Untitled

Fabryka Wyrobów Fajansowych Jakuba Teichfelda
Widok na najstarszą część fabryki od strony południowo-zachodniej
Fot. Centralna Agencja Fotograficzna
a zatrudnienie do liczby 150 robotników. Analogiczne dane za 1894 r.
wyniosły: 90.000 rb. i 213 robotników, w tym 159 mężczyzn i 54 kobiety.
99 Dalszy wzrost produkcji zależny był od dokonania przez Teichfelda
nowych nakładów inwestycyjnych. Prawdopodobnie między 1895
i 1900 rokiem, dokładnej daty nie znamy, zostaje przepowadzona bocznica
kolejowa długości około 11/2 wiorsty, łącząca fabrykę od strony
południowo-zachodniej ze stacją w Pruszkowie. Zastąpienie transportu
konnego kolejowym posiadało duże znaczenie dla zakładu sprowadzającego
poza węglem znaczne ilości surowców (kaolin, piasek kwarcowy,
kamień wapienny) i wywożącego wyroby o jeszcze większej wadze po
dodaniu gliny, czwartego podstawowego składnika (20% wagi), czerpanej
z bliskich pokładów podhelenowskich. Ciężar wyrobów wyprodukowanych
w 1901 r. z tych surowców wyniósł 104.000 pudów. W drugiej
połowie lat dziewięćdziesiątych wzniesk>ne zostają nowe hale fabryczne.
Do 1900 r. kubatura budynków i ich wyposażenie ulega parokrotnemu
zwiększeniu w stosunku do, poprzedniego stanu. W fabryce
zainstalowano oświetlenie elektryczne. Nowa maszyna parowa o mocy
45 KM napędzała przy pomocy transmisji 66 warsztatów formierskich
oraz prądnicę elektryczną. 1(10 Dla robotników wybudowane zostały następne
3 domy czynszowe, jeden jednopiętrowy i dwa parterowe. War-
" „Pamiatnaja kniżka...", s. 8. APW, ASIF, sygn. 358.
„Księga adresowa..." t. I, Warszawa 1904. APW, ASIF, sygn. 358. J. Piłatowicz,
Dzieje elektrowni pruszkowskiej, „Rocznik Pruszkowski", 1978, s. 17.
38