AllahFelsefeveBilim_13.08.2012

ROBIN COLLİNS
and Tipler, 1986, ss.293-295), yerçekimi-kuvveti, kuvvetlerin en zayıfıdır,
ve güçlü nükleer kuvvet ise en güçlü olanıdır, yerçekimi-kuvvetinden
1040 daha güçlü bir faktördür —yani on bin milyar, milyar,
milyar, milyar kez daha güçlü.
Çeşitli hesaplamalar, tabiat kuvvetlerinden her birinin şiddetinin,
akıllı yaşamın var olması için gereken görece küçük bir aralıkta bulunması
gerektiğini göstermektedir. (Bkz: Collins, 2003). Örnek olarak,
yerçekimi-kuvvetini düşünün. Eğer, mesela, biz yeryüzündeki
yerçekimi-kuvvetinin şiddetini milyar katına çıkarsaydık, yerçekimikuvveti
o kadar büyük olurdu ki karada yaşayan ve insanların ebadına
yakın büyüklükteki herhangi bir organizma parçalanırdı. (Materyallerin
dayanıklılığı, yerçekimi-kuvvetindeki bir değişiklikten etkilenmeyecek
olan “ince-yapı sabiti” (fine-structure constant) vasıtasıyla
elektromanyetik kuvvete bağımlıdır.) Astrofizikçi Martin Rees’in kaydettiği
üzere, “Hayali bir güçlü çekim dünyasında, böcekler bile kendilerine
destek olacak kalın bacaklara ihtiyaç duyarlardı ve hiçbir hayvan
daha fazla büyüyemezdi” (Rees, 2000, p.30). Şimdi, yukarıdaki
argüman, üzerinde hayatın oluştuğu gezegenin dünya büyüklüğünde
bir gezegen olacağını varsaymaktadır. Bizimkisiyle mukayese edilebilir
akıllı hayat formları, böylesine güçlü-yerçekimli evrende çok daha
küçük bir gezegen üzerinde ortaya çıkabilir miydi? Öyle gözüküyor
ki cevap ‘hayır’dır. Dünyanınkinden bin kez daha büyük bir çekim
kuvvetine sahip bir gezegen —ki bu, bizim büyüklüğümüze sahip organizmaların
varlığını ihtimal dışı kılacaktır— yaklaşık 40 feet yani
12 metrelik bir çapa sahip olurdu, ve tekrar edecek olursak, bu bizler
gibi organizmaların tekamül etmesi için gerekli olan geniş ölçekli
türden ekosistemi sürdürmeye yetecek kadar büyük değildir. Elbette
ki çekim-kuvvetinin şiddetindeki bir milyar-kat artış, mutlak anlamda
(mutlak verilere bakınca) çok büyüktür, fakat tabiattaki kuvvetlerin
21