Ornitoloji Raporu - Zorlu Enerji

Ornitoloji Raporu- Osmaniye Rüzgar Elektrik Santrali Kerem Ali Boyla, İstanbul, 2009
Habitat ve Üreyen Kuşlar
Projedeki rüzgar türbinleri 1,046 ila 1,707 m rakımlı tepeli bir araziye yerleştirilecektir. Bu tepelerin
kuzeyinde yerleşimlerin yer aldığı bir plato bulunmaktadır. Tepeler çayırlıklar ve meşeliklerle kaplıdır.
(Çevre ve Sosyal Etki Değerlendirme Raporu)
Amanos Dağları’daki yaprakdöken ormanlar, ekocoğrafyanın yağış miktarının yüksek olduğu (ortalama
1000 mm) batı yamaçlarında yoğunlaşmışlardır.. Bu, dağ silsilesinin nemli deniz meltemlerine dik
açıyla durmasından kaynaklanır. Doğu yamacında bulunan rüzgar terminalinin çevresindeki yaşamalanı
tepelik ve nispeten kuru bir ormandır. (Çevre ve Sosyal Etki Değerlendirme Raporu)
Önemli Kuş Alanı envanterinde listenenen ötücü kuşlar [kara kulaklı kuyrukkakan (Oenanthe
hispanica), zeytin mukalliti (Hippolais olivetorum), bıyıklı ötleğen (Sylvia cantillans), maskeli ötleğen
(Sylvia melanocephala), kara boğazlı ötleğen (Sylvia rueppelli), Anadolu sıvacısı (Sitta krueperi),
maskeli örümcekkuşu (Lanius nubicus), boz çinte (Emberiza cineracea), kızıl kirazkuşu (Emberiza
caesia)] Amanos Dağları’nın her iki yöne bakan yamaçlarında da bulunur ve alanda çok yaygındırlar.
Rüzgar terminalinin inşaatı ve işletilmesi bazı kuşları yerinden edeceği şüphesiz bir gerçektir, ancak bu
etki dikkate alınmayacak kadar küçüktür.
Dağ Sırtlarındaki Kuşlar
ABD ve İspanya’da dağ sırtlarındaki kuşlar rüzgar terminalleri karşısında büyük risk altına girmişler ve
birçok yırtıcı kuş rüzgar türbinlerine çarparak ölmüşlerdir. Almanya’da ise kızıl çaylak (Milvus milvus)
ve ak kuyruklu kartal (Haliaeetus albicilla) yüksek sayılarda ölmüşler ve bu durum endişeye neden
vermiştir.
Bölge yırtıcı kuşlar açısından oldukça fakirdir. Bölgede üreyen yırtıcı türlerinin hepsi - yılan kartalı
(Circaetus gallicus), atmaca (Accipiter nisus), kızıl şahin (Buteo rufinus) ve kerkenez (Falco
tinnunculus) – Türkiye çapında çok yaygın, bol bulunan ve nispeten sağlıklı popülasyonlara sahiptirler.
Kaya kartalı (Aquila chrysaetos) ve tavşancılın (Hieraaetus fasciatus) Amanos Dağları’nın güneybatı
kısımlarında yerli olduğu bilinir (Atahan et al 2008) ve göç araştırmaları sırasında bu iki türe
rastlanmıştır (Sutherland ve Brooks 1976). Amanos Dağları’nın güney ve batı kısımlarındaki
yaşamalanları el değmemiş olup avlanmak için geniş alanlara ihtiyaç duyan bu iki tür için daha uygun
yerlerdir.
Proye yerinin akbaba ve kartal gibi yırtıcı kuşların yüksek popülasyonları barındırmamaktadır.
Kışlayan Kuşlar
Rüzgar terminallerinin üreme dışındaki kuşlara etkisi daha fazla olmuştur. Rüzgar terminalleri kaz,
ördek ve kıyıkuşlarının noktasal popülasyonları üzerinde kayda değer etkiye sahiptirler. Proye yeri
kışlayan kaz, ördek ve çayırlarda yaşayan kıyıkuşlarının bulunduğu alanlardan uzaktadır. Bunun
yanında proye yerinin çevresinde sulakalan bulunmamaktadır. Dolayısıyla proje kaz, ördek, turna,
kızkuşu, yağmurcun ve diğer kıyıkuşları gibi çayır ve sulakalanlarda kışlayan kuşlar için bir tehlike
oluşturmamaktadır.
Kuşların Rutin Uçuşlarına ve Hareketlerine Engel Oluşturma
Üreme dışında, kışlayan veya geçit yapan kuşların gün içinde beslenme, dinlenme ve uyuma alanları
arasında göçler yaptığı bilinir. Martı, turna, kaz ve ördek gibi iri kuşlar bunun gibi günlük hareketlerde
bulunur. (Birdlife International 2005)
Teorik olarak bazı kuşların Amanos Dağları’nın doğusundaki muhtemel beslenme alanları ile Amanos
Dağlarının batısındaki dinlenme alanları arasında doğu-batı yönünde veya bunun tersine hareket ettiği
düşünülebilir. Böyle bir durumda alanın coğrafyasına bakıldığında, Amanos Dağlarının nispeten alçak
bir geçit oluşturduğu Bahçe-Nurdağı karayolunın kuşlar için bir hareket koridoru olarak işlev gördüğü
8 / 11