Motoseyyah Sayı 3

Akşama kadar ve karanlıkta uzun süre tek
gidiş tek geliş sahil yolunda yaz sezonu
olduğu için sürekli trafikte yol alıyoruz.
Cayırdatıyorum ama ne çare. O günkü
hedefimiz olan Kotor’a bir türlü
varamıyoruz. Hava kararmış, popolar zil
çalıyor, bel abi beni bırak diyor derken
nerede olduğunu hala tam olarak
hatırlayamadığım bir beldede kavşakta
camping tabelası görmemle, yeter ulan
deyip kırıyorum direksiyonu aşağı doğru.
Kampingin girişine motoru sabitledikten
sonra dünya tatlısı bir kadın ilgileniyor
bizimle. Kamping ne kadar diyoruz, 12
Euro diyor, çadırı kurmasak hamakta
yatabiliriz diyoruz, 8 Euro (Hala bir Türk
pazarlığı) diyor yumuşacık sesiyle.
Internet var mı diyoruz, “everywhere
kampingin 8 ayrı yerinde var” diyor.
Şifresi ne diyoruz “love4all ya da love2all”
diyor. Herkese aşk ya da herkese
sevgiymiş parolası canına yandığımın.
“Çoklu priziniz var mı” diyoruz
(öneminden daha sonra bahsedeceğim).
“Tabii ayarlarız” diyor. Her şey o kadar
pozitif o kadar olumlu ki her şeyde bir
puştluk arayan Türk bünyesine fazla
geliyor. Motorumu yeni çirkin James
Bond’a benzeyen adamın (Craig David)
kasları vasıtasıyla geri çekip, çiçek kadının
bize gösterdiği yere öyle ortaya eşyaları
boşaltıp rahat bir şeyler giyiyoruz.
Ardından melek kadının tavsiye ettiği
restorana gidip bir şeyler yemeye karar
veriyoruz.
Düğünümüzden beri doğru dürüst bir
sofraya oturmamış olacağız ki burada
artık kendimizi şımartmaya karar
veriyoruz. Bol bira eşliğinde envai çeşit
deniz mahsulü, pirzolalar kısacası tavuk
dışında bütün etleri mideye gönderiyoruz.
Masaya sığmıyoruz resmen. Balayımız
olduğunu söylediğimiz mekan sahibemiz
ise bizi tatlıya ve yöresel içkilere boğuyor
21