System wyszukiwania gwiazd nowych i zmiennych w ... - Pi of the Sky

zaobserwowany w roku 1998, lecz wtedy astronomowie nie byli pewni, czy nie jest to
swego rodzaju losowa eksplozja. Po odkryciu z grudnia 2003 roku dwie grupy
naukowców z Niemiec i Rosji rozpoczęły badania nad zupełnie nową grupą błysków γ,
znajdujących się pomiędzy wybuchami supernowych, a innymi GRB. Odkrycie to
przyczyniło się do odrzucenia idei, że wszystkie błyski γ mają podobne energie.
Możliwe jest, że już dużo wcześniej występowały takie słabo energetyczne błyski,
lecz dostępna aparatura nie była w stanie ich zarejestrować.
20-go listopada 2004 roku wystartowała sonda SWIFT, której głównym zadaniem
jest rejestrowanie i analiza błysków gamma. Ten satelita wyposażony jest w bardzo
czułe detektory promieniowania γ, co pozwala na wykrywanie niskoenergetycznych i o
małej jasności GRB w odległościach stosunkowo bliskich Ziemi. Jak powiedział Neil
Gehrels z NASA/Goddard Space Flight Center, "Obserwatorium (SWIFT) jest czulsze
od satelity Integral i będzie mogło ustalić jaką w rzeczywistości wielkość ma ta nowa
populacja zdarzeń" [14].
Rysunek 1.11 Schemat satelity SWIFT z zaznaczonymi teleskopami (źródło http://swift.gsfc.nasa.gov)
Satelita SWIFT wyposażony jest w teleskop promieniowania γ BAT (Burst Alert
Telescope), promieniowania rentgenowskiego XRT (X-ray Telescope) oraz optycznego
UVOT (UltraViolet/Optical Telescope) [15]. Dzięki temu błysk może być
obserwowany w prawie całym zakresie widma elektromagnetycznego. Satelita SWIFT
lokalizuje i obrazuje błyski γ szybciej niż INTEGRAL. Ponieważ większość błysków
nie trwa dłużej niż 10 sekund, a nieliczne - ponad minutę, tak więc szybkość wykonania
obserwacji i przekazanie informacji do stacji naziemnych, w celu skierowania w
miejsce błysku γ dużych ziemskich teleskopów o małym polu widzenia, ma zasadnicze
znaczenie dla zrozumienia błysków. Pierwszym GRB zarejestrowanym przez SWIFT,
dla którego detektor XRT ustalił dokładną pozycję był GRB041223.
17