Wojciech Góralski - Gandalf

Wstęp
dekret Kongregacji Doktryny Wiary z 13 maja 1977 r. w sprawie
niezdolności fizycznej mężczyzny do zawarcia małżeństwa 15 .
Posoborowa kodyfikacja prawa kanonicznego, rozpoczęta formalnie
28 marca 1963 r. przez papieża Jana XXIII, kontynuowana była przez
jego następców: Pawła VI, Jana Pawła I i Jana Pawła II i trwała 20 lat.
Zmierzała ona do gruntownej rewizji norm Kodeksu prawa kanonicznego
z 1917 roku, które w wielu dziedzinach, m.in. w przedmiocie
małżeństwa, wymagały zdecydowanie nowelizacji. Rezultatem żmudnych
prac Papieskiej Komisji do Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego,
wspieranej przez konsultorów zajmujących się poszczególnymi działami
prawa kodeksowego, stał się Kodeks prawa kanonicznego, obowiązujący
w Kościele Łacińskim, promulgowany przez papieża Jana Pawła II
w dniu 25 stycznia 1983 r. konstytucją apostolską Sacrae disciplinae
leges; wszedł on w życie 27 listopada tego samego roku 16 .
Natomiast Kościoły Wschodnie otrzymały własny, pierwszy Kodeks:
Kodeks kanonów Kościołów Wschodnich, promulgowany przez papieża
Jana Pawła II w dniu 18 października 1990 r., konstytucją apostolską
Sacri canones; wszedł on w życie 1 października 1991 r. 17 .
Nowe prawo małżeńskie, będące owocem wieloletnich prac Papieskiej
Komisji do Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego (z 1917 roku),
wspieranej przez Zespół Konsultorów De matrimonio, usytuowane
jest w pierwszej części – De Sacramentis księgi IV Kodeksu,
poświęconej zadaniu uświęcającemu Kościoła; jest to tytuł VII –
De matrimonio tejże części. Obejmuje on kanony wprowadzające (natury
ogólnej) oraz 10 rozdziałów. W sumie stanowi to 111 kanonów
(1055–1165), jest więc pokaźnym segmentem nowej kodyfikacji.
Struktura tytułu VII – De matrimonio w Kodeksie Jana Pawła II różni
się nieco od struktury analogicznego tytułu Kodeksów Piusa X i Benedykta
XV. W pierwszej z wymienionych kodyfikacji, a więc obecnie
15 Tamże, s. 22–24.
16 Codex Iuris Canionici auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus – Kodeks prawa
kanonicznego. Przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu, Pallotinum
1984.
17 W. Góralski, Kościelne…, s. 24–25.
23