MANEWROWANIE STATKIEM w PORCIE - posejdon

MANEWROWANIE STATKIEM MORSKIM Rozdział XVII 8/14
Kpt.Ŝ.w. Tomasz SOBIESZCZAŃSKI
− pierwszą podawaną liną na brzeg jest tu zawsze szpring dziobowy
− drugą liną podawaną na brzeg jest cuma dziobowa
− poniewaŜ przy tego rodzaju manewrach dziób statku zazwyczaj zbliŜa się do
kei na stosunkowo niewielką odległość, liny są podawane za pośrednictwem „rzutki”.
– bardzo waŜnym jest szybkie i sprawne podanie szpringu i jego
zamocowanie, gdyŜ manewr cumowania w tym wypadku, opiera się na pracy
szpringiem i maszyną, gdzie dziób jest trzymany przez szpring.
JeŜeli dziób, naszym zdaniem, zbyt szybko jest ściągany przez szpring do kei,
to popuszczamy szpring na polerze, dlatego teŜ obłoŜenie szpringu na pokładowym
pachołku powinno być „elastyczne”, chyba Ŝe padnie komenda z mostku „szpring
mocno” albo „trzymaj szpring”. Po takiej komendzie marynarz obsługujący szpring
obkłada dodatkowo linę na polerach zwalniając jej luzowanie lub całkowicie
zatrzymując jej wybieganie.
Jest to moment bardzo niebezpieczny i czynność taką musi być wykonywana
przez doświadczonego marynarza z duŜym wyczuciem.
NaleŜy unikać zatrzymywania statku szpringiem, jest to duŜy błąd – szpring
powinien słuŜyć jedynie zapobieganiu odchodzenia dziobu od kei, kiedy maszyna
pracuje BWN a ster jest wychylony na zewnętrzną burtę. Właściwie pracujący szpring
to szpring statku nie poruszającego się do przodu, kiedy jedyną siłą działającą na
szpring jest napór śruby pracującej BWN lub WN.
Rufa jest pod kontrolą maszyny i steru:
− jeŜeli wychylimy ster na zewnętrzną burtę i maszyną „kopniemy” do przodu
to rufa zbliŜy się do kei
− jeŜeli wychylimy ster do kei i „kopniemy” maszyną, to rufa odejdzie od kei.
– marynarze winni być dobrze przeszkoleni w właściwym przywiązywaniu
rzutki do oka liny cumowniczej, jak i w samym rzucaniu „rzutki”. Rzutka powinna być
tak przywiązana właściwym węzłem do oka liny, aby po załoŜeniu na lądowy poler,
moŜna było ją odwiązać.
− sprawny marynarz, w zaleŜności od wiatru, rzuca „rzutkę” na odległość 20-
40 metrów.
− po złoŜeniu się statku burtą równolegle do kei, co kontrolujemy wychyleniem
steru i praca maszyny, podajemy cumę i szpring rufowy.
− naleŜy w tym końcowym momencie składania statku do kei pamiętać aby
cuma dziobowa, załoŜona juŜ wcześniej, nie była zbyt mocno napięta, gdyŜ moŜe to
utrudniać złoŜenie się statku do nabrzeŜa.
− poniewaŜ cumę dziobową z zasady nieco luzujemy w tej fazie cumowania,
to wskazanym jest załoŜyć na rufie najpierw szpring rufowy, aby zapobiec cofaniu się
statku w momencie zatrzymania maszyny.
− przytrzymanie przy kei statku, kiedy szpring dziobowy jest napręŜony,
uzyskamy równieŜ przez pracę maszyną BWN (minimum) i wychylenie steru na burtę
zewnętrzną.
2 – CUMOWANIE SAMODZIELNE – PRAWA BURTA.
Przy cumowaniu tym samym statkiem prawą burtą istotną róŜnicą jest to, Ŝe
po daniu maszyną „wstecz” rufa „ucieknie” nam od kei i musimy o tym pamiętać i
temu zjawisku przeciwdziałać.
Tomasz SOBIESZCZAŃSKI-LOBO 8
2009-12-29