MANEWROWANIE STATKIEM w PORCIE - posejdon

MANEWROWANIE STATKIEM MORSKIM Rozdział XVII 10/14
Kpt.Ŝ.w. Tomasz SOBIESZCZAŃSKI
Kąt podchodzenia powinien być nieco większy niŜ przy podchodzeniu tą burtą bez
wiatru (20° - 30°), który tutaj niweluje nam efekt boczny śruby i ewentualne
odchodzenie rufy (pod wiatr) przy daniu „wstecz”.
Drugą bardzo istotną cechą dodatnią tego manewru jest to, Ŝe moŜemy
pracować maszyną nieco mocniej niŜ bez wiatru, co skutkuje znacznym
zwiększeniem sterowności statku bez wzrostu prędkości manewrowej. Jak
pamiętamy strumień zaśrubowy jest głównym czynnikiem siły hydrodynamicznej
steru. Szczególnie jest to wyczuwalne podczas manewrów statkiem pod balastem,
kiedy czynnik hamujący wiatru jest bardzo wyraźny. Z tego teŜ względu zdarza się
nie rzadko, Ŝe dla zatrzymania statku wystarczy jedynie dać „BWW” lub zatrzymać
maszynę manewrem „Stop”, aby statek podszedł do kei wyhamowany przez wiatr.
W takich manewrach, gdzie mamy doczynienia z wiatrem oddziaływującym na
statek, istotną cechą statku jest jego zawietrzność lub nawietrzność. Statek z
nadbudówką na rufie szybciej będzie składał się rufą do kei niŜ statek z nadbudówką
na dziobie, gdzie moŜe wystąpić zjawisko spychania dziobu na keję i wówczas
wyjściowy kąt podchodzenia musi być zdecydowanie mniejszy. Szybkość spychania
dziobu w stronę kei jest wprost proporcjonalna do kąta natarcia wiatru.
3 − CUMOWANIE SAMODZIELNE POD PRĄD
Podobne w swym charakterze do cumowania pod wiatr jest podejście do
nabrzeŜa pod prąd. Ale są tu istotne róŜnice, z których naleŜy sobie zdawać sprawę.
Nie ma tu istotnego znaczenia nawietrzność czy zawietrzność statku (jeśli jest
bezwietrznie), a jedynie oddziaływanie prądu na podwodną - zanurzoną część
kadłuba.
Rys.055
Przesuwanie ośrodka wodnego, w którym Ŝeglujemy i manewrujemy moŜe być
wynikiem prądu pływowego, stałego prądu lokalnego, lub teŜ prąd moŜe być nurtem
rzeki na którą wpłynęliśmy i gdzie zamierzamy cumować do nabrzeŜa. Kąt pod jakim
podchodzimy do nabrzeŜa jest wynikiem siły prądu. Przy silniejszych prądach, kiedy
moŜemy zdecydowanie mocniej pracować maszyną i mamy związaną z tym dobrą
sterowność, czyli całkowicie panujemy nad kierunkiem podchodzenia, kąt
podchodzenia moŜe być mniejszy.
Zatrzymanie statku w wypadku cumowania pod prąd nie nastręcza trudności,
gdyŜ szybkość podchodzenia (manewrowa) względem nabrzeŜa w takich
wypadkach jest bardzo mała. Szybkość względem dna (nabrzeŜa) jest róŜnicą
szybkości statku względem wody i szybkości prądu. JeŜeli statek porusza się
Tomasz SOBIESZCZAŃSKI-LOBO 10
2009-12-29