PDF olarak indir - YDÄ° ÃaÄrÄ±

More documents

Recommendations

Info

panorama PANORAMA İşgal sona mı eriyor - IRAK-GÜNEY KÜRDİSTAN - 12 ABD emperyalizminin 44. Ba şk a n ı seçi len Ba ra k Obama, seçim sürecinde başkan olarak seçilmesi durumunda Irak’taki ABD askerlerini 16 ay içinde geri çekeceğinin propagandasını yaptı. Obama’nın dediklerini dikkatli okuyanların hemen tespit edebileceği bir gerçeklik, Obama’nın sözkonusu ettiği askeri geri çekme işinin, tüm ABD askerlerini kapsamadığı gerçeğiydi. Fakat Obama bu propagandayla kamuoyunda “savaş karşıtı” olma görüntüsünü sağlamada epey başarılı olmuştu. Obama seçim propagandasında ABD askerlerini 16 ay içinde geri çekeceğini dillendirirken Bush önderliğindeki ABD emperyalizminin temsilcileri Irak’taki yönetimle sıkı bir pazarlık içindeydi. ABD emperyalizminin Irak-Güney Kürdistan’ı işgalini “meşru” kılan BM’nin kararına göre, BM mandası, buna bağlı olarak da ABD askerlerinin Irak’ta kalma süresi 31 Aralık 2008 tarihinde bitiyordu. 1 Ocak 2009 tarihinde ABD askerlerinin Irak-Güney Kürdistan’dan çıkmayacağı kesindi. Bu durumda ABD emperyalizminin önünde esasında iki seçenek vardı: ya uluslararası düzeyde “gayri resmi” olarak görülüp yeni sorunlarla karşılaşmak, işi kılıfına uydurmak için yeni diplomatik pazarlıklar yürütmek vb. vb.; ya da Irak yönetimiyle 31 Aralık 2008 tarihi sonrası dönem için anlaşma yapmak. ABD emperyalizminin çıkarlarına olan ikinci seçenekti ve Irak yönetimiyle sözkonusu anlaşma gerçekleştirildi. Kısa adı SOFA olan anlaşmanın açılımı “Status of Forces Agreement”tir. Sözkonusu anlaşmayı “Güvenlik Anlaşması” olarak da tanıttılar… Kimin kime karşı güvenliği sorusunu sorarsanız, tabii ki “ABD’nin Irak-Güney Kürdistan’da kalabilmesinin güvenliği anlaşması” diye cevap alamazsınız. Çünkü anlaşmanın esas rolü ABD emperyalizminin Irak-Güney Kürdistan’daki varlığının üzerini örtmektir. Ya da başka türlü ifade edilirse işgalci güç olma yerine “yardımcı güç” kılıfına sokmak ve böylece sanki ABD’nin işgali son buluyormuş gibi bir görüntü yaratmaktır. Irak yönetiminin pazarlıklar sürecinde öne sürdüğü ve anlaşmaya soktuğu kimi noktalar –örneğin Irak topraklarının komşu ülkelere saldırı için kullanılmayacağı noktası gibi noktalar– da kullanılarak ABD’ye karşı büyük bir başarı sağlanmış havası verilmektedir. Öne çıkarılan esas propaganda ise “işgal son bulacak” yönlü propagandadır. Gerçekte ise, “Güvenlik Anlaşması” denilen anlaşma ile işgal en azından üç sene daha uzatılmıştır. ABD emperyalizminin işgalci güçlerinin Irak-Güney Kürdistan’da varlığı bu anlaşmayla bir kez daha –daha önce BM aracılığıyla yapılmıştı– “meşrulaştırılmıştır”. Böylece gerçekte varolan işgalin üzeri örtülmeye çalışılmaktadır. Anlaşmanın kendisinde en büyük sahtekârlık, sözkonusu anlaşmanın “eşit ve bağımsız egemen ortaklar” tarafından karşılıklı verilen garantilere dayandığının tespit edilmesidir. Gerçekte eşit ve bağımsız ortaklar sözkonusu değildir. İşgalci güç ABD ile ona bağımlı atanmış bir yönetim sözkonusudur. Öyle “eşit ve bağımsız” bir yönetim ki Irak yönetimi, ABD emperyalizminin “yeşil bölge” olarak duvarlarla çevirdiği ve binlerce ABD’li sivilin Irak’ı yönettiği –ki gerçek yöneticiler bunlardır– bir bölgede hükümet ve parlamento toplantılarını gerçekleştirebilmekte ve bu “yeşil bölge”de “güvenlik anlaşması”nı onaylamaktadır. Anlaşmanın başında yapılan bu sahtekârlık tabii ki tüm anlaşma metninde de sürdürülmektedir. Kamuoyuna yansıdığı kadarıyla sözkonusu anlaşmanın öne çıkan kimi noktaları şunlardır: ABD askerleri 30 Haziran 2009 tarihine kadar yerleşim alanlarından çekilecek. Yani üslerde kalacak. Buna bağlı olarak 400 civarında olduğu söylenen üslerde kalan –andaki sayı 152 bin olarak verilmektedir– ABD askerinin 2011 yılı sonuna kadar Irak-Güney Kürdistan’ı terk etmesi gerekiyor. Irak toprakları komşu ülkelere saldırı için kullanılamayacak. Üsleri dışında ve görev başında değilken suç işleyen ABD askerleri Irak mahkemelerinde yargılanabilecek. Anlaşma, Irak’ta güvenlik tam olarak sağlandığında, tarafların uzlaşmasıyla feshedilecek. Önemli noktalardan biri de bu anlaşmanın Obama yönetimini de bağlamasıdır. Sözkonusu anlaşmanın dibinin delinmesinin her zaman mümkün olduğunu gösteren noktaların başında “tam güvenliğin sağlanması” tespiti gelmektedir. Yani anlaşmayı imzalayanlar tarafından tam güvenlik sağlandığı konusunda hemfikir olunmazsa ve iki taraf da bunu kabul edip onaylamazsa anlaşma varlığını koruyacaktır. Buna göre de Irak yönetimi tehdit altında olduğu yerde, “güvenliği” korumak için ABD askerinin müdahale hakkı ve yetkisi vardır. Artık nasıl yorumlanırsa ona göre gereken adımlar atılacaktır. Bütün anlaşmayı bir kenara bırakıp ABD’nin “güvenliği sağlamak” için Irak’ta asker bulundurma ve müdahale –buna “yardım” adını veriyorlar şimdi– etme hakkı bile işgalin üç seneden daha çok sürdürülmesinin imkânını vermektedir. Örneğin 30 Haziran 2009 tarihine kadar ABD askerlerinin üslerine çekilmesi meselesi, sözkonusu yerleşim alanlarında “güvenliğin Irak güçlerince devralınması” koşuluna bağlanmaktadır. Formel olarak gerçekleştirilebilecek bir noktadır bu, ama gerçekte o tarihe kadar “Irak güçleri” tüm ABD askerinin olduğu şehir, kasaba, köylerde “güvenliği” devralabilecek mi Göreceğiz… ABD askerlerinin “görev başında” değilken işlediği suçlardan dolayı Irak mahkemelerinde yargılanabileceği meselesi de yine her tarafa bükülebilecek bir noktadır. Birincisi, onlara göre “görev başında” iken işlenen suçlardan dolayı sözkonusu askerler yargılanamaz. İkincisi, yargılanmaları ancak “görev başında” olmadığı ve üslerin dışında suç işlemesine bağlıdır. Bu durumda “görev başında” olmak ya da olmamak ne demektir Her seferinde “görev başında” olduğu söylenip sözkonusu askerlerin yargılanmasının önü kesilebilir. Her ABD işgal gücü, yani askeri, Irak-Güney Kürdistan’da “görev başında”dır. Onların görevi Irak- Güney Kürdistan’a gitmeleriyle başlamış, geri çekilmeleriyle son bulacak bir görevdir. Kamuoyundan gizlenmeye çalışılan bir gerçeklik de, sözkonusu anlaşmaya göre “bütün Amerikan kuvvetlerinin” yani askeri güçlerinin çekilmesi öngörülüyor. Oysa hem “yeşil bölge”de Irak’ın gerçek yöneticileri olan binlerce ABD’linin hem de resmen sayısı verilmeyen ve askeri güç içinde gösterilmeyen onbinlerce paralı–taşeron silahlı gücün varlığı sözkonusu edilmemektedir. Bu taşeron, paralı silahlı gücün sayısı kimi tahminlere göre 150 bin civarındadır. Yani resmi ABD askeri 2011 yılı sonuna kadar Irak-Güney Kürdistan’dan çıksa bile, gerçekte ABD işgali son bulmuş olmayacaktır. Askere sivil elbise giydirip işgalin son bulduğu görüntüsü vermek onlar için hiç de zor olmuyor… Mesele, onlara aldanıp aldanmamaktır! ABD emperyalizminin temsilcileri sözkonusu anlaşmanın taslak metnini sonuna kadar kendi kamuoyundan gizlediler. Irak hükümetinden sonra Irak Parlamentosu da sözkonusu anlaşmayı onayladı. 275 sandalyelik parlamentoda, sözkonusu oylama günü 198 milletvekili oy kullandı ve farklı verilere göre 144-149 oyla anlaşma onaylanmıştır. Bu anlaşmanın en son imzası ise Bush ile Maliki tarafından atıldı ve –Bush’a
panorama atılan ayakkabı resimleri eşliğinde– yürürlüğe girdi. Kimi milletvekillerin açıklamalarına göre “Başka seçenek” olmadığı için bu anlaşma onaylanmalıydı… Öyle de oldu. Sözkonusu anlaşmanın işgalin üzerini örtme yönlü tüm sahtekârlıklarına rağmen, Irak yönetimine öncekinden daha çok yetki tanıma durumunda olduğu da olgudur. ABD güçlerine, en azından kağıt üzerinde kimi sınırlamalar getirilmektedir. ABD emperyalizminin Irak yönetiminin kimi taleplerini kabul etmesinin perde arkasında yatan esas şey, “zamanın sınırlılığı” idi. Hem 31 Aralık 2008 tarihi öncesinde, hem de Obama’nın resmen başkanlık koltuğuna oturmasından önce böylesi bir anlaşma yapılması gerekiyordu. Tam da bu nedenlerden kaynaklı kimi tavizler, daha anlaşma onaylanırken Pentagon’da yeni hesaplar yapılmasına yol açıyordu. Yani taraflar şimdilik anlaşmış görünse de, gerçekte hiç bir taraf tam memnun değildir. Bu çelişkiler kendisini önümüzdeki süreçte –Obama yönetiminin de tavrını belirlemesiyle– gösterecektir. Irak’ta yapılması öngörülen referandumun gerçekleşip gerçekleşmeyeceği ve gerçekleşirse sonucun ne olacağı da belli değil. Eğer gerçekleşirse referandumda ABD askerlerinin Irak-Güney Kürdistan’da kalıp kalmaması konusunda karar verilecek. Sonuç hayır yönünde olursa, ABD askerlerinin 2010 yılı ortalarına kadar çekilmesi gerekecek… Sonuç evet yönünde olursa –ki referandumu örgütleyenler ve oyları sayanlar sonucu belirleyecek– o zaman bu sonuç 2011 sonrası için de kullanılabilecektir. Gerçekte ne ABD emperyalizmi Irak-Güney Kürdistan’ı terk etmek istemektedir, ne de andaki durumda Irak yönetimi ABD’siz ayakta durabilecek durumdadır. Bunun da sonucu, ABD’nin askeri güç sayısını azaltarak Irak-Güney Kürdistan’da uzun süre kalma amacında olduğu ve bunun planlarını yaptığı yönlü haberler kamuoyuna da yansıyan haberler arasındadır. Biçimi ya da vitrinin nasıl değiştirileceğinden, hangi görüntü verileceğinden bağımsız olarak, Irak- Güney Kürdistan’daki işgalin 2011 yılından sonra da sürdürülmek istendiği açıktır. İşgale gerçekte son vermek sözkonusu anlaşma ile mümkün değildir. Anlaşma işgale son verme anlaşması değil, gerçekte “güçlerin yerleştirilmesi” anlaşmasıdır. Kuşkusuz ki işgalin son bulması devrim olmadan da mümkündür ve böylesi bir durum işgal durumundan iyidir. Fakat böylesi bir durumda da gerçek bağımsızlık sözkonusu olmayacaktır. Irak-Güney Kürdistan’da gerçek bağımsızlığı elde etmek ancak emperyalist işgale, yerli işbirlikçilere, her türden gericilere karşı devrim mücadelesiyle mümkündür. 24 Ocak 2009 √ Açık hava cezaevinde “fosforlu” katliam… 27 Aralık 2008 tarihinde başlayan bombardıman ve 3 Ocak 2009’da karadan da başlatılan saldırı, 17 Ocak’ta İsrail’in ve 18 Ocak’ta da Hamas yetkililerinin “tek” taraflı ilan ettikleri ateşkesle şimdilik son bulmuştur. İsrail’in Hamas’ı gerekçe göstererek Gazze’ye saldırısının andaki kaba bilançosunu çıkarmak bile, gerçekte açık hava cezaevi halindeki Gazze’de yaşananların katliam olduğunu gözler önüne sermektedir. 22 gün süren saldırıların sonuçlarının rakamlara yansıması şöyledir: 1350’den fazla Filistinli –bunların 500’den fazlasını çocuk ve kadınlar önemli bir bölümünü de yaşlılar oluşturuyor– katledilmiştir. Yakılıp yıkılan binaların enkazları altındaki cesetlerin sayısı ise belli değil. Öldürülen İsraillilerin sayısı 9 asker 4 sivil olarak verilmektedir ve bu 9 askerden 4’ü de İsrail ordusunun kendisi tarafından öldürülmüştür. 5 binden fazla Filistinli yaralanmıştır. 22.000 civarında ev tahrip edilmiştir. Bunun önemli bölümü artık oturulamaz durumdadır. 100.000’den fazla insanın evsiz kaldığı, korunabilmek için kaçacak, sığınacak yer aradığı da BM’nin Gazze’deki çalışanlarının verdiği bilgiler arasındadır. Saldırıya uğrayan okul ve hastahane binaları ya da Hamas’ın gizlendiği söylenen binalar ve de camiler bu hesapta yok bile. Yakıp yıkmanın –insanların katledilmesi hesabı işin içinde yok– faturası ise 2 milyar dolar olarak gösterilmektedir. Gerçekte ise tam bir hesap yapılmamıştır. Gazze’de insanlar, evler, eşyalar… yakılıp yıkılırken, yakıp yıkmada kullanılan - GAZZE/ FİLİSTİN - silahların üreticileri kuşkusuz ki ellerini ovmakta, kârlarına yeni kârlar katmaktadırlar… Açık bir barbarlık yaşanıyor; terör örgütüne, Hamas’a karşı mücadele adına gerçekleştirilen bu barbarlık dünyanın hemen tüm emperyalist güçleri tarafından açık veya dolaylı destekleniyor. Her türlü sahtekârlık sergileniyor. Sergilenen sahtekârlık içinde her emperyalist ve yerel gerici devletin kendi hesabı yer almaktadır. Özellikle Ortadoğu bağlamında çok yönlü çıkar ve hesaplar içiçe geçmiş ve kendisini Filistin sorununa yansıtmaktadır. Bu da “fillerin tepiştiği çimlerin ezildiği” bir durum ortaya koyuyor. Ezilen tabii ki Filistin Arap ulusu, halkıdır. Filistin Arap ulusunun özgürlüğü mücadelesinde düşman güç sadece işgalci siyonist İsrail ve onu destekleyen emperyalist güçler ve Mısır, Ürdün gibi Arap devletleri değil, hayır Filistin Arap ulusunun özgürlüğüne düşman güçler arasında hem El Fetih somutunda Abbas yönetimidir hem de gerici dinci faşist ideolojinin temsilcisi Hamas, İslami Cihad gibi örgütlerdir. Böylesi bir durumda ve devrimci bir önderliğin, gücün olmadığı koşullarda kuşkusuz ki Filistin Arap ulusunun pratik olarak fazla seçeneği yoktur. Hangi örgüt işgalci güce daha sert karşı çıkıyorsa ve de insanların yaşayabilmesinin önkoşulu olan yiyecek, içecek ya da temel ihtiyaçlarını gidermede yardımcı oluyorsa, halk da doğal olarak onlardan yana tavır takınmaktadır. Eğer Filistin halkı 25 Ocak 2006’da yapılan genel seçimlerde –Filistin yönetiminin kurulmasından (1994) 12 sene, ilk genel seçimlerden (1996) ise 10 sene sonra yapılan genel seçimlerde– çoğunlukla Hamas’ı seçtiyse, bunun temelinde yatan gerçeklik, halkın şeriat istemesi değil, 12 sene yönetimde bulunan El Fetih’in halkın sorunlarına çözüm getirmeye çalışması yerine yiyicilik, rüşvetçilik ve de her şeyden önemlisi Batılı emperyalistlerin ve İsrail’in “mini” Filistin devletinin kuruluşunu engelleme siyasetine ortaklık etmesiydi. Yaşanan barbarlık içinde çok yönlü çıkarlar, hesapların varlığı ve sınırsız sahtekârlıkların yaşandığı bir durumda, hangi konuyu seçip ortaya koymaya kalkışırsanız kalkışın, tavır takınmadığınız noktalar, tavır takındığınız noktalardan daha çok oluyor. Buna rağmen bu yazımızda kendimizi, yapılan kimi sahtekârlıklara değinmekle sınırlıyoruz. Kamuoyuna yutturulmaya çalışılan düşüncelerin başında Hamas’ın ateşkesi bozduğu ve tüm teklif ve uyarılara rağmen ateşkesi uzatmaktan kaçındığı yönlü yalan gelmektedir. Bu yalana bir de altı aylık ateşkes sürecinde Hamas’ın anlaşmaya uymadığı yalanı yamanmakta ve sahtekârlık perdesi sahneye asılmaktadır… Yalan diyoruz, çünkü, birincisi hemen tüm tarafsız basın mensuplarının ve uluslararası kurumlarda yer alan kimi yetkililerin verilerine göre, Hamas sözkonusu altı aylık ateşkes sürecinde anlaşmaya esas olarak uymuştur. İsrail ise gerçekte anlaşmaya uymamıştır. Örneğin Gazze’ye yönelik ablukanın özellikle temel ihtiyaç maddeleri için gevşetilmesi ve günde Gazze’ye yardım malzemesi taşıyan TIR’ların sayısının abluka öncesi sayıya yükseltilmesi gerekirken, İsrail bunu en az düzeyde tutmuştur. Son dönemde ise sınırları bütünüyle kapatmıştır. 4 Kasım’da Hamas’ın herhangi bir saldırısı olmadığı halde İsrail saldırıda bulunmuş ve 6 Hamas militanını katletmiştir. Örneğin Hamas bu süreçte, Kasım ayındaki saldırıya kadar İsrail’e yönelik roket saldırısında bulunmamıştır. 4 Kasım saldırısı sonrasında yeniden roket saldırısı başlatmıştır. Bu tarihe kadarki süreçte çok az sayıdaki roket atışı –toplam 12– ise İslami Cihad ve diğer örgütlerin gerçekleştirdiği ve kimi burjuva yorumcuların da belirttiği kadarıyla Hamas’ın engelleyemediği saldırılar olmuştur. Bu saldırılarda herhangi bir can kaybı yaşanmamıştır. Hamas’ın ateşkesi uzatmadığı id- 13
Page 1 and 2: Karkerên jin û mêr! Ji xeynî ze
Page 3 and 4: gündem Kapitalizmin krizi, emekçi
Page 5 and 6: gündem TRT Şeş neyin nesi 2008
Page 7 and 8: halkların kardeşliği için nin k
Page 9 and 10: halkların kardeşliği için İsra
Page 11 and 12: Şubat 2009 • yeni dünya için
Page 13 and 14: Mersin Limanında işten atılan i
Page 15 and 16: Taşeron işçilerden açlık grevi
Page 17 and 18: Genç bir işçi mektubu… Merhaba
Page 19: yeni kadın dünyası Türkiye’de
Page 23 and 24: panorama başına ele geçirmesinde
Page 25 and 26: okuyucu mektubu konumuna; egemenler
Page 27: YDİ Çağrı’nın barajlara kar

PDF olarak indir - YDÄ° ÃaÄrÄ±

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

PDF olarak indir - YDÄ° ÃaÄrÄ±