Ψηφιακό Τεκμήριο

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η πορεία του τραπεζικού κλάδου αποτελεί ένα από τους σηµαντικότερους
παράγοντες για την εξέλιξη της οικονοµίας µιας χώρας. Ο παραδοσιακός ρόλος του
τραπεζικού συστήµατος είναι να µεταφέρει κεφάλαια από πλεονασµατικές οικονοµικές
µονάδες (νοικοκυριά) στις ελλειµµατικές οικονοµικές µονάδες (επιχειρήσεις).
Τα τελευταία 30 χρόνια σηµειώθηκαν ριζικές αλλαγές παγκοσµίως στον τοµέα του
χρηµατοπιστωτικού συστήµατος µε την απελευθέρωση και τον εκσυγχρονισµό του. Στην
Ελλάδα το τραπεζικό σύστηµα έχει περάσει από διάφορα στάδια. Αρχικά τα πρώτα
µεταπολεµικά χρόνια κάτω από την αυστηρή εποπτεία του κράτους οι αποταµιεύσεις
διοχετεύονταν για την ανάπτυξη του βιοµηχανικού κυρίως κλάδου. Τα επιτόκια την
περίοδο αυτή καθορίζονταν από το ∆ιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (Τ.Ε.) ενώ,
υπήρχε µια έντονη διαφοροποίηση κατά κατηγορία
επενδύσεων. Ολόκληρο το τραπεζικό σύστηµα υπόκειται κάτω από τον έλεγχο της
πανίσχυρης νοµισµατικής επιτροπής. Το σύνολο των δηµόσιων οργανισµών και κυρίως τα
συνταξιοδοτικά ταµεία είναι υποχρεωµένα να καταθέτουν το σύνολο των αποθεµατικών
τους στη Τ.Ε.. Ενώ, τέλος όλες οι εµπορικές τράπεζες ήταν υποχρεωµένες να τοποθετούν
ένα υψηλό ποσοστό των καταθέσεων τους σε κρατικούς τίτλους µε επιτόκια που το ίδιο το
κράτος καθόριζε.
Οι έντονες στρεβλώσεις και εγγενείς αδυναµίες του Ελληνικού τραπεζικού
συστήµατος αρχίζουν να εξαλείφονται µέσα από ένα σύνολο µεταρρυθµίσεων που
εφαρµόστηκαν από την Ελληνική οικονοµία µε στόχο την εναρµόνιση της µε τη νοµοθεσίας
της Ε.Ε.. Οι βασικές αλλαγές παρατηρούνται κυρίως µετά το 1987 αφορούν, την βαθµιαία
µείωση και τελικά κατάργηση των υποχρεωτικών επενδύσεων των τραπεζών σε τίτλους