Biuletyn PTE nr 3/2009 - Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

More documents

Recommendations

Info

Pytania z zawodów centralnych XXII OWE go wykonywaniu pracy ze względu na miejsce wykonywania pracy jest nie możliwa (lub znacznie utrudniona), to najlepszym systemem czasu pracy w takim wypadku będzie: [A] zadaniowy czas pracy [B] weekendowy czas pracy [C] równoważny (do 24 godzin na dobę) czas pracy [D] przerywany czas pracy Przykładowy schemat odpowiedzi: I. Wybrane aspekty teoretyczne: a) problem efektów zewnętrznych w zakresie ochrony środowiska, b) sposoby rozwiązania problemu negatywnego wpływu działalności człowieka na środowisko: – prywatne (internalizacja efektów, twierdzenie Coase’a, żądanie odszkodowań przed sądami), – publiczne (kary, podatki i opłaty, subwencje, zezwolenia na emisję zanieczyszczeń, regulacja bezpośrednia), c) działania na rzecz ochrony środowiska – zawodność państwa czy zawodność rynku? d) konkurencyjność kryteriów ekologicznych i ekonomicznych w ocenie projektów ekologicznych. II. Wybrane aspekty empiryczne: a) główne cele i kierunki polityki ekologicznej państwa b) charakterystyka instrumentów realizacji polityki ekologicznej w Polsce c) zalety i wady wykorzystywanych instrumentów polityki ekologicznej d) polityka ekologiczna przed i po akcesji Polski do Unii Europejskiej III. Własna ocena i wnioski: a) wybrane kwestie sporne w polityce ochrony środowiska: – spór o cele, – spór o instrumenty realizacji tej polityki, – spór o rozwiązania: zapobiegać czy ograniczać zanieczyszczenia? – spór o efektywność systemu kontroli i monitoringu b) globalny wymiar ochrony środowiska – czy koordynacja polityki na poziomie narodowym ma sens? c) rola badań i edukacji – problem asymetrii informacyjnej i innowacji ekologicznych. Odpowiedzi do zadania: Ad 1. Przedsiębiorstwo będzie zmniejszać emisję zanieczyszczeń do momentu, w którym koszt krańcowy (∂KC/∂Q) ograniczenia skali zanieczyszczeń zrówna się z wysokością opłaty za emisję zanieczyszczeń. A zatem: 14 + 0,5Q = 24 Q = 20 Przedsiębiorstwo zredukuje wysokość zanieczyszczeń o 20 tys. ton. Ad 2. Całkowita korzyść społeczna netto z redukcji zanieczyszczeń będzie największa, wówczas gdy krańcowa korzyść społeczna netto zrówna się z kosztem krańcowym ograniczenia skali zanieczyszczeń. A zatem: 20 – 0,1Q = 14 + 0,5Q Q = 10 Wielkość emisji zanieczyszczeń, która zapewnia maksymalną całkowitą korzyść społeczną netto, to 20 tys. ton (redukcja wielkości zanieczyszczeń o 10 tys. ton – z aktualnego poziomu 30 tys. ton do 20 tys. ton). Ad 3. Wyliczona w pkt 2 wielkość redukcji zanieczyszczeń o 10 tys. ton wymaga poniesienia przez przedsiębiorstwo kosztów całkowitych w wysokości 165 tys. zł (KC = 14Q + 0,25Q 2 , a zatem: KC = 14 × 10 + 0,25 × 10 2 ). Ad 4. Aby zmaksymalizować korzyść społeczną netto ze zmniejszenia skali zanieczyszczeń, władze miasta powinny ustalić wysokość opłaty za emisję zanieczyszczeń na poziomie, przy którym krańcowa korzyść społeczna netto zrówna się z kosztem krańcowym ograniczenia skali zanieczyszczeń. Korzystając z ustaleń z pkt 2, wysokość opłaty za emisję zanieczyszczeń powinna wynosić 19 tys. zł/tys. ton (20 – 0,1 × 10 = 14 + 0,5 × 10 = 19). opracował: Grzegorz Wałęga Prawidłowe odpowiedzi do pytań testowych: 1. A, D; 2. B, D; 3. A; 4. B, D; 5. B, C; 6. D; 7. B, C, D; 8. B; 9. A, B; 10. A; 11. A, C; 12. C; 13. C; 14. B; 15. D; 16. A; 17. D; 18. A, B; 19. D; 20. D; 21. B; 22. A, B, C, D; 23. A, C; 24. A; 25. A, D; 26. C; 27. D; 28. B; 29. B, C; 30. A. 26 Biuletyn PTE nr 3/2009
Nobliści o ochronie środowiska naturalnego Daniel Jabłoński Szkoła Główna Handlowa w Warszawie Ochrona środowiska naturalnego w pracach laureatów Nagrody Nobla nurcie ekonomii neoklasycznej wykształciła się ekonomia ochrony środowiska, która W opiera się na racjonalnym podejściu do środowiska i koncepcji homo oeconomicus. Ekonomia środowiska naturalnego ma silne podstawy. Jej początki sięgają lat 20. XX w. Zupełnie inne podejście reprezentuje ekonomia ekologii – nauka interdyscyplinarna istniejąca od blisko 20 lat. Wykorzystuje ona takie dziedziny, jak: biologia, fizyka, chemia. Uwzględnia etykę i odnosi się do sprawiedliwości międzypokoleniowej. Jej ideą jest pozostawienie kolejnym pokoleniom środowiska, które pozwoli na dalszy zrównoważony rozwój. „Najnowsze tendencje pokazują, że te dwie dziedziny w znacznej mierze się pokrywają. Możemy zaobserwować stosowanie analizy neoklasycznej i teorii gier do złożonych problemów ekologiczno-ekonomicznych, które uprzednio zdawały się pozostawać poza domeną ekonomii” 1 . Zagadnienia środowiska są też uwzględniane w ekonomii sektora publicznego, która „skupia się na problemach wyboru między sektorem publicznym i prywatnym oraz wyboru dokonywanego w ramach sektora publicznego” 2 . Widoczna ewolucja od ekonomii środowiska do ekonomii ekologicznej świadczy o wadze, z jaką współcześnie traktuje się środowisko naturalne. W koncepcji ekonomii środowiska jego zasoby są po to, by z nich czerpać i tworzyć dobrobyt. Natomiast podejście ekonomii ekologicznej uwzględnia środowisko w tworzeniu długotrwałego dobrobytu. Tomasz Żylicz w książce pt. Ekonomia środowiska i zasobów naturalnych odpowiada na pytanie, co ekonomiści wnoszą do dyskusji na temat polityki ochrony środowiska. „Po pierwsze, pomagają decydentom w ocenie kosztów i korzyści zastosowania alternatywnych narzędzi czy programów, aby stwierdzić, czy są one zasadne z punktu widzenia ekonomii. Po drugie, pomagają w wyborze właściwych instrumentów realizowania danej polityki i sugerują te, które z największym prawdopodobieństwem będą zmniejszać lukę pomiędzy zdroworozsądkowymi oczekiwaniami a efektywnością ekonomiczną. Po trzecie, badają pośrednie efekty stosowania alternatywnych polityk, często nie dostrzegane przez nieekonomistów; z tego powodu modele ekonomiczne mogą być ważne i odkrywcze” 3 . Jednymi z pierwszych, którzy przyczynili się do rozwoju ekonomii środowiska, byli ekonomiści związani z budowaniem modeli ekonometrycznych gospodarek i tworzenia rachunku narodowego. Do tego grona zalicza się laureatów Nagrody Nobla: Lawrence’a Kleina, Richarda Stone’a i Simona Kuznetsa. Pierwszy z nich, Lawrence Klein – laureat z 1980 r. – stworzył model gospodarki USA oraz modele gospodarek krajów rozwijających się. Richard Stone otrzymał Nagrodę Nobla cztery lata później. Znany jest jako twórca systemu rachunków narodowych. Modele te wykorzystane zostały do badań makroekonomicznych konsekwencji podatków węglowo-energetycznych w ramach Wspólnoty Europejskiej 4 . Simon Kuznets jest twórcą krzywej środowiskowej (Environmental Kuznets Curve – EKC), która pokazuje zależność pomiędzy produktem krajowym brutto per capita a poziomem zanieczyszczenia. Przyjmuje ona kształt litery U. Wskazuje na początkowy wzrost zanieczyszczenia związany z eksploatacją środowiska w celu tworzenia dobrobytu. Po osiągnię- Biuletyn PTE nr 3/2009 27
Page 2 and 3: Spis treści Elżbieta Mączyńska
Page 4 and 5: Ekologia i edukacja żany o uprawia
Page 6 and 7: Ekologia i edukacja agresji wobec p
Page 8 and 9: XXII Olimpiada Wiedzy Ekonomicznej
Page 10 and 11: Finaliści zawodów centralnych XXI
Page 12 and 13: Szkoły i opiekunowie naukowi laure
Page 14 and 15: Relacja z wyjazdu studyjnego do Bru
Page 16 and 17: Relacja z wyjazdu studyjnego do Bru
Page 18 and 19: Fotoreportaż Fot. 4. Po wykładzie
Page 20 and 21: Fotoreportaż Fot. 10. Mimo napięt
Page 22 and 23: Fotoreportaż Fot. 16. Napięcie si
Page 24 and 25: Pytania z zawodów centralnych XXII
Page 26 and 27: Pytania z zawodów centralnych XXII
Page 30 and 31: Nobliści o ochronie środowiska na
Page 32 and 33: Akcyza a polityka ochrony środowis
Page 38 and 39: Ekonomiczne aspekty procesu globali
Page 40 and 41: Ekonomiczne aspekty procesu globali
Page 43: Zarząd Krajowy Polskiego Towarzyst

Biuletyn PTE nr 3/2009 - Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?