Wiadomości Statystyczne Nr 2/2010 - Główny Urząd Statystyczny

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem monetarnym dla całej populacji osób definiujemy
następująco:
22
FMI
n
FMI wi
i1
n
(6)
gdzie wi — waga i-tej osoby w próbie.
Wskaźnik zasięgu zagrożenia ubóstwem niemonetarnym FSI konstruowany
jest na identycznych zasadach, jak wskaźnik zasięgu ubóstwem monetarnym.
Punktem wyjścia konstrukcji tego wskaźnika jest określenie wymiarów ubóstwa
niemonetarnego. Następnie w każdym z obszarów definiowane są zmienne,
które mogą być traktowane jako symptomy ubóstwa. Ze względu na fakt, że nie-
monetarne symptomy ubóstwa mają jakościowy charakter, należy przyporządkować
im wartości numeryczne (rangi).
Po identyfikacji zmiennych traktowanych jako symptomy ubóstwa oraz przyporządkowaniu
im rang dokonujemy ich unormowania w przedziale [0;1].
Unormowanie to jest przeprowadzone na podstawie dystrybuanty rozkładu wartości
danego symptomu, po uporządkowaniu jego wartości według malejącego
stopnia zagrożenia ubóstwem niemonetarnym (rosnących wartości rang przypo-
rządkowanych wariantom zmiennej stanowiącej dany symptom ubóstwa niemonetarnego):
gdzie:
e
hj,
i
i1
w
i
1
Fchj,
i
h = 1, 2, ..., m; j = 1, 2, ..., kh; i = 1, 2, ..., n (7)
1
F
min c hj,
i
chj,i — ranga wariantu j-tej zmiennej (symptomu ubóstwa niemonetarnego)
z h-tego obszaru dla i-tej osoby,
F(chj,i) — wartość dystrybuanty rozkładu rang j-tej zmiennej z h-tego obszaru
dla i-tej osoby,
min Fchj,i
— wartość dystrybuanty rozkładu rang j-tej zmiennej z h-tego obszaru
dla najmniejszej rangi (wariantu j-tej zmiennej wskazującego
najwyższy stopień ubóstwa niemonetarnego).
W kolejnym kroku dokonujemy agregacji ocen stopnia zagrożenia ubóstwem
niemonetarnym dla każdego jego wymiaru, otrzymując zbiorczą ocenę stopnia
braku zagrożenia ubóstwem niemonetarnym w h-tym wymiarze, dla osób według
wzoru: