De collectie werd
bijeengebracht door Geert van Beijeren en Adriaan van
Ravesteijn, oprichters en voormalig eigenaren van de
vermaarde galerie Art & Project (1968­2001). Hoe kijk
je hierop terug?
‘Dat de collectie Art & Project / depot VBVR naar Rijksmuseum
Twenthe kwam was natuurlijk geweldig. Het
is een hele mooie collectie en het was een verrijking om
daarmee te werken. Hoe die collectie in Enschede terecht
is gekomen? Dat is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Vanaf
midden jaren tachtig kwam ik privé regelmatig in galerie
Art & Project, toen deze nog in Amsterdam gevestigd was.
Ook toen de galerie later verhuisde naar Slootdorp, ging
ik er vaak naar toe. Daar werden we altijd erg gastvrij ontvangen
met koffie en grote hoeveelheden chocola en koekjes.
Geert en Adriaan hadden in Slootdorp ook een gigantische
zolder en daar stonden allemaal kunstwerken van onder
anderen Carel Visser, Nicholas Pope en Barry Flanagan.
Ik heb me toen wel eens afgevraagd waar al dat werk naar
toe moest gaan, maar geen haar op m’n hoofd om te denken
dat die werken ooit in Rijksmuseum Twenthe terecht zouden
komen. Echt nooit. Op een gegeven moment vroeg
Adriaan – aan de keukentafel in Slootdorp – heel voorzichtig
of een deel van die collectie niks voor het museum zou zijn.
Op de terugweg dacht ik: ik heb het toch wel goed gehoord?
Toen hebben we in 1999 een tentoonstelling met sculpturen
uit die collectie georganiseerd. Er zijn toen circa honderd
werken in het museum gebleven en in de daaropvolgende
jaren kwamen er steeds meer bij.
Dat het grootste deel van de collectie Art & Project / depot
VBVR naar Rijksmuseum Twenthe is gegaan had onder
nicholas pope, sydney 1949,
Mary’s Font, 1994, geglazuurde keramiek,
122 x 116 cm, rijksmuseum twenthe,
collectie depot VBVR
meer te maken met het feit dat ze niet wilden dat de
collectie in een museum ‘op de grote hoop’ zou komen.
In een kleiner museum als Rijksmuseum Twenthe neemt
zo’n collectie een prominentere plek in en is er meer aandacht
voor dan in een groot museum met een enorme
collectie. Daarnaast heeft onze hoge standaard op het
gebied van conservering en restauratie een rol gespeeld bij
de keuze voor Enschede. In 1996 kwamen Geert en Adriaan
kijken bij de inrichting van een over zichtstentoonstelling
van Ben Akkerman. Onze toenmalige restaurator, Feroza
Verberne, had speciale kussentjes gemaakt om de – vrij
zware – schilderijen op te zetten. Daar waren ze verrukt
van.’
muse 11 – Rijksmuseum twenthe 39