dergi

72
cak? O ölüme koşarken ne yapman gerekiyor? İşte ağaç yaşken
eğilir derler ya çocukları aldım hedef olarak ve Yaradan’ın insana
verdiği en önemli şey, hayvanlardan ayırdığı şey sevgi diye büyük
bir kavram var. Sevgiyi seçtim. Çocuklarımı eğitirken sevginin
ne kadar önemli olduğunu unutmadım. Yaşam yolculuğumuzda
Yaradan’ın bize ve yeryüzündeki bütün insanlara verdiği tek eşit
şey zamandır. Dünyadaki her insanın bir günü 24 saattir. Bir haftası
168 saattir. Dünyaları deviren pehlivanlar var, rekorlar kıran
insanlar var, hiçbiri benim bir günüm 24 saat 1 salise diyemez.
Bunu nasıl değerlendirebileceğimiz bize bağlıdır. Bu, yaşamsal
yolculukta insanların temel seçenekleri olur. Seyirci olmak, yolcu
olmak ve sürücü olmak gibi…
Seyirciler genelde rahat koltuklarına otururlar ve karşılarına
ne sunulursa onu seyrederler. Yolcular ise kendi sorumluluklarını
bir başkasının eline verirler ve onların kullandığı arabada
kâh dedikodu yaparak kâh eğlenerek kâh mutsuz olarak, şikâyet
ederek yolculuk sürerler. Sürücüler ne yapar? Kendilerinden emin
olarak yola çıkarlar. Aracın tipi modeli ne olursa olsun umurlarında
değildir. Önce ailelerini, uluslarını, bayraklarını ve sonunda
insanlığı bir yerden bir yere güvenli bir şekilde taşırlar. İşte benim
hedefimde sürücüler yetiştirmek. Sorumluluk alabilen, sevgiyi
bilen, insana değer veren sürücüler yetiştirebilmek. Ben, ellerimi
önemserim. Neden biliyor musunuz? Çünkü çok çocuğun başını
okşayarak hayata bakışını değiştirdim. Bir erkek öğrenci dedi ki
bana: Semra öğretmenim (kod adım anne, herkes anne der bana),
“Semra annem orası bir bataklık, size tutunan yukarı çıkıyor”
dedi. Bu, benim için hayatımdaki en büyük ödül. Kupadan, paradan
her şeyden önemlidir. Bu sevginin gücünü bilerek çocukları
eğittiğiniz zaman size ödülleriniz çok büyük dönüyor. Ben bir
Cumhuriyet kadınıyım ve bununla gurur duyuyorum. Başöğretmenimiz
Mustafa Kemal Atatürk demiş ki: “Çocuk demeyiniz o
isterse bir halkı uyandırır, bir kutbu keşfeder, bir vatan oluşturur.”
İşte bende buna inanıyorum çocuk demeyelim. Çünkü bu ellerle
sıradan gibi gördüğünüz çocuğun içindeki kahramanı uyandırı-