TOZ HALÄ°NDE Fe0 ve Al0 Ä°LE NÄ°TRATIN KÄ°MYASAL ...

ekonomik olarak uygun yöntemin geliştirilmesine yoğun bir ilgi söz konusudur vegerek kimyasal ve gerekse biyolojik metod geliştirilme aşamasındadır (Shrimali veSingh, 2000).Arıtma kapsamında başlıca mikrobiyal denitrifikasyon, iyon değiştirme ve tersosmoz yöntemleri en yaygın olarak uygulanan seçeneklerdir (Akkurt vd., 2002).Ancak biyolojik denitrifikasyon prosesi ile nitrat giderim hızı düşüktür ve buheterotrofik süreçte ortamda yeterli organik madde bulunmaması halinde ortamaorganik madde ilavesi gerekebilir.Biyolojik denitrifikasyon 2 gruba ayrılabilir: organik bir bileşiğin karbon ve enerjikaynağı olarak kullanılması durumunda heterotrofik; inorganik haldeki karbonunhücre sentezi için ve inorganik bir bileşiğin enerji kaynağı olması durumunda iseototrofik denitrifikasyon söz konusudur. Denitrifiye edilmiş suların ileri arıtımı,bakteri ve bakiye organik karbonu gidermek için genellikle gereklidir (Shrimali veSingh, 2000).Biyolojik denitrifikasyonla nitratların giderimi sağlanırken diğer iyonkonsantrasyonlarında belirgin bir değişiklik olmaz. Denitrifikasyonu gerçekleştirmekiçin değişik substratlar denenmiştir. Konvansiyonel olarak metanol, etanol veyaasetat gibi sıvı karbon kaynakları su içerisine ilave edilmiştir. Metanolün en yüksekdenitrifikasyon hızını sağlamasına karşın, kaynağın içme suyu olarak kullanılmasıdurumda dolaylı sağlık riskleri söz konusudur. Ayrıca şeker ve glukoz şurupları dakarbon kaynağı olarak test edilmiştir. Son yıllarda PHB (poly-β-hydroxybutyrate) dedenitrifkasyon sürecinde substrat olarak kullanılmıştır. Yüzeysel sulardan gelennoktasal olmayan kirliliği azaltmak için denitrifikasyon duvarlarının kullanılması dauygulanabilir bir yaklaşımdır. Bu duvarlar yeraltı suyu akışına dikey olacak biçimdekanallar kazılarak inşa edilir ve böylece akifer materyali organik maddeyle (örneğinsaman tozu) karışır. Burada ilave edilen organik materyal denitrifikasyonungerçekleşmesinde karbon kaynağı olarak vazife yapar (Shrimali ve Singh, 2000).