Motoseyyah Sayı 3

WWW.MOTOSEYYAH.WIX.COM/DERGI

Sayı 3 

Mart - Nisan 

Genel Yayın Yönetmeni 

Alper YAPICIOĞLU 

Yayın ve Proje Koordinatörü 

Mert TEMİR 

Katkıda Bulunanlar 

Serdar DÖNER, Erdem AYLI, Emre SÖNMEZ, 

Serkan BADEM, Eren TUNALI, Tolga SARIIŞIK, 

Bülent ÇAKIROĞLU, Ersan KARAGÖZLÜ, Nilay 

KAHYAOĞLU, İrfan KARAMAN, Deniz 

PEHLİVAN, Günalp KOCAKANAT 

Editör 

İrem ÇETİN 

Sayfa Tasarımı ve Kapak Fotoğrafı 

Mono Films, Erdem AYLI 

Logo Tasarımı 

Erdem AYLI 

Her hakkı saklıdır. Yazıların sorumlulukları yazarlara aittir. 

İki ayda bir çıkar . Bu dergide yer alan yazı, fotoğraf ve 

çizimlerin elektronik ortamlar da dahil olmak üzere bir 

kısmının veya tamamının yayımlanması ve çoğaltılması 

yazılı izne tabidir. Bu dergi, Basın Meslek İlkeleri’ne 

uymaya söz vermiştir. 

Şubat 2016’da hazırlanmıştır. 

1

İÇİNDEKİLER 

Alper YAPICIOĞLU 3 

İrem Çetin 11 

1 Çift 2 Teker 13 

Kawasaki Z800 ABS / Suzuki GSR 750A / Yamaha Mt-09 Karşılaştırma 25 

TOROSLAR “Yörüklerin İzinde Yükseğe” Günalp Kocakanat Röportajı 31 

Far Away From The Home - Nilay Kahyaoğlu 37 

Diablo Rosso III 41 

Serdar Döner 49 

Nerman Peribacaları, Erzurum 57 

Deniz Pehlivan - Interrail 59 

Hasan HKA 81 

İrfan Karaman Röportajı 85 

Euro Asia Moto Bike Expo 2016 Foto Galeri 105

MART SAYISI 

Çocukluğumda pazar günleri yayınlanan kovboy filmlerini 

hatırlarım. Atı ile dağları, tepeleri aşan bir kovboy. Gün 

bittiğinde atını bağlayıp ağacın hemen altında geceyi 

geçiren ve sabahın ilk ışığıyla tekrar yola düşen bir kovboy. 

Nereye gittiğinin bir önemi yok. Belki filmde vardı ama 

izlerken bana hiç öyle gelmezdi. Filmin sonunu değil, 

yolculuğun devamını merak ederdim hep. Film, yol alırken 

karşıdaki tepenin ardında ne olduğunun merakıydı benim 

için. 

Genel Yayın Yönetmeni 

Alper YAPICIOĞLU 

alperyapicioglu.motoseyyah@gmail.com 

Yine o kovboy filmlerinin unutulmaz kovboylarından John 

Wayne’in oğlunun bir Amerikan gazetesine verdiği 

röportajdaki: “Babamdan bana kalan ve o nedenle benim 

için önemli ve değerli olan iki obje var. Birisi ben daha 

henüz küçük bir çocukken babamın bana verdiği tüfek, 

diğeri de bronzdan yapılmış üzerinde adam olan bir küçük 

at heykeli. Ama benim için objelerden daha aziz olan, film 

yıldızından daha çok bir insan ve baba olan onunla birlikte 

geçirdiğim çocukluğuma ait hatıralar, bana her zaman 

ilham veren, rehberlik eden onun bana bıraktığı sözler, 

örnekler ve deneyimlerdir. Bana hayatın yaşanmak için var 

olduğunu o öğretmiştir. O hiçbir zaman olduğu yerde 

kalmamıştır. Hiç geçmişe bakmamış, hep ileriye, daha 

ileriye doğru bakmış, olumlu olana odaklanmıştır. Küçük 

olandan, anlamsız olandan, amaç değil araç olandan her 

zaman sakınmıştır. Atla, bisikletle, motosikletle gezmeye 

çıktığımızda bana, tuttuğunu bırakma, mücadele etmekten 

vazgeçme, at da, bisiklet de, motosiklet de, hayat da aynı 

şekilde çalışır, tuttuğun şeyi bırakırsan düşersin, onun için 

tuttuğun hiç bir şeyi bırakma ve nereye gitmek istiyorsan 

oraya git demiş ve bunu bana o öğretmiştir.” sözleri 

aklımdan asla çıkmaz. 

3

Bu fotoğrafta yıllar sonra yollardaki gezgin benim. Yolculuğumun 13. günü ve hem 

sıcaktan hem de yorgunluktan bitkin düşmüş şekilde o geceyi geçirmek için seçtiğim ağaç 

altı burası. Fotoğrafı ise 14. günün sabahı bir şeyler atıştırdıktan sonra çektim. Daha sonra 

serinlemek için denize girdim ve rotamı doğuya çevirip Köyceğiz’e doğru yola düştüm. 

Hikayeyi biraz başa alalım. Aslında her şey ben daha ilkokula giderken başladı. Babam 

evimizin salonundaki dolabın çekmecesinden çıkardığı eski bir ruhsatı bana uzattı ve bu 

ruhsatın eski motosikletine ait olduğunu anlattı; üzerinde zincirli kilit olmasına rağmen 

çaldırdığı motoru. Dinlerken içime oturmuştu. Bir gün sabah kalkıp motoruna binmeye 

gittiğinde boş boş sallanan zincirin hikayesi beni derinden etkilemişti. Hem çok heyecanlı, 

hem de oldukça üzücüydü. Daha ruhsatı incelerken ilk sahibinin babam olduğunu 

gösteren alanda diğer sahipleri kısımlarının boş olduğunu görünce elime kalemi alıp 

ikinci sahibi olarak adımı yazdığımı hatırlıyorum. Ve tabii ki okuldaki arkadaşlarıma 

üzerime bir motosiklet olduğunun belgesi olan ruhsatla günlerce hava atmıştım. 

O güne kadar motosikletlerin farkında bile değildim. O günden sonra hayatımın 

değiştiğini söylesem biraz abartı gibi gelecek biliyorum. Ama hayata bakış açımın 

değiştiğini rahatça söyleyebilirim. Artık sokakta gördüğüm motosikletleri en ince 

4

ayrıntısına kadar inceliyor, o motorların 

üzerinde kendimi hayal ediyordum. 

Motosikletler çok havalı olsa da dışarıdan 

bakınca onları kullanmak çok da kolay 

gözükmüyordu. Açık söylemek gerekirse 

ne kadar çok istesem de bir o kadar çok 

korkuyordum. Çünkü motosiklet ile ilgili 

benden büyük kim ile konuşsam motorun 

çok tehlikeli olduğundan bahsediyorlardı. 

Moto GP yarışlarında, super sport 

motorların virajlara o hızda girebiliyor 

olması ve o kadar yatabiliyor olması beni 

büyülüyordu. 

motorcu bir çift’e denk geldik. Motorlarını 

yokuşta dikine park etmiş ve bir türlü 

çıkamıyorlardı. Motorları kocaman bir 

BMW R1150 GS maxi enduroydu. 

Yanlarda, arkada kocaman çantaları ve bu 

çantaların üzerlerinde de gezdikleri 

ülkelerin bayraklarının stickerları vardı. 

Babamla birlikte motorlarını arkadan 

çekerek onlara yardım ettik. Bize teşekkür 

ettikten sonra yollarına devam ettiler. Ben 

ise onları izlerken büyülenmiştim. 

Yıllarca birçok motosiklet türünü 

inceledim. O yaşlarda özellikle chopper 

motorların görüntüleri ve sesleri beni 

heyecanlandırıyordu. Ancak kendi 

motosiklet türümü seçmem çok da uzun 

sürmedi. Lise yıllarımda ailemle birlikte 

Safranbolu’da gezerken sokakta alman 

5

Hayallerime yeni bir boyut gelmişti. Artık kendimi bir Harley’de değil, kocaman bir 

enduronun üzerinde hayal edecektim. 

Aradan yıllar geçti. Şuan bu satırları Antalya Olimpos’ta Oktay abinin harika Beyaz Kuğu 

Ağaç Evlerinden birinde yazıyorum. Tarih 11 Ağustos 2015, yolculuğumun 15. günü ve 

2300. kilometresindeyim. Burada ailemle buluştum ve gezimin son gününü onlarla bu 

harika yerde geçirmek istedim. Yarın sabah kahvaltıdan sonra Ankara istikametine doğru 

yola çıkıp bu güzel seyahati sonlandıracağım. Aradan bu kadar yıl geçse de hayallerim 

değişmedi. Tek değişen artık sadece hayal kurmuyorum, hayallerimi gerçekleştirmek için 

planlar yapıyorum. Biliyorum, Ankara’ya dönükten sonra ilk iş bir sonraki seyahati önce 

hayal edip sonra planlamaya başlayacağım. Unutmayın, birçok kez hayaller başlangıçta 

imkansız görünür, daha sonra olası ve yeterince istekli olunursa sonunda kaçınılmaz 

olurlar. 

İki ay sonra görüşmek üzere, hoşçakalın... 

6

Seyahatimden Birkaç Kare: 

Hazırlıklar 

Yola çıkış 

7

Yolda blog tutmaca 

Bursa, Uludağ 

8

Hayallerimi gelecek nesillere aktarırken 

İzmir, Gümüldür 

9

TV 

YouTube Kanalı Çok Yakında... 

10

Editörden… 

Editör 

İrem ÇETİN 

Şimdiye kadar bir nevi gönül verdiğim bu dergiye yazı yazmadım 

çünkü işin seyyahlık kısmıyla ilgili olsam da motosiklet kısmından 

hayli uzaktım; fiziksel olarak yakın olduğum durumlarda bile… 

Çok sevgili Alper ile ilk kampımızda, ufacık da olsa bir motor binişi 

gerçekleştirdim ama biz buna fasulyeden diyelim. Motosiklet 

korkum olduğu için, Alper’in motosikletinin hakkını veremeden 

hatta belki güleceksiniz ama hızı 20 km/h olsa bile yavaşla diye 

bağırarak çok kısa mesafeli bir deneyimim olmuştu. Bırakın 

üzerinde olmayı, virajlardaki halini düşündükçe bile korkudan 

midemin kasıldığı bir araçtı motosiklet. 

İki tane motorcuyla arkadaş olup da inatla motora binmeyen bir 

ben varımdır galiba. Aslında içimde yoğun bir istek olmasına 

rağmen korkumun isteğime karşı savaşında, korkum hep galip 

geliyordu. Ta ki Eskişehir’e gitmem gereken bir zamanda, Alper’in 

de motorla gideceğini söyleyip beni de götürmeyi teklif etmesine 

kadar. Alper’den uzunca bir düşünme süresi talep ettiğimi tahmin 

etmişsinizdir. 

11

Öncelerinde, motorla giden Alper’i arkadan 

takip ederek otomobil ile artçısı olduğum 

için Alper’in motor sürüşüne zaten 

güveniyordum, peki neden aynı araçta artçısı 

olmayacaktım ki? Hem Ankara-Eskişehir 

yolu dümdüz bir yol, zaten Alper’e de nazım 

geçer, korkarsam bir çaresini bulur elbet 

diyerek kendimi rahatlatmaya başladım. Tam 

son an vazgeçişlerinin insanı olduğum için 

de bilerek tren bileti rezervasyonu 

yaptırmadım. Yani bir nevi motosiklet son 

çarem olacaktı; Eskişehir’e gitmek ya da 

g i d e m e m e k … 

Yolculuk günü geldi çattı, ben arada geçen 

zamanlarda bol bol ‘Motosiklette artçı 

olmak’ üzerine okumalar yaptım. İşi hayli 

ciddiye aldım yani. Alper’le sözleştiğimiz 

yerde buluştuğumuzda, kış ayının ortasında 

yaşadığımız bahar günlerinin de avantajıyla 

yola koyulduk. İlk çığlığımı daha Eskişehir 

yoluna çıkmadan, Alper şerit değiştirirken 

attım. Bisikletle bile rampa inerken bir eli 

devamlı frende olan ben, motosikletle gayet 

rahat yokuşu indiğimi görünce bir rahatlama 

geldi. Bundan sonrası aslında tamamen 

Alper’in ustalığıydı; kaskımla, dizliğimle ve 

eldivenlerimle zaten güvende hissederken 

sürüşün yumuşaklığı bu hissi pekiştirdi. 

Korku yerini hazza bıraktı ve ben arkada 

kendi kendime hayli eğlendim. Hayatımdaki 

en özel yolculuklardan birini yaşadım, 

motosiklet korkumu yendim, anılarımla dolu 

heybeme, en güzelinden bir tane daha anı 

ekledim. Eskişehir’deki arkadaşlarıma bol 

bol hava atmayı da unutmadım tabii ki. 

Geçtiğimiz hafta da klasikleşen Eymir Gölü 

toplanmalarımızdan birinde yola Alper’in 

motoruyla başlayıp dönüşü Eren’in yeni 

aldığı chopper motoruyla yapınca bir daha 

motosikletten uzaklaşamayacağımı, bunca 

insanın motordan neden ‘tutku’ diye 

bahsettiklerini anladım. Gerçekten de o 

rüzgarı bir kez yiyen bir daha vaz 

geçemiyormuş. Şimdi mi? Şimdiyse 

motosiklet ehliyet kursu araştırırken bir 

yandan da beğendiğim motorlar üzerine 

fiyat araştırması yapıyorum… 

12

GEZİ 

Vincent Van Gogh mutluluğu içine getireceğine inandığı için sarı boyasından ara 

ara yermiş. Boya zehirli olduğu için, birçok insan onun kafayı yemiş ve aptal 

olduğunu düşünürmüş. Onu boş verelim sarı boya yemenin tabii ki bilimsel 

açıdan gerçek mutlulukla alakası yoktur. Fakat eğer böylesine mutsuz iseniz, iç 

organlarınızı sarıya boyamak gibi en manyakça fikirlerin bile işe yarayabileceğini 

hissediyorsanız sadece bunu yaparsınız. Bunun âşık olmak, uyuşturucu 

kullanmak ya da bir çiftin 2 tekerlek üzerinde günlerce yol almasından fazla bir 

farkı yoktur. Kalbinizin tuzla buz olma, yüksek dozdan ölme ya da dünyanın ıssız 

noktalarında soyulma ve yahut bir kazada uzuv kaybetme ihtimalleri olsa da 

insanlar bunu yine de yaparlar çünkü işe yarama ihtimali vardır... Herkesin kendi 

sarı boyası vardır. 

13

1Çift2Teker 

Road 2 Mostar Bölüm 3 

Cennete Yolculuk 

Hayat bizi bazen o kadar sıkıntılı 

süreçlerden geçirir ki sonunda ulaştığımız 

o mükemmel cennete vardığımızda bu 

duruma nasıl ulaştığımıza anlam 

veremeyiz. Şu an Montenegro (Karadağ) 

sınırları içinde neresi olduğunun 

hakkında en ufak fikrimizin olmadığı bir 

beldede mutluluktan çıldırmak üzereyiz. 

Sizlere burayı anlatmadan önce 

günümüzün en başına götüreyim; 

Yolculuğumuzun 4. Günü sabahında 

Makedonya - Ohrid Gölü ve şehrinde 

uyanıyoruz. O günkü hedefimiz yaklaşık 

350 kilometre batımızdaki Karadağ - 

Kotor. Artık uyanma ve hazırlanma 

konusunda daha az zorluk çekiyoruz. 

Dünyanın en şeker Türkçesini konuşan 

pansiyon (Villa İrina) sahibimiz Surya’nın 

direktifleriyle rotamızı çiziyoruz. 

“Sakın ha Arnavutluk Tiran’a 

girmeyecasız.” 

Diye bizi uyarıyor Makedon kahvelerimizi 

içerken pansiyon sahibimiz William. 

Halkın o zamanki mevcut diktatörlük 

rejimi nedeniyle arabalar ile 15 sene önce 

tanıştığını ve trafik konusunda fazla bir 

şey bilmediği konusunda uyarıyor bizi. 

Beraber fotoğraf çekilip yola koyuluyoruz. 

Ohrid’in içinde kahvaltı etmek için ve 

Cece’ye kulaklık almak için bir kafede 

duruyoruz. Pembiş kulaklıkları aldıktan 

sonra karşıdan da 2 sandviç yaptırıyoruz. 

5 Euro tutuyor. Adama 20 Euro veriyorum 

bozamam diyor. Nerden bozdurcam 

diyorum aha orda bankadan diyor. 

Gidiyorum bankaya, banka aynı banka 

sadece diller değişik. Basıyorum sıra 

numarasına, sıra veriyor, bekle Allah 

bekliyorum, sıra geliyor, pasaport istiyor, 

gidiyor geliyor, id registration lazım diyor 

bi yere götürüyor abartısız 5 tane form 

doldurtuyor sanki kredi çekecem, ikamet 

bordro falan istiyecek 20 euro bozdurcam 

lan! Küfrede ede bankadan bi sinir çıktım, 

gittim bi pastaneye 2 poğaça 2 pepsi 

alcam dedim verdim 20 euroyu adam çat 

çat verdi üstünü. Döndüm verdim diğer 

14

adama da parasını, Cece’ye taktık pembe 

kulaklıklarını bastık yola. Motora 

bindiğimde hemen sakinleşiverdim. 

Makedonya Allah’ı var güzel yeşil falan 

ama ben Ohrid’i sevemedim. 

Makedonya – Arnavutluk sınırını 1 saate 

kalmadan geçtik. Sınırda pek zorluk 

yaşatmıyorlar. Ardından ise aşağı doğru 

tatlı virajlar ile inerken bir kahvehanede 

durduk. Motoru dengede park etmeyi 

başardıktan sonra yol kenarındaki 

kahvenin bahçesine oturduk ki ne görelim. 

İki dirhem bir çekirdek amcamlar öğlene 

doğru 11’de önlerinde su bardağında bira, 

efendi efendi biralarını içiyorlar. İngilizce 

b i l e n b i r i y l e m u h a b b e t i m i z d e 

Türkiye’deki kahvehanelerde alkol 

satışının olmadığını ve çok şaşırdığımızı 

söyledik. Üstelik kahvede kızlı erkekli 

oturuyorlardı. Başı örtülü bacılar var idi. 

Herkes üç çocuk idi. Fakat bira içiliyor idi. 

Ve gayet mutlu ve huzurlu bir ortamdı. 

Demek ki alkol kötülüklerin anası değil idi. 

Efendi gibi tüketilebiliyor idi. Tam bizlik bi 

yer dediysek de yolda olduğumuz için 

değişik Ice Tealer ile serinledik. 

Sevdiğimiz bir ortam oldu. Arnavutluk ile 

ilgili döviz, benzin fiyatı ve safety 

(güvenlik) bilgilerini aldık. Tiran’a 

15

girmeyin dedi birkaç kişi daha. Vedalaşıp 

ayrıldık. 

Biraz ileriden benzin almak için durduk. 

Adamlar bildiğin döviz kurunu 

öğrenmemiş olsak bizi kazıklayacaklar. 

Oğlum bak git Türk’üm ben, bakkal 

oğluyum falan diye atarlanmadım ama 50 

Euro’nun üstünü kuruşu kuruşuna o 

ülkenin para birimi olan ‘Lek’ ile geri 

aldık. E aldık ta 5500 Lek oldu elimizde, 

Arnavutluk’u geçince o Lekler elimizde 

patlayacak. Ne yapalım ne yapalım derken 

Arnavutluk’un güzide başkenti Tiran’da 

bir Change Office bulup bu paraları 

Euro’ya dönüştürmek gibi aşırı mantıklı 

bir karar verdik. 

16

Bir iki saat daha yol aldıktan sonra 

acıkmaya başlamıştık. Yol kenarında 

meyve satan kardeşlerimiz Arnavutluk’ta 

da var. İlerden dönüp kasaların yanına 

motoru dengeledikten sonra Cece 

böğürtlenlerden ben de şeftaliden aldım. 

Biraz ilerideki kafeden bize doğru bir 

adam geldi. Minik bir sohbetten sonra 

kafede yiyebileceğimizi, motoru da önüne 

koyabileceğimizi söyledi. Güvendik gittik 

oturduk, 2 bira, şeftali, böğürtlen ve 

poğaçadan oluşan mütevazı öğlen 

yemeğimizi yerken kafeye bir göbek girdi. 

Yaşlıca, keskin ve yakışıklı yüz hatlarına 

sahip oturaklı bir amcam açmış gömleğin 

önünü, salmış devasa göbeği, ilk göbek 

girdi, sonra bu, arkasında da 2 tane 70 80 

yaşlarda ekürisi, oturdular köşe masaya. 

Kafe sahibi bunların geldiğini görmüş 

olacak ki içerden kocaman bir tepsi 

pilavın ortasına konuşlandırılmış kızarmış 

tam tavuk ile kucak dolusu masalarına 

doğru servis yaptı. Biraları getiriyor falan 

biz şeftali kesiyoruz. Amcamlarda sıfır 

İngilizce ama Türk olduğumuzu öğrenince 

alfa amca başlıyor Edirne, Çanakkale, 

İstanbul, Konya diye saydırmaya. Gelmiş 

vakti zamanında tahminim İnönü zamanı. 

Derken beklenen hareket geliyor. Bir 

tabak dolusu pilav ikram ediyorlar 

(tavuksuz) da ne pilav. İçinde domates ve 

patlıcan parçaları olan muhtemelen tavuk 

suyunda demlenmiş inanılmaz lezzetli 

yöresel bir pilav. Patlayana kadar yedim. 

İşte orada fark ettim ki ben o lezzetteki 

pilavı ve daha sonra bitiremedikleri için 

ikram ettikleri tavuğu ne kadar ararsak 

arayalım yiyemezdik. Nasip, kısmet. Biz 

de Türkiye’den getirdiğimiz Türk 

kahvelerinden onlara ikram ettikten sonra 

bir gram ortak dil konuşmadan güzel 

anılarla yolumuza devam ettik. Çıkarken 

göbekli amca bağırdı; 

“Yavaş yavaaaşş!” 

Arnavutluk’un otoyol sistemi biraz 

alışılmışın dışındaydı. Yeni yeni otobanlar 

yapılıyor fakat bu otobanlarda kavşaklar 

var. 170 ile giderken bir anda traktörün 

geçmesi için durabiliyorsunuz. Hızlı 

17

gidiyorsanız asık surat, yavaş 

gidiyorsanız gülen surat olan 

elektronik tabelalar var. Ya da 

Tiran’a girerken otoban bir 

anda bitip dar bir U dönüşü 

haline gelebiliyor. Tirana ilk 

girdiğimizde öyle etrafta 

abartıldığı kadar bir kargaşa bir 

armageddon durumu yoktu. 

Döviz bürosunda Cemre Lek 

paraları Euroya çevirirken ben 

dışarıda takılıyordum. Dilenci 

bir çocuğa kalan poğaçayı ve 

sonradan gönderdiği kardeşine 

de Pepsi’yi verdikten sonra şehirden 

çıkmak için merkeze inince işler biraz 

değişti. Tiran çıldırmış. Trafik Normandiya 

çıkarması resmen. Kaos hâkim. İstanbul 

trafiği mum ışığıyla aranıyor. Cayır cuyur 

aralardan sağlardan sollardan Kawasaki 

olum bu diyen kendimi çılgın bir sürücü 

olarak gören ben adeta o çevrede olağan 

bir sürücü haline gelmiştim. Tamam, güç 

bela Tirandan çıktık ama ondan sonra tek 

gidiş tek geliş 100 kilometre uzunluğunda 

bir kuyruk başladı. Ülkeler arası yol bu. 20 

ile ilerlemeye çalışıyoruz. Hayatımda 

motorun üzerinde sigarayı ilk o yolda 

içtim. Yak dedim Cemre’ye bir tane. Baktık 

böyle olmayacak yaktım dörtlüleri 1. 

viteste saniyelik sollamalara başladım. O 

da kar etmedi bu sefer gidiş ve geliş trafiği 

arasından ilerlemeye başladık. Karşıdaki 

görüyordur yol verir, geçtiğim adam da 

yan aynadan görür mantalitesiyle 2 saatte 

öyle yol alabildik. Bir daha girmem 

dediğim Tiran- Montenegro yoluna 

dönüşte bir kez daha girmek zorunda 

kaldık. Gülünç tarafı ise o bitmez denen 

kuyruğun bir anda saçma bir yerde 

bitivermesi. Daha sonra Montenegro 

sınırında başlayan sınır kuyruğunu ise 

bilmeden yine dörtlüleri yakma taktiğiyle 

geçivermişim. Bir baktım sınıra gelmişiz. 

Bizi gören polis “Motor!” diye bağırıp 

yayaların kullandığı geçişe soktu bizi. 

Resmen motordan inmeden elli tane 

arabanın önüne geçip pasaport 

kontrolünden geçtik. Bu salaklama (sınır 

kuyruğunun en başına kadar ilerleyip aa 

sınır mı varmış burda gibi yapma) 

taktiğini daha sonraki bütün sınırlarda 

uyguladım. 

18

Sınırdan sonra Montenegro’nun kalite 

kokan asfaltına bir merhaba dedik efenim. 

Karadağ demiyorum Montenegro diyorum 

ki o medeniyet anlaşılsın. Arnavutluk’un 

delikli yamalı yollarından sonra ilaç gibi 

geldi doğrusu. Kaliteli diyorum çünkü 

bizim evin koridoru öyle düz değil. 

Virajlar da o kadar dengeliydi ki 

motorum Hard Rock çileli analar 

gibi kafasını bir o yana bir bu yana 

yatırıyor ve her seferinde eşsiz yol 

tutuşuyla bizlere zevk veriyor idi. 

sistemi, uzatılmış direksiyonu ve ön 

giydirmesi ile (içinde çakmak soketi bile 

var) bu motor eşsiz bir Enduro (yüksek) – 

Süper Sport (asfalt) haline gelmiş oluyor. 

Muhteşem Kawasaki gaz tepkisini 

ihtiyacınız olan yatmalara son vermek ve 

2010 Kavasaki Versys, kardeşi ER- 

6N’in uzun kardeşi olarak tanınıyor. 

Aynı alt takımı kullanıyor. 2015 – 16 

kasa Versys’ler gibi. Farklılık olarak 

yükseltilmiş şasisi, daha dik ve kısa 

duran arka helezon amortisör 

19

tekrar düzeltmek için milimetrik olarak 

kullanabiliyorsunuz. Artçı konforuna 

gelince, Söylenecek kadın her türlü 

söylenir. Oram ağrıdı buram şişti. Ama 

Cemre yol boyunca inanılmaz rahat 

olduğunu her fırsatta dile getiriyordu. 

Montenegro (Karadağ) bir Avrupa birliği 

ülkesi değil. Fakat yollarının, sokaklarının 

ve insanların kalitesi birçok üye ülkeye 

nazaran daha fazlaydı. Hem doğasını 

k o r u y a n h e m d e m e d e n i y e t i n 

gerekliliklerini layıkıyla yerine getirmiş 

bir ülke olduğunu yol üstündeki orman 

içinde açıklık bir alanda içinden dağlardan 

gelen sulardan yapılan çeşmede o tatlı 

suyu içerken anlıyoruz. Hatta o kadar 

güzel bir yermiş ki evlendikten sonraki ilk 

kavgamızı orada yapıveriyoruz. Konu şiir 

gibi sürdüğüm o yolda kamerayı kayıta 

almaması. Her türlü haklıyım da artık 

evlendiğime göre iletişime geçmek ve 

elimi izah pozisyonuna getirmek zorunda 

kalıyorum. 

20

Akşama kadar ve karanlıkta uzun süre tek 

gidiş tek geliş sahil yolunda yaz sezonu 

olduğu için sürekli trafikte yol alıyoruz. 

Cayırdatıyorum ama ne çare. O günkü 

hedefimiz olan Kotor’a bir türlü 

varamıyoruz. Hava kararmış, popolar zil 

çalıyor, bel abi beni bırak diyor derken 

nerede olduğunu hala tam olarak 

hatırlayamadığım bir beldede kavşakta 

camping tabelası görmemle, yeter ulan 

deyip kırıyorum direksiyonu aşağı doğru. 

Kampingin girişine motoru sabitledikten 

sonra dünya tatlısı bir kadın ilgileniyor 

bizimle. Kamping ne kadar diyoruz, 12 

Euro diyor, çadırı kurmasak hamakta 

yatabiliriz diyoruz, 8 Euro (Hala bir Türk 

pazarlığı) diyor yumuşacık sesiyle. 

Internet var mı diyoruz, “everywhere 

kampingin 8 ayrı yerinde var” diyor. 

Şifresi ne diyoruz “love4all ya da love2all” 

diyor. Herkese aşk ya da herkese 

sevgiymiş parolası canına yandığımın. 

“Çoklu priziniz var mı” diyoruz 

(öneminden daha sonra bahsedeceğim). 

“Tabii ayarlarız” diyor. Her şey o kadar 

pozitif o kadar olumlu ki her şeyde bir 

puştluk arayan Türk bünyesine fazla 

geliyor. Motorumu yeni çirkin James 

Bond’a benzeyen adamın (Craig David) 

kasları vasıtasıyla geri çekip, çiçek kadının 

bize gösterdiği yere öyle ortaya eşyaları 

boşaltıp rahat bir şeyler giyiyoruz. 

Ardından melek kadının tavsiye ettiği 

restorana gidip bir şeyler yemeye karar 

veriyoruz. 

Düğünümüzden beri doğru dürüst bir 

sofraya oturmamış olacağız ki burada 

artık kendimizi şımartmaya karar 

veriyoruz. Bol bira eşliğinde envai çeşit 

deniz mahsulü, pirzolalar kısacası tavuk 

dışında bütün etleri mideye gönderiyoruz. 

Masaya sığmıyoruz resmen. Balayımız 

olduğunu söylediğimiz mekan sahibemiz 

ise bizi tatlıya ve yöresel içkilere boğuyor 

21

üzerine söz verdikten sonra kampinge 

geri dönüyor, 2 kişilik hamağımızı kuruyor 

ve sallana sallana uyuyoruz. 

ve üstüne şu an salonumda sergilediğim 

bira bardağını da hediye ediyor efenim. 

İnanılmaz bir karma yaşıyoruz. Hesap? 25 

Euro. Aynı şeyi Türkiye’de yesen bulaşık 

yıkma ustası olursun. İlk senesi olmasına 

rağmen aşırı lezzetli yemekler ve servisi 

sunan Kanoba Galeb Restaurant’ına bir 

daha gelmek üzere anamızın bacımızın 

Sabah uyandığımda dünyanın en seri 

katilinin psikolojisine sahip olan ben 

kamp tuvaletine gittiğimde afallıyorum. 

Abi kamp tuvaleti nasıl olur? İşte lanet bir 

sidik kokusu 20 metreden burnuna gelir, 

tuvaletin üzerindeki desenler seni karşılar 

yani kısacası mutsuzluğun tarifidir. Amma 

velakin bu tuvalet, tuvalet demeye ne 

hacet bu ihtiyaç giderme tesisi sizi ilk önce 

yumuşak yeşil fayanslarıyla karşılıyor. 

Buruna gelen vanilya kokusu ruhunuza 

işliyor. Bulaşık yıkama yerlerindeki özel 

başlıkları geçelim ayak yıkama yerleri, 

22

sıcak suları, o sulardan duş aldıktan sonra 

özenle çek pas yapan medeni insanları var 

efenim. Tuvalete girdiğimde burnuma öyle 

güzel bir koku geldi ki benim salonum o 

kadar güzel kokmuyor. Kesin bir puştluk 

var diyorum. Yani insana bu kadar insan 

gibi davranılmamalı güzide ülkemde. 

Hayvana en yakın muamele için elimizden 

geleni yapıyoruz. Bu olmalı işte diyorum 

bir ülkenin, tesisin, insanın insana 

davranma şekli bu olmalı. O kadar hoşuma 

gidiyor ki hepsini kameramla kayıt altına 

alıyorum. 

Bütün eşyalarımızı 30 dakikada 

motoruma istifleyip o pozitif, cennetimsi, 

ilk girdiğimizde ismini bile bilmediğimiz 

nasibimiz BULJARICA’daki Kamp 

Maslina’ya veda edip o günkü hedefimiz 

olan Mostar Köprüsü'ne doğru heyecan 

dolu bir şekilde doğru yola çıkıyoruz… 

Devam edecek… 

Buradan Facebook Sayfamızı beğenerek 

bize destek olabilirsiniz: 

www.facebook.com/1cift2teker 

23

24

KARŞILAŞTIRMA 

2016 Kawasaki Z800 ABS / 2016 Suzuki GSR 

750A / 2016 Yamaha Mt-09 

Bu sayımızda genç motor tutkunlarının tercihi, neo-alien 

tasarımlı, nisbeten ucuz ve 100 beygirlik orantısız güçleri ile 

naked diye bildiğimiz çıplak motorlara göz atacağız. 

Bu çirkin motorlar neden bu 

kadar ilgi çekiyor uzun 

zamandır merak ederim. Bir 

tanesini kullanana kadar bana 

çok gereksiz gelen bu 

makinaları hep küçük 

görürdüm. Bir enduro 

kullanıcısı olarak boyut 

olarak küçücük makinalar 

olması ön yargıma neden 

olmaktaydı. Taki mt-09 denen 

manyak aleti kullana kadar. 

Hadi başlayalım... 

Önce şu soru ile başlayalım: 

İyi bir motorun özellikleri ne 

olmalıdır? Yada bir saniye 

25 

şöyle daha güzel olacak: İyi 

bir motosiklet nasıl 

olmamalı? Virajlarda kafa 

s a l l aya n b üy ü k m a c e ra 

motorlarını baştan unutun. 

Şehirde bütün araçlara 

tepeden bakmak iyi 

hissettirsede, neredeyse

araba kadar park problemi 

olan bu motorları kafamızdan 

çıkaralım. Virajları tır gibi 

açıktan almayı gerektiren 

cruiser (kruvazör!) motorları 

aklınıza bile getirmeyin. Bize 

yol motorları diye tanıttıkları 

ama uzun yollarda sağdaki 

egzozun 3 saatlik bir yoldan 

sonra bizde sağırlık ve denge 

problemi yarattığı günleri 

daha unutamadık değil mi? 

Hayır, unutmadık! Işıklarda 

beklerken arkadaki tırcı 

dayının güneş gözlüklerini 

kaldırıp popomuza baktıran, 

rahatsız oturma şekli ile 

supersport motorlardan hiç 

bahsetmiyorum. Evet, kış 

günü rüzgarın insanın 

böğrüne böğrüne estiği, 

y u m r u k k a d a r k a f a s ı , 

kocaman motor bloğu ve 

güzel egzoz sesi ile çıplak 

motorlardan bahsediyorum. 

Nerede japonların o ucuz 

şehir motorları? Nerede 

haftasonları soft case 

çantamızı takıp gezeceğimiz 

motorlar? Hataya düşmemek 

lazım çünkü hepsi hala 

burada. Sadece alıştığımız 

klasik Japon motorları 

görüntüsünden uzaklar. 

Hepsi sıvı soğutmalı, yakıt 

enjeksiyonlu, 3 yada 4 

silindirli, arka tekerlerinde 

100 beygir güce sahip, 

üzerine dik şekilde 

oturamadığımız ve ağırlıkları 

187 ila 227 kg arası değişen 

motosikletler. Hepsi minimal 

grenaj tasarımına sahip ve en 

pahalısı 32000 TL (9700 

Euro) olan bu makinelerden 

26 

Kawasaki ve Suzuki’nin 

gidonu bize biraz alçak 

geldiysede çeşitli aksesuar 

seçenekleri ile bunu 

düzeltebilirsiniz. Eğer bu 

motorlarda rüzgar sizi 

rahatsız ediyorsa yanlış bir 

motor seçmişsiniz. Tabiki de 

öyle değil :) Rüzgardan 

korunmak için motorun güzel 

görüntüsünden biraz feragat 

edip motorunuza bir ön cam 

takabilirsiniz. Enduro yada 

Chopper motorlarda 

kullanılan camlar gibi 

koruyucu olmasada bir etki 

yaratacağı kesin. İşin güzel 

yanı piyasada bu japonlara 

uyacak çok sayıda aksesuar 

olması. Görüntü ve fiyatı size 

en uygun olanı seçip 

motorunuza takabilirsiniz. 

Bunun için üzgünüm ama bu 

motorların Transformers 

görüntüsüne yapabileceğimiz 

birşey yok :) Transformers 

görüntüsü bu motorların bu 

kadar çok satmasının en 

büyük sebeplerinden ancak 

boyunuz 175‘ten fazla ise 

içiniz rahat olsun; üzerine 

bindikten sonra bu havalı 

görüntüden eser 

kalmayacak... 

İlginçtir, 2016 yılında 

Honda’da bu motorlara eşlik

edebilecek bir makine 

bulunmamakta. CB650F 

modeli var ancak bu motor 85 

bg’lik gücü ile bu canavarlar 

arasında harcanacağından hiç 

değinmek istemedik. Honda 

CB650F’e en büyük golü aynı 

fiyatta olması nedeniyle 

Kawasaki Z800 atıyor ve onu 

bu yarıştan başta eliyor 

diyebiliriz. 

Bu üç canavarla teknik 

özelliklerde yarışabilecek 

avrupalı rakipleri yok değil. 

Triumph ve Ducati’nin 

modelleri mevcut ancak 

fiyatları neredeyse 2 kat fazla 

olduğundan satın almak bize 

pek mantıklı gelmedi. 

Ülkemizde bu motorları 

kullanan kitleye en uygun 

makineler Japonlardan 

çıkıyor diye bir genelleme 

yapsak yanlış olmaz. 

Lafı daha fazla uzatmadan 

bizim canavarlara dönelim. 

Bu makineleri 2 gün boyunca 

kullandık. Fikirlerimiz şöyle: 

Arkadaş hepsi aynı... 

Su soğutmalı olmaları, yakıt 

enjeksiyonuna sahip olmaları, 

6 vitesli olmaları, aynı jant ve 

lastik ebatları kullanmaları ve 

hafif nemli ortamlarda bile 

kıyafetlerimizi ıslatmaları gibi 

özellikleri ile hepside küçük 

farklar dışında birbirinin 

aynısı motorlar... Haydi gelin 

ayrıntıya: 

Kawasaki Z800 ABS 

Z 8 0 0 A B S , v a h ş i 

görüntüsünden dolayı büyük 

abisi Z1000‘e çekmiş 

diyebiliriz. Görüntüde Z1000 

ile kıyaslarsak ise Z1000’in 

vahşi görüntüsünün 

bastırılmış hali diyebiliriz. 

Diğer rakiplerinde olduğu gibi 

ABS fren sistemine sahip 

ancak Kawasaki Türkiye 

Z800’ün ABS’siz modelinide 

ülkemize getirmekte. Fiyatıda 

2000 TL kadar daha ucuz. 

Tabi biz ABS’siz modeli pek 

önermiyoruz. Motorun nasıl 

gittiği kadar gerektiğinde 

nasıl durduğu ile de 

ilgileniyoruz. 

806 cc silindir hacminde ve 4 

silindirli motora sahip 

z800’ün atası 2003 yılında 

Avrupa’da piyasaya sürülen 

Z750‘ydi. Z750 o yıllarda en 

çok satılan çıplak motosiklet 

oldu. 750 silindir hacmine 

sahip motor 2013 yılında 

Z800 adı ile 803 cc’ye 

yükseldi ve Kawasaki 

yeşilinin en çok yakıştığı 

motorlardan biri haline geldi. 

Kawasaki mühendis ve 

tasarımcıları bütün bu 

çıplaklığın içinde çirkin egzoz 

ve borularını gizlemeye çaba 

sarfetmiş olsalar gerek, diğer 

rakiplerine göre motorun 

çirkinlikleri mümkün 

27

olduğunca gizlenmiş. 

Motorun 231 kg’lık bir ıslak 

ağırlığa sahip olmasında 

yüksek gerilimli ağır çelik bir 

şasesi olmasının etkisi büyük. 

Selenin altında küçük bir 

bagajımız bulunmakta. Ancak 

buna sadece ruhsat ve belki 

birde cüzdan sığabilecektir. 

Ayrıca yakıt tankının kanat 

bölümlerinin plastik olması 

depo üstü manyetik çanta 

kullanmamızı engelliyor. İlla 

depo üzeri çanta 

kullanacaksak Givi’nin 

tank-lock sistemine sahip 

çanta modellerini seçebiliriz. 

Bunun yanında sele altından 

bağlantısını yaparak tekstil 

yan çantalar kullanabiliriz. 

Motorun tek rengi fotoğrafta 

da gördüğünüz gibi yeşil, 

siyah ve griden oluşmakta. 

Opsiyonel olarak sunulan 

orijinal aksesuarlardan olan 

yeşil renk jant şeridinide 

aldığınızda güzel bir uyum 

yakalayabilirsiniz. 

Suzuki GSR 750A 

GSR 750A modeli renkleri ile 

klasik bir Suzuki görüntüsünü 

bize yansıtıyor. Ancak ilk 

olarak fiyatına değinmek 

istiyorum. Bu makinanın fiyatı 

tam olarak 35.000 TL. Eski 

parayla 35 milyar :) Önemli 

rakiplerinden Kawasaki Z800 

ABS’nin fiyatı euro ile 

satılmasına rağmen 32.000 

TL civarında gezinirken 

Suzuki fiyat çıtasını biraz 

yükseltip bu makinaya 35 000 

TL değer biçmiş. Bakalım biz 

bu değeri biçebilecek miyiz? 

800 cc silindir hacmine sahip 

Suzuki, çok güzel gaz 

tepkilerine sahip. Sportif 

görüntüsünü ise çelik 

twin-spar ve hibrit bir şasi 

taşımakta. Suzuki’nin ıslak 

ağırlığı 213 kg kadar ve yakıt 

tankı kapasitesi ise 17.5 litre. 

Eğer ihtiyaç duyulursa bu 

motora da soft yan çanta 

takımları takılabilir. Ancak 

artçının konforunu 

düşündüğümüz zaman küçük 

çanta takımları kullanmakta 

fayda var. Bunun yanında 

Z800’ün aksine bu motora 

manyetik depo üstü çantaları 

bağlayabilirsiniz. Deposu 

manyetik çantayı o kadar iyi 

tutuyorki çantayı çıkarırken 

zorlanabiliyorsunuz. 

GSR750A 2011 yılından beri 

avrupa pazarında ve 2016 

modelleri olarak 2 renk 

seçeneği mevcut. Bunları 

beyaz ve metalik açık mavi 

tonları olan renkler. Benim 

k e n d i t e r c i h i m b e y a z 

diyebilirim. Hem motoru 

olduğundan büyük gösteriyor, 

hemde trafikte motorun 

görünürlüğünü arttırıyor. 

Özellikle geceleri. 

28

Yamaha MT-09 

2014 yılında çıkan Yamaha 

Mt-09, motosiklet piyasasına 

bomba gibi düştü. Fiyatı ve 

performansı meraklılarını 

hayran bıraktı. Tabi bizide... 

Kompakt şasi ve yüksek 

torklu, 3 silindirli, 847 cc 

silindir hacmine sahip bu 

performans makinesi tam 115 

bg motor gücüne ve ıslak 

olarak 191 kg ağırlığa sahip. 

Yanlış duymadınız 115 bg ve 

191 kg! Bu farkı tabiki gazı 

açtığınızda anında 

hissediyorsunuz. Harika bir 

performansa sahip bu motor 

sizleri tekrar genç 

hissettirebileceği gibi aynı 

zamanda kullandığınız diğer 

makinalardan performans 

olarak soğutabilecek 

diyebilirim. 

Yamaha Türkiye MT-09 için 

ç o k z e n g i n a k s e s u a r 

seçenekleri sunmakta. 

Akrapovic Titanium Muffler 

egzozundan, arka çanta 

demirine, çantalarına, ayak 

padlerinden, telefon 

tutucularına kadar her türlü 

aksesuar seçeneklerinizi 

Y a m a h a b a y i i n i z d e n 

çıkmadan motorunuza 

taktırabilirsiniz. 

Yamaha Mt-09’da 4 adet renk 

seçeneği sunmakta. Bunların 

isimleri Night Fluo yani motor 

rengi siyah ve koyu gri iken 

jant ve 09 yazısı parlak bir 

yeşil renkte, Lava Red depo 

kırmızı renk iken geri kalan 

her yer siyah renkte, en çok 

satan Race Blue rengi depo 

açık gri renkte iken jantlar ve 

yine 09 yazısı mavi renkte ve 

29 

son olarak Matt Gray rengide 

adındanda anlaşılacağı gibi 

mat gri renkte. 

33.400 TL’lik fiyatıyla ve 

teknik özellikleriyle MT09 

diğer 2 rakibi karşınında beni 

al dedirten niteliklere sahip 

bir motosiklet. 

Sonuç 

Bu üç motosiklet de harika 

hızlanmaları, torkları ve kolay 

geçen vitesleri ile birbirine 

çok benzer performanslar 

sergiledi. 

GSR75A pürüzsüz, lineer 

artan gaz tepkisiyle sürüşü 

kolaylaştırıyor. Kawasaki’nin 

gaz tepkisi canlı ve her 

devirde akıcı. Yüksek 

devirlerde yarış motoru gibi 

sesler çıkarırken düşük 

d e v i r l e rd e g ü z e l g ü z e l 

homurdanıyor. Üç motorda 

5,500 devire kadar düzgün, 

şehirli ve vızıltılı gidiyorlar 

ancak 5,500 devirden sonra 

tam bir canavara dönüşüp 

nabzınızın ani yükselmesine 

neden olabiliyorlar. 

Yamaha Mt-09 aralarında en 

fazla gücü ve torku sunan 

motosiklet. Gazı açtığınızda 

harika bir müziğin size eşlik

ettiğini duyabiliyorsunuz. Bu güç ve torkun yanına hafiflikte eklendiği için keyfinize diyecek olmuyor. 

Sonuç olarak eğer istediğiniz performans ise sizleri Yamaha’ya yönlendirmek zorundayım. Çünkü bu 

üç makine arasında performans konusunda bizi en çok memnun eden Mt-09 oldu. Ancak eğer ben 

ekonomistim, az para verip gezmeyi severim ve motorumunda görüntüsüne önem veririm 

diyenlerdenseniz haydi buyrun Kawasaki’ye. Suzuki GSR75A modelini çok beğensekte fiyatı 

yüzünden bu sıralamada onu 3. sıraya koyabiliyoruz. Çünkü onunla yapabildiğiniz her şeyi diğer 

rakipleri ile daha ucuza yapabiliyorsunuz. 

Umarım işinize yarayacak bir karşılaştırma olmuştur. Yakında Motoseyyah TV Youtube kanalımızda 

karşılaştırmalarımızın video görüntülerinide bulabileceksiniz. Bir sonraki sayıda görüşmek üzere... 

30

RÖPORTAJ 

TOROSLAR “Yörüklerin İzinde Yükseğe” 

Hiçbir yer hiçbir yere benzemez Toroslar'da! 

K i t a p b u b e n z e r s i z c o ğ r a f y a y a s a d e c e b i r k a p ı ! 

 

Bu kapıdan geçerseniz başından sonuna dek her dakikası kendi maceranız olan yolculuklar 

yapacak; dağ bisikleti, motosiklet, dört çeker bir araç ve hatta gözden çıkardığınız bir 

otomobille bazen Likyalıların, bazen Romalıların, bazen Perslerin ama hep yörüklerin izinde 

yükseğe çıkacaksınız. Toros Sıra Dağları yaz kış karla kaplı zirveleriyle, çağıl çağıl ırmaklarıyla, 

sarp kayalıklarıyla, dünyada eşi benzeri olmayan sedir ormanlarıyla, her yolculukta insanı 

şaşırtan bir coğrafya. 

 

Bu muhteşem coğrafya da motosikletimin tekerleğinin değdiği yaklaşık onbeşbin kilometre 

yolu sizlerle paylaştım. Paylaşımın amacı sadece başlangıca teşvik etmek. Çok daha kısa bir 

ifade ile yola değil yolculuğa rehberlik etmek. Kitabı geze geze kullanın! Yollarda paralansın. 

Yazıyor aralık ayında çıkardığı kitabının arka kapağına Günalp Kocakanat. Deneyimlerini, 

hayallerine koşuşunu ve motosiklet maceralarını kitapta toplamaya karar veren Kocakanat, 

Toroslar – Yörüklerin İzinde Yükseğe kitabını okurlarıyla buluşturdu. Gelin bu kitabı ve yazarın 

maceralarını kendinden dinleyelim. 

31

Toroslar biz gezginleri hep çok etkilemiştir ama sizi bu rotaları anlatan bi kitap çıkaracak 

kadar etkiledi. Toroslar ve burada yaşananların tarihe not düşülecek en önemli mesajı 

neydi? 

Burası, yani Toroslar yaşamın ta kendisi. Lama Anagarika Govinda’nın söylediği gibi 

“Dağlar da soluk alıp verirler, bir yürek gibi yaşamla atarlar. Rüzgarları, bulutları, 

fırtınaları, yağmurları, şelaleleri ve nehirleri yaratırlar. Kısaca çevrelerini yaşamla 

doldururlar ve sayısız varlığa barınak ve yiyecek sağlarlar.” Özetle tarihe düşülecek bir not 

yok. Bu dağlar zaten tarihin ta kendisi. 

Israrla bir not düşelim diyorsak üç kelimelik tek cümle yeterli : ‘’Toroslar yaşamdır, 

tarihtir.’’ 

Motorla birlikte hatırı sayılır km kaydetmişsiniz. Bu gezilerde sizi pes etme noktasına 

getiren şeyler yaşadınız mı? Nasıl üstesinden geldiniz? 

Öncelikle bu kitapta yer alan rotaların tümü tek bir seferde gezilmedi. Bu rotalar iki 

seneyi aşkın bir zaman diliminde birçok ayrı gezinin eseri. Dolayısıyla her gezi ayrı 

mevsim koşullarında, ayrı kondisyon düzeyinde, ayrı ekipman envanteri ile gerçekleşti. 

Bu da her birinin ayrı bir macera olmasını sağladı. Çamura saplanıp motosikleti 

32

kıpırdatamayıp neredeyse tekerleğe kadar söküp saatlerce temizlediğim oldu. Olmadık 

bir yerde motosikleti yatırıp tek başıma kaldıramadığım için saatlerce yoldan birisini 

geçmesini beklediğim oldu. Motosikletim arızalandığı için geceyi bulunduğum yerde 

geçirip sabah bir çıkış yolu aradığım oldu. Yağmur ve fırtına nedeniyle daha fazla yol kat 

edemeyip o koşullarda çadır kurup havanın geçmesini beklediğim oldu. Şu anda aklıma 

gelmeyen birçok zorlukla ama zorluklardan on kat daha fazla güzellikle karşılaştım. Bu 

zorlukların üstesinden gelmenin tek bir anahtar sözcüğü var; paniğe kapılmadan soruna 

çözüm aramak. Üstesinden gelinemeyecek herhangi bir zorlukla karşılaşmıyorsunuz 

zaten. Ancak önemli bir konuya dikkat çekmek istiyorum, geziye yalnız çıkılmamalı. 

