System wyszukiwania gwiazd nowych i zmiennych w ... - Pi of the Sky

4. Analiza skanów
Głównym celem mojej pracy było stworzenie w pełni automatycznego
oprogramowania, które ułatwiałoby przeglądanie danych pochodzących ze skanów w
sposób umożliwiający wyszukiwanie gwiazd nowych i zmiennych, a także innych
ciekawych zjawisk astronomicznych o rozdzielczości czasowej rzędu kilkudziesięciu
godzin, jakie upływają pomiędzy kolejnymi zdjęciami pola.
Gwiazdy nowe należą do klasy gwiazd wybuchowych i charakteryzują się
gwałtownym zwiększeniem jasności, od kilku do nawet 15 magnitudo. Po osiągnięciu
maksimum jasności spadek - o trzy wielkości gwiazdowe - może trwać od 100 do ponad
1000 dni w zależności od rodzaju nowej 19 . Po tym czasie gwiazda nadal stopniowo
słabnie, do momentu osiągnięcia wartości jasności sprzed wybuchu.
Określenie „gwiazda nowa” pochodzi z II wieku p.n.e. i zostało wprowadzone przez
Hipparchosa z Nicei. Zauważył on w gwiazdozbiorze Skorpiona gwiazdę, której nikt
wcześniej nie obserwował. Po pewnym czasie gwiazda ta stała się niewidoczna.
Największymi osiągnięciami Hipparchosa, było zmierzenie odległości Ziemi od
Księżyca 20 , wyznaczenie czasu obrotu Ziemi wokół Słońca, wprowadzenie południków
i równoleżników oraz wykonanie atlasu 1080 gwiazd. To właśnie podczas
katalogowania gwiazd Hipparchos wprowadził jednostkę wielkości gwiazdowej (z
łaciny magnitudo) [23]. Tworząc katalog, podzielił on wszystkie gwiazdy widoczne
gołym okiem na 6 kategorii jasności. Najjaśniejsze z nich otrzymały wielkość
gwiazdową równą 0, a najsłabsze – 6.
19
Na – szybkie nowe, spadek ich jasności o 3 magnitudo następuje już po 100 dniach, Nb – powolne
nowe, u których spadek jasności po 100 dniach nie przekracza 3 jasności gwiazdowych i Nc – nowe
bardzo powolne, które próg spadku 3 magnitudo przekraczają po około 3 latach. Istnieje także typ Nr
gwiazdy nowej, która w ciągu swojego życia wybucha więcej niż raz.
20 Na podstawie analizy wyników obserwacji zaćmień Słońca stwierdził, że odległość do Księżyca
wynosi 59 promieni Ziemi. Wynik ten różni się zaledwie o 2% od współcześnie przyjmowanej średniej
odległości Księżyca.
40