kur'an-ı kerim

1. ÜNİTE
Eğer haktan yüz çevirirseniz, ben müsterihim, zira size ulaştırmakla görevli olduğum buyrukları
size tebliğ ettim. Rabb’im dilerse sizin yerinize başka bir toplum getirir. Siz ona hiçbir şekilde zarar
veremezsiniz. Muhakkak ki Rabb’im her şeyi görüp gözetmektedir. 48
Hud’un bütün gayreti Allah adına idi. Halkını hiç bıkmadan doğruya çağırdı. Ama onların istek
ve itirazları bitmek bilmiyordu:
— Hud! Sen bize bizi inanmaya mecbur bırakacak türden bir mucize getirmedin. Sırf senin
sözünle tanrılarımızı bırakacak değiliz. Sana asla inanmayacağız.
Oysa baktıkları her şey mucize idi. Kendi bedenleri, hayvanlar, ağaçlar, bitkiler, Güneş, Ay ve
yıldızlar. Hud’un söylediği her bir söz mucize idi. Âd onun davetini kabul etmiyordu, tanrılarından
vazgeçip tek bir ilah olarak Allah’a inanmıyorlardı. Hud’un uyarısını dikkate almıyorlardı. Onun
karşısında hırçınlaşıyorlar, sınırı aşıyorlardı:
— Bizi ilahlarımızdan alıkoymak için mi geldin Doğru sözlülerden isen, bizi tehdit ettiğin şeyi
başımıza getir.
Sen bize, bir tek Allah’a kulluk edelim de atalarımızın tapmakta olduğu tanrıları bırakalım diye
geldin, öyle mi Eğer sözünün arkasındaysan bize savurduğun tehditleri gerçekleştir de görelim.
Âd kavmi ellerindeki güce, zenginliklerine bakıp gururlandılar. Kendilerine hiç kimsenin güç
yetiremeyeceğini zannettiler.
— Biz azaba uğratılacak değiliz, dediler. 49
Kendilerine çok güveniyorlardı. İnkâr, onların sadece kalplerini karartmamış, düşünebilme
özelliklerini de yok etmişti. Âlemlerin Rabbine meydan okuyorlardı. Hud (a.s.) onlara şöyle cevap
verdi:
— Doğrusu azabın ne zaman geleceğini sadece Allah bilir. Ben size benimle gönderileni tebliğ
ediyorum. Fakat sizin cahil bir millet olduğunuzu görüyorum.
O hâlde Rabb’iniz tarafından inkârcılara vadedilen korkunç bir belanın ve dehşet verici bir gazabın
başınıza inmesi kaçınılmaz olmuştur. Demek siz, haklarında Allah’ın hiçbir delil indirmediği,
sizin ve atalarınızın uydurduğu hayal ürünü bir takım isimler hakkında benimle tartışıyorsunuz,
öyle mi O hâlde, bekleyin bakalım. Ben de sizinle birlikte beklemekteyim. 50
Neyi bekleyeceklerdi Allah’ın azabını. Çok sürmedi. Yağmurlar yağmamaya, ünlü İrem bağları
kurumaya, ağaçlar sararmaya, çiçekler solmaya başladı. Her yeri kuraklık kasıp kavuruyordu.
Dev cüsseli insanlar kuruyup güçsüzleşmişlerdi. Hepsi bir yudum suya muhtaç olmuştu.
Bir damla yağmur yağmasını bekliyorlardı. Gözler gökyüzüne dikilmiş, bulutları arıyordu.
48 Hud suresi, 54–57. ayetler.
49 Şuarâ suresi, 138. ayet.
50 A’râf suresi, 71. ayet.
27