Mesele Fanzin (Temmuz Sayısı)

Abdullah
Müftüoğlu
Yeniden
Elinde kalan son kağıtları
da yakarken, alevin sıcaklığı
yüzünün sağ tarafını
kızartmıştı. Güneş dağlar
ardında kısa bir yolculuğa
çıkmış, geride bıraktığı toz
pembelik Ayasofya
Camii‟nden yükselen
ezanla harmanlanarak
mistik bir hava yaratmış ;
kalbini
huzurla
doldurmuştu.
Yakılacak kağıt, kırılacak
kart kalmadıktan sonra
salona geçti, odanın
ortasında dizlerinin üzerine
çöktü; cebinden kağıt ve
kalem çıkardı.
„‟Allah‟ım, ben sizin Haluk
adlı kulunuzum. Bir tevbe
nasıl edilir onu bile
bilmiyorum ancak bildiğim
tek şey sizden af dilemem
gerektiği. Bunca yıllık
hayatımı hiçbir zaman
doğru bir şekilde
yaşamadım, bana
bahşettiğiniz nefesi israf
ettim. Aslına bakarsanız
şuan sizinle konuşmak
yerine yazı yazmamın da
tek nedeni utancım.
Yaptığım bütün hataları
geride bırakmamın tek
yolunun işlediğim
günahları bana hatırlatacak
her şeyi hayatımdan
çıkarıp, yeni bir kimliğe
bürünmek olduğunu
düşünüyorum. Bu semtler,
mahalleler, sokaklar,
kaldırımlar ve bu şehir…
Her şeyi unutup, bir çocuk
gibi yeniden doğmak
istiyorum. Aklanmak ve
arlanmak… Sizden özür
diliyorum.‟‟
Cebindeki bilet ve
omuzlarında ha düştü ha
düşecek şekilde duran
montuyla evden ayrıldı ve
tren garına doğru hızla ve
utanç içinde koşmaya
başladı.
İstasyona vardığında trenin
her lokomotifinin bir
13