YOKSULLA?MA KAR?ISINDA HALKLA ?L??K?LER?N ANLAMINI ...

More documents

Recommendations

Info

durum, her ne kadar özgürleşim olarak sunulsa da demokrasinin işlerliğinde ve sadece onun içinde işlevsel olabilecek halkla ilişkilerin anlamında değişikliklere yol açacaktır. 7. Yoksulluk Üretiminin Durdurulmasında Halkla İlişkiler Çözüm Önerileri 1. “Öncelikle, halkla ilişkiler ile ilgili kişilerin, halkla ilişkilerin topluma zarar vermeme sonra da fayda sağlama amacına yönelmiş olmaları gereklidir. Bu kişilerin kamunun, toplumdaki çıkar gruplarının yararlandığı teknikleri anlayacak biçimde, toplumsal bilgi sahibi olmak üzere eğitilmeleri gerekir.” (Traverse-Healy 1998: 25) Burada geçen kamu sözü, halkla ilişkilerde, kurumların hedeflediği grupları temsil etmektedir. Ancak, eğer yoksulluğu azınlığın sorunu olarak değil, kitlesel bir sorun olarak görüyorsak, konumuzla ilgili olarak kamu tanımı üzerinde yeniden düşünmemiz gerekecektir. Sorunun özünde taşınan kitlesellik nedeniyle, yoksulluğa karşı halkla ilişkiler tarafından geliştirilebilecek çözüm önerilerinin tamamen sosyal sorumluluk anlayışıyla ve tüm toplumun ilgili kamu olarak tanımlanmasıyla başlaması gerekebilir. “Şeffaflığın, hesap verebilirliğin ve sosyal sorumluluğun yaşama geçmesinde tek taraflı olmayan, bütün kesimleri sürece katan bir yaklaşım daha sağlıklıdır.” (Çoban 2001) 2. İkinci aşamada “halkla ilişkiler, bireylerin tek tek, kendilerine verilen bilgiyi eleştirel gözle çözümleyebilecek noktaya getirilmesinden sorumlu olmalıdır.” (Traverse-Healy 1998: 25) Buradan yola çıkıldığında, yoksulluğun önlenebilir görüntülerle sunulduğu bir takım mekanizmalara kurtarıcı olarak bakılmasının önüne geçilebilir. Sokak çocuklarına, çeşitli ihtiyaçlarını karşılamak üzere yardımda bulunmamak gerekebilir, onun yerine eğitim alanındaki yaptırımların devlet ve/veya özel sektör yoluyla kolaylaştırılarak uygulamaya konmasının teşvik edilmesi gibi daha kalıcı çözümlere yönelmek gerekebilir. 3. Halkla ilişkilerin üzerine eğilmesi gerekli diğer bir alan ise, üniversiteler ve araştırma kurumları olmalıdır. Halkla ilişkilerin araştırma, planlama, uygulama ve değerlendirmeden oluşan dört aşamalı bir süreç olduğunu hatırlarsak, bu alanların önemi ortaya çıkar. Bu kurumlar, küresel ve bölgesel düzeyde yoksulluğun nedenleri ve bu nedenlere ilişkin olarak sorunun çözümlenmesinde incelemeler yapabilir ve daha da önemlisi araştırmalarının sonuçlarını, karar oluşturma süreçlerine sokabilir. Halkla ilişkilerin birinci aşaması araştırma ve son aşaması da gene değerlendirme adını verdiğimiz araştırma sürecidir. Bu nedenle, yoksulluk sorununun çözümünde halkla ilişkilerin araştırma evresinin, sorunun henüz nedensel çerçevesinin çok da belirgin olarak çizilmediği şu aşamasında belirleyici olabileceğini söyleyebiliriz. Araştırma bölümü, özellikle yoksul olanların kendilerini nasıl tanımladıkları, çözümü için neleri kaynak olarak gördüklerinin tanımlanmasında ki bu tanımlar “subjektif yoksulluğun tanımı” (Aktan 2002) dır, önemlidir ve dışarıdan görülemeyen sorun alanlarının da yoksulluk çerçevesinin içine dahil edilmesine katkı sağlar. 4. Kurumlar, konuya ilişkin olarak yeterli bir sosyal bilincin oluşturulmasında verdikleri mesajlarla etkilidirler. Halkla ilişkiler sürecinin ikinci aşaması olan uygulamada, mesajın nasıl bir konumda ve ne olarak verildiği önemlidir. Yoksulluğun ne olduğuna ve nasıl karşı koyulabileceğine ilişkin ilk mesajda, yoksulluğun yaşamın organik düzeyde sürdürülmesi ile giderilemeyeceğinin, eğitim, istihdam, kültürel ve toplumsal yaşama katılım gibi konuların temel insani ihtiyaçlar arasında olduğunun altı çizilmelidir. Bu mesaj, özellikle konuya ilişkin sosyal bilincin oluşturulmasında ve herkesin kendini yeniden tanımlamasında etkin olabilecektir. Evinde rahat bir yaşam süren, ancak sosyalleşmesine yetecek geliri olmayan kesimlerin yoksul grubuna girip girmediklerinin anlaşılması, hatta yoksulluğun bireysel değil kitlesel düzeyde yaşandığının farkına varılmasına yol açacak mesajların iletilmesi, konuya karşı toplumsal duyarlılığın oluşturulmasında etkin olacaktır. 5. Halkla ilişkiler, toplumun bilgi toplumu haline dönüşmesini sağlayacak çabalarda bulunmalıdır. Ancak, verilerin sosyalleşme sürecine sokulamadığı, bilgi toplumu olmanın değil, işlevselleşmemiş veriler toplumu olmanın farkı hem bilinmeli, hem de halkla ilişkiler 752
mesajları içerisinde yansıtılmalıdır. Böylece, aradaki farkın anlaşılması, sunulan şey ile onun arkasındaki süreçlerin aynı şey olmadığını görebilecek sosyal bilince sahip olmaya temel oluşturabilir. 6. Halkla ilişkiler mesajlarını verirken hem bire-bir iletişim yöntemlerini kullanmakta hem de kitle iletişim araçlarına başvurmaktır. Temelde bilgilendirme yoluyla ikna etme yetisine sahip halkla ilişkiler, eğer yoksulluk sorunun kitlelerin sorunu olarak görüyorsak, kitle iletişim araçlarından kitlesel duyarlılık geliştirmek üzere yararlanmalıdır. Burada toplumun yoksulluğa karşı bir önem vermesini sağlayacak programları üretebilmeli ya da ürettirebilmelidir. 7. Konuya yönelik olarak verilecek eğitimlerin yoksul olanlar, yoksullaşma sınırında olanlar, yoksul olmayanlar dışında bunun çözümünde faaliyet gösterecek kurumları da kapsaması gerekir. Yukarıda yapılan açıklamalara göre, bu anlamda en önemli kurumun devlet olduğunu söyleyebiliriz. Küresel sermayenin gelişiminin bir sonucu olarak gördüğümüz yoksulluğa, , kırsal koşulların iyileştirilerek üretim süreçlerine sokulması gibi, bu sermayeye bağlı olmayacak şekilde geliştirilebilecek mekanizmalarla çözüm arayışlarının devlet tarafından da farkedilmesi gerekmektedir.. Kırsal koşulların üretim adına uzun dönemi hedefleyen bir iyileştirmeye yönelmesi ise, beraberinde göç olgusundan eğitsel alanda toplumsal cinsiyet ayrımına dayanan farklılıkların kaldırılmasına kadar, yoksulluğun arka planında yer alan bir dizi ardışık sorunu da gündeme getirecektir. Temel noktaları gözden kaçırmamak kaydıyla çözüm önerilerimizi çoğaltmak mümkün. Sonuç Sanayileşme öncesi toplumun yönetsel araçlarından biri olan propaganda, sanayileşme ile birlikte demokratik alt yapısının gelişimine koşut olarak yerini halkla ilişkilere bırakmıştır. Ancak ikisi arasında, anlamsal ve işlevsel farklar vardır ve bu farklar yoluyla, mevcut üretim mekanizmalarının işlerliğini sağlayacak siyasal sistemlerin meşru kılınması mümkün olmuştur. Küreselleşmenin gerektirdiği yapılanmalar ise ne demokrasinin ne de halkla ilişkilerin tanımında mevcut değildir. Bu durum, zorunlu olarak, bir dengenin kurulabilmesi için ya küreselleşmeye uygun mekanizmalara dönüşümünü ya da küreselleşmeye karşıt mekanizmaların üretilmesini gerekli kılar. Halkla ilişkiler, bu karşıt mekanizmaların üretilmesinde işlevselleştirilebilir. Ancak, bu defa halkla ilişkiler kendi yaşamsal çelişkisini beraberinde getirir. Bugünün ulus üstü sermayesine karşıt olmak, onu kapitalizmin aracı olmaktan alıkoyar, eğer küreselleşmeye paralel dönüşüm gösterirse bu kez de demokratik söylemini kaybeder. Gelinen nokta, halkla ilişkilerin kendini yeniden tanımlamasını zorunlu kılmaktadır. Kaynakça Adaman, Fikret (2004). “Yoksullukla Mücadele ve Sürdürülebilir Kalkınma”, http://tesev.org.tr 06.02.2004. Aktan, Can (2002). “Yoksullukla Mücadele Stratejileri”, http://canaktan.org 30.10.2003. Amin, Samir (2003). “World Poverty, Pauperization, & Capital Accumulation”, Monthly Review, Vol. 55: 1. Bauman, Zygmunt (1999). Küreselleşme: Toplumsal Sonuçları, Çev. Abdullah Yımaz, Ayrıntı, İstanbul. Budd, John F. (2003). “Public Relations is the Architect of its Future: Counsel or Courtier? Pros Offer Opinions”, Public Relations Review, Volume: 29: 375-383. Cutlip, M. Scott, Allen H. Center, Glen M. Broom (1994). Effective Public Relations, New Jersey: Prentice-Hall Inc. 753
Page 1 and 2: YOKSULLAŞMA KARŞISINDA HALKLA İL
Page 3 and 4: Gene bu konuda ilginin artmasındak
Page 5 and 6: edilmesi gereken bir nokta da halkl
Page 7 and 8: toplumsal yoksullaşma arasındaki
Page 9: yapılanmalara öncülük edecektir

YOKSULLA?MA KAR?ISINDA HALKLA ?L??K?LER?N ANLAMINI ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?