1. Umysł, mózg i modele. - Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Czemu mamy kawały o wariatach, a nie o chorych na serce? Przyczyny naszych zachowań nie
dadzą się zrozumieć badając same mózgi, w tym przypadku więcej do powiedzenia ma
filozofia, antropologia kultury lub literatura.
Podejrzenie: Nie chcemy zrozumieć umysłu, wiec mamy nadzieję, iż nigdy nie da się go
zrozumieć.
Dlaczego? Odziedziczyliśmy błędny obraz natury ludzkiej, nasze myślenie i działanie oparte
jest w znacznej mierze na mitach, które Pinker identyfikuje z wiarą w tabula rasa
(nieuwarunkowaną wolność wyboru), szlachetnego dzikusa (wrodzoną dobroć natury
ludzkiej) i wiarą w "ducha w maszynie".
Steven Pinker, Tabula Rasa, Spory o naturę ludzką. Gdańskie Wyd. Psychologiczne 2005.
Jordan Peterson, Maps of Meaning: The architecture of belief. Routledge 1999
Chociaż zrozumienie, jak działa mózg, nie pozwoli może w pełni zrozumieć umysłu, będzie to
wielki krok we właściwym kierunku.
Wątpliwość pierwsza: czy
umysł może zrozumieć sam
siebie?
To pytanie pojawia się ciągle
w różnej formie.
Co to znaczy „rozumieć” ?
Rozumienie zakłada pewien język, aparat pojęciowy,
odwołanie się do jakiegoś modelu świata, umieszczenie
nowego faktu w relacji do znanych.
Tradycyjne modele świata: oparte na mitach,
wierzeniach religijnych; 75% Amerykanów wierzy w
biblijną opowieść o stworzeniu świata, 15% w teorię
ewolucji (Pinker, s. 18).
Model naukowy: płodne metafory, szczegółowe
pytania i odpowiedzi ale i metawiedza, ciągłe
kwestionowanie pewności własnej wiedzy: "wiem, że wielu rzeczy nie wiem".
Kreacjoniści: historia stworzenia świata opisana jest w Biblii.
Skąd to wiemy? Dlaczego wierzyć w te historie a nie perskie czy japońskie?