Kıbrıslı Gençlik Dergisi - Reklam ajansı

Doğa Oktan
Erkek ve Kadına 8 Mart’tan Açık Mektup
Kadınların erkeklerle
eşit haklara sahip olmak
için verdikleri savaşın, sahici
bir temsilcisidir 8 Mart
Dünya Kadınlar Günü. 1857
yılında 40.000 “zavallı” kadının,
erkeklerle eşit çalışma
koşullarına sahip olmak,
düşük maaşlarını ve uzun çalışma saatlerini
protesto etmek için o ince, çelimsiz sesleriyle,
korkuyla ve titreyerek bağırdıkları gündür.
Bardağı taşıran son damlanın ıslaklığı
yüreklerinde, minicik ellerini yumruk yapıp
havaya kaldırarak haykırdıkları gündür. Ki bu
kadınlar, çalıştıları tekstil fabrikasının sahibi
tarafından daha fazla “gereksiz gürültü” yapmamaları
için kilitlenirler. Aniden çıkan yangın
ve polisin saldırısıyla da kadın bedenleri
kendileri gibi “kırık” kahverengi elbiselerini
yakalayan bir ateşle, bir avuç küle dönüşürler.
Fakat geriye kalan bir avuç külden çok
daha fazlasını bırakmıştır bu cesur kadınlar.
Tam 52 yıl sonra, Amerika’dan esen
bu rüzgar, Danimarka’nın Kopenhag şehrinde
yine haklı davasını savunan Sosyal Demokrat
bir kadın olan Clara Zetkin’in yüzüne
küçük bir tebessüm bırakır. Ve işte o gün, her
yıl 8 Mart’ın Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanılmasına
karar verilir. 129 cesur kadının
öyküsü orda bitse de, dünyada reform yeni
başlamıştır. Şu anda laik şartlarda yaşayan her
kadının biraz da onlara borcu vardır. Modern,
ilerikçi bir toplumda yaşayan ben, “amatör”
bir feminist olarak; bugünü yüzümde buruk
bir sevinçle karşılarım. Yıllar önce bu kadınların
uğruna canlarını verdikleri bugünde,
kafalardan geçen düşünceleri hayal eder dururum.
Öncelikle günümüz erkeklerinin bazılarının
kafasından geçen; “Banane Kadınlar
gününden, niye erkekler günü yok ki? Şimdi
işin yoksa birde çiçek al!” cümlesi aklıma
gelir. Bencede, niye erkekler günü olmasın
arkadaşlar? Olsun, ama sanırım bu durumda
bazı zorluklara katlanmanız gerekecek. Mesela
dünyadaki işlerin şu anda %66’ sını kadınlar
görürken, yükümüzü biraz hafifletmeniz
gerekecek. Ancak, unutmayın dünyadaki
gelirin sadece %10’una sahip olabileceksiniz.
Tıpkı kadınlar gibi. Eğer şehirde yaşıyorsanız,
mutlaka %18’iniz kadınlar tarafından şiddet
görecek, köyde ise %76’ınız. Aile içi yaşanan
suçların %90’ı ise hemcinslerim tarafından
size karşı işlenecektir. Haa... Birde en azından
129’unuzun yanarak can vermesi şart.
Bütün bunlar kaçınılmazdır arkadaşlar. Birde,
en acısı ne biliyormusunuz? Hemcinslerimin
bugüne olan kayıtsızlığı... Erkek 8 Mart’dan
anlamaz da, kadın anlar mı sanıyorsunuz?
Modern ve ilerikçi bir toplumda yaşayan kadın,
Türkiye’nin Güneydoğu’sunda yaşayan
Ayşe’nin hayatını bilemez. Ayşe’de onları
bilemez zaten. Zavallı, köyünün son çitinin
dünyanın sonu olduğuna inanır da ondan...
Bu durumda suçlu kim? Okuyup, gezip bilmeyenin
mi? Yoksa, dünyanın bir avuç topraktan
ibaret olduğuna, kendisinin bir çanta
gibi satılabileceğine inandırılan, Ayşe mi?
Ahmet Kaya’ın da dediği gibi; “Bu ne yaman
çelişki dostum”. Sayın hemcinslerim, sesinizi
burdan duyar gibiyim. “Peki biz ne yapabiliriz
diye?” Eğitim şart arkadaşlar. Ayşe’ye dünyayı
öğretmek lazım. Bak, bu dünya, bu da sen.
Sen aslında bu koskoca dünyada küçücük
27
bir noktasın. Ama biliyormusun? Belkide en
önemli cümlenin sonundasın.
Amacım kimseyi kızdırmak değil,
sözüm meclisten dışarı. Bütün bunlarda benimle
aynı fikirdeyseniz, erkeğiyle, kadınıyla,
sizi feminizmin en saf haline çağırıyorum. Kısacası
kadın ve erkeğin aynı etten kemikten
yapıldığı, eşit ve özgür yaşamına bir davet
bu. Yapılacak çok şey var artık. Bir sürü kadın
derneği var yardım edilecek, evinizde bilgisayarlarınız
var dünyanın bir ucuna yardım
gönderebilecek. Son olarak; karşı cinsim için,
tüm iyi dileklerimle bizim yaşadığımız sorunları
yaşamadan, kazanabilecekleri özel bir Erkekler
Günü diliyorum.