Mehkûm - Nefel

Ehmedo tevî sifrê di derî re ji hundur derket. Gemþo jî da dû; lê li devê
derî leþkerekî singuwa xwe dixist sînga wî û ew paþde didehfand. Gemþo
bi piþtê ve li erdê ket û ji xew çemd bû.
Wexta ko Gemþo hate ser hiþê xwe dît ko ji ser nivînan gindirîye erdê.
Gemþo rabû ser xwe eþheda xwe anî, wê çaxê fam kir ko pir birçî bûye.
Rast çû merkeb hilda, xwarina ko pîreka wî jê re hilanî bû xwar.
Sibehî, Gemþo pîreka xwe þand dikana Çelo ko girûzak pakêtên “samsom”
bîne. Nûrê li mêrê xwe nerî û got; »Kuro! Girûzak pakêtên “samson”
dinyake pere dike! Tûtina te heye tu çima wê nakiþînî?« Gemþo serê
xwe hejand; »Keçê tu dîn î! Ez ê çawan pakêtên “Samson” ji xwe re bikirim!
Ma ez axe me, an jî milyonên min hene! Heftiya ko bê ez ê ji çawîþê
qereqolê re bibim ka bê hinekî dilê wî xweþ nakim, ji bo qesabiyê ji dest
min dernexe.«
Berî ko Nûrê di derîyê hewþê re derkeve, Gemþo li pey qêrîya; »Ku Çelo
bixwaze, di bedêla pakêtên wî de em ê serûpeyêkî bidinê; tu wusa jê re
bibê.« Nûrê; »Ez kefîlê te ko wê qayîl bibe û ko em bixwazin, ew ê di ser
de hinek pere jî bide me. Serûpeyek hêja ye du girûzên pakêtên “samson”.«
got û çû.
Heftîkê þûnde, roja çarþembê bi berbanga sibê re Gemþo ji xew rabû.
Limêja xwe kir û xwe girêda ko biçe qereqolê. Ev roja gurandina pez bû.
Bi parîk nan û tasek av xurîniya xwe þikenand û girûza pakêtên xwe xiste
bin çengê xwe û riya qereqolê girt.
Bi meþê ji gund heta qereqolê nîv saet digirt. Gemþo gavên xwe mezin
kirin û lezand; diva bû dereng nemaya.
Gemþo zû gihiþt qereqolê. Wexta di deriyê hewþê re derbas bû hundurê
bexçê qereqolê dudilî bû. Nema dizanî bû ew ê pêþiyê biçe cem çawîþ
pakêtan bidiyê, an biçe karê xwe xelas bike û dûre here cem... Hêj wusan
diramiya, ji niþka ve dengekî ew di cihê wî de ricifand. Gemþo ev deng zû
nas kir; wexta dikir pez serjê bike ev denga dibihîst. Ev barîniya mîheke
ko ew ê serjê bibûya. Bi alî koza ko pez lê digurandin ve baz da; wexta ko
gihiþt nêzîkî kozê di cihê xwe de mat ma! Çi bibîne! Leþkerekî mîh girêdaye
û li ber sekinî ye. Ehmedo jî berdilka qesabiyê ko hêj bîhna xwêdana
Gemþo jê ne çûye, li xwe kiriye û kêr di dest de bi mivredê tûj dike.
Ehmedo dema ko Gemþo dît, beþiþî û bi alî mîha dikire maremar ve çû.
Dema ko Gemþo dît yek bi hêrs, bi ser de diqîre hate ser hiþê xwe.
Çawîþ li ber rawestî ye û bi tirkî dibê: »Tu ker Bûye! Ev çar carin ko ez
bang te dikim.« Gemþo, bêyî ko awirên xwe ji ser Ehmedo û mîhê
10• MEHKÛM E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM