Mehkûm - Nefel

Ken
Çûnûhatina bazara bajarê M.’ê pir zêde ye. Û herweha barkêþanî jî... Ji
berbanga sibê de heta derengiya êvarê ji mirov û tirumpêlan rêrêwanî di
bazarê de tuneye. Çûyîna ji alîyekî bazarê, heta bi alîyekî din ji bo
mirovekî ko ne fêrbûyê vê derê be gelekî zehmet e.
Ji ber ko bajar li ser çiyayekî hatiye avakirin, bazar û kolanên wê pir teng
in. Ji bo ko meriv here ji dikanekê pakêtek cixare bikire, an biçe li aþxanakê
xwarinê bixwe, an jî bixwaze biçe qehweyekê çayekê vexwe; divê mirov di
derenceke bilind û dirêj re dakeve xwarê an jî bi jor de hilkiþe.
Ev daketin û hilkiþîna ji bo mirovekî destvala dîsan hêsan e. Lewra ji bo
barkêþekî ko 150200 kîlo giranî li ser piþtê... bi rastî jî gelekî zehmet e. Lê
weke ko tê zanîn, zikê birçî li tu zehmetiyan meyze nake.
Digel ko her roj yek di van pêlikan re tevî barê xwe digindire tê xwarê,
an di bin pêçkên kamyonekê de dimîne, can dide, dîsan jî mirovên ko
barkêþiyê dikin roj bi roj zêdetir dibin û kêm nabin.
Wê rojê nizanim bi çi karî ez li bajêr bûm. Ji bo ko pakêtek cixare
bistînim ji hotêla xwe derketim. Civatek mirovên ko li jêra derenceyeke
kevirîn li ser rê kom bû bûn, bala min kiþand û nêzîkî wan bûm. Tîtetitê
tirumpêlan bû, ji bo ko derbas bin rê dixwestin lê xelk bi tiþtekî din ve
meþgûl bûn û kesekî guh ne dida wan.
Dema ko gihiþtim cem civatê, ez rastî dîmeneke dijwar û berbat hatim,
ayy! ayyy! Ma meriv wisan li hevdu dike! Du barkêþan hevdu di xwînê de
hiþti bûn. Bi çenqelên ko pê barkêþiyê dikin mîna ko meriv ji xwe re
erdekî bi gîsin cot bike, wisan xetxetî ruwên hevdu qeliþandi bûn. Sê çar
xwedî xêr keti bûn navbêna wan ew navcî kiri bûn. Di wê navbênê de
polisek jî xuyanî bû.
Polîs pirsî:
Çi ye? Çi bûye? Ji bo çi hûn þer dikin?...
Herdu barkêþan destmalên xwe ji bêrîkên xwe derxisti bûn, pê xwîna li
ruwê xwe paqij dikirin. Ji herduyan yê ko hinekî bi emir û porþîn bû, dest
bi axaftinê kir:
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
MEHKÛM • 35