Orada görüp de en çok aklınızda kalan, unutamadığınız 

ne var? 

Antalya’nın kuzey batısında Bey Dağları sırasının bir 

parçası olan Bakırlı Dağı’nn yamacından giden 1800 

metre irtifada bir patikada yol alıyordum. Sağ 

tarafımdaki yamaç, sol tarafımda oldukça dik eğimle 

aşağıya doğru devam ediyordu. Güneşli bir gündü, 

birdenbire üzerimde bir karaltı belirdi. Hava resmen 

karardı. Başımdaki kask gözün normal görüş açısını 

daraltıyor doğal olarak. Ne olduğunu anlayabilmek için 

kafamı kaldırdığımda gördüğüm manzara hala fotoğraf 

gibi gözümün önünde. Dev bir kuşun gövdesi ve kanadı 

üzerimden geçiyordu. Herhalde başımın 1 metre kadar 

üzerinden geçip yamaçtan aşağıya doğru dalışına devam 

etti. Sonra büyük bir hızla yükselmeye başladı. Ben şoku 

atlatıp motosikleti durdurup fotoğraf makinesini 

çıkartana kadar baya bir irtifa almıştı. Ama yine de 

birkaç kare yakalayabildim. Kanat açıklığı yaklaşık 2 metre olan muhteşem bir kartaldı. 

33

Toroslar'ı seçmenizde çocukluğunuzun hatıralarının etkisi olmuş, peki tekrar böyle bir 

gezi hedefiniz var mı? Varsa nereyi seçmeyi düşünürsünüz? 

Gezmeyi seven ve bunun tadını almış bir insanın en az yirmi ayrı gezi hayali ve planı 

vardır. Her birisi, bir diğerinden daha az ilginç değildir. Benim de birçok planım var tabii. 

Kimisi belki hayalden öteye gidemeyecek, kimisi ise gerçekleştirilebilecek nitelikte. Ama 

planlama aşaması dahi insanı heyecanlandırıyor. 

Kitaptaki rotalar Batı ve Orta Toroslar’ın Mut’a kadar olan bölümünde. Orta Toroslar’ın 

Bolkar Dağları ve Aladağlar, yani Orta Toroslar’ın diğer bölümü ile Doğu Toroslar da en az 

bu bölge kadar güzel ve hem tarihsel hem de kültürel olarak çok zengin. Hatta Mersin’in 

ve Silifke’nin üst tarafında kalan bölgeler batı bölgelere göre coğrafi ve kültürel olarak 

daha bakir. O bölgede birkaç gezim oldu ama daha fazla vakit ayırıp gezmeyi planlıyorum. 

34

Kitabınızın son bölümlerinde Likya Yolu ve Transanatolia etkinliğine de değinmişsiniz. 

Likya Yolu genellikle yürüyüş için seçilen bir bölge. Burayı motorla gezmenin ne gibi 

avantajları ya da dezavantajları oldu? 

Likya yolu muhteşem bir güzergah. 

Michel Focault’un söylediği gibi ‘Rüyacı 

Dükkanları’ ile dolu bir güzergah. 

Yürüyerek 509 km. uzunluğundaki bu 

yol elbette yürüyüş için ideal. 

Motosikletle tümünü eksiksiz olarak 

kat etmek olası değil. Daha doğrusu iki 

yerde karşı tarafa geçiş mümkün değil. 

Bu nedenle bir tarafta son noktaya 

kadar gelip tekrar geri dönüp karşı 

tarafa başka bir yoldan geçerek o 

noktadan devam etmek sureti ile 

bitirdim. Motosikletle geçmenin 

avantajı çok çabuk bitirebilmek tabii. 

Yürüyerek hakkıyla bir ay süren bu 

rotayı motosikletle 4-5 günde bitirmek 

mümkün. Ama yine de ben bir kere 

daha yürüyerek geçmeyi deneyeceğim. 

Bende motor ile alıp başımı toroslara gitmek istiyorum diyenler için tüyolarınız nelerdir? 

İki Tüyom var. Hemen gitsinler. Ama yalnız çıkmasınlar. 

35

2010 yılında katıldığınız Transanatolia 

hakkında, bu organizasyona katılmak 

isteyenlere söyleyebilecekleriniz neler? 

Sadece 2010 yılında değil; 2011, 2012, 

2013 ve 2014 yıllarında da çeşitli araçlar 

ve organizasyon görevleriyle katıldım. 

Kitapta ilki olması nedeniyle 2010 

senesinde düzenlenen yarışta 

yaşadıklarımı anlattım. Bizzat gidip 

görmemekle beraber her ikisinde de 

bulunan yabancı pilotlardan duyduğum 

kadarı ile Dakar Rallisi’ne rakip olabilecek 

güzellik ve nitelikte bir organizasyon. 

Motosiklet, 4x4, ATV ile katılınabilecek 

yaklaşık 3000 kilometre kat edilen bir 

dayanıklılık ve navigasyon yarışı. İsteyen 

bivak kamp alanlarında geceleyerek ve 

yarışı CP (Check Point) lerde takip ederek 

izleyici olarak da katılabilir. Muhakkak 

görülmesi ve yaşanması gereken bir 

tecrübe. 

elinizde GPS İz Kayıtları var ama; dönüş, 

kavşak noktalarının bir dökümü yok. 

Bunları çıkartmak için ancak rotaların 

tümünü olmasa bile % 60’ını yeniden kat 

etmeyi gerekiyor. Yani işin içerisinde çok 

emek var. Ama tüm bunlardan da önemlisi 

tutku var. Bu tür bir kitap yazmanın en 

belirsiz tarafı, başarılı olup olmayacağını 

bilemiyorsunuz. Ancak tek bildiğiniz şey 

elinizde bir yol envanteri oluşuyor. 

Bu da bugünü yaşayan insanlara Toroslar’ı 

benim gördüğüm açıdan gösterme 

fırsatını sağlıyor. Bugünü görememiş 

gelecekteki insanlara ise geriye bakabilme 

olanağını verecek. Geriye bakıldığında bu 

kitapta olan birçok güzellik maalesef 

kaybolmuş olacak. Daha şimdiden 

kaybolanları dahi var. Dolayısı ile bu kitap 

yıllar sonra okunduğunda bugünün 

fotoğrafına bakılıyor olacak. Bu gidişle de 

o günün insanı ‘’Vay be ne güzel yerler 

varmış…’’ diyecek. 

Son olarak yıllar sonra kitabınız 

okunduğunda ne densin isterdiniz? 

Kitaptaki rotalar kitap yazmak için değil, 

görmek, keşfetmek için yapıldı. Kitap fikri 

çok sonra ortaya çıktı. Tüm bu gezilerin 

GPS İz Kayıtlarını bir arada açınca ortaya 

çıkan örümcek ağı görüntüsü kitap fikrini 

doğurdu. İşte sonradan böyle bir rehber 

kitap hazırlamak oldukça zor bir iş. Evet 

36

RÖPORTAJ 

Far Away From The Home 

Nilay KAHYAOĞLU 

www.farawayfromthehome.com 

17 Yaş 

İçin 

Afrika 

Lianne, 17 yaşında Hollandalı güler yüzlü, pırıl pırıl bir genç kız. O 

kadar masum ki Afrika'da tek başına seyahat ederken onun yerine 

ben tedirgin oluyorum. Zanzibar'da yaklaşık 10 gün beraber vakit 

geçirdik. 

O eve giden uçağı için Dar Es Salaam'a 

dönünce diğer arkadaşlarımın başına 

gelen bir olay hakkında mesaj attım: 

‘’Lianne, lütfen dikkatli ol, hosteldeki 

Alman grubun başına Dar'da çok kötü bir 

olay gelmiş. Bindikleri taksiye doluşan 

Afrikalılar, onları zorla atmye götürüp 

paralarını almış, üstelik kızlardan birinin 

yüzüne de yumruk atmış!’’ Lianne cevap 

verdi: ‘’Kafede tanıştığım biri beni taksiyle 

havaalanına bırakmak istiyor, sence ne 

yapmalıyım?’’. Ben de onun seyahat için 

yeterince deneyimli hale geldiğini, sadece 

hislerine güvenmesi gerektiğini yazdım. 

37

İçimden taksinin plakasını fotoğrafını çekip atsa bari diye geçiriyorum ama yok böyle 

şeyler anca Türk filmlerinde olur, güldürme kızı. Israrla havaalanına sağ salim gidince 

yazmasını istiyorum, 2 gün hiç bir şekilde yanıt alamıyorum. 2 gün sonra gelen yanıt: 

‘’Nilay beni uyardığın için teşekkür ederim ama o insanlar beni atmye götürüp ailemin 

banka hesabından 3500 euro çekti! Üstelik telefonumu ve çantamdaki değerli her şeyi de 

aldı!’’. 

(Korkup orada polise gidip durumu bildirmediği için de seyahat sigortasından hiçbir 

şekilde bu parayı geri alamayacağını öğrendi!) 

Bize kendinden bahseder misin? 

Selamlar. Ben seyahat etmeyi (özellikle seyahat etmeyi!), yeni şeyler görmeyi, yeni 

kültürler deneyimlemeyi, şiir yazmayı çok seven ve 17 yaşında bir kızın genel olarak 

yaptığı (sosyal medyada takılmak gibi) şeyleri yapan biriyim. 

İlk seyahatin ve ilk yalnız seyahatin nereye ne zamandı? 

Tam olarak hatırlamıyorum ama sanırım kayak yapmaya gitmiştik. Henüz 3 aylıkken 

gittiğimiz ilk yurt dışı gezimde, ailem evde oturup bana bakmayı görev olarak görmüştü. 

Kesinlikle çok sevmiştim. İlk yalnız seyahatim ise bu yaz (2015) Lizbon'a yaptığım geziydi. 

Babam da aynı şehirdeydi ama yine de ilk kez bir şehri günlerce tek başıma gezdim ve çok 

beğendim. Bu gezi dışında tek başıma sadece Afrika'da bulundum ve Afrika sonrası 

Hollanda’ya yakın bazı ülkelere arkadaşlarımla gitmeyi planlıyorum. 

Neden yalnız seyahat etmek için Afrika'yı tercih ettin? 

Komik bir hikaye… Aslında hiç aklımda yoktu. Benim yaşımda biri Amerika'da kendi 

başına otel ve uçak rezervasyonu yaptıramıyor. (Çünkü Amerika Birleşik Devletleri'nde 

reşit olma yaşı 21.) Ben de bu yüzden Afrika'ya gelmeyi tercih ettim. Biliyorum böyle 

bakınca çok anlamsız geliyor. Yine de işlerin bu yönde gelişmesinden çok memnunum. 

Afrika bana Amerika'nın katacağı deneyimden çok fazlasını kattı ve Afrika'da seyahat 

etmek başlı başına gerçek bir deneyim. Afrika'da insanlar çok iyi ve yardımsever. 

Afrika'nın sadece tozlu bir kıta olmadığını görmek gözlerimi açtı. 

Yaşın düşünülünce Afrika'da seni zorlayan şeyler oldu mu? 

38

Afrika'da seyahat ederken hiç 

zorlanmadığımı söyleyebilirim. (En 

azından yaşla ilgili bir zorlanma söz 

konusu değildi.) Sınırda vize 

kontrollerinde yaşadığım ufak stresi 

saymazsak. Genç olduğum için herkes 

yardım etmeye çalışıyordu ve sınırdan 

geçmek de çok kolaylaşmıştı. Bazen 

öğrenci indirimlerinden yararlandım, 

bazen de insanlar 'orada bekleyen genç 

yalnız kız' profilime üzülüp yardım 

etmeye çalıştı. Yaşça büyüklerden ve 

deneyimli yalnız gezginlerden daha fazla 

evi özlüyordum ama geri kalan her şey 17 

yaş hiç problem olmadı. (Tabii bir de 20 

kadar erkek bana evlenme ya da 

arkadaşlık teklif etti.) 

Peki İngilizce? Biliyorum ki bir Hollandalı 

olarak, İngilizce ana dilin değil. Tek başına 

seyahat edebilecek kadar İngilizce’yi nasıl 

öğrendin? 

Ben İngilizce’yi her zaman çok havalı bir 

dil olarak gördüm. Beş yaşından beri, 

izlediğim programlar İngilizce ve 

altyazılıydı. Bu bana gerçekten çok yardım 

etti. Ayrıca 14 yaşındayken İngilizce 

ağırlıklı bir okula geçtim ve harika bir 

İngilizce öğretmenim vardı. Sosyal 

m e dya d a g e ç i rd i ğ i m s a a t l e r i d e 

unutmamak lazım! İngilizce’nin tüm 

dünyadan insanları birleştirmesi 

gerçekten çok güzel. 

Seyahatlerini nasıl finanse ediyorsun? 

Okuldaki son sınıfımda, şeker ve waffle 

satarak para kazandım. Aslında gerçekten 

severek yaptım. Okul zorlamaya 

başlayınca işten ayrılmak zorunda kaldım. 

Seyahatim için ayrılma tarihim önce 

Temmuz sonra Ağustos oldu ve yeni bir 

işe başlamak mantıklı gelmedi. Sonunda 

seyahatim için harcadığım parayı; 

mezuniyet hediyesi biraz para ve ailemden 

aldığım borç ile karşıladım. (Keşke hepsini 

ben karşıladım diyebilseydim ama sonuçta 

h a l a a i l e m e o p a r a y ı ö d e m e k 

zorundayım.) 

39

Motosiklet Çantaları 

Gsm: (505) 547 2268 

40

DIABLO ROSSO III 

DIABLO lastik ailesinin son üyesi ve ünü dillere destan olmuş 

DIABLO ROSSO II'nin doğrudan halefi, yolda kullanılmak üzere 

yarış pistinden doğdu ve iddialı olduğu özellikleri ise kullanım, üst 

düzey yol tutuş ve uzun ömürlü performans. 

Pirelli, DIABLO lastik 

ailesinin yeni üyesi olan ve bir 

yol lastiğinin sunduğu 

performansı bir üst düzeye 

taşıyan DIABLO ROSSO III'ü 

gururla sunar. 

DIABLO ROSSO III , DIABLO 

ROSSO II'nin doğrudan 

halefidir, fakat sportif sürüş 

standardını daha da yükseğe 

çekmektedir. Selefinin 

niteliklerini kullanım, yol 

tutuş ve uzun ömürlü 

performans bakımından 

güçlendirerek daha da ileriye 

taşımaktadır. 

41 

Önemli teknolojik ekipmanlar 

ve elektronik kontrol 

sistemleri ile tanımlanan son 

nesil güçlü yol 

motosikletlerine takılmak 

üzere tasarlanmış ve 

geliştirilmiş olan DIABLO 

ROSSO III yolda kullanım için

pistlerden doğan bir lastiktir, 

çünkü Resmi Lastik 

Tedarikçisi sıfatıyla son 12 

yıldır katıldığı FIM Superbike 

Dünya Şampiyonasında 

Pirelli'nin yaptığı ve elde 

ettiği tüm araştırmalardan ve 

teknik bilgilerden 

faydalanmaktadır. 

kontrol gibi en gelişmiş 

güvenlik sistemleri ile 

donatılan motosikletlerde 

k u l l a n ı l a n t a s a r ı m v e 

teknolojide büyük değişimler 

gördük. 

motosikletlerin ve günümüz 

motosiklet sürücülerinin 

ihtiyaçlarını mükemmel bir 

şekilde karşılayacak olan; 

DIABLO ROSSO serisinin en 

son evrimini temsil eden bir 

lastik. 

Supersport Segmentinin 

Evrimi 

Yeni çıplak motor satışlarına 

ait elimize ulaşan veriler 

gösteriyor ki, geçmişten beri 

yüksek performans veren bu 

sektörde geniş çaplı bir 

büyüme gözlenmekte. 

Bu segment, supersport 

motosikletler ile birlikte, 

sürekli bir evrim içindedir: 

son birkaç yılda git gide daha 

da güçlenen ve elektronik 

sistemlerle yönetilen ve çekiş 

Aynı zamanda motosiklet 

sürücülerinin de ihtiyaçları 

değişti ve artık sürücülerin 

beklentileri çok daha fazla. 

Artık bir lastiğin sadece 

"sportif" olması yeterli değil: 

burada anahtar özellik çok 

yönlülük, çünkü uzun ömürlü 

performans sunmalı, kuruda 

olduğu kadar ıslakta da iyi 

olmalı ve ayrıca uzun ömürlü 

olmalı. 

Tam olarak bu nedenlerle 

Pirelli yeni DIABLO ROSSO 

III'ü tasarlamaya karar verdi: 

yol performansını sonraki 

aşamaya taşıyacak; 

DIABLO Serisi: Bir 

Numaraların Ailesi 

DIABLO markası daima 

Pirelli'nin 'sportif' motosiklet 

lastikleri dünyasındaki 

faziletini temsil etmiştir. 

Supersport segmentine 2002 

yılında tanıtılmasından sonra, 

DIABLO ailesi hızla 

e v r i m l e ş e r e k , Ya r ı ş t a n 

Supersport'a, 16 lastik modeli 

ile başka birçok pazar 

segmentinde yer aldı. 

DIABLO markası neredeyse 

onbeş yıllık tecrübe, teknoloji 

ve otorite kabul edilen uzman 

dergilerin yaptığı 

42

karşılaştırmalı lastik testleri 

ve uluslararası öneme sahip 

yarış zaferleri ile 

övünmektedir. On yılı aşkın 

bir süredir, önde gelen 

motosiklet üreticileri 

DIABLO serisi lastikleri 

orijinal ekipman olarak 

seçerken uluslararası basın da 

DIABLO ürünlerini mihenk 

taşı olarak almaktadır. 

DIABLO serisi içinde 

DIABLO ROSSO markası 

yo l d a s p o r t i f k u l l a n ı m 

amaçlanarak tasarlanmış 

ürünleri belirtir; DIABLO 

ROSSO III başarılı markanın 

hikayesine devam etmek 

üzere bu önemli geçmişi 

üzerinde taşımaktadır. 

DIABLO ROSSO III'ün 

Doğuşu 

Pirelli, 2004 yılından beri FIM 

Superbike Dünya 

Ş a m p i y o n a s ı n ı n t ü m 

sınıflarında Resmi Lastik 

Tedarikçisidir ve geçen sene 

bu göreve 2018 yılına kadar 

d e v a m e d e c e ğ i 

doğrulanmıştır. Pirelli ile FIM 

Superbike Dünya 

Şampiyonası takımları ve 

sürücüleri arasındaki teknik 

ortaklık, 12. yılına girerken, 

P i re l l i i s e u l u s l a ra ra s ı 

seviyede motorsporları 

tarihinden en uzun süreli 

kontrol lastiği tedarikçisi 

olma rekoru ile 

övünmektedir. Pirelli, seri 

ü r e t i m d e n g e l e n 

motosikletlerin kullanıldığı 

Ş a m p i y o n a y ı s a d e c e 

yarışlarda kullanılan değil, 

aynı zamanda, dünyanın her 

43 

yerinde motosiklet sürücüleri 

tarafından günlük hayatta 

kullanılan birçok ürünü 

geliştirmek için bir test 

zemini haline getirmiştir. 

İtalyan lastik şirketinin artık 

sloganı olan “Yarıştığımızı 

satar, sattığımız ile yarışırız” 

ilkesinden ilham alarak, 

Pirelli yarış faaliyetleri için 

geliştirilmiş bazı patentleri ve 

malzemeleri yolda kullanım 

amaçlı normal seri üretim 

ürünlere uygulayarak bu 

Şampiyonada kazanılan tüm 

deneyimin meyvesini almayı 

başarmıştır. 

Yeni DIABLO ROSSO III 

projesinin tamamı, Pirelli'nin 

FIM Superbike Dünya 

Şampiyonasında kazandığını 

büyük deneyimin son 

ürünüdür: bu yeni ürünün 

dayandığı tasarım teknolojisi, 

yapı malzemeleri ve hamur 

karışım süreci, Superbike'lar 

için kullanılanlarla aynıdır. 

DIABLO ROSSO III'ün Güçlü 

Yanları ve Motosiklet 

Sürücülerine Sunduğu 

Avantajlar: 

DIABLO ROSSO III DIABLO 

ROSSO II evriminin sonraki 

adımıdır ve son birkaç yılda 

Pirelli'nin Superbike Dünya

Şampiyonasında elde ettiği 

teknik bilgiler ile birlikte son 

teknolojileri, en devrimsel 

malzemeleri ve en yenilikçi 

süreçleri bir araya 

getirmektedir. Pirelli 

mühendisleri, bir supersport 

lastikte eşi benzeri 

görülmemiş performans 

düzeyini yakalamak için tüm 

bu unsurları daha da 

güçlendirmiştir. DIABLO 

RO S S O I I I , t ü m ö m r ü 

boyunca uzun süreli ve tutarlı 

performansı sağlamak üzere 

kullanımı büyük oranda 

iyileştirir ve ıslak zeminde 

mutlak yol tutuş ve 

performans sunmaktadır. 

DIABLO ROSSO III yeni 

profiller, en yeni nesil 

malzemeler, yenilikçi bir yapı, 

yeni hamurlar ve doğrudan 

DIABLO Supercorsa'dan 

türetilmiş bir diş deseni 

sunmaktadır. 

DIABLO ROSSO III ana 

teknik özellikleri: 

1) Supersport lastik 

segmentinde mihenk taşı 

olacak kilometre ömrü 

sunarken her türlü yol 

koşulunda tutuş sağlayan 

silikayı yüksek oranda içeren 

çift hamurlu arka lastik. 

2) Yarışlardan türetilmiş 

profiller. 

3) Halihazırda DIABLO 

Supercorsa'da mevcut olan 

"yıldırım" sembolünün bir 

evrimi olan diş deseni. 

Bu özellikler ise DIABLO 

ROSSO III'ün motosiklet 

sürücülerine aşağıdaki 

avantajları sunması anlamına 

gelmektedir: 

1) Spor altyapısından gelen 

k u l l a n ı m ö z e l l i k l e r i 

motosiklet sürücüsüne 

motorda güçlü bir güvenlik ve 

güvenilirlik hissi olarak 

yansır. Bu da, viraja hızlı 

yatma kabileyeti ve viraj 

boyunca kararlılığın temel 

teşkil ettiği Dünya Superbike 

Şampiyonasından türetilen 

profil ve yapı özelliklerinin 

bir arada kullanılması ile 

mümkün olmuştur. 

2) Yeni malzemeler ve diğer 

segmentlerde elde edilen 

deneyim sayesinde sadece, 

44 

pirellinin tarihinde tüm 

rakiplerine referans noktası 

olduğu kuru zeminde değil, 

aynı zamanda artık ıslak 

zeminde de sunduğu 

benzersiz yol tutuş. Artık 

sadece kuru zeminde sunulan 

mükemmel nitelikler yeterli 

değil, çünkü motosiklet 

s ü r ü c ü l e r i t ü m h a v a 

koşullarında daha iyi 

performans ve daha geniş bir 

çalışma sıcaklığı aralığı talep 

ediyor. 

3) Uzun süreli performans 

tutarlılığı çünkü lastiğin 

nitelikleri uzun ömürlüdür 

ve lastiğin ömrünün 

tamamı boyunca tam 

anlamıyla kullanılabilir ve 

korunur. 

DIABLO ROSSO III'ün Hedef 

Kitlesi ve Motosikletler 

Yeni DIABLO ROSSO III, çok 

iyi kullanım, mükemmel 

düzeyde yol tutuş ve uzun bir 

boyunca sürekli sabit yüksek 

performans sunabilen bir yol 

lastiği isteyen en talepkar 

sürücüleri bile tatmin 

edebilecek kapasitededir. 

Daha spesifik olarak, DIABLO 

ROSSO III özellikle

motosikletini sportif ve 

hevesli bir tarzda kullanmayı 

seven sürücüler için yarış 

pistinde alınan hazları yolda 

da almalarını sağlamak üzere 

tasarlanmıştır. 


sadece çıplak,supersport 

motosikletlilere değil, aynı 

zamanda motorunu, virajlı 

yollardan dağ geçitlerine her 

türlü koşulda ve ortamda 

kullanan her zaman daha 

fazla yatış açısı arayan 

supertourer motosiklet 

sahiplerine de hitap 

etmektedir. Bu tip sürücüler 

m o t o s i k l e t l e r i n i h e m 

günübirlik viraj turları hem 

de haftasonları hafif yükle 

(bagaj) ve bazen artçı ile 

orta/uzun mesafeli turlarda, 

ama her zaman yüksek 

performans arayışı içinde 

kullanmaktadır. 

Son olarak DIABLO ROSSO 

III, en aşırı kullanımda bile 

utandırmıyor: ara ara piste 

çıkmayı seven kullanıcılar da 

yol için tasarlanan fakat 

yarıştan türetilen bir ürün 

sunduğu müthiş kullanımı 

takdir edebilecektir. 

DIABLO ROSSO III Diş 

Deseni: Yıldırım 

Kolayca görüldüğü üzere, yeni 

DIABLO ROSSO III'ün 

deseni, doğrudan, çok iyi 

bilinen ve belli bir itibara 

sahip DIABLO 

Supercorsa'dan türetilmiştir 

ve yol kullanımına uygundur. 

Pirelli mühendisleri, desen 

üzerinde tipik ve ayırt edici 

"yıldırım" şeklini 

bulundurmanın önemli 

olduğunu düşünmüştür, 

çünkü rekabetin ve 

agresifliğin bir ifadesi olarak 

tanınmaktadır. Oluklar, 

kompakt diş deseni, dolu ve 

boş alanlar arasında iyi bir 

denge ve mükemmel su 

tahliyesi sağlamak için 

mümkün olan en iyi çözümü 

temsil etmektedir. 

Olukların yerleşimi ve 

doğrultusu aşınma 

dalgalarına neden olan 

kuvvetleri keserek, daha 

düzenli aşınmaya ve hamurun 

maruz kaldığı gerilimi 

azaltmaya yönelik olarak 

aşınma dalgalarını takip eder. 

Yerleşim ve doğrultu, aynı 

zamanda, suyun dağıtılması 

bakımından da oldukça 

etkilidir ki bu da DIABLO 

ROSSO III'ü ıslak zeminde 

45 

de fazlasıyla güvenli ve 

yüksek performanslı bir lastik 

yapmaktadır. 

DIABLO ROSSO II'nin 

DNA'sına ve Pirelli'nin yakın 

zamanda piyasaya sürdüğü 

tüm diğer ürünlere sadık 

kalarak, desenin omuz 

kısmında (lastiğin 

kenarlarında) ürünün adı ile 

birlikte diş desenine özgü 

olan "yıldırım" sembolünü de 

g ö r e b i l i r i z ; b u d a s o n 

j e n e r a s y o n D I A B L O 

serisinin aile hissini 

bütünlemektedir. Diğer Pirelli 

ürünleri ile başka bir bağlantı 

da yeni DIABLO ROSSO III, 

arka lastiğin ortasında 

konumlandırılmış 0,3 mm 

derinliğinde "D" harfi 

(DIABLO'un D'si) ile 

işaretlenmiştir. 


Hamurları 

YeniDIABLO ROSSO III'ün 

hamurları performansı git 

gide artan motosikletlerin ve 

her zaman çok yönlü ve hem 

kuru hem de ıslak yollarda 

üstün performans kabiliyeti 

ile birlikte uzun kilometre 

ömrüne sahip l a stikler 

isteyen günümüzün 

motosiklet sürücülerinin

ihtiyaçlarını karşılamak üzere 

tasarlanmıştır. Bu sebeple 

yeni DIABLO ROSSO III'te 

kullanılan hamurlarda Pirelli 

mühendisleri mevcut silika 

oranını ayarlamak için çokça 

uğraş vermiştir. 

Özel ve patentli karıştırma 

prosesi sayesinde, Pirelli, 

elementlerin birbirine 

tutunmasını iyileştiren ve 

böylece eşi benzeri olmayan 

bir homojenlik sağlayan en 

yeni nesil yağlar, reçineler ve 

polimerler ile birlikte yüksek 

silika oranına sahip yenilikçi 

hamurlar geliştirmiştir. 

Arka lastik çift hamurludur ve 

geniş kenarları yüksek yol 

tutuşa hamura ve ortası da 

uzun kilometre ömrü sunan 

bir hamura sahiptir. Daha 

ayrıntılı açıklamak gerekirse, 

profil 40-20-40 oranında 

b ö l ü n m ü ş o l u p y ü k s e k 

performanslı kenar hamuru, 

tüm desenin toplam %80'ini 

kaplarken ortada kalan 

%20'lik kısımda kararlılık ve 

uzun kilometre ömrü sunan 

bir hamurdan ibarettir. 

Bu düzenleme ile, yatma 

aşaması başlar başlamaz yol 

tutuşu sağlayan kenar 

hamuru, virajlara yatarken 

mükemmel tutuş ve sürücüye 

büyük güven vermektedir. Bu 

da lastiğin kenar kısımlarında 

%100 silika formülüne sahip 

bir hamur kullanılarak 

sağlanmıştır ve hem kuru 

hem de ıslak yollarda gerekli 

tüm yol tutuş sağlanmıştır. 

Kenar hamurları, alt 

katmandaki daha sert bir 

hamurla desteklenmektedir; 

bu da kararlılık ve virajlarda 

istenen çizgiyi koruma 

hassasiyeti gibi özellikleri 

lastiğe kazandırmaktadır. 

Lastiğin kenarlarında sadece 

alt katmanda bulunan bu 

hamur, lastiğin ortasında 

desenin yaklaşık 45 mm 

kadarını kaplayacak şekilde 

yüzeye kadar çıkmaktadır. Bu 

hamurda da yüksek oranda 

silika bulunmaktadır 

(%100'den az olsa da) ve 

yüksek hızlarda kararlılığı ve 

supersport lastik 

segmentinde mihenk taşı 

teşkil edecek bir kilometre 

ömrü sunar. 

Ön lastik ise %100 silika 

içerikli tek hamurdan 

ibarettir. Ön lastiği de çift 

hamurulu yapmama kararı, 

motosiklet sürücüne nitelikli 

geri bildirim ile birlikte üst 

düzey kararlılık sunan tek 

seçenek olduğu için önde tek 

hamurlu çözümde karar kılan 

Pirelli mühendislerinin 

doğrudan deneyimlerine ve 

yapılan çalışmalara 

dayanmaktadır. 

DIABLO ROSSO III Profilleri 

Genel olarak lastik profilinin 

asıl işlevi kullanımı 

etkilemektir. 

Bu durumda da yeni DIABLO 

ROSSO III, Pirelli'nin seri 

ü re t i m m o t o s i k l e t l e r i n 

46

yarıştığı Dünya Şampiyonası 

deneyimlerinden bir çok 

özelliği miras almıştır: 

profilleri doğrudan, cadde 

kullanımına da uygun 

olmasına rağmen Supersport 

ve Superstock sınıflarında 

k u l l a n ı l a n D I A B L O 

SUPERCORSA'dan 

türetilmiştir. 

Ön lastiğin profili, sürücüye 

anında viraja yatma imkânı 

sunup aynı zamanda ani yön 

değişimlerini mümkün 

kılarak kullanımı daha da 

iyileştiren çok radiuslu bir 

profil gelişimi ile karakterize 

edilmektedir. 

DIABLO ROSSO II ile 

karşılaştırıldığında, yatarken 

daha fazla temas alanı ve 

daha kararlı bir yatış sunmak 

üzere profili orta kısmında 

daha yüksektir ve kenarları 

daha geniştir. 

Aynı zamanda yanak 

yüksekliği 3 mm kadar 

artırılarak yanağın viraj çıkışı 

ivmelenmelerinde daha fazla 

esnemesi sağlanmış ve çekişe 

büyük destek verilmiştir. 

Arka lastik de ön lastik ile ayı 

düzeni ve geometiyi takip 

ederek her iki lastiğin de 

mükemmel dengeli 

s e n k ro n i z e b i r ş e k i l d e 

hareket etmesini sağlar. 

DIABLO ROSSO III Yapısı 

Yeni DIABLO ROSSO III'ün 

radyal karkası, profili 

korumak için oldukça rijittir 

ve hamurun asfaltı daha fazla 

tutmasını sağlar. DIABLO 

Supercorsa'da kullanılana çok 

benzer olarak, yüksek 

performanslı Rayon'dan (suni 

47 

ipek) yapılmıştır; bu sayade 

hızlanma ve yükün 

oluşturduğu yüksek stres 

kuvvetleri sırasında şeklini 

koruyabilmektedir. 

Kuşağın yoğunluğu da, asfalt 

pürüzlülüğünü soğurma 

özelliklerini rijitlik ile 

dengelemek üzere 

ayarlanmıştır, böylece daha iyi 

temas ve güven hissi 

vermektedir.

DIABLO ROSSO III Ölçüleri 

Yeni DIABLO ROSSO III Ocak 2016'den 

itibaren aşağıdaki ebatlarda satışa 

sunulacaktır: 

48

Olmak ya da olmamak, işte bütün meselemiz bu 

Motosiklet bir tutkudur, bir aşktır derken aslında bir hayli tehlikeli 

de buluruz ve bu durumunu kendimize açıkça söyleyemeyiz. 

Gerçekten durum böyle midir? Toplumda motosikletle uzaktan 

yakından alakalı olmayan insanlarda ortak düşünce TEHLİKELİ 

olduğudur. Peki ya biz motosiklet kullanıcıları farklı mı 

düşünüyoruz acaba? 

SDR güvenli motosiklet 

sürüş kursu eğitmeni 

Serdar DÖNER 

Hep birlikte empati yapalım. 

Pek çok motosiklet kullanıcısı aslında sevdiklerinin motosiklet 

kullanmasından endişe duyar, motosiklet kullanmasını istemez, 

hatta karşı çıkar. Bu kişiler genelde en yakınımızdaki insanlardır. 

Sevdiğimiz, değer verdiğimiz, kıymetlilerimiz, kardeşlerimiz ya da 

evlatlarımızdır. Genelde onların motosiklet kullanmasını 

istemeyiz. İkna edemediğimiz durumlarda, motosikletin 

tehlikelerini ve risklerini anlatırız. Pek çok tehlikesini anlatırken 

en sonunda, en acısını kendimiz söyleriz: ÖLÜM. 

“Peki sen neden kullanıyorsun?” sorusuna verdiğimiz cevap: “Tabii 

ki ben bunu kullanmasını biliyorum.”dur. Acaba gerçekten biliyor 

muyuz? Emin misiniz? 

Kendi endişe ve korkularımızla acaba yüzleşiyor muyuz? Oysa 

hepimiz biliyoruz ki bugüne kadar bu sevdada kaybettiğimiz 

arkadaşlarımız aslında acemi tabir ettiğimiz kullanıcılar değillerdi 

ki. Maalesef hayatın makarası yok, yaşamı geri saramıyoruz. Böyle 

bir imkanımız olsa acaba o korkunç ve hayattan bizi koparan o 

talihsiz anı, zamanı durdurabilsek hangi hataları bir daha 

yapmamak ve bu hataların çarelerini üretmek için neler 

yapmazdık? 

En iyi pilot her zaman piste teker koyan pilottur derken kendimiz 

için neden sağ kalmayı, ölünceye kadar değil; yaşlanıncaya kadar 

motosiklet kullanma yöntemini seçmeyiz? Bu işin fıtratında ölüm 

49

vardır der kabul ederiz. İnsan Azrail’e, 

şeytana neden aşık olur ki? 

Olası bir kazayla karşılaşmamak için aslında 

iki şeye ihtiyacımız var; birbirinden 

ayrılmaması gereken ikili: ZAMAN VE 

MESAFE… 

Zaman düşünme ve ne yapacağımıza karar 

vereceğimizin süresini sağlarken bir yandan 

da kendimizi korumak adına reflekslerimizi 

uygulamak için yeterli vakti kazandırır. 

Tehlikeye olan mesafemiz bize zamanı 

kazandırır. Düşünme ve ne yapacağımıza 

karar verme süresini rahatlıkla kullandırır 

ya da bir şeyler yapmak için yeterli 

zamanımız yoktur. En çaresiz olduğumuz 

anda olması muhtemel öyle kötü bir 

durumla yüz yüze geliriz ki; olayın gelişimi 

ve bitiş anına kadar tamamen şanstan ya da 

şansızlıktan bahsedebiliriz. 

Burada en önemli durum; doğru düşünme ve 

düşündüğümüzü uygulayabilme 

becerilerimiz. Motosiklet üzerinde 

düşündüklerimizi, kararlarımızı 

uygulayabilme becerisine sahip miyiz? Gazı 

veriyorum gidiyor bu alet durumundaysak 

bu, gerçekte büyük tehlikenin içerisinde 

olduğumuzun resmidir. Beklemediğimiz ve 

ummadığımız bir tehlike ile karşılaşıncaya 

kadar sorun yaşanmayacaktır. Ya o tehlikeli, 

beklemediğimiz durumla karşılaşınca… 

Gaz kolu elimizde istediğimiz hızlarda 

gidebiliriz. Peki ya isteyerek kullandığımız 

hızda, istediğimiz zaman durabiliyor muyuz? 

Tehlike anında uygulayabileceğimiz 

yöntemlerden en önemli iki tekniği tam 

manası ile kullanabilme becerisine sahip 

miyiz: ACİL FREN –ENGELDEN KAÇMA 

TEKNİĞİ. 

NEYİ BİLMEDİĞİMİZİ BİLMEMEK! 

Motosiklet tehlikeli bir araç mıdır? 

Yoksa tehlike onu kullanan kişiden mi 

kaynaklanır? 

Ya da trafikteki diğer araçlar mı motosiklete 

tehlike yaratır? 

Mesela motosikletin kendi mekanik 

yapısından kaynaklı tehlikeler var mıdır? 

Mevsimsel değişik gösteren riskler, hava ve 

bölge şartları, yol yüzeyi gibi dış 

etmenlerden kaynaklı tehlikeler acaba var 

mıdır? 

Yukarıdaki sıralı tehlikelerden hiçbiri diğer 

bir tehlikeyi önemsiz kılmaz. Biniciden 

kaynaklı tehlikelere verilebilecek en çarpıcı 

örnek olarak, motosikletin park halindeki 

durumunu söyleyebiliriz. Kendi başına 

garajımızda öylece duran motosiklet kime 

zarar verebilir ki? En fazla bizden habersiz 

meraklı ve bilinçsiz birisi motosikletimizi 

yan sehpadan kaldırır, ağırlığını kontrol eder, 

üzerine oturmaya çalışır ve düşebilir. Ya da 

sıklıkla başımıza gelen bir kedinin selemizi 

yatak olarak kullanması. 

50

Motosikleti sürmeye başladığımız andan 

itibaren trafikteki diğer araçlarla birlikte 

aynı yolları kullanırız. Ancak umarsız ve 

bencilce araç kullanan taksi, otobüs, kamyon 

gibi araç sürücülerinden kaynaklı tehlikeler 

baş göstermeye başladığı andan itibaren 

endişeleniriz. Genel ortak düşüncemiz, biz 

motosiklet binicilerinin başkalarına 

zararımız olmadığı ve çok saygın ve bilinçli 

bir şekilde araç kullandığımız yönündedir. 

Ayrıca bizlerin tehlikelere açık araçlarda 

olduğumuzu, herhangi bir kaza durumunda 

d i ğ e r a r a ç s ü r ü c ü l e r i n d e n v e y a 

yolcularından çok daha fazla zarar 

görebileceğimizi düşünür ve onlardan bizleri 

kayırıp kollamalarını, zor durumlara 

sokmamalarını bekleriz. Pek çok diğer araç 

sürücüleri, bizleri birlikte kullandığımız 

yollarda fazlalık gibi görür, bazıları da 

tehlikeli bulur ve uzaklaşmak ister. Bazı 

sürücüler de şu garip düşüncenin 

saplantısındadır; yollar bir tek onlar için 

yapılmış ve onların sorumluluk alanları. Biz 

motosiklet sürücülerini gördüklerinde sanki 

maç oynadığı sahaya atlayan seyirci 

muamelesi yaparlar. 

Son yıllarda teknolojik gelişimlere çok çabuk 

uyum sağladık. Aksiyon kameralarını satın 

almaya ve sürüşlerimizde bolca çekim 

yapmaya başlayınca internette, sosyal 

paylaşımlarda içine düştüğümüz olumsuz 

durumları bir bir yayınlar olduk. 

Camiamızda herkesin, birbirleriyle aynı veya 

yakın endişeleri taşıdığını hepimiz biliriz. 

Trafikte bizleri tehlikeye sokan diğer araç 

sürücülerini deşifre etme adına veya haksız 

olduğunu düşündüğü tehlikeli duruma karşı 

karşıya kaldığını gösteren bu paylaşımlara, 

hep birlikte yüksek sesle zaman zaman 

hakarete varan cümlelerle eleştirilere 

başladık. Genelde karşı tarafı suçlayan 

yorumları okuruz. Geçmiş olsun demek 

adettendir tabii ki… Özeleştiri yapmaktan 

kaçınırız, aksi halde anında tepkileri 

üzerimize çekeriz. Acaba biz motosiklet 

sürücülerin de hatası var mıdır? Durumlarını 

analiz etmeden tek taraflı yargılamalarla 

sonuç almak mümkün müdür? 

Aslında eskiden beri yaptığımız şeyi; daima 

karşıyı suçlayan anlatımlarımızı, teknoloji 

sayesinde görsellerle anlatmaya başladık. 

“Bakın izleyin benim suçum var mı?” 

algılarına ortak olduk, hepimiz birden peşin 

hükümlü hakimler, savcılar olup çıktık. 

“Geçmiş olsun kardeş.” yazdıktan sonra, 

eskisi gibi yine karşıyı suçlamaya başladık. 

Tek taraflı yargımızın en büyük sebebi, 

videosunu yayınlayan motosiklet 

s ü r ü c ü s ü n ü h e p k e n d i y e r i m i z e 

koymamızdan, endişelerimizden kaynaklıdır. 

Ben olsaydım nasıl davranırdım durumları 

hep şiddet içerikli ağız-burun kırma lafları 

ve küfürlerle hafiften rahatlama durumlarına 

gireriz. Gerçekte işin doğrusu bu mu? Acaba 

motosiklet binicileri olarak daima haklı olan 

bizler miyiz? 

51

Bu duruma empati yapacak olursak 

“Motosiklet değil de otomobil ya da diğer 

araçları kullandığımız zaman trafikte zor 

durumda kaldığımız hiç olmadı mı? Olamaz 

mı? Diğer araç sürücüleri motosikletlere 

karşı gerçekten düşmanlar mı, saygısızlar 

mı? Acaba dört tekerliler birbirlerine çok 

daha mı saygılı davranıyorlar?” sorularına 

cevabımız “Hayır!” ise biz motosiklet 

sürücülerinin geliştirmemiz gereken 

davranış ve daha fazla farkındalıklar 

gerekmez mi? Diğer araçlardan kaynaklanan 

tehlikeleri nasıl bertaraf ederiz? Gerçekte bu 

tehlikeleri bertaraf etmenin yol ve 

yöntemleri var mıdır? Bunun üzerine 

araştırma ve çalışmalar yapmayı 

düşünmeyiz. Yoksa tamamen işimizi şansa 

mı bırakacağız ya da trafikte her gün birkaç 

tehlike ile yüz yüze gelip atlatırsak şanslı, 

atlatamazsak tedavi sürecinde geçmiş 

olsunlar, başsağlığı dilekleri ile muhatap 

olmaya devam mı edeceğiz? Bak bende 

kamera var, seni çektim ilgili yere şikayet 

edeceğim, görürsün gününü gibi tehditlerle 

sürekli bir adam etme durumlarına ne kadar 

dayanabiliriz? Trafikte araç kullanan 

sürücüleri nasıl eğitiriz? Bu gerçekten bizim 

görevlerimiz arasında mı? Bunu yapmaya 

çalışan bir arkadaşımızın, halen adam 

öldürmekten yargılanan bir emniyet 

müdürünün silahından çıkan kurşunla 

öldüğünü biliyoruz değil mi? 

Pekala, bu toplumda herkes sağlıklı beyin 

taşıyor mu? Herkes usta sürücü mü? Hiç 

acemisi, trafiğe yeni çıkmış, yeni ehliyet 

sahibi yok mu? İşiyle, eşiyle ya da içsel, 

kişisel problemler yaşayan dikkati dağınık 

sinir katsayısı yükselmiş şekilde araç 

kullanan sürücüler yok mu? Ya da alkollü 

sürücü olmaz mı? Dikkatli sürücü ne demek? 

Peki biz motosiklet binicileri ne kadar 

dikkatliyiz? Bir insanın dikkati süresi en 

fazla kaç dakikadır? Ya çocukların ve yaşlı 

insanların dikkat süreleri? 

Kalabalık trafik sendromunu kim yaşamaz 

ki? Kalabalık trafikte bir gözümüzle biraz 

daha akan bir şeride aceleyle dalmayı 

hangimiz düşünmez? Otomobil ya da diğer 

araçlardan endişe eden 4 tekerli kullanan 

araç sürücüsü yokmudur? Otomobil 

sürücüleri ağır tonajlı araçlardan tavşan gibi 

ürkek davranmazlar mı endişe hissetmezler 

mi? Diğer araç sürücülerinden endişe eden 

sadece biz motosiklet binicileri miyiz? Kendi 

içimizde kendini rossi zanneden binicilere 

şahit olmadınız mı? Otoban ya da viraj 

canavarları diye sıfatlananları duymadınız 

mı? …Bu sorular uzar gider. 

Peki öyleyse ne yapmalıyız? Ne yapılabilir? 

Biz motosiklet sürücülerinin korku ve 

endişeleri ile yüzleşmesi gereklidir. Tek ve 

slogan olmuş savunmamız ‘’ Bizlerin 

kaportası yok!’’ .Bu doğru ve inkar edilemez 

bir durum. Ancak çoğumuzun aklına 

getirmediği şey ‘’MOTOSİKLETİ AVANTAJLI 

KULLANMA’’. 

52

Dar yapısı, kolay park edilir oluşu, 

ivmelenmesi, kullanma zevki gibi pek çok 

avantajını hatırlamak işimize gelmez. Aksine 

diğer araçlardan çok fazla şeyler isteriz, 

TRAFİKTE BİZİ FARK EDİN! (Bunu bile rica 

etmeyip emir kipi mesajla isteriz: FARK 

EDİN!) 

Bunun açılımı; bizi zor durumda bırakmayın, 

tehlikeye düşürmeyin, kayırıp kollayın, sizin 

merhametinize ihtiyacımız var. Gerçekte 

diğer araç sürücülerinin merhamet 

göstermesine ihtiyacımız var mı? Peki ya 

bizler diğer araç sürücülerine ve yayalara, 

çevreye gereken saygı ve sevgiyi, anlayışı 

gösteriyor muyuz? Bu soruya dört dörtlük 

davranıyorum diyenlerimizden birinde bile 

açık egzoz varsa acaba bu tezatlık olmaz mı? 

Peki neden yıllardır trafikte diğer araç 

sürücülerine kendimizi kabul ettiremedik? 

Motosikleti sevdirip saygı duyuramadık? 

Agresif davranışlar sergileyerek bu mümkün 

olabilir mi? Onlar bizlerin yaşamış olduğu 

sıkıntıları nereden bilecekler. Bu konuda 

fikirleri ve bilgisi olan eğitim alan sürücü var 

mı? 

Trafikte zaman zaman biz motosikletçilere 

karşı davranışlarından övgüyle bahsettiğimiz 

diğer araç sürüleri aslında ya aktif 

motosiklet kullanıcısı ya da evvelce 

motosiklet kullanmış sürücülerdir. Bu 

sonuca varmak hiç zor değil zira 

beklediğimiz ve istediğimiz davranışı 

sergilerler. 

Motosikleti oldukça fazla kullanan 

toplumlarda her araç sürücüsünün ya 

motosikleti ya da bisikleti vardır veya 

evvelce motosiklet kullanmışlığı. Onun için 

yurt dışından güzel ve saygın davranışlarının 

örnekleri bolca sohbetlerimizde yer alır. 

Adamlar motosikletlilere karşı oldukça 

duyarlı ve saygılılar deriz. Trafik kültürü çok 

daha gelişmiş ülkelerde bizlerden farklı 

olarak KALİTELİ VE YETERLİ EĞİTİMLERİ 

ALDIKLARINA hiç kimse itiraz etmez ancak; 

her nedense aklımıza getirmek istemeyiz. 

Hatta pek çoğumuz konuşulmasına dahi 

tahammül edemez. Çünkü olmuş ve pişmiş 

olduğunu, bu işin kitabını yazdığını düşünür. 

Biz motosiklet sürücüleri yeterli eğitimleri 

alabildik mi? Kaliteli eğitim alma yönünde 

istek ve irademiz var mı? Yoksa babadan 

kalma, kulaktan duyma yöntemlerle 

motosikletli yaşantımıza devam edip gidiyor 

muyuz? Motosiklet kullanırken 

tercihlerimizin arasında kendimizi doğru yol 

ve yöntemlerle kısa sürede geliştirme 

arzumuz var mı; yoksa hiç endişemiz yok ve 

kendimizi tam manası ile yeterli mi 

buluyoruz? Kendimizin yapmadığı veya 

bilmediği şeyleri, nasıl olur da diğer araç 

sürücülerinden isteyebiliriz ve eksiksiz 

uygulamaları yönünde beklentiler içine 

gireriz? Böyle bir şey mümkün olabilir mi? 

Karşılığı var mıdır? Bu sorulara empati 

yapmadıktan sonra nafile nefes tüketiriz. 

Ancak nefes tüketme deyim olarak kalmaz, 

gerçekten nefeslerimiz bir bir tükeniyor. 

53

Motosiklet sürerken korku ve endişelerimizi 

tarif ederiz, ancak bunun için gerekli 

önlemleri almadığımız gibi aslında çözümü 

için gerekli araştırma ve bilgilenmeden de 

uzak dururuz. Korku ve endişelerimizin 

kaynağı ‘’NEYİ BİLMEDİĞİMİZİ 

BİLMEDİĞİMİZDEN ‘’ kaynaklıdır. Öyle ya, 

korku ve endişelerimiz; bilmediğimiz, emin 

olmadığımız ve yapamadığımız durumları 

tarif eder. Basit bir örnek verecek olursam; 

motosiklet kullanıcılarından panik (acil) fren 

uygulamasını, ani duruş yapmasını bilmeyen 

binicinin en büyük korkusu çarpmak, 

çarpışmak iken; bunun uygulamasını çok iyi 

yapabilen sürücü başka tehlikelerden endişe 

duyar. Hızlı motosiklet kullananlara bir 

taraftan imrenir hatta onlardan takdir ve 

övgü ile bahsederken; öte yandan 

yaptıklarını riskli bulur endişe duyar, 

kendimizle çelişiriz. Hatta fazla yaşamaz diye 

dile getiririz. Kimse kendi HIZ EŞİĞİNİN 

farkında dahi değildir. Oysaki her sürücünün 

bir hız eşiği vardır ve KORKU EŞİĞİ ile 

paralel endişeler taşırız. 

Motosikletimizi yönlendirmede tam manası 

ile onun patronu olduk mu; yoksa 

motosikletin davranışlarına halen esir 

durumda mıyız? Sorulması gereken en kritik 

soru bu. Peki ya herkes kendini yeterli 

seviyede ve eğitimli, bilinçli olarak 

tanımlıyor ve öyle görüyorsa acaba sürekli 

ve bugün dahi kavşaklarda neden çok fazla 

kaza olur? Çok uzun süre bir aracı kullanıyor 

olmak ustalık mıdır? Bu sorunun cevabı evet 

diyenler varsa onlara da şu soruyu 

yöneltmek gerekir: Peki neden o zaman 

ülkemizde motor sporları konusunda 

şampiyonlar çıkmaz, bir tek Kenan Sofuoğlu 

ile yetiniriz? Kenan hemencecik girdiği 

yarışları bir bir kazanabildi mi; yoksa çok sık 

antrenmanlara ve antrenörlerine ihtiyaç 

hissetmedi mi? Şayet burada sadece tecrübe 

dikkate alınacak olunursa 30 yıldır araç 

kullanan tüm sürücülerin hiç hata, kaza 

yapmaması gerekir. Ancak bunu kimse 

garanti ve iddia edemez. O zaman sistemin 

bir yerinde büyük yanlışın içindeyiz. Hem 

düşüncede hem de uygulamada. Kişisel 

eksiklerimiz konusuna burada nokta koyup 

diğer olumsuzluklara bir göz atalım. 

Motosikletlerin kendi yapısından kaynaklı 

tehlikeler hakkında yeterli bilgiye sahip 

miyiz? 

Fren sistemi kontrollerini kendimiz mi 

yapıyoruz yoksa servis elemanına güvenerek 

hayatımızı onun eline mi bırakıyoruz? Fren 

tesisatı, hidroliklerinin durumunu yakinen 

biliyor muyuz? Motorla ilgili olabilecek 

sıkıntıların en başında olan yağ ve hararet 

olumsuzluklarında, motor kilitlenir ve arka 

tekere fren olarak yansır; bu durum bizlere 

beklemediğimiz anda fren yaptırmış olur ki 

çok tehlikeli durumlarla yüz yüze kalırız. 

Aşırı hararet yapan motorun çalışan 

pistonları sıkışır ve kilitlenir, buna nasıl bir 

önlem geliştirdik? Amortisörlerin yol 

yüzeyinden ve ağırlıklardan kaynaklı 

54

pürüzsüz bir sürüş sağladığını hepimiz 

biliriz. Peki ya ayarları ve bakımları? İhmal 

ediyor olabilir miyiz? Amortisör deyip hafife 

alırsak öncelikle frenlemelerde başta olmak 

üzere, viraj ve yol yüzeyinden kaynaklı 

engellerde hiç beklemediğimiz bir zamanda 

başımızı çok büyük belaya sokar. 

Yolla temasımızı sağlayan tek noktamız 

lastiklerimizdir. Sürüş boyunca tek 

güvencemiz olan lastiklerin havasını, fiziki 

durumunu en son ne zaman kontrol ettik? 

Yakıt durumundan tehlike beklemeyiz 

genelde. Yakıtımız bitmek üzereyken 

gözümüz ibreye dalar dalar gider; tüm 

dikkatimizi benzin göstergesine verir endişe 

duyar ve yoldaki tehlikeleri analiz edecek 

dikkati bulamayız, yolla çok kez alakamızı 

keser durumlara düşeriz. Bu bile başlıca 

tehlike içinde girmemize sebep olmaz mı? 

Sürüşlerimizde, hava durumu, yol yüzeyi, 

mevsimsel ve bölgesel değişkenlikleri 

hesaba katıyor muyuz? Bunun için hangi 

önlemleri alıyoruz; her şeyi şansa mı 

bırakıyoruz? Kurban bayramında hayvan 

taşıma hareketlerine köy yollarında dikkat 

ediyor muyuz? Ya da ekinlerin mahsul 

e d i l d i k l e r i a y l a r d a y o l l a r a ç ı k a n 

biçerdöverleri, tarla sürme aylarında 

traktörleri aklımıza getiriyor muyuz? Aşırı 

sıcak ve yağışsız bir havada mesela domates 

ekiminin bol olduğu bölgelerde önümüzde 

ya kasasına açık dökme domates yüklemiş 

birkaç tır-kamyon, domates sularını akıta 

akıta yol alıyorsa bunu nasıl anlayacağız? 

Yolda ilerliyorsunuz, hava nemli ya da yağışlı, 

yan tarafınızda kocaman bir inşaat hafriyat 

çalışması var, yol yüzeyinde ne olmasını 

beklersiniz? 

Pek çok örneklendirme yapılabilir… Peki 

sizin farkındalıklarınız ne durumda? Neleri 

tahmin edebilirsiniz? Tehlikeleri öncelik 

sıralamalarınız nasıldır? Ve bu tehlikelere 

karşı nasıl konum alırsınız? 

Hala endişeli iseniz neden bu konuda 

kendinizi geliştirmek için yardım almayı 

gerekli görmezsiniz? Kendinizi sevmiyor ve 

kıymetli bulmuyor olabilir misiniz? Hiç 

sanmam, vücudumuzda alışık olmadığınız 

bir şeylerin farkına vardığımızda ya da 

hastalandığımızda endişelenip doktora, 

hastaneye gidiyoruz. Ancak sıra motosikletle 

ilgili bir şeyleri öğrenme yöntemlerine 

gelince direnç gösterip çok kez gereksiz 

vakit ve nakit kayıpları olarak görmeye, bu 

yanlış algıyı sürdürmeye alışmışız. Bu 

olumsuz durum kişisel tercih meselesi 

olmaktan öte geçerek bu yönde yardım 

isteyenlere de uzman tavsiyesinde 

bulunulmamasına da neden olur; onun 

yerine ben yardımcı olurum durumlarına 

girilir; “Ben gösteririm, şöyle yaparsan işlem 

tamamdır.”. Örneğin çok kişi halen tek bir 

yöntemle, kontra ile yeterli viraj alınacağına 

inanmıştır. Okuyarak, izleyerek, pratik 

uygulamalar yapmadan işin doğru yol ve 

yöntemlerinden uzak, bir şeyleri kendi 

55

kendine yapmaya çalışmak... Bir virajı 

almanın tek uygulama şartı kesinlikle sadece 

kontra yeterli değildir. Öncesinde 

uygulanması ve yapılması mutlak gerekli 

teknikler içerir. Yapılması gerekenleri 

bilmeyen ve uygulayamayan binicinin başı 

derde girebilir ve içinden çıkılmaz 

durumlarla karşı karşıya kalabilir. 

Sorunsuz ve sağlıklı bir motosikletli yaşam 

sürmek mümkündür. Bunun için yapılması 

gerekenler sadece motosiklet kullanıyor 

olmaktan kesinlikle geçmez. Şayet öyle 

olsaydı bugün pek çok rahmetli 

arkadaşlarımız yaşıyor olurdu. Kazaların 

istatistiklerine bakıldığında %98’inin 

önlenebilir ve sürücü kaynaklı olduğu 

yönündeki bilimsel raporlar; bizlerin 

araçlarımızı yanlış ve tehlikeli kullandığımızı 

ortaya çıkarır. 

Motosiklet kullanırken aslında çocukken 

okuduğumuz bir hikayeyi gerçekte yaşarız. 

Herkes UÇAN HALI hikayesini mutlaka bilir; 

motosiklet kullanırken aslında tam da uçan 

halının üzerindeyiz. Bu uçan halı sadece 

motosikletin yüksekliği kadar havada yol 

aldırır. Önemli olan hayat boyu, yaşlanıncaya 

kadar halının üzerinde kalmak, bu 

özgürlükten mahrum kalmamak ve 

sevdiklerimizi üzmemek. Bunun yolu da 

yöntemleri öğrenmeye çalışmak, bir 

komando gibi hayatı idame kursları 

almaktan geçer. 

Motosiklet sezonu diye bir şey artık söz 

konusu olmaktan çıktı. Motosiklete kar-buz 

olmadığı sürece kışlık donanımlarla 

binilebiliyor (kurye kardeşlerimiz 365 gün 

her şartta motosiklet kullanma durumunda). 

Genelde Mart ayından sonra kullanımı hızla 

artırıp yollarda daha çok olmaya 

başlayacağız. Bir yandan aramıza yeni 

katılacak biniciler de olacağını 

düşündüğümüzde acaba bu sezon kimlerin 

yitip gitmesinin ardından bakakalacağız? 

Allah esirgesin acaba kendimiz mi kurban 

olacağız? Aklımıza dahi getirmeyiz ancak 

maalesef bu bizlerin acı gerçeği. Motosikleti 

sadece kendi çabalarımızla öğrenmişiz ve 

halen pek çok teorik ve pratik teknikleri 

uygulama eksiklerimiz var. 

Şöyle mi diyeceğiz, bindik bir alamete, 

gidiyoruz kıyamete… 

Peki ya aydınlanma, bilinçlenme sürecine ne 

zaman gireceğiz? Yıl 2016… Motosiklet kaza 

ve ölümleri tek bir bakış açısı ile sadece 

kader olarak adlandırılıp seyirci kalınabilir 

bir durum olabilir mi? 

Motosikletli yaşam bir şans değil bir 

tercihtir. İster hobi, ister iş amaçlı olsun 

kazaya karışma hakkımız da yok şansımız 

da. Maalesef sonuçları diğer araçlara göre 

daha vahim. Lütfen kendinizi sevdiğinizi 

düşünün, kendinize kıymet verin… HOBİMİZ 

SONUMUZ OLMASIN… 

56

Narman Peribacaları, Erzurum 

Önemli turizm merkezlerinden Kapadokya’ya benzerliği ile dikkat 

çeken Narman Peribacaları, görünümüyle gidenlere eşsiz bir 

deneyim sunuyor. 

Narman Peribacaları aynı zamanda 

“Kırmızı Periler” diye de bilinmekte. 

Kırmızı peribacaları, Narman Belediyesi, 

Kuzeydoğu Anadolu Kalkınma Ajansı 

(KUDAKA) ve diğer ilgililerin tanıtım 

amaçlı yürüttüğü çalışmalarla her geçen 

gün daha fazla yerli ve yabancı turistin 

uğrak yeri haline geldi. 

Erzurum’a 90 km uzaklıkta bulunan 

Narman Peribacaları, ilçe merkezlerine ise 

7 km uzaklıkta aynı zamanda Yanıktaş 

Köyüne’de çok yakın bir mesafede 

bulunmakta. Narman-Pasinler yolunun 

57

hemen üzerinde bulunan Peribacaları 

ulaşım açısından oldukça rahat bir 

konuma sahip. 

yerli ve yabancı ziyaretçilerini misafir 

etmeye devam ediyor. 

Narman Peribacaları, Kırmızı Peribacaları 

olarak bilindiği gibi bölgede Narman 

Kanyonu olarakta biliniyor. Kanyonun 

Amerika Birleşik Devletleri’nin Arizona 

eyaletindeki coğrafyaya benzerlik 

göstermesi nedeniyle büyük bir turizm 

potansiyeli olduğunu söyleyebiliriz. 

Erzurum’da bulunan Narman Peribacaları, 

UNESCO Türkiye Milli Komisyonu 

tarafından 2012 yılında Dünya Geçici 

Miras Listesi’ne alındı. Bu şekilde de 

adından söz ettiren Narman Peribacaları, 

Doğa harikası olan peribacaları, su ve 

rüzgar aşındırması sonucu oluşmuş. 

Ayrıca üzerlerinde neojen, kum taşı, çakıl 

taşı taşlar bulunmakta ve tortullardaki 

kırmızılıkların sebebi ise oksitlenmedir. 

Narman Peribacaları gidilip görülmeye 

değer bir doğa harikası. Bir sonraki 

sayımızda ülkemizde bulunan gezmeye ve 

görmeye değer bir başka yerin tanıtımı 

yine Motoseyyah’da olacak. Bir sonraki 

sayıya görüşmek dileğiyle... 

58

DENİZ PEHLİVAN - BİR HAYALİN PEŞİNDE 

Interrail 

Başlangıç: Interrail Nasıl Yapılır ? 

Gitmem lazım. Hem de öyle böyle değil. Öyle gitmeliym ki, ardıma bile bakmadan, 

kimseyi umursamadan, çantamı, hayallerimi, heyecanımı omuzlayıp, gidebildiğim her 

59

yere gitmeliyim. Artık hayal kurmaktan bıktım usandım. Birilerinin önümde engel 

olmasından, korkutmasından, durdurmaya çalışmasından… O Roma’yı da görücem, 

Norveç fiyortlarını da, Paris’i de, Amsterdam’ı da, Stockholm’ü de. Öyle bir gidicem ki, 

dünya benim değil ben onun etrafında dönücem. Hayatı, yaşamayı, nefes almayı 

öğrenmem lazım. Biliyorum yine döneceğim yer burası olacak. Ama aklımda 

kalacağına, anılarımda kalsın. Hayatın nefes aldığım değil, nefesimin kesildiği 

anlardan ibaret olduğunu öğrenmek için gidiyorum… 

Nefesim öyle bir kesildi ki dostum. Öyle günler, öyle geceler yaşadım ki hiç bitmesin 

istediğim. Öyle anlar oldu ki “Allahım yalvararım dondur zamanı. Hiç bitmesin !” 

dediğim. O yüzden senin de nefesin kesilsin, hayatın, bakış açın değişsin, sen de bu 

güzellikleri yaşa diye, hayatında görmen gereken en önemli maceralardan birisi olan 

Interrail hakkında senden gelebilecek tüm sorulara hazır olan cevaplarımı tek tek 

anlatıyorum. 

Kaç kez hayal edip, sonunda o Avrupa şehirlerini görmem nasip olmuştu. Roma, Paris, 

Amsterdam, Berlin… Daha nicesi. İşte bu şehirlerin hemen hemen hepsine de bu 

Interrail programını kullanarak gittim. Ne güzel günlerdi be. Her şeyden öte en 

önemlisi neydi biliyor musun ? Dünyanın, hayatın, yaşamanın bu kadar güzel 

olduğunu ve yabancı ülke denen toprakları gezmenin bu kadar kolay gezilebileceğini 

bu program sayesinde öğrendim. Öyle bir öğrendim ki, Hindistan, kamboçya, Tayland, 

Honkong gibi ülkelere gitmek artık çocuk oyuncağı olur oldu. Özellikle öğrenci 

60

kardeşlerim. Sırf sizlere biraz yardımcı 

olsun diye, 30’dan fazla Avrupa ülkesini 

gezmiş bir kardeş iniz, abiniz, 

arkadaşınız olarak, bu programı nasıl 

kullanacağınızı tek tek anlatacağım. 

Umarım bu yaz gitmeyi düşleyen sizlere 

bir nebze de olsa yardımcı olur… 

İnterrail’in Geçerli Olduğu 30 Ülke 

Hangileri? 

Aslında adamlar fotoğrafta hangi 

ülkelerde geçerli olduğunu belirtmişler 

de, ben yinede tek tek söyleyeyim : 

Almanya, Avusturya, Belçika, 

Bosna-Hersek, Bulgaristan, Çek 

Cumhuriyeti, Danimarka, Finlandiya, 

Fransa, Hırvatistan,Hollanda, İngiltere, 

İrlanda Cumhuriyeti, İspanya, İsveç, 

İsviçre, İtalya, Karadağ, Lüksemburg, 

Macaristan, MakedonyaCumhuriyeti, 

Norveç, Polonya, Portekiz, Romanya, 

Sırbistan, Slovakya, Slovenya, Türkiye, 

Yunanistan. Hatta geçerli olduğu 

ülkelerin işaretli olan halide aşağıda. 

İnterrail Nedir? 

Interrail, Avrupa 

kıtasında yer alan 30 

ülkede geçerli olan ve 

satın almış olduğunuz 

bir tren bileti ile, bu 

30 ülke içerisinde 

istediğiniz ülkeye 

özgürce bir şekilde ve 

hemen hemen bir kez 

ücret ödedikten sonra 

bir daha ücret 

ödemeyecek şekilde 

yaratılmış olan bir 

t r e n l e s e y a h a t 

yoludur. 

61

(Not : İngiltere, İskoçya ve İrlanda’da Schengen GEÇMEZ. Ayrı bir vize alman gerekir. 

Haberin ola.) 

İnterrail’e Başvurmak İçin Neler Gerekiyor? 

Pasaport olması şarttır. Bir de Schengen vizen olursa, Schengen isteyen ülkelere 

kolayca girebilirsin. “Pasaport nedir ve nasıl alınır ?” diye soracak olursan; 

Pasaport ve Vize Nasıl Alınır? 

Seyahat ederken belki de en büyük sorun olan vize ve pasaport konularına 

değinmeden olmaz ! “Pasaport nedir ? Pasaport ne işe yarar ? Ne tür pasaportlar 

vardır ? Vize nedir ? Vize Nasıl alınır ? ” gibi tahmin ettiğim sorularınızın cevaplarını 

kendimce cevaplamaya çalışacağım. 

Önce şundan bahsedelim : Gittiğim ülkelere ilişkin vize olup olmadığına dair sadece 

“Vize gerekir. Ya da gerekmez.” gibi ön bilgiler vereceğim. Çünkü vize şartları sürekli 

olarak değişmekte olduğu için, öncelikle gideceğiniz ülkenin vize isteyip 

istemediğinden emin olmak lazım. E sonrasında zaten Google’a gideceğiniz ülkenin 

adını sonrada yanına “Vizesi” yazarsanız, tek tek nasıl alınır, nerelerde kullanılır ve 

kaça mal olur gibi soruların cevaplarını zaten buluyor olacaksınız. Ayrıca, bunları 

yapan şirketler de var. Onların mesleği bu ve inanın en güncel bilgileri onlardan 

öğrenebilirsiniz. Ben bu konuda tek tek bilgi verecek yetkinlikte ve gerekli 

güncellemeleri düzenli yapabilecek gücü olan bir adam değilim. Sizi de yanlış 

yönlendirmek istemem. Çok büyük hatam olur. O yüzden bunu belirtmek istedim. 

Pasaport Nedir? 

Pasaport, yurtdışına çıkacak kişilerin bir 

nevi ülke içerisinde kullandıkları 

kimlikleri gibi, yurtdışında kullandıkları 

kimlikleridir. Farklı ülkelere seyahat 

edecek olan kişiler pasaport sahibi olmak 

zorundadırlar. Aksi takdirde bir çok 

ülkeye seyahat edemezler. Not : Bazı 

ülkelere kimlikle bile gidebiliyoruz. 

(Kıbrıs ve Gürcistan gibi) 

62

Pasaport Kaça Ayrılır? 

Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları, 2010 

yılından itibaren, dünyanın da 

kullanmaya başladığı elektronik 

pasaport kullanmaya başlamıştır. Bu 

elektronik pasaportlar çiplidir ve 2. 

sayfasında yer alan bilgilerinizin alt 

kısmında bulunan kodların olduğu kısım 

sayesinde, gideceğiniz ülkede bulunan 

memurlar bütün bilgilerinize ulaşabilir. 

Şimdi bu pasaportlar temelde 4’e 

ayrılıyor. Bir tanesi yeşil (Hususi) 

pasaport, diğeri bordo(Umuma Mahsus) 

pasaport, diplomatik pasaport (siyah) ve 

son olarak gri (Hizmet Pasaportu). Yeşil 

(Hususi) siyah (diplomatik) veya Gri 

(Hizmet) pasaportunuzun olması için 

devlet kurumu ile bağlantılı olmanız ya 

da annenizin veya babanızın bağlantılı 

olması gerekir. Ancak ailenizin 

bağlantısı olsa bile sizin bir bağlantınız 

yoksa, belirli dönemlerden sonra o 

pasaport elinizden gidecek haberiniz 

olsun. Sonradan aramıza hoşgeleceksiniz 

ve bordo pasaporta başvuracaksınız. 

Yeşil ve gri pasaportunuz varsa, zaten 

çoğu ülkeye vizesiz gidiyor olacaksınız. 

Bordo varsa vize derdiyle uğraşacaksınız. 

Pasaport Nereden Alınır? Ne Kadara 

Alınır? 

Bu pasaportlar direk en yakın ilçe 

e m n i y e t m ü d ü r l ü k l e r i n d e n c u z i 

ücretler,ki dünyadaki en pahalı pasaport 

bizde, ödenerek alınıyor. Ancak 

öncesinde, e-pasaport sitesinden 

başvuruda bulunmanız ve sıra almanız 

gerekiyor. 

(https://epasaport.egm.gov.tr) 

Başvurunuzu yaptıktan sonra, hem 

defter için ayrı para (82.5 TL) 

ödüyorsunuz hem de o pasaportun 

geçerli kılınacağı dönem (1 yıl, 2 yıl,5 yıl 

63

v . s ) u z u n l u ğ u k a d a r a y r ı p a r a 

ödüyorsunuz. Eğer yıl yıl kaça mal olur 

d e r s e n , e m n i y e t i n s i t e s i i ç i n 

(https://epasaport.egm.gov.tr/hakkinda 

/harclar.aspx) A d a m l a r s ü r e k l i 

güncelliyorlar. Şimdi buraya 500 derim, 

seneye 600 olur. Aramız bozulmasın… 

parası ve buna ilaveten 10 yıl geçerli 

olması için 505 TL’de harç parası 

ödemen gerekecek. Yani 10 yıllık bir 

pasaport sana 587.5 TL’ye mal olacak. 

Eğer yıl yıl kaça mal olur dersen, 

e m n i y e t i n s i t e s i i ç i n ; 

https://epasaport.egm.gov.tr/hakkinda/ 

harclar.aspx 

Pasaport Alırken Ne Tür Evraklar 

Gereklidir? 

Herkesin mesleğine göre değişiyor. Ev 

hanımı için ayrı, öğrenci için ayrı, 

bordrolu çalışan için ayrı. Ama özetle : 

Ancak Yeşil ve Gri pasaport sahipleri 

harç ücreti ödemiyor. Sadece defter 

ücreti ödüyor. Bunu bilesin. Bu arada bu 

ödemelerin hepsi bankalara yapılıyor ve 

bir çok banka (Finansbank, İş Bankası, 

Yapı Kredi Bankası, Ziraat Bankası, 

Garanti Bankası, HSBC gibi) da zaten bu 

işlemleri gerçekleştiriyor.Bu arada 

ödemeni yaptıktan sonra aldığın 

dekontlara ve üzerlerindeki imzaları 

dikkatli kontrol et. Islak imzanın 

yanında “Tahsil edilmiştir” kaşesi olan 

dekont olmazsa, emniyet dekontu kabul 

etmeyebilir. Son olarak, “Bir defter ve 

harç bedeli ne kadara mal olur ? dersen : 

Mesela “Bir kez pasaport alayım beni 10 

yıl götürsün.” diyorsan, 82.5 TL defter 

Öğrenciler için ; Öğrenciler, yurtdışına 

gidecekleri zaman, bunun eğitim amaçlı 

olduğunu belgeler ile kanıtlarlar ise, 

onlardan defter bedeli alınıyor ama 

HARÇ bedeli alınmıyor. Ancak bunun 

için, öğ rencilerin bu etkinliğ i 

kanıtlamaları ve okulun öğrenci işleri 

biriminden aldıkları harçsız pasaport 

dilekçesini doldurarak, vergi dairesinden 

onay almaları gerekmektedir. Vergi 

64

dairesinden alınan onay sonrasında, aşağıda sayacağım evrakları almaları gerekiyor ve 

sonrada bankaya ödemeleri gereken ücreti ödedikten sonra aşağıdaki evrakları 

toplamaları gerekiyor. Evraklar toplanana kadar, önceden sıra almak için emniyetin 

sitesinden e-pasaport başvurusu yapabilir ve sonrasında size verilen günde 

evraklarınızı teslim edebilirsiniz. 

Öğrenci değilseniz, herhangi bir indirimden yararlanamıyorsunuz. Diplomatik 

pasaport sahibi iseniz hiç bir şey ödemeden pasaport sahibi olabiliyorsunuz. Yeşil 

pasaport sahibi iseniz, sadece pasaport defter parası ödüyorsunuz. Hepsi bu. Ancak 

bordo pasaport sahibi iseniz, benim gibi, hem defter hem harç parasını kuruşu 

kuruşuna ödüyor olacaksınız. Ama genel hatları ile herkes aşağıda sıralayacağım 

belgeleri getirmek zorunda : 

1- Bordo Pasaport (Umuma Mahsus) 

*Nüfus cüzdanı aslı 

*Önceki pasaportunuz (Eğer varsa) 

*Son 6 ay içerisinde çekilmiş 2 adet biyometrik fotoğrafınız (Arkası beyaz fon olacak. 

Fotoğrafçılara pasaport için olduğunu belirtin. Onlar biliyor ) 

*Bankaya ödemeniz gereken defter ücreti 

sahipleri ) 

dekontları (Yeşil-Gri-Bordo pasaport 

*Bankaya ödemeniz gereken harç ücreti dekontları (Sadece Bordo pasaport sahipleri ) 

2- Yeşil Pasaport (Hususi Mahsus) 

*Matbu talep formu veya mühürlü belge aslı. (Çalıştıkları kurumun yetkili amiri 

tarafından onaylı olmalı) 

*Nüfus cüzdanı aslı 

*Önceki pasaportunuz (Eğer varsa) 

*Son 6 ay içerisinde çekilmiş 2 adet biyometrik fotoğrafınız (Arkası beyaz fon olacak. 

Fotoğrafçılara pasaport için olduğunu belirtin. Onlar biliyor) 

65

*Bankaya ödemeniz gereken defter 

ücreti dekontları (Yeşil-Gri-Bordo 

pasaport sahipleri) 

*Bankaya ödemeniz gereken harç ücreti 

dekontları (Sadece Bordo pasaport 

sahipleri) 

Bu evraklarla başvurduktan sonra, 

genellikle pasaportlar 1 hafta ile 15 gün 

arasında kargo ile elinize ulaşır. Artık 

ödediğiniz harç bedeline göre, 1 yıl, 2 yıl, 

5 yıl, 10 yıl gibi sürelerde geçerli olacak 

olan pasaportunuzu (Pasaportun 2. 

sayfasında bilgilerinizin olduğu kısımda 

geçerlilik süreleri yazar ) rahatça 

kullanmaya başlayabilirsiniz. Ama yurt 

dış ına çıkmaya hala hazır 

olmayabilirsiniz. Yani son bir engel 

daha olabilir. Ne o peki ? Vize belası… 

Pasaportumun süresi doldu. Ne 

Yapmalıyım? 

Bu arada bu evraklarınızı hazırladıktan 

sonra, mutlaka başvuruyu yapacak olan 

pasaport sahibinin de müracaat 

sırasında bulunması gerekir. Parmak izi 

verecek ve ş ahsen bulunmanız 

gerekecektir. He birde, eğer çocuğunuz 

için de pasaport çıkartacaksanız, yine 

normal bir birey için hangi evraklar 

gerekiyorsa, çocuğunuz için de aynı 

evraklar gerekecek. Sadece şunu bil : 

Çocuğun küçükse eğer, çok uzun süreli 

pasaport alma. Çünkü o çocuğun yüz 

hatları değişecek ve pasaportta yer alan 

fotoğrafı değiştirmen gerekecek. Haliyle 

yeniden pasaport çıkartması gerekecek. 

Yeniden başvuracaksın. Yeniden defter 

ve harç ücreti ödemen gerekecek başka 

yolu yok. Yani dostum, pasaportunun 

süresi bitti mi artık o pasaportu 

kullanamazsın. Herşeye sil baştan 

başlayacaksın. Ama sakın süresi doldu 

diye pasaportunu çöpe atma. O 

pasaportunu hem vize işlemlerinde hem 

de yeni pasaport başvurusu yaparken 

kullanacaksın. 

66

Hangi Tür Pasaport Sahibi Hangi Ülkeye Giderken Vize Almalı? 

Tek tek “Şu ülke vize ister, bu ülke vize istemez.” gibi laf kalabalığı yapmama gerek 

kalmasın diye, Dış İşleri Bakanlığının sürekli güncellediği linki paylaşmak daha faydalı 

olacak. O yüzden eğer aklında “Pasaportum var ve gideceğim ülkenin benden vize 

isteyip istemediğini öğrenmek istiyorum. Nereden bakacağım ?” diyorsan ve 

pasaportunun rengine göre tek tek vize durumlarını öğrenmek istiyorsan dosdum, 

Dışişleri Bakanlığı’nın resmi sitesi olan www.mfa.gov.tr ‘den gideceğiniz ülke için 

vizeye tabi olup olmadığını mutlaka kontrol et. Burada adamlar tek tek durumları 

anlatıyor. “30 güne kadar muaf, vizeye tabi, kapıda vize alabilirsin.” gibi tüm pasaport 

çeşitlerine göre her şeyi belirtiyorlar. 

Eğer gideceğin ülke vize istiyor ise (Yeşil, Gri veya Bordo pasaportunuza göre değişir), 

zaten yüzlerce firma ya da blog vizeler konusunda oldukça bilgilendirici bir şekilde sizi 

yönlendiriyor olacak. Google’a sadece gideceğiniz ülke ve sonuna “Vizesi” yazmanız 

yeterli olacaktır. Toplaman gereken bütün evrakları tek tek listeliyor adamlar. İnan 

hepsi bu. Ama gitmeden önce mutlaka ama mutlaka www.mfa.gov.tr sitesinden 

gideceğin ülkeye ve pasaport türüne göre vizeye tabi olup olmadığını kontrol et. Sonra 

kapıda kalmayasın. He bu arada, ben zaten önemli olan vizeler konusunda seni 

bilgilendireceğim. Mesela, Schengen (Avrupa’da ki hemen hemen bütün ülkelerde 

alman gereken ortak vize. Sadece İngiltere-İskoçya-İrlanda gibi ülkeler hariç. ), Çin 

vizesi, Hindistan vizesi gibi vize çeşitlerini özetleyeceğim. Merak etme. 

67

Vize Nedir? Nasıl Alınır? 

Vize : dert değildir. Evraklarını 

topladığın takdirde, aşman 

gereken sıradan bir prosedürdür. 

Ülkeler, kendilerinden daha kötü 

oldukları ülkelerin vatandaşlarını 

veya siyasi&ekonomik& politik 

anlaşmaları olmayan ülkelerin 

vatandaşlarını, kendi ülkelerine 

vizesiz almak istemezler. Çünkü, daha 

kötü olduklarına inandıkları ülkelerde 

yaşayan insanların, ellerini kollarını 

s a l l a y a r a k ü l k e l e r i n e i l t i c a 

edeceklerinden korkarlar. Hatta, onlar 

için vize, aynı zamanda bir güvencedir. 

Çünkü, vize alacak olan kişinin 

bilgilerini en ince ayrıntısına kadar 

öğrenmek isterler. O yüzden sizi didik 

didik ederler. Ama merak etmeyin, bir 

şekilde söyledikleri evraklar toplanır ve 

hayallerin peşine düşülür… 

Normal vize alma yöntemleri hemen 

hemen her yerde aynı olmakla birlikte, 

istenen evraklar ve vize ücretleri ülkelere 

göre değişiklik gösterebilir. Genelde 

konsolosluklardan alınabilen vizeler 

dışında bazı ülkelerden kapı vizesi 

alabilir, bazı ülkelerden de ülkenin resmi 

turizm sitesinden başvuru yaparak e-vize 

alabilirsiniz. Genelde 5 farklı vize ile 

seyahat edilir : 

A- Kapı vizesi : Sınırdan geçer geçmez, 

otel ve uçak bileti rezervasyonlarını 

göstermen halinde, aynı normal vize gibi 

pasaportuna belirli bir ücret karşılığında 

vize işlenmesidir. Çok basittir. Sadece 

kapı vizesinin verildiğinden emin ol. 

Mesela ben, Kamboçya seyahtimde kapı 

vizesi ile ülkeye giriş yapmıştım. 

B- E-vize: Tıpkı normalde aldığınız 

vizenin konsolosluğa gitmeden, direk 

internet ortamında alınması halidir. 

Aslında bu bir vize değilde, bir 

döküman. Yani bildiğin bir çıktı işte. 

Aldığınız bu çıktıyı ülkeye girerken 

gösterirsiniz. Hepsi bu. Bütün işlemler, 

ilgili ülkenin resmi turizm websitesi 

üzerinden yönetilir ve tüm başvurular 

buradan yapılır. Dubai e-vize ile 

gidilecek ülkelere örnektir. 

C- Ülkeye girişte verilen kartla seyahat : 

Bazen de vize istemeyen ama en fazla 30 

gün kalabileceğiniz ve ülkeye girişte 

(Mesela Rusya) verilen kartlar olur. Bu 

68

kartlar ülkeye girerken size pasaport 

kontrolde verilir ve çıkarken de geri 

alınır. Sakın ama sakın bu verilen 

kartları kaybetmeyin, çöpe falan 

atmayın. Ülkeden çıkana kadar mutlaka 

yanınızda bulundurun. 

D- En kötüsü bu seçenektir. Vize ile 

seyahat : Ama kabaca “Vize nasıl alınır” 

sorunuza cevap olsun diye : İlgili ülkenin 

görevlendirdiği aracı kurum veya 

Konsolosluğun kendisine bizzat gidilir ve 

istedikleri evraklar sunulur. Genelde ilk 

kez vize alırken senin de bizzat 

bulunmanı isterler. Ama 2. ve 3. kez 

gideceksen, evraklarınızı aracı kurumlar 

vasıtası ile de teslim edip, kendin 

gitmeden de vizeni alabilirsin. Ama bu 

tabi ki aracı kuruma ekstra para ödemen 

demektir. Gerekli belgeler demişken, en 

çok belge isteyen vize türlerinden birisi 

olan ve biz Türkiye Cumhuriyeti 

vatandaşlarının da en çok kullandığı 

Schengen vizesini örnek vereyim 

diyorum. 

Schengen Vizesi Hakkında 

Öncelikle şunu bilmelisiniz ki, yeşil 

pasaportunuz varsa, Schengen vizesine 

baş v u r m a d a n ö z g ü r c e s e y a h a t 

edebilirsiniz. Ancak benim gibi yeşil 

pasaport lüksünü tadamayanlardan 

iseniz, paşa paşa vizeye başvurmak 

zorunda kalacaksınız. 

Vizeye başvurduktan sonra, eğer kabul 

alabilirseniz, size 30 gün, 90 gün v.s gibi 

bölgede kalabileceğiniz gün sayısını 

belirten limitlerin olduğu ve geçerliliği 3 

ay 6 ay ya da 1-2 yıl şeklinde olan vize 

verilir. Diyelim ki İtalya vizesine 

başvurdunuz ve size 2 yıl geçerli olan ve 

60 gün kalış süresi olan vize verdiler. 

Eğer 61 gün kalırsanız bir daha 

Schengen vizesi alamayabilirsiniz. 

Benden söylemesi. Birde vizeye 

başvurmadan önce bu vizelerin 3 

türünün olduğunu bilmekte fayda var. 

• Tek Giriş: Tüm Schengen bölgesine 

sadece 1 kez giriş h a k k ı v e r e n 

başvurudur. Yani Schengen bölgesine 1 

kez girip çıkış yaptıktan sonra, bir daha 

69

girişinizin mümkün olmadığı ve yeni 

vize başvurusu yapmanızı gerektiren 

giriş şeklidir. 

• Çift Giriş: Tek girişin, çift hali. Yani 

diyelim bölgeden bir kez çıktınız, tekrar 

bir kez daha giriş yapabilirsiniz. Ama 3. 

kez giriş yapamazsınız. Tabi bu girişlerin 

toplamı, vizede yazan kalış gün saysını 

aşmamalı. 

• Çoklu Giriş: En güzel bu işte. 

Bölgede kalacağınız gün sayısının 

tanımlandığı ve vize süresinin biteceği 

tarihe kadar istediğiniz kadar giriş-çıkış 

yapabildiğiniz vizedir. Yani diyelim ki, 

Almanya vizesi aldınız. 1 Ocak 2016-31 

Aralık 2016 dönemi yani 1 yıllık vize 

verdiler. Vizede de kalış süresi 30 gün ve 

çoklu giriş yazsın. O halde 2016 yılında 

dilediğiniz kadar giriş-çıkış yapabilir 

ancak içeride toplamda 30 günden fazla 

kalamazsınız. 

E- Vizesiz seyahat etmek : İşte ennnnn 

sevdiğim şey. Ne dert ne de tasa. Al 

biletini, otelini, çek git uzaklara. Ama 

gitmeden öncede son kez emin ol 

gideceğin ülke vize istiyor mu istemiyor 

mu diye. Birde dostum, bir ülkeye 

gittiğinde, vizesiz bile olsa, sanma ki 

ömür boyu orada kalabilirsin. Sana 

koskoca harflerle yazar “30 güne kadar 

vizesiz” diye. Yani bu ne demek biliyor 

musun ? Maksimum 30 gün kalabilirsin 

demek (Mesela Filipinler). Eğer süren 

dolar ve çıkmazsan, seni kara listeye 

alabilirler ve bir daha o ülkeye adım 

atamayabilirsin. Hatta süren dolmuşken 

seni o ülke içerisinde yakalarlarsa, başın 

belaya bile girebilir. O yüzden, uzun 

kalacaksan eğer, daha uzun kalmanı 

beyan edebileceğin evraklarını topla ve 

vizeye başvur. Benden söylemesi. 

Vizemi de aldım! Ülkeden Çıkarken 

Başka Para Ödeyecek miyim? 

Ödeyeceksin. Yurt dışı çıkış harcı diye 

bir şey daha olacak. 15 TL de ona 

ödeyeceksin. Bunu ister bankadan direk 

“Yurt dışı çıkış harcı” adı altında 

ödeyebilir, ya da havalimanlarında 

bulunan gişeden 15 TL ödemeyi yapıp, 

karşılığında aldığın pul ile gümrükten 

geçebilirsin (Not : Mesela, Kuzey Kıbrıs 

Türk Cumhuriyeti için yurt dışı harç 

ücreti ödemek zorunda değiliz.) Artık 

çıkış harcını da ödediğine göre, 

gümrükten geçmen için hiç bir sıkıntı 

70

kalmadı. Yani yurtdışına çıkmaya hazırsın… 

Yurtdışında Pasaportunuz Kayboldu. Ne Yaparsınız? 

Diyelim pasaportunuz kayboldu. Ne yaparsınız ? Önceden pasaportunuzun 

fotokopilerini çektiğinizi varsayarak; Eğer dönüş uçağınız aktarmasız ise, 

bulunduğunuz ülkedeki Türk Konsolosluğunun düzenleyeceği bir form ile ülkenize 

geri dönüş yapabilirsiniz. Ama eğer dönüşünüz aktarmalı ise, işte o noktadan sonra 

sıfırdan bilet almanız gerekmekte ya da konsolosluğun size düzenleyeceği yeni 

pasaport ile, ki kaç gün sürer bilinmez, seyahatinize kaldığınız yerden devam 

edebilirsiniz. 

Yani gördüğün gibi, vize ve pasaport 

işlemleri bu kadar kolaydır. Sanma ki 

öyle dedikleri gibi zor, sinir bozucu 

şeyler. Hele pasaport almak çocuk 

oyuncağı. Ancak vize konusunda, eğer 

evraklarınızı tamamlamazsanız, vize 

için aynını söyleyemeyeceğim. Ama 

evraklarınız tam ise, ki bu alacağınız 

her vizeye göre değişir, çok büyük 

olasılıkla vizenizi hangi ülkeden 

almak isterseniz alabilirsiniz. 

Son Kontroller ; 

• Pasaport için evraklarını hazırlayıp, randevu gününde emniyette ol ! 

• Pasaportu edindikten sonra, gideceğin ülke senin pasaport türün (Yeşil, Bordo) 

vize istiyor mu kontrol et ! 

• Vize istiyorsa ; Genelde son 6 ay içinde çekilmiş arka fonu beyaz vesikalık 

fotoğrafın, seyahat sağlık sigortan (30,000 Euro teminatı olsun), vize için senden ilave 

olarak istediği bordrolu çalışan veya iş yeri sahibi olduğun duruma ve gideceğin 

ülkenin istediği taleplere göre değişen dökümanlar, vize başvuru formu, otel-uçak 

rezervasyonları (Biletlenmese de olur. Rezervasyon kabul ediyorlar.), en az 6 ay 

geçerliliği kalmış olan pasaportun hazır olsun. 

71

• Vize başvurusu esnasında, sempatik ol. Verilen sorulara net cevaplar ver. 

Evraklarını, istedikleri sırada şeffaf bir dosyanın içerisine yerleştirmiş bir şekilde sun. 

Heyecanlanma. Çok hippi de çok bakımlıda olma. Rahat ol. Verilen sorulara sakin 

cevap ver. Çok büyütme şu durumu. Ama sakın ola ki yalan söyleme. Söylesen de 

yakalanma. Direk ret yersin. Kısa, açık ve net cevaplar ver. Sana ingilizce bir şey 

sorarlarsa, Cem Yılmaz’ın bizim milletin sınırlardan geçerken ki ingilizcesini anlattığı 

duruma düşme. Yani “Neither nor” muş, “In spite of the fact that” miş. Kullanma. Yes, 

no, i want, tourist… Hepsi bu. Durumu özetle yeter… 

• Eğer evrakların tam değil ve özellikle işsiz iseniz, vize almanız zorlaşabilir. Çünkü 

onların gözünde, ne yazıkki göçmen niteliğinde birisi olacaksınız. 

• Her şey yolunda giderse, genelde 

vizeler 1-2 hafta içerisinde 

düzenleniyor. Ya kargo ile 

adresine geliyor ya da sen gidip 

ilgili ofisten veya konsolosluktan 

alıyorsun. 

• E ğ er ret yersen, sana 

açıklamasını da yapıyorlar. Sen de 

bu hususta eksik belgeleri 

tamamlıyorsun. 

• V i z e ü c r e t l e r i ( G e n e l d e 

Schengen) 60 euro civarında 

oluyor. 

• Alacağınız vize Schengen ise, unutma ki ilk girişi vizeyi aldığın ülkeden yapmalısın. 

Yani Almanya’dan Schengen vizesi aldıysan, ilk girişini Almanya’dan yapacaksın. 

Fransa’dan girmeye çalışırsan, ret edebilirler. Benden söylemesi. (Bu her zaman 

geçerli değildir. Ülkesine göre değişir.) 

• Eğer gideceğin ülke vize istiyorsa ve sen vize aldığını sanıyorsan, bir bak bakalım 

single mı yoksa multiple mı. Single demek 1 kez giriş-çıkış yapmak demektir. Multiple 

ise, sana verilen sürelerde birden fazla giriş-çıkış yapabilirsin. Ama sana der ki, vize 31 

72

Aralık’a kadar kullanılır. Ama 

maksimum 90 gün kalabilirsin der. Bu 

şu demek : 31 Aralık’a kadar istediğin 

kadar ülkeye giriş-çıkış yap. Ama toplam 

bu ülkede kalacağın gün sayısı 91 oldu 

mu, seni almam. Ülke içerisinde isen de 

seni atarım. Bunu sakın UNUTMA. 

• Vize türünü mutlaka kontrol et. Turist 

vizesi mi, öğrenci vizesi mi yoksa 

çalışma vizesi mi iyi bak. Yanlış vize 

türü vermişlerse, hayallerin yıkılabilir. 

Interrail’i Schengen Vizesi Aldıktan 

Sonra Mı Alayım? 

Evet. Önce, Schengen vizeni al. 

Schengen vizesi alırken de, gerekli 

dökümanlarını tamamla. Otel, hostel, 

uçak bileti ve bankada bir miktar paranı 

gösterebilecek şekilde hazır et. Interrail 

bileti limitli satılan bir bilet değildir. O 

yüzden tükenme söz konusu olmaz. Ama 

ben olsam Schengen vizesine 

başvururken Interrail biletini de almış 

olmanı tavsiye ederim. Vize almanı 

kolaylaştırır. Bazı durumlarda; vize 

çıkmayacağına tereddütlerin varsa, riske 

etmemek adına Interrail biletini 

sonradan alabilirsin. 

Yani durum bu dostum. Eğer vize ve 

pasaport ile ilgili başka soruların ve 

önerilerin&yorumların varsa, aşağıya 

yazabilirsin. Ne zaman istersen de bana 

danışabilirsin. Sırf şu saçma sapan 

prosedürler yüzünden seyahatlerini 

sakın ola erteleme. Çok evrak var gibi 

göründüğüne bakma sen. İnan bana 1-2 

günde hepsi hallediliyor. Sen yeter ki 

hayal et. Düş peşine… 

Interrail Biletini Nereden Alabilirim? 

Türkiye’de TCDD ve Gençtur firması 

Interrail bileti satıyor. Her 2 kurumdan 

da Interrail biletini alabilirsin. Öğrenci 

olduğunu ve 26 yaşından küçük 

olduğunu kanıtladığın müddet indirimli 

biletten direk faydalanabilirsin. Eğer 

73

60+ üstü iseniz, o zaman da indirimli 

oluyor. Haberiniz olsun. 

Toplamda Interrail Turu Ne Kadara 

Mal Olur? 

Trenlerin sınıfları var. 1. ve 2. sınıf. Önce 

bunu bilmelisin. Biz 2. sınıfta olanı 

alalım. Çok daha uygun. Bir de, gençyaşlı 

ayrımı var. Genç arkadaşlar 26 

yaşına kadar, büyüklerimiz (Senyör) +60 

yaş üzeri indirimden yararlanır. 

Interrail Bilet Fiyatları : Yukarıdaki 

listeye göre seçim yapmak sana kalmış. 

Hostel : Günde 20 Euro (Genelde 15-35 

Euro arasında değişir) 

Yemek : Günde 10-20 Euro 

Müze ıvır zıvır : Ortalama günde 5-10 

Euro (Gittiğiniz yere göre değişir.) 

Toplu taşıma : Genelde kullanmıyoruz. 

Ama o da ortalama günde 3 Euro. 

Eğlence-gece hayatı falan : Günde 10-15 

Euro (Duty freeden alıyoruz. Mekanda 

içmiyoruz. Sokakta içiyoruz.) 

(Özet Interrail Bilet Fiyatları. Yıllara Göre Fiyatlar Değişebilir. (Fiyatlar 

Euro’dur.) 

Interrail Maliyetleri Özetle ; 

Pasaport : 587.5 TL (10 yıllık ve Defter 

Fiyatı Dahil) 

Vize: Ortalama 200-250 TL 

Pasaport Fotoğrafı: 15 TL 

Gidiş-dönüş ucak: 500 TL (Bu gideceğin 

yere göre değişir.) 

Çanta ve diğer masraflar: 200-300 TL 

(Ortalama) 

Interrail Daha Ucuza Nasıl Mal Edilir? 

Şöyle : Yukarıdaki tablo vardı ya. Orada 

Flexi olanlar demek; Mesela 10 gün 

içerisinde 5 gün flexi biletini alalım. 

Diyelim ki 1-11 Ocak tarihleri arasında 

geçerli olsun. İşte bu bileti bu 10 gün 

içerisinde 5 gün kullanabilirsin. Bunu 

seçmek de tamamen sana kalmış. Tek 

yapman gereken, başlangıç ve bitiş 

tarihlerini belirttiğin bir bilet almak. 

74

Trenleri kullanmaya başlayacağın an, 

Interrail bileti üzerinde yer alan kapak 

kısmına bindiğin günü yazacaksın. 

Diyelim 1 Ocak’ta Roma’ya gittin. 2-3 

gün Roma’yı gezdin Ayın 4’ünde 

Floransa’ya trenle gideceksin ve o gün 

kullanacaksın. İşte o gün trene bineceğin 

an, tarihi ve tren numarasını Interrail 

biletinin üzerine yazıcaksın. Hepsi bu 

kadar. 

Interrail Başka Nasıl Ucuza Mal Edilir? 

Grup ücretleri diye bir şey var. Örnek 

olsun diye anlatayım. Seçeceğin bölgede 

bulunan ülkelerde geçerli oluyor. Mesela 

; 3 . g r u p ö r n e ğ i n i e l e a l a l ı m . 

Belçika-Hollanda-Lüksemburg-Danimar 

ka-Finlandiya-Yunanistan-İrlanda-İsveç 

ü l k e l e r i n i g e z e c e k s e n b u b i l e t i 

alabilirsin. Ama bunda da yine şu “Flexi” 

olayı olacak. Yani 1 ay içerisinde 3-4-6-8 

gün kullanabiliyor olacaksın. Örnek 

olsun diye de fiyatları aşağıya ekledim. 

Trenlerin Saatlerini Nereden 

Öğrenebilirim? 

Vizeyi, pasaportu ve Interrail biletini 

aldık. Artık yola koyulma vakti. Peki bu 

trenlerin saatlerini nasıl göreceksin ? 

Resmi Interrail sitesi www.interrail.eu. 

Buradan trenlerin kalkış (Departure) ve 

varış (Arrival) noktalarını yazıp, saat 

kaçta kalkıp, kaçta varacağını ve 

yolculuğ un kaç saat süreceğ i n i 

görebilirsin. 

Akıllı Telefon Uygulamalarından 

Öğrenme Şansımız Var mı? 

Var. “Railpllanner” diye bir uygulamayı 

telefonuna indirip kullanabilirsin. 

Dilersen, telefonundan her daim 

trenlerin kalkış ve varış saatlerini 

görebilirsin. 

75

Interrail Biletleri Sadece Trenlerde mi Geçerli? 

Hayır değil. Mesela bazı feribotlarda (Stockholm-Helsinki) da bu bileti 

kullanabilirsiniz. Zaten size biletin nerelerde kullanıldığına dair bütün bilgiler 

gönderecekleri bilette olacak. Oradan bakıp rotanız üzerinde olan noktalara göz 

gezdirebilirsiniz. Ayrıca müzelerde veya otobüslerde de geçerlidir. Railplanner 

uygulamasının Benefits kısmında görebilirsin. 

Interrail Bileti Aldıktan Sonra Ekstra Ücret Ödenir mi? 

Olacak. Şöyleki ; diyelim gece treni ile Barcelona’dan Paris’e gideceksiniz. Bu trenler 

yaklaşık 8 saatte gideceği şehre ulaşıyor. İnsanlar rahatsız olmasın, sürekli koltuklarını 

değiştirmesin diye de belirli olan bir koltuğun size ayrılmasını isterseniz 3-5 euro verip 

o koltuğu satın alabiliyorsunuz. Rakamları tam hatırlamıyorum ama çok pahalı 

değildi. O koltuk size ayrıldıktan sonra herhangi birisi o koltukta oturuyor olsa bile, 

kaldırma hakkınız oluyor. Çünkü Interrail’in özünde, size atanmış koltuk bulunmaz. O 

trende seyahat etme ve uygun koltukta oturma hakkı edinirsiniz. Eğer gideceğiniz 

rotalarda kendinize koltuk ayrılmasını isterseniz işte bu ekstra rezervasyon ücretlerini 

ödeyerek ilgili koltuğa hiç yerinizden kaldırılma korkusu olmadan sahip 

olabiliyorsunuz. 

76

Interrail Bileti Devredilebilir veya İade 

Edilebilir mi? 

Kişiye özeldir. Asla devredilmez ancak 

iade edilebilir. % 15 kesintiye tabi 

olursun. Biletini, son kullanma 

tarihinden 1 ay sonrasında bile iade 

edebilirsin. Yani diyelim Interrail biletin 

1 haziranda başlayacak ve 1 aylık bir bilet 

olsun. Yani 30 Hazirana kadar geçerli 

olsun. Ama sen bu bileti kullanmadın. 

Tarihler 30 temmuzu gösterene kadar 

biletini iade edebilirsin. 

Rezervasyon Yaptırmam Gereken 

Durumlarda Nereden Yaptıracağım? 

Online bir site yok. O yüzden tren 

garlarına gidip garlardan yaptıracaksın. 

En zor kısmı da bu zaten. Ne yazık ki bu 

k o n u d a h e r h a n g i b i r s i s t e m 

geliştirmediler. 

Biletin Son Günü Gece Trene Binme 

Mevzusu Nedir? 

Bilet 00:00’da başlar ve 24:00’da biter. 

Ancak, diyelim ki bindiğiniz bir tren 

akşam 19:00’da kalkacak ve ertesi gün 

04:00’da varış noktasına ulaşacak. İşte 

bu da kabul edilebiliyor. Ama 04:01 

olursa kabul edilmez. O yüzden, tarih 

kısmına varış saatinin gününü dikkate 

alarak doldurun. 

Interrail Biletini Kaybedersem Ne Olur? 

Pasaportun ne ise Interrail biletin de o 

olacak. O kadar önemli yani. Kaybettiğin 

an iş işten geçmiştir. Geri dönüş yoktur. 

Yenisini çıkarman gerekir. Umarım 

mecbur kalmazsın… 

Yurtdışında Interrail Bileti Alabilir 

miyim? 

Interrail’in geçerli olduğu 

bütün ülkelerden biletini 

alabilirsin. Money talks. 

77

Interrail Yaparken Nasıl Bir Sırt Çantan Olmalı? 

Aylarca “O kadar gezeceğiz. Nasıl bir sırt çantası alalım ?” diye sorup soruşturmuş 

birisi olarak, hislerini ve beklentilerini tahmin edebiliyorum. Benden sana tek tavsiye: 

olabildiğince çok az eşya al. Donmayacak veya yanmayacak kadar kıyafetin olsa yeter. 

Peki Nasıl Bir Interrail Rotası Çıkarmalıyım? 

Bu tamamen senin beklentilerine, hayallerine ve isteklerine bağlı bir şey. En iyi 

interrail rotası diye bir şey yoktur. Önce bunu bilmelisin. Sonra da senin için 

çıkardığım rotalara bir göz gezdir derim. Böylece ülkeler ve şehirler hakkında tahmini 

bilgilere sahip olabilirsin. 

Tren Garında Uyuyabilir miyim? 

%99’unda uyuyabilirsin. Ama mesela ; Barselona tren garını gece kapatıyorlar. Benim 

sokakta yattığım gibi sen de sokakta ya da sahilde yatmak zorunda kalabilirsin. Hatta 

nerede uyumuştum biliyor musun 

? Barcelona-Real Madrid süper 

kupa final maçını Nou Camp’ta 

izledik. Neyse Messi falan 3-5 

metre önümde oynuyordu. Maç 

bitti. O 100.000’den fazla insan 

bir anda kayboldu. Biz Ali ile 

stadın etrafında kalakaldık. Sonra 

tren garına gittik. Tam 

uyuyacağız. Pat oradan da 

kovulduk. Gittik stadın etrafındaki 

bankta uyuduk. He kaç yaşındaydım ? 20-21 civarı. Şimdi olsa yapar mıyım ? 

Yapmam. Peki o zamana geri dönsem yine yapar mıydım ? Hiç düşünmezdim. 

Cevabım EVET olurdu… 

78

Çantamı Tren Garında Kilitleyebilir miyim? 

Evet. Bir çoğunda ya locker (Kilitleyebileceğiniz dolaplar) veya güvenlik görevlilerinin 

teslim aldığı odalar var. İster bu dolaplara çantanızı ücret karşılığında kilitlersiniz, 

ister de bu görevli arkadaşlara çantanızı teslim eder, gezip, görüp sonrasında çantanızı 

almak için geri dönersiniz. Ama şunu bilin : Bazen gece geç saatlerde çantanızı almak 

için bu ofislere giderseniz, çantanızı verdiğiniz yerin kapalı olduğunu görebilirsiniz. O 

yüzden, çantanızı teslim ederken hangi saatlere kadar açık olduklarını öğrenin. 

Dostum. Bilmiyorum bu anlattıklarım sana yardımcı oldu mu, olmadı mı ! Ama 

bildiğim tek şey var ki ; bu yaz 2-3 arkadaş toplanın. Gerekirse kış aylarında 

yemenizden, içmenizden kesin. Kıyafet almayın. Eğlenmeyin de. Ama ne olur şu 

İnterrail’i ömrünüzde bir kez bile olsa yapın. Ben zaten sana birçok şeyi tek tek 

anlattım. Bilmiyorum daha ne yapabilirim! Ama aklına herhangi bir soru takılırsa, 

bana da her zaman danışabilirsin. Sormaktan asla çekinme. Yardımcı olabilirsem ne 

mutlu! 

Avrupa’nın dört bir yanını keşfedeceğin, sırtına aldığın çantanla akşam Barcelona’da 

gözlerini kapayıp, sabah Paris’de gözlerini açtığın günler görmen dileğimle… 

Deniz Pehlivan 

birhayalinpesinde.com 

facebook.com/birhayalinpesinde 

79

80

HASAN HKA 

EN ÖNEMLİ KORUYUCU EKİPMAN 

“MOTOSİKLET EĞİTİMİ” 

Eğitim denilen olguya sözlük anlamında 

baktığımızda: “ Okullar kurslar ve 

üniversiteler vasıtasıyla bireylere; hayatta 

gerekli olan bilgi ve kabiliyetlerin 

sistematik bir şekilde verilmesi.” tanımı 

ortaya çıkıyor. 

Motosiklet eğitimi dendiği zaman sayın 

hocam Sedat Karayılanoğlu’nun güzel bir 

c ü m l e s i a k l ı m a g e l i y o r : 

“Motosikletlerinize hükmedin!”. 

Makinalarımızla aramızda süregelen bir 

savaş halindeyiz. Nerde durması, ne 

kadar hızlanması, nerde dönmesi 

gerektiğini sürekli etki-tepki mekanizması 

içerisinde makinalarımıza iletiyoruz. İşte 

bu etkilere doğru zamanda tepki verilmesi 

için gereken kabiliyeti hatta refleksleri 

kazanma sürecine motosiklet eğitimi 

diyoruz. Amaç; daha güvenli daha keyifli 

bir motosiklet yolculuğu... 

Birçoğumuz için bir arkadaş, amca, dayı, 

dost aracılığıyla başlar motosiklet eğitimi. 

81

Genelde “Bak koçum atıyorsun aşağıya 1, 

sonra çek yukarı 2-3-4-5…” şeklinde 

fevkalade bilinçsiz bir şekilde başlıyor. 

Şanslı iseniz ve biraz da adaptasyon 

sorunlarını çabuk aşabilen, çabuk 

kavrayan bir yapınız varsa bu süreç bir 

kazaya sebebiyet vermeden devam ediyor. 

Daha sonra insani meraklarla günümüz 

terimiyle ‘googlelayarak’ bir şeyler 

araştırmaya başlıyoruz. Kombine fren, 

kontra tekniği?... 

Kontra tekniği? Ne yani gidonu sağa 

çevirince motor nasıl sola gider, 

saçmalamayın tabii ki sağa gider... Ben 

önce ön freni sıkıyorum sonra arkayı; 

çünkü fren öne ağırlık yapıyor ön fren 

daha iyi tutuyor. Bunlar acemi ve kısmen 

egosunu henüz yenememiş 2 teker 

dostlarımızdan duyacağınız ilk absürt 

cümlelerdir. Oturup saatlerce anlatsanız 

da faydası olmaz, bire bir göstermek hatta 

mümkünse uygulatmak lazımdır. 

Eğitim işte burada devreye giriyor. Eğer 

eşinizden dostunuzdan bildiğiniz 

tanıdığınız arkadaşlarınızın çocukları 

varsa duymuşsunuzdur. Artık öğretmenler 

çocuklarınıza kesinlikle yazmayı 

öğretmemenizi tembihliyor. Peki neden? 

Ben yıllardır yazı yazıyorum, neden 5 

yaşında çocuğa 2-3 harf öğretmeyeyim? 

Bunun sebebini en basit şekilde psikolojik 

olarak açıklamaya çalışırsak; ilk 

öğrenmede yapılacak en ufak hata 

alışkanlık haline geliyor. Motosikletle 

tanıştığınızda mutlaka bir profesyonelden 

eğitim alın. Neden kısmına gelince; 

motosiklet sürmek; gaz açmak, fren 

yapmak, vites değiştirmekle başlamıyor. 

Motosiklet sürmek; doğru oturuş, gidonu 

doğru tutma, dirsekleri kırma, doğru ve 

adaptif bakış, depoyu sıkma, inerken 

ayaklığı iki defa kontrol etme gibi basit; 

ama bu işi kolaylaştıran temel etmenlerle 

başlıyor. Bu hareketlerin her biri, bir 

sonraki sürece sizi daha doğru hazırlıyor. 

Mesela fren yaparken depoyu sıkmaz, 

ileriye bakmaz, kollarınızı dirseklerden 

kırmazsanız neler olur? Tecrübe sahibi 

sürücülerin çokça karşılaştıkları ‘kıçtan 

atma’nın temel sebepleri bu basit hareket 

kombinasyonlarında saklı. Fren yapmayı 

öğrenmeden önce depo sıkmayı 

öğrenmelisiniz, kollarınızı dirseklerden 

kırmayı, fren esnasında dimdik karşıya 

bakmayı... Yoksa fren yapmak için 

öğreneceklerinizden çok, bu hareketleri 

düzeltmekle vakit ve efor kaybedersiniz 

ve sizi temin ederim ki; bunları, yani temel 

alışkanlıkları düzeltmek, sağlak biri için 

sol elle çorba içmek kadar zor bir süreçtir. 

Yazımı bu kısmına kadar okuyan: “Ben 

50.000 kmdir motosiklet kullanıyorum hiç 

eğitim almadım hiç kaza yapmadım.” 

ekibine gelirsek... 

82

Bu azınlığı başta şanslı olarak tanımlamak 

gerekir. Diğer özelliklerine bakacak 

olursak ya çabuk adaptasyon sağlayan, 

ritmik hareketleri uyumlu, sakin insanlar 

ya da maalesef asla kabul etmeyecekleri 

gibi ‘motosikleti var olan limit ve 

yeteneğinin çok altında kullanan’ insanlar 

olarak ayırabiliriz. 30 bin kmlik 

motosiklet sürüşünün ardından eğitime 

katılan bir büyüğüm; eğitim esnasında 

grupta en fazla zorlanan ve hocayla en 

fazla muhatap olan kişiydi. Çünkü artık 

onun alışkanlıklarını kırmak gerçekten 

çok zor hale gelmişti ve o dahi sonunda 

bütün egosunu kenara koyarak şunu 

söyleyebildi: “ Ben bu zamana kadar 

motosikleti, motosiklet gibi 

kullanmıyormuşum.” . 

Peki, yeni başlamak üzeresiniz veya bir 

süredir motosiklet kullanıyorsunuz ve 

eğitim almak istiyorsunuz, nereye 

başvurmalı ve aşağı yukarı ne kadar ücret 

ödemelisiniz? Eğer İstanbul’da veya 

başlıca büyük şehirlerde yaşamıyorsanız 

şanssız kesimdensiniz. Maalesef 

motosiklet eğitim kültürü, diğer illerde 

kurumsal olarak henüz oturmamış. 

Başarılı ve kendini bu işe adamış kişisel 

girişimciler, birkaç farklı kurum veya 

eğitmen sayesinde bu şehirlerde sağlıklı 

eğitim alabilirsiniz. Şöyle genel hatlarla 

bakacak olursak: 

- Safetyturkey (Honda motosiklet 

eğitim programı ) 

- YRA (Yamaha Riding Academy) 

- BMW, VESPA, KTM gibi markaların 

kendine özgü akademileri 

- Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu 

- GİS Akademi (Güvenli ve İleri Sürüş 

Akademisi, Rospa ( İngiliz kazaları önleme 

kraliyet vakfı) sertifikalı) 

- ART motoakademi (Advanced Riding 

and Training, Rospa sertifikalı) 

- Ve diğer sertifikalı Motosiklet 

eğitmenleri 

Bunlarla birlikte, kendi eğitimimi aldığım, 

S e d a t K a ray ı l a n o ğ l u ’ n a a i t o l a n 

Blacksnake Rider Academy’i ayrı bir 

köşede belirtmek istiyorum. İzmir’de 

grubumuz için profesyonel eğitim almak 

istediğimiz sırada, bize büyük yardımları 

dokundu. Büyük şehirlerde mutlaka 

sertifikalı motosiklet eğitmenleri 

bulunuyor. Kendi şehriniz için internetten 

kısa bir araştırma yapmanızı öneririm. 

Burada bahsettiklerim birkaç ana eğitim 

kurumlarıdır. 

Peki, fiyatlara gelecek olursak… Fiyatlar 

sizin eğitim alma şekliniz, geçmiş motor 

tecrübeniz ve nereye kadar gitmek 

83

istediğinize göre 150 tl gibi bir ücretle 

başlayıp ucu açık yüksek meblağlara 

kadar gidiyor. Bire bir eğitim ve başlangıç 

eğitimleri tabii ki biraz daha yüksek 

ücretli. Burada eğer gözünüz korktuysa 

yanlış fren yaptığı için; bacaklarında %80 

his kaybı oluşan bir kazazede aklınıza 

gelsin. Sizce bacaklarınızın değeri ne 

kadar? 

84

RÖPORTAJ 

İrfan Karaman Röportajı 

1- İrfan Bey merhaba, öncelikle sizden bahsedelim. Kaç yaşındasınız? Mesleğiniz nedir? 

Sizi ve markanızı daha önce duymamış okuyucularımıza kendinizi tanıtır mısınız? 

Merhaba öncelikle Motoseyyah dergisi çalışanlarına ve emeği geçen herkese yerli bir 

marka olarak bizlere yer verdiği için çok teşekkür ederim. 

Ben 1975 Bursa doğumluyum, yeni yılla birlikte ömrümüzün ilk yarısını bitirdik, bundan 

sonra bir 40 yıl daha yaşar mıyız bilmiyorum ancak; harcadığımız her dakikayı son 

damlasına kadar değerlendirmeyi yaşam tarzı edindiğimi, prensip ve alışkanlık edinmeyi 

seven biri olduğumu inkar edemem. 

Mesleğim kısmı biraz daha karmaşık ve bir o kadar da ilginç sanırım. Bu konu benim 

sosyal medyadan ve gerçek yaşamdan edindiğim tecrübelerden derleme ve toplama bir 

cevap olacak. Çalışma hayatına daha çocuk yaşlarda başladım; hayat böyle gerektiriyordu. 

85

Yaz tatillerinde market çıraklığından tutun, seracılığa kadar pek çok işi yaptım. 1993 

yılında fırıncılığa başladım, bu mesleği aralıksız İRF’nin kurulum aşamasına kadar 

sürdürdüm; yani epey bir müddet unlu mamuller sektöründe hizmet verdim. Bu zaman 

zarfında, 1992 yıllarında müziğe ilgim başlamıştı (piyano, org)zaman geçtikçe kendimi 

geliştirerek müzik konusunda da profesyonel bir düzeye gelerek unlu mamuller işini de 

müzik ile birlikte 1 yıl öncesine kadar sürdürdüm. Askerliğimi müzisyen olarak 

tamamladım, çok farklı yerlerde ve sahnelerde canlı müzik yaptım ve farklı cemiyetlerde 

bulundum. Elbette müzik diğer işten kalan zamanlarda hobi olmaktan çıkıp geçim 

kaynağı olmuştu bile çoktan, hayatın insanı nerelere sürükleyeceğini emin olun 

bilemiyorsunuz. 

Bu iki işle uğraşırken resme merak sardım, Bob Ross’u birçoğunuz bilirsiniz, bonus saçları 

olan yağlı boya üstadı, onu pek bir severdim. Yağlı boya resim çalışmaları alanında da 

kendi çapımda bayağı ilerlemiştim yaklaşık 4000 civarı tablo yaptım, bu iş de artık 

ekonomik düzeyde o kadar önem kazanmıştı ki kendi tualimi kendim hazırlıyordum. Her 

yaptığım çalışma, bir öncekinden daha güzel oluyordu. Yaptığım tabloları koyacak, 

depolayacak ve asacak bir yer olmadığı için çoğunu eşe dosta ev hediyesi olarak 

veriyordum; çoğunu da sırf döngüyü tamamlayıp bana maddi destek olsun, tekrar boya ve 

malzeme alıp kendimi daha da geliştireyim diye satıyordum. 

86

Pek çok işi bir arada yapmadın getirdiği tepkilere de alıştım. Fırında sergilediğim 

tablolarımı, üstümdeki unlu önlükle benim yapmış olduğuma inanamayanlarla 

karşılaştım. Bir gün sahne aldığım elit bir düğünde iki arkadaş, salonun karşı tarafından 

beni süzüyor ve aralarında gelişen sohbet: “Şu karşıdaki piyanist ne kadar da bizim Fırıncı 

İrfan’a benziyor.”. İşin komik yanı bir gün sonra fırına ekmek almaya geldiklerinde konuyu 

bana anlatıp kardeşim olup olmadığını sordular. Durumu anladıklarında şaşkınlıklarını 

gizleyemediler, müzisyenlik yaptığımı 30 bin nüfuslu bir ilçede herkes nerden bilsin, 

arkadaşlar beni fırıncı olarak tanımış. 

Gelelim sosyal medya deneyimleriyle gelen yeni mesleğime. 8 yıl önce forumlarla 

tanıştığımda kendimdeki çok yönlü kişiliği gördüm. Paylaşmayı, yardımlaşmayı seven bir 

insan olarak çokça zamanlar geçirdiğim sihirli ekran karşısında binlerle ifade 

edebileceğim, Edirne’den Kars’a kadar geniş bir arkadaş kitlem oldu ve hatta gizli 

f a n l a r ı m o l u ş t u ğ u n u y i n e d o s t l a r ı m d a n d u y d u m . 

Özellikle motosiklete dair paylaşımlarla farklı, sıra dışı, amatör hobi çalışmalarımla 

mekaniğe dair birçok şeyi öğrenirken bildiklerimi de paylaşıyor olmam, bilginin 

paylaşıldıkça yüceldiği bu sanal ortamda oldukça geniş bir arkadaş kitlesinin oluşmasıyla 

sonuçlanmıştı. Şunu öğrendim dostluklar fedakarlık özveri ve özen ister! Kişi ne ekerse 

onu biçer ve insanlar aynaya benzer, gülümseyerek bakarsanız karşınızda gülümseyen bir 

87

surat görürsünüz. Temel kural sadece internet ortamında değil, tüm yaşamımızda 

dürüstlük yardımseverlik ve iyimserlik olduğu sürece dostluklar kurup yeni insanlar 

tanımak sürpriz olmayacaktır, bunu ben yaşadım... 

Kendi şirketim olan İRF’nin tarihi ve oluşumu 2012 yılının son çeyreğine dayanır ve 

Suzuki Inazuma modelinin aksesuar yoksunluğundan dolayı, bir arkadaşımız, ağabeyimiz, 

Sevgili Serdar Aydın’ın bana gelmesiyle başlar. 

İRF, motosikletler için koruma demirleri ve aksesuarları üretimi yaparak can ve mal 

güvenliğinizi sağlar. Kaliteden ve fiyat-ekonomi politikasından taviz vermeden yurt dışına 

bağımlılığımızı en asgari düzeye indirgeyip aynı zamanda yurt ekonomisine de fayda 

sağlamayı amaçlar. Motosikletlerde özellikle koruma demiri, bir süs aksesuarı olmamakla 

birlikte, sürücünün önce güvenliğini sağlayan, sonra da motosikletinin hasar düzeyini 

minimum seviyeye düşüren önemli parçalardan biridir, çünkü düşmemiş motosiklet 

sürücüsü yoktur! 

88

2- Motosiklet merakınız ne zaman başladı? Kaç yıldır aktif olarak motosiklet 

kullanıyorsunuz? Ve motosiklet dışında hobileriniz nelerdir? 

Motosiklet merakım başlamadı aslında, zamanın vermiş olduğu ekonomik koşullar, 

bisiklet ve motosikleti hayatımıza mecburen uzun yıllar önce soktu, o gün bu gündür 

hayatımızda hep var oldu. Bu durum çoğu zaman ihtiyaçtan, bazen de zevkten böyle 

süregeldi ve geçiyor. 

Yanılmıyorsam 7 ya da 8 yaşlarında, üç tekerlekli bir bisiklet vermişlerdi babama, benim 

ilk bisikletimdi ve o dönemlerde çok büyük bir konuydu. Yaklaşık 33 yıl evvel bir çocuğun 

bisikletinin olması pek alışılagelmiş bir durum değildi. Birkaç yıl sonra, 9 ya da 10 

yaşlarımda mobilet hayatımıza girdi, babam artık pedal çevirmekten usanmış olsa gerek. 

Motosiklet de o yıllarda hayatımıza girdi, çok iyi hatırlıyorum 900 kmlik rodajını 

doldursun diye mobileti bana vermişti. Hatta rampa çıkarken beni indirip yokuş yukarı 

koştururdu motor zorlanmasın diye, ne günlerdi… 

Çok gariptir teknoloji ve imkanlar o kadar gelişti ki şimdi mobiletin yüzüne bakan yok, o 

zaman da R1ler, Kawasakiler vardı da biz bilmiyor ve görmüyorduk. Ama kesinlikle şimdi 

imkanlar çok çok daha gelişti, kaskın dışında şimdiki korunaklı montları nereden bulup 

da alacaktık? Kışın donmayalım diye kat üstüne kat kat giyinirdik, şimdiki nesil o konuda 

çok şanslı, her şey var. 

89

O 

yüzden motosiklet konusunda ailemden asla olumsuz bir tepki almadım; zira motosiklet 

şeytan işidir diyen ailelerin her zaman bu konuda çocuğa köstek olduğunu da görmezden 

gelemeyiz böyle çok insan var. Biz 7 kişilik bir aileyiz; 5 kardeşiz, 3 kız, 2 erkek ve 

annemiz dışında hepimiz motosiklet kullanıyoruz hepimiz şu an aktif motosiklet 

kullanıcısıyız, annemiz iyi bir artçı sadece. 

Hobilerim arasında mekanik ve motosiklet hep vardı ancak; resim ve müziği de yabana 

atamayız, hayatımda önemli bir zaman dilimine sahipler. Çokça zaman harcadım bu 

alanlar için, son 4 yıldır hatta çocukluğumdan kalan anılarım arasından havacılığı da gün 

ışığına çıkardım sonunda ama yaş 41 oldu artık. Yaklaşık 4 yıldır yamaç paraşütü 

sporuyla ilgileniyorum, eğitimlerimi Türk Hava Kurumu’nda tamamladım. Şu an 

Türkiye’de benim dışımda üç arkadaşın daha hayata geçirdiği çok hafif hava araçları 

sınıfına giren motorlu yamaç paraşütü, PARAMOTOR TRİKE hava aracımın tasarım ve 

üretim aşamaları bitmek üzere, kısmet olursa kendi yaptığım hava aracımla gökyüzünün 

maviliğine açılacağım. 

Doğayla baş başa kalmayı seviyorum, insanı dinlendiriyor, hele de dünyaya alışık 

olmadığımız bir yerden, gökyüzünden bakmak çok güzel bir hissiyat. Sivil Havacılık, 

Türkiye’de çok yaygın olmayan, yeni yeni gelişmeye başlayan bir spordur ve yamaç 

paraşütü uçmanın en kolay ve ucuz yoludur diye düşünüyorum. 

90

3- Motosiklet aksesuarları yapma fikri sizde nasıl oluştu? 

Çok yönlü kişiliğimden bahsetmiştim, aslında teknik ve mekanik uğraşlarım için evimin 

altındaki 8 metrekare kömürlük alanını boşaltarak orada küçük atölyemi ve dünyamı 

kurmuş boş vakitlerimi orada uğraşıp kafa dağıtarak geçiriyordum. Dört kişinin aynı anda 

bir araya geldiğinde oturacak yer bulamadığı ve ancak sığdığı alçak basık bir yerdi; her 

cm kareyi değerlendirmiştim, bütün anahtar takımlarım ve edavatlarım tertipli 

düzenliydi. O küçücük atölyede aslında büyük işler yapıldı, İRF’nin temelleri atıldı ancak; 

bir gün motosiklet aksesuarı imal ederiz diye başlanmadı hatta aklımıza dahi gelmedi. 

Motosiklet camiasında oldukça geniş olan çevremiz beni bu işin içine resmen çekti 

diyebilirim; sen bunun orta sehpasını da yaparsın, sen bu modeli de yaparsın derken şu 

an ardımızda yaklaşık 35’i kayıt altında 50’yi aşkın modele çalışma yaptık. 

Bu iş demir işi olsa da metali işlemek ahşabı işlemeye benzemez. Her aşaması işlemesi ve 

ekipmanları diğer sektörlere göre daha meşakkatli ve pahalıdır. Her ne kadar motosiklet 

aksesuarları dense de adına, aslında bunları yedek parça gibi görebiliriz; mesela bağlantı 

vida yerleri motosiklet üzerinde tam denk gelmez ya da uymaz ise, o ürünü asla yerine 

takamazsınız. Doğal olarak da montaj gerçekleşmez, o yüzden üretiminden tasarımına, 

hatta boyasına kadar özenle imal edilmeleri gerekir ve bu iş ruh işidir. Motosiklete 

binmeyen bir demir ustası, koruma demirinin manasını asla bilemez, bilemediği içinde 

onu üretmesi zordur. 

91

Yani bu aşamada sadece metali tanımak, teknik altyapıya sahip olmak yetmiyor. Önce 

motosiklet ruhunu iyi bilmek gerekiyor, tüm bunlar birleştiğinde ortaya netice çıkıyor. 

Ben de motosiklet ruhunu iyi bilenlerdendim; bundan dolayı çevremizdeki dost ve 

arkadaşlarımız çözüm için bana geldiler ve çözüm buldular. Bu vesile ile zaten sektördeki 

büyük bir eksikliği doldururken yurt dışına da bağımlılığımızı minimuma indirdik. 

Üreten her zaman için değerlidir. Düşünsenize, yurt dışından dünya para verip acaba 

gelecek mi kaygımız yok; hatta yurt dışında olmuş olmamış o da umurumuzda değil! 

Düşünüyor, tasarlıyor ve onu seri olarak üretiyoruz; biz kazanıyoruz, yurdumuz kazanıyor 

ve kullanıcı olan sizler kazanıyorsunuz. 

Yurt dışından 1650 TL’ye gelen ürünü burada yerli üretici olarak üretiyoruz ve 550 TL’ye 

alıyorsunuz. Karşınızda muhatap buluyor, teknik sorunlarınızda çözüm buluyor, soru 

sorabiliyorsunuz ve bunları garantili olarak alıyorsunuz, koşulsuz iade ne demek bilir 

misiniz? Aslanlar gibi biz bu ürünü ürettik, kalitesiyle, işleviyle montajı ve boyasıyla 

dimdik arkasındayız demektir ve koşulsuz iade cümlesini her firma kullanamaz ama biz 

kullanırız; ÇÜNKÜ BUNLARI BİZ ÜRETİYORUZ! 

92

4- Markanızın anlamı nedir? Markayı belirlerken göz önüne aldığınız etmenler nelerdi? 

Bu kısım İRF’den önceki durumdu, peki İRF’nin anlamını, açılımını tahmin etmek zor 

değil; ama neden İRF olarak var olduğumuzu biliyor musunuz? 

Dünya devi olsun olmasın her markanın bir anlamı geçmişi ve oluşma sebebi vardır. 

Forum sitelerine üye olurken genelde fırıncı kişiliğimle değil de müzisyen kişiliğimle 

tanınmak istediğim için takma ismim tüm forumlarda ‘piyanist_irfan’ olarak geçer; ancak 

motosiklet.net’e Türkiye’nin en çok tıklanan forumuna üye olurken kişisel bilgilerimi 

doldurma aşamasında kullanıcı adı kısmına ‘piyanist_irfan’ yazacakken ‘piyanist_irf’ 

yazabildim, hane yetmedi ve onu kaydettikten sonra ok yaydan fırlamış oldu bir daha da 

silemedim. 

İRF oradan kalmadır; sonrasında İRF aşağı, İRF yukarı olduk. İnsanlar da buna alışınca 

değiştirmedim, nereden bilebilirdim bir gün her şeyimi İRF uğruna harcayıp şirket sahibi 

olacağımı… O günlerde beni yakından tanıyanlar İRF’nin nereden nereye geldiğini ve nasıl 

geldiğini çok iyi bilir... İRF MOTOSİKLET AKSESUARLARI SAN. TİC. LTD. ŞTİ olduktan 

sonra birçok şey değişti ama buraya nasıl gelindi, nelerle karşılaşıldı, bir marka değeri 

nasıl oluştu bunu anlatmaya kalkmak emin olun sizlerin de, benim de oldukça uzun 

zamanımızı alacaktır. Sadece şunu söyleyebilirim, çalışırken ölmedim ya şükürler olsun, 

İRF resmi olarak tescilli bir marka olmuştur. 

93

İngilizce okunuşu (ay ar ef ) baktık, hoşumuza gitti. Kuruluş aşamasında, hatta logo 

çalışmalarında bile çok şaşaa ve karmaşaya gerek duymadan, siyah ve beyaz üzerine, 

akıllarda kalabilecek, basit bir logo tasarladık; siyah karanlığı, beyaz aydınlığı temsil eder 

ve siyahın içindeki İRF harfleri beyazdır. 

5- Kaç yıldır motosiklet aksesuarları tasarlıyor ve üretiyorsunuz? 

Motosiklet aksesuarlarını metal ağırlıklı olmak üzere, profesyonelce yaklaşık 2 yıldır 

yapıyorum. Tasarım ve üretim aşamaları hep süregeldi ve üretildi ancak; daha 

öncelerinde amatör olarak kişisel anlamda da üretimler oldu. Motosiklet römorku, birkaç 

orta sehpa ve çanta taşıyıcıları, bunlara pek yoğunlaşmamıştım, 3 yıl evvel CBF 150 

motorum için özel bir korna ve römork sistemi tasarlamıştım hala o korna sisteminin bir 

videosunu çekememiş olmak içimde büyük yaradır. 

6- Yaptığınız ürünlerin kalitesi ilk başladığınıza göre ne kadar iyi? Gelişmeyi gözle görülür 

bir şekilde fark edebiliyor musunuz? 

Bu soru gerçekten önemli bir soruydu teşekkür ederim. Söylediğim gibi 8 metrekare bir 

atölye ortamından tüm Türkiye’ye ürün üretip satabiliyor olmanın ardında kuşkusuz ki 

94

ir neden vardır. Bunu açıklamak için, merdivenleri yavaş yavaş tırmanmak deyimi çok 

yerinde bir sözdür. İRF’nin başlangıç ürünü olan arka çanta taşıyıcısı, şu an işyerimde, 

büromun duvarında duruyor. Onu özellikle motordan söktük onun ayrıca bir yeri vardır, 

bizim ilkimizdir, yani ürettiğimiz bu işe başlamamıza vesile olan ilk demirdir; samimi 

olarak söylüyorum çok kaliteli, sağlam ama bir o kadar da kaba olduğunu görüyorum. O 

günün şartlarında, o imkanlarla üretilebilecek bir demirin nasıl olabileceğini 

düşünüyorum; ama çok iyi biliyorum ki her ne olursa olsun, paranın bile geçmediği o 

zamanlarda, bu demir kullanıcısı olan dostumuzun işini görmüştür. 

Elbette ki çok yol kat edildi. Üretilen her model, bir öncekinden daha gelişmiş oluyor, biz 

de gelişiyor ve geliştiriyoruz. Atılan her adım, geçen her gün daha iyiye doğru yol alıyor, 

yavaş yavaş su akıyor yolunu buluyor ve eksik taşlar yerine oturuyor. Her şeyin ilacı 

zamandır keşke elimizde sihirli bir değnek olsa da ‘ol’ deyince birçok şey oluverse ancak; 

bu peri masalları için geçerli ve biz de burada masal anlatmıyoruz. :) Çok çalışmamız 

gerekiyor, önümüzde uzunca bir yol ve dünya devi rakiplerimiz var; önce Türkiye’ye, iç 

pazara yettikten sonra, hedef tüm dünya! 

İRF olarak üretimde hile hurdaya başvurmak asla yapmayacağımız bir şey! 3 mm olması 

gereken yerde 1 mm kullanıp bunu boyayarak 3 mm edasıyla sunmak ayıp ve yalancılıktır, 

hırsızlıktır; karakter ve kişilik olarak önce şahsıma yakışmayan bir davranıştır. Uygun 

fiyata satmak için malzemeden çalmak çok akıllıca değildir, tüketiciler bilinçli ve zamanla 

95

kalite ortaya çıkmaktadır. Kimse tabir-i caizse aptal değildir; burada en kalitelisini en 

uygun fiyata sunmalısınız, işte bu ince çizgide dengeyi iyi kurmalısınız. Sırtınızda bir 

şirket yüklü, üretim ve tasarım yüklüyse bunların hesabının ve giderinin analizinin iyi 

yapılması gerekiyor. 

Olumsuz eleştiriler almıyor değiliz; genelde ürünlerin ağır olduğunu söylüyor insanlar, 

önemli değil. Ama ağırlık her zaman olumsuzluk değildir; 5 mm kullanmanız gereken 

hassas bir yerde ağır olmasın diye 3 mm kullanırsak ileride o ürün sıkıntı yapacaktır. Bu 

yüzden temel prensibimiz, kati suretle ne bugün ne de yarın değişmeyecek, en kalitelisini 

en uygun olması gereken fiyatlara üretmeye devam edeceğiz. 

Doğru zamanda, doğru dürüst çalışmalarla gelişmeyecek bir firma yoktur. İşimizi seviyor 

ve severek yapıyoruz. Bu söylediklerim hiçbir zaman için iddia değil; üretip masaya 

koyarak ispat ederek konuşuyoruz. 

7- Bu sektörde dünyaca ünlü firmalar öne çıkmakta. Bunlara örnek olarak Givi ve 

Touratech’i de gösterebiliriz. Onlar ile karşılaştırıldığında kendinizi nerede görüyorsunuz 

ve ileride o satış seviyesine ulaşabileceğinizi düşünüyor musunuz? 

Çok kapsamlı bir soru aslında ama; Givi-Kappa-Tourotech gibi dünya markalarıyla 

tanışmam çok daha öncelerine dayanmaktadır, bu konuda dürüst ve samimi olacağım. 

Oldukça kaliteli, işlevsel, detaylı ve estetik ürün üretiyorlar ancak; onlarla firma olarak 

kıyaslama yapmak çok mantıklı ve sağlıklı olmaz. Milyar dolarlık yatırımlar, ekipmanlar, 

96

yılların birikimi, tecrübesi, yatırımlarının 

ve reklamının yanında 2 yıllık mazisiyle 8 

metrekare bir atölyede doğmuş bir firmayı 

nasıl kıyaslayabiliriz, bu deli cesareti olur. 

:) 

Ama kesinlikle bildiğim bir şey var; 

yurtdışından ithal gelen bir ürünün haliyle 

bir maliyeti, nakliyesi oluyor; ürün 

distribütöre geliyor, distribütör üzerine 

kâr koyup toptancıya veriyor, toptancı 

üzerine kâr koyup bayiye veriyor, bayi 

üzerine kâr koyup son kullanıcıya veriyor. 

Doğal olarak zaten euro bazında yurda 

girmiş bir ürün, son kullanıcıyı fiyat olarak 

üzüyor, ürüne bakıyorsunuz yan çanta 

demiri. Evet, güzel, kalite gayet iyi ama o 

fiyata göre, o ürünün titanyum ya da altın 

kaplama olması gerekli diye aklınızdan 

geçer. Ama değil; 20 mm çapında 2 mm 

kalınlığında boru, işte hepsi bu! 

İlk aşamada dünya devi olmak gibi bir 

tasamız yok aslında; önce biz iç pazarın 

taleplerini karşılayalım sonrasında buna 

yeterli hale geldiğimizde dünyaya açılma 

zamanı gelmiş demektir. Bugün çalıştığım 

lazer tezgahının fiyatı 2,5 milyar TL’dir, 

olay sadece bunda bitmiyor, CNC destekli 

tam teşekküllü bir boru bükme tezgahının 

97

en basiti 150 bin TL. Zamanı geldiğinde devlet teşvik ve desteklerinden sonuna kadar 

yararlanmayı düşünmekteyiz, işte o gün geldiğinde bu alanda Türkiye’den Kappa ve Givi 

markalarının elini ayağını çekeceği zamandır. 

Onlar ile karşılaştırma yaptığımda sadece Türkiye pazarının bir kısmına ulaştık; buraya 

kadar gelebilmemiz bile hayaldi ama doğru zamanda yapılan atılım ve yatırımlarla geldik. 

Bundan sonra neden onların seviyesine ulaşmayalım? Çok zor görünse de sağlık olduktan 

ve doğru zamanlarda doğru kararlar alınıp olması gerektiği gibi atılım yapıldıktan sonra, 

hiçbir şey imkansız değildir, ben buna inanıyorum. 

Yaşadığım, gördüğüm şeyi söyleyebilirim; Endonezya, Almanya, Fransa, İngiltere, Malezya, 

İtalya ve aklıma gelmeyen birkaç ülkeden daha, bireysel kullanıcılardan onlarca mail 

aldım. Ürettiğimiz Sym Wolf ve Kawasaki Versys aksesuarlarından istiyorlardı 

maillerinde. 

İşte size sorunuzun cevabı, biz üreteniz... 

8- Bu röportajı okuyan motosiklet sahipleri genelde yerli markaları değil de Givi ve 

Touratech gibi markaları tercih etmekteler. Bu önyargıya karşı motosiklet sahiplerine 

neden İRF ya da yerli diğer bir marka ürün almalarını önerirdiniz? 

Öncelikle şunu söylemem gerekiyor; orijinal ürün üretiyorlar ve sadece bu sektörde değil 

bütün sektörlerde ilk olan kazanıyor ve ilerleyebiliyor. Ürettikleri ürünlerde detay var 

ama fiyatı da ona göre. Burada kullanıcı kitlesi 2’ye hatta 4’e bölünüyor: 

98

İlk kitle; söylediğiniz gibi estetiğe oldukça 

fazla önem veren, şekil olsun gerisi önemli 

değil diyen parası olan bilinçsiz kitle. 

İkinci kitle; marka olsun, şekli olsun, 

yakışıklı olsun, sağlam olsun ve de ucuz 

olsun diyen kitle. 

Üçüncü kitle; gerçek anlamda işimi 

görsün, şekil önemli değil, sağlam, işlevsel 

ve kaliteli olsun ve uzun yolculuklarda 

beni yollarda bırakmasın diyen bilinçli, 

tecrübeli ve ne aradığını bilen kitle. 

Dördüncü kitle; motoruna hiçbir şey 

takmaz hatta bedava versen almaz. :) 

Orijinalcidirler; orijinal ürün dışında tek 

vida almazlar. Bu 4’e bölünmüş kitle 

benzetmesine mizahi olarak bakalım, 

bölücülükten içeri girmeyelim. 

Bu durum aslında bizlerin motosikletten 

beklentimiz ne sorusuyla doğrudan 

alakalıdır, tamamen ihtiyaçlara ve 

kullanım amacına göre değer kazanıyor 

bazı şeyler. Örneğin uzun yola racing 

makina ile çıkılmaz yurt dışına vs. Bunun 

için enduro tarzı, her yolda 

kullanabileceğimiz modeller boy 

göstermektedir. Hal böyle olunca yollarda 

ihtiyaç ve gereksinimlerimiz için bagaj 

hacmi doğar, yan çantası, topcase vs. 

Ancak dünya devleri bu konuda isim 

yaptıysa da motosiklet sektöründeki 

model gamı o kadar hızlı gelişiyor ki buna 

dünya devleri değil kimse yetişemiyor. 

Durum böyle olunca, paranız da olsa ürün 

bulup işinizi göremiyorsunuz. İşte tam bu 

ince noktada biz devreye girmekteyiz 

çükü biz üreteniz. 

Dünya devi markalar ürettiğinde orijinal 

olmuş kabul ediliyor, İRF olarak biz 

99

ürettiğimizde yan sanayi olmuş oluyor. 

Halbuki Kawasaki Versys 2015,Sym Wolf 

sb 250i modellerinde dünyada ilk ve tek 

üreticiyiz, tasarımın ve üretimin tamamı 

tarafımıza ait olan ürünlere nasıl yan 

sanayi diyebilirsiniz? 

Neden İRF olmalı diye anlatacak olursak; 

öncelikle ithal ürünlerin neredeyse yarı 

fiyatına çözüm buluyor ve garantili ürün 

üretiyoruz. Sattığımız ürünün sadece 

satışında değil; sonrasında da ardında 

durduğumuzu söyleyebiliyoruz. 

Kullandığımız materyaller, dünya devleri 

kalitesinde değil onlardan daha kalitelidir! 

Bunu iddia değil ispat ediyoruz. 

Ürettiğimiz komplike ürünlerin montaj 

videolarını çekerek amatör kullanıcı 

arkadaşlarımızın da ürün montajını 

yapabilmelerini sağlıyoruz. Resmi 

anlaşmalı olduğumuz kargo firmalarıyla 

tüm Türkiye’ye uygun fiyatlarla ürün 

yollayabiliyoruz. 

Her markada olduğu gibi İRF için de 

önyargılar olabiliyor örneğin; tam olarak 

tarihini hatırlayamıyorum ancak telefonla 

bize ulaşan bir müşterimiz alım satım 

prosüdürünü sormuştu. Sorusuna cevaben 

ödemeyi banka havalesi ile aldığımızı, 

sonrasında ürünü indirimli olarak 

anlaşmalı olduğumuz kargo firmasıyla 

yolladığımızı söyledim. Akabinde 

gerçekten hiç aklıma gelmeyecek bir 

cevapla karşılaştım, hem şaşırdım hem de 

düşündüm o anda. Telefonun karşısındaki 

müşterimiz haklıydı belki de, tartışılır bir 

konudur, ancak şunu söyledi: “Ben şimdi 

sizin hesabınıza para geçeceğim ama ya 

ürün gelmezse?”. Bu durum sadece bir kez 

yaşandı ve bunu ciddiye alıp en kısa 

sürede, yeni sezonda kapıda ödeme 

sistemini hayata geçireceğiz. Diğer bir 

100

sorun da kredi kartına taksit sorunuydu, 

yeni kurulum aşamasında olan web 

sitemiz ile de artık tüm kredi kartlarına 

yeni sezonda taksitli satış yapabileceğiz. 

Çünkü dediğim gibi, biz üreteniz. 

9- Ürün yelpazenize bakıldığında motor 

koruma ve çanta demirleri ürünleriniz 

öne çıkmakta. Özellikle koruma demirini 

tasarlarken ve üretirken dikkat ettiğiniz 

faktörler nelerdir? 

‘Motosikletlerde koruma demiri süs 

aksesuarı değildir!’ sloganımızı her yeri 

geldiğinde paylaşmaktayız. Çünkü birçok 

arkadaşımızda ‘Motorum daha iri yarı 

görünsün, daha devasa, iri kıyım olsun.’ 

görüşleri hakim çoğu zaman. Bu konu 

tecrübeyle sabittir, bana sorarsanız 

boy-kilo ve kullanım tecrübeme göre; 

motosikletin güçlüsü, hafifi, küçüğü ve 

konforlusu makbuldür. Ancak 165 boyla 

300 kglık bir model asla benim 

kullanacağım bir motosiklet değildir. 

Normal şartlarda bir dağ yolunda tek 

başıma motoru yatırdığınızda o 

motosikleti sahiplendiğiniz an aklınıza 

gelmeyen küçük detaylar sizleri 

motosikletten soğutabilir, sadece motoru 

kaldırmak için birilerine bağımlı 

kalabilirsiniz, bu da çok hoş bir durum 

değildir. Ancak bizim insanımızda büyük, 

kaslı motor sendromu var. :) Bunu 

maalesef göz ardı edemeyiz, bundan 

dolayı motor koruma demiri soran 

arkadaşlarımızı biliyorum. 

Motosikletlerimiz pahalı aletler hatta 

normal bir araçla kıyasladığımızda 

oldukça pahalı; ancak motosiklete binmek 

de normal araçlardan daha riskli bir 

faaliyettir. Burada düşme anında 

doğrudan hasarı bünyemize alırız. O 

yüzden hem malımız hem de canımız için 

koruma demirinin önemi oldukça fazladır. 

Koruma demiri üretilirken öncelikle baz 

aldığımız ve dikkat ettiğimiz yerler ve bazı 

temel kurallar var. Motosikletin kütle 

ağırlığı, şase yapısının kullanılan 

malzemeye cevap verebilecek mi 

sorusunun cevabı bulunup üretim ona 

göre yapılır. Şayet şase yapısı, bağlantı 

yerleri zayıf ise alternatif bağlantılar 

oluşturulup oluşacak şiddetli şoku 

karşılayacak bağlantılar imal edilir. 

Burada amaç mümkün mertebe bir tarafı 

koruyayım derken diğer tarafa zarar 

vermek olmamalıdır. Ancak yine de belirli 

bir hızdan ve belirli bir darbeden sonra ne 

koruma demirinin ne de motosiklet 

şasesinin hiçbir hükmü yoktur, kısaca 90 

km/h ile giderken düz duvara çarpan bir 

motosiklet düşünmek istemiyorum. 

Motosikletin yerden yüksekliği, yan 

yattığında neresinin hasar almaması 

101

gerektiği, sürücünün ayaklarının nasıl 

ezilmelerden kurtulabileceği ve belirli 

hızlarda yan yatmalarda ya da düşmelerde 

üretilen demirin ne kadar ve nereye kadar 

yamulabileceği, ne kadar sürtünmeye 

dayanabileceği, kullanılan malzemenin et 

kalınlığı ve tüm bunların ön çalışmaları 

yapıldıktan sonra; montaj kolaylığı, 

amatör kullanıcı arkadaşlarımızın en 

kolay şekilde montaj yapıp yapamayacağı 

ve motosikletin dinamiğine ve 

görüntüsüne, hatlarına uyumlu açılı 

kıvrımları belirlenerek üretime geçilmesi 

aşamalarından oluşur. Ancak bu aşamalar 

bittikten sonra kalıplama çalışması başlar, 

bu çok ciddi ve sancılı bir dönemdir. 

Kalıpta yapacağınız 2 mm hata sonraki 

tüm üretimi engelleyeceği için aşırı dikkat 

ve çalışma ister. Çünkü sadece bir tane 

değil; adetli üreteceksinizdir, bugüne dek 

çok şükür ürün yerine montajlanmadı 

diye tek bir ürün geri dönüşü olmadı, 

elbette sıkıntılar oluştu ancak mümkün 

mertebe tez zamanda bunların 

güncellemelerine gidildi. 

Ürettiğimiz motor koruma ürünleri ile 

birçok kullanıcı arkadaşımız yan yattı, 

kazalar yaptı ve ücretsiz onarım ve 

bakımlarını yaptık. Şayet onarılmayacak 

gibiyse yeni orijinal parçalarını montaj 

yapıp sıfır ürün gibi ürünü geri yolladık. 

Dünya devleri dediğimiz hangi markalarda 

bu zihniyet var? Düşüp yamulttuğunuz an 

olay biter, yenisini alırsınız ve asla 

muhatap bile bulamazsınız karşınızda. 

Onlara telefon açıp eleştirin bakalım, kime 

ne anlatabileceksiniz? Sadece size satan 

bayi, ‘Bunlar ithal ürün.’ deyip yoluna 

bakacak siz de çaresizliğinizle baş başa 

kalıp yeni ürün almak durumunda 

102

kalacaksınız. Bunları dünya devi dediğimiz 

ürünlerin tamiratını yaptığım için 

biliyorum onlar da kırılıp yamuluyor emin 

olun. 

Ancak bir konunun altını çizmek 

istiyorum sözü açılmışken, dünya devleri 2 

mm kalınlığında malzeme kullanmaktadır, 

biz tüm ürünlerimizde çelik ve 2,5 mm 

kalınlık kullanmaktayız. Doğal olarak 

teknik olarak onlardan daha sağlam ve 

ağır oluyorlar, ancak şunu asla iddia 

etmiyoruz, ürettiklerimiz en dayanıklısı 

derken yamulmayacak anlamını taşımıyor, 

bu çok farklılık gösteren bir durum. Son 

zamanlarda böyle bir algı oluştu 

insanlarda, bunun altını özellikle çizmek 

isterim. Söylediğim gibi 140 km/h hızla 

yol alırken Allah göstermesin yan 

yatırdınız, motosiklet yan bariyerlere 

daldı, emin olun şaseden ikiye bile 

ayrılabilir. Çok motosiklet gördük 

parçalara ayrılmış! Kırılmasa onlar 

kırılmazdı, koruma demirinin asıl amacı 

mümkün mertebe belirli hızlarda hasarı 

ve sürücü sağlığının tehdidini minimum 

seviyeye indirmektir. Belirli bir darbe 

şokundan sonra, mantıklı olan koruma 

demirinin yamulmasıdır, demir yamulursa 

darbeyi sönümler ve hiç bir zaman 

koruma demiri yamulmaz tezini 

savunmadık... 

Koruma demirinde kesinlikle garanti 

verilmez ancak bu gibi durumlarda bize 

dönüş yapan arkadaşlarımızı da yolda 

bırakmayı kendimize yediremiyoruz, 

çünkü biz üreteniz. 

103

104

FOTO GALERİ 

EUROASIA MOTO BIKE EXPO 2016 

Motosiklet, bisiklet kulüplerinin ve derneklerinin de katkıda bulunduğu fuar, 25-28 

Şubat 2016 tarihleri arasında İstanbul Fuar Merkezi’nde yapıldı. Bu fuardan sizler için 

güzel bir foto galeri hazırladık. Bir sonraki sayımızda görüşmek dileğiyle... 

105

106

107

108

109

110

111

112

113

114

115 

WWW.MOTOSEYYAH.WIX.COM/DERGI

Motoseyyah Sayı 3

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?