marzec 2010 - Puls UM

Puls UM 

SPIS TREŚCI 

Drodzy Czytelnicy! 

Tym razem nie będzie 

o odwoływaniu zimy, ujarzmianiu 

śniegu czy topieniu 

Marzanny. Klimat już nie raz 

nas w tym roku zaskoczył, 

dlatego nie mam sił, żeby się 

z nim pojedynkować. 

Chciałabym podzielić się 

z Wami, Drodzy Czytelnicy, 

moim niedawnym przeżyciem. 

Wracałam na weekend 

do domu, w pociągu było sporo ludzi, usiadłam w prawie 

pełnym przedziale. Po chwili weszła jeszcze jedna kobieta. 

Wyglądała na bezdomną – ubrana w stary dres, okropne 

buty i wyciągniętą kurtkę. Była poddenerwowana i roztargniona. 

Usiadła tuż obok mnie. 

Przez ponad 20 minut rozmawiałam przez telefon z koleżanką 

z roku. Kobieta poprosiła mnie, żebym obudziła 

ją, gdyby przysnęła, bo – jak usłyszała – wysiadamy na tej 

samej stacji. Zapytała też, czy studiuję medycynę. „Nie, 

nie – farmację”, wyjaśniłam. Odpowiedziała, że sama 30 

lat temu skończyła na naszej Uczelni stomatologię i właśnie 

wraca z nocnego dyżuru w Poznaniu. Musiałam mieć 

wtedy BARDZO zdziwioną minę (zresztą jak i pozostali 

towarzysze podróży). Wyglądała na sprzedawczynię ziemniaków 

na targu, ale nie... 

Niesamowite, że tak szybko oceniamy ludzi po wyglądzie! 

Może czasem warto otworzyć oczy szerzej, by zobaczyć, 

ile niespodzianek szykuje dla nas ten świat. 

Zostawiam Was, Moi Drodzy, z tą myślą oraz z nowym 

i mam nadzieję – zaskakującym – „Pulsem UM”. 

Pozdrawiam, 

Ewa Kubacka 

Redaktor Naczelna: 

Ewa Kubacka (e.kubacka@pulsum.pl) 

Z-ca Redaktor Naczelnej: 

Maciej Tomczak (m.tomczak@pulsum.pl) 

Sekretarz: 

Beata Leszczak (b.leszczak@pulsum.pl) 

Redaktor Techniczny: 

Dawid Brudnicki (d.brudnicki@pulsum.pl) 

Spis treści 

Mikroskop........................................................................4 

Wariograf.........................................................................5 

– mgr Edyta Mysiak-Schefke 

Kariera Farmaceuty 2010..............................................6 

Proces Boloński bez tajemnic.........................................7 

50-lecie Chóru UM..........................................................8 

Medycyna ratunkowa dla studentów i..........................9 

Zbrodnicza medycyna...................................................10 

Katechizm na dzień powszedni – część III..................12 

Miesiąc wiedzy o... STN................................................14 

Z repertuaru Filharmonii Poznańskiej.......................16 

Kalendarium..................................................................17 

„Studencka wiosna” – ujawnij się...............................18 

„Medycyna Sportowa”.................................................19 

Konferencja „Przeszczep dalej”...................................20 

Biochemia miłości..........................................................21 

Judo................................................................................22 

Trzy światy, czyli... Nie charcz, zajączku!...................24 

Wspomnieniem przez świat..........................................26 

– Przez rozdroża pustyni 

Kącik filmowy................................................................28 

– Wampirza rodzina na Mazurach 

Na drugim końcu Europy.............................................29 

Konferencja PTSS.........................................................30 

Letnia Szkoła Wyszehradzka.......................................31 

Zgadnij, kto to?.............................................................31 

Jolka...............................................................................32 

Nagrodzeni.....................................................................33 

Humor............................................................................33 

“Puls UM” Gazeta Studentów Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu 

Grafik: Michał Maliński (m.malinski@pulsum.pl) 

Rysunki: Marcin Sokołowski 

Kolegium Redakcyjne: Marta Kamińska, Agnieszka 

Leszczyńska, Anika Mielewczyk, Marta Mozol, Patryk 

Nowak, Katarzyna Paczkowska, Marta Ptaszyk, Marcin 

Sokołowski 

Współpracownicy: Anna Czerwińska, Marcin Kordasz, 

Maja Miłkowska, Jan Nowak, Piotr Skrobich 

Adres redakcji: ul. Przybyszewskiego 39, DS „Eskulap”, pok. 3 (obok administracji), 60-356 Poznań, tel./faks (61) 658-44-35, 

www.pulsum.pl; e-mail: pulsum@ump.edu.pl, 

Prosimy o przesyłanie tekstów na adres teksty@pulsum.pl. Nadesłanych tekstów nie zwracamy. 

Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i adiustacji tekstów oraz zmiany ich tytułów. 

Druk: Wydawnictwo Uczelniane Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, nakład 4000 egz. Numer zamknięto 13.03.2010 

Projekt okładek: M. Maliński, M. Sokołowski Skład: D. Brudnicki, M. Kordasz, P. Nowak, M. Tomczak

MIKROSKOP 

Gazeta Studentów 

 

Alternatywa dla statyn? 

Dyslipidemie, takie jak hipercholesterolemia czy hipertrójglicerydemia, 

są powszechnie znanymi czynnikami 

ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. W kontrolowanym 

placebo randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie 

ślepą próbą porównano skuteczność obniżania poziomu 

lipidów we krwi przy pomocy statyn oraz statyn w połączeniu 

z eprotiromem, substancją naśladującą działanie 

hormonów tarczycy. Po dwunastu tygodniach terapii u pacjentów 

dodatkowo otrzymujących eprotirom w dawkach 

25, 50 i 100 μg dziennie poziom cholesterolu LDL został 

obniżony o odpowiednio 22%, 28% i 32%. Podobny był 

spadek poziomów triglicerydów i apolipoproteiny B. Przyjmowanie 

eprotiromu było związane ze zmniejszeniem stężenia 

tyroksyny we krwi i nie miało szkodliwego wpływu 

na układ kostny i serce. Opublikowane wyniki przybliżają 

perspektywę udostępnienia leczenia alternatywnego wobec 

statyn osobom, które je źle tolerują. 

(NEJM, 11. marca 2010) 

MIKROSKOP 

czyli porcja interesujących 

nowinek ze świata nauki 

specjalnie dla Was!!! 

Kamica moczowa i toksyczne uszkodzenie wątroby a transporter Sat1 

Kamica moczowa oraz uszkodzenie wątroby przez 

paracetamol związane są z zaburzeniami homeostazy, 

odpowiednio: jonów szczawianowych i siarczanowych. 

Przenoszenie obu tych jonów przez komórki nabłonkowe 

zapewnia obