Cinedergi 37

aşladılar. Kendi yaptıkları röportajlardan
bunlar. Bu hem Türk solunun savrulmasıdır,
bir yerde de Kürt hareketinin savrulmasıdır.
Karşılıklı olan bir şeydir bu. 90’lı yıllarda işçi
sınıfının politik başarısı, Kürt hareketinin
başarısı ve özgürlüğünden geçerdi. Şimdi ne
Kürtler ne de Türkler bunu söylüyor, iki taraf da
bir şekilde ‘kapitalist sistemin sağlıklı bir şekilde
yürümesi için ne yapmalıyız’a yöneldi. Halbuki
önce hakların barışı önemli. Ekonomi diyerek
insan olgusu iyice arkaya atıldı. Zaman geçtikçe,
savaş tavsadıkça Türkler’de milliyetçilik
yükseldi, CHP’yi sol parti görenler çoğaldı. En
gerici söylemlere devam ediyor, Türk solu buna
devam ediyor. Buna paralel olarak da Kürt solu
Kürt milliyetçiliğine doğru gidiyor. Halbuki bu
iki yakayı yan yana getirmemiz lazım, özellikle
ideolojik anlamda ama yan yana gelmiyor.
Irak’ta Kürt devleti kurulmasıyla da ilgili, bu Kürt
devleti başka bir anlam taşıyor. Bizim filmdeki
Şilan karakterinin Kuzey Irak’a çağrılması bir
öngörü. Çünkü dağa çağırmıyor kızı abisi. Siyasi
mücadele vermek için. Gerilla mücadelesinden
başka bir yere evrilmesi için. Bu bizim temennimiz
ve de umarım öngörümüz olur.
Kopuşlardan yola çıkarak bir birleştirme hikayesi…
Peki Şilan’ın bir gerilla macerası var
mı?
E.R: Hayır yok. Ama abisi çıkmış, etrafında öyle
insanlar var. Ama onun mücadelesi öyle bir
mücadele değil. Onun aklına yatan Kuzey Irak’a
gidip politik bir mücadeleye girmek! Üniversite
okumuş falan, öyle daha faydalı olacağını
düşünüyor. Benim ailem de Kürt zaten.
Peki onlar ne düşünüyorlar bu konuyla ilgili?
E.R: Aslında bu konuyu onlarla hiç
konuşmadım. Onlar yıllar evvel gelmişler
buralara. Yaşamda kalma mücadelesi vermişler.
Unutmuşlar işin o tarafını. Buralarda bir araya
gelip kendi köylerini kurmuşlar. Ben bazen uzak
akrabalarıma gittiğim zaman sanki doğuya
gitmiş gibi oluyorum çünkü orada öyle bir enerji
var. Bir arada durma hali var ama üzülerek
söylüyorum etrafımda çok fazla bunu düşünen
insan yok. Babam böyle düşünürdü eskiden, aktif
olarak savunurdu ama onun da yorulduğunu
düşünüyorum artık.
Doğudaki Kürtlerle batıdaki Kürtler çok farklı
yaşıyorlar aslında…
E.R:Kesinlikle. Diyarbakır’da yaşanan şeyi ben bilmiyorum
mesela. Yaşamakla izlemek ayrı şeyler. Ben altı
aylıkken İstanbul’a gelmişim, kendime ne kadar Kürt diyebilirim
ki! Kürtçe bilmiyorum, adet ve gelenekleri bilmiyorum.
İstanbul bir anlamda o politik zemini yok edebiliyor sanki…
R.E:Evet, ben kendi jenerasyonum için bunu söyleyebilirim.
Gelecek kaygım hala oluyor. Senden beklenen bir
sürü şey olunca sen zaten politikayı düşünemeyecek hale
geliyorsun.
Apolitik olmaya da bir gönderme var o zaman filmde?
R.K: Var, evet. Çanakkale’de fotoğraf okurken beraber