kur'an-ı kerim

KUR’AN-I KERİM’İ TANIYALIM
iyiliğiniz için çırpınan gerçek bir dost, güvenilir bir kimseyim. 44
Sizi uyarması için kendi içinizden biri aracılığıyla Rabb’inizden size öğüt verici bir mesajın gelmesine
mi şaşıyorsunuz
Unutmayın ki Allah, Nuh kavminin ardından, size büyük bir güç armağan ederek egemen olmanızı
sağlamıştı. Artık Allah’ın nimetlerini hatırlayın ki kurtuluşa erebilesiniz.
Sevgi dolu bu konuşmanın ardından aklı başında olan birinin düşünmesi gerekmez mi Ancak
şımarık, kibirli, ileri gelen kişiler kavminden ona karşı çıktılar:
—Hud! Boşuna çeneni yorma. Çünkü sen bize ha öğüt vermişsin ha vermemişsin bizim için
aynıdır. Hiç fark etmez. Bu senin anlattıkların öncekilerin uydurdukları efsane ve masallardan
başka bir şey değil. 45
Direniyorlardı, dinlemiyorlardı. Kendilerine uzanan yardım elini, onları bataklıklardan kurtaracak
eli geri çeviriyorlardı. Hud (a.s.) için davası çok önemliydi. Hakaretlere, yalanlamalara aldırış
etmeden konuşmasına, uyarısına devam etti. Onlara sorular sordu:
— Siz, her tepeye birer anıt dikerek hep böyle boş ve anlamsız işlerle mi uğraşacaksınız
Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi gösterişli köşkler ve saraylar mı edineceksiniz
Mazlum ve çaresiz kimseleri elinize geçirdiğiniz zaman hep onlara zorbaca ve zalimce mi davranacaksınız
Tekrar tekrar söylüyorum; Allah’tan sakının, bana itaat edin. Doğrusu hakkınızda o
büyük günün azabından korkuyorum. 46
Zalimler birbirlerine baktılar, şaşkındılar, ne diyeceklerini âdeta unutmuşlardı. Hud, bu konuşma
gücünü ve cesareti nereden alıyordu Ne kadar da korkusuzca ve kendinden emin konuşuyordu.
Ona şöyle dediler:
—Seni tanrılarımızdan biri fena hâlde çarpmış, demekten başka bir söz bulamıyoruz. 47
Tanrıları ağaçtan, taştan yapılmış putlardı. Ne zarar verebilirler ne de yarar sağlayabilirlerdi.
Konuşamazlardı, hareket edemezlerdi. Üzerlerine bir sinek konsa onu bile kovamazlardı. Biri onları
kırmak istese kendilerini koruyamazlardı. Bu putlar bir insanı nasıl çarpardı Hz. Hud onlara
şöyle seslendi:
— Allah’ı şahit tutuyorum, siz de şahit olun ki ben sizin Allah’a ortak koştuklarınızdan hiçbirini
tanımıyorum.
Artık hepiniz toplanın, bana istediğiniz tuzağı kurun, hiç göz açtırmayın bakalım.
Ben, benim de sizin de Rabb’iniz olan Allah’a dayanıp güvendim. Hiç bir canlı yoktur ki idaresi
onun elinde olmasın. Elbette Rabb’im dosdoğru bir yoldadır.
44 A’râf suresi, 67–68. ayetler.
45 Şuarâ suresi, 136–137. ayetler.
46 Şuarâ suresi, 127–135. ayetler.
26
47 Hud suresi, 54. ayet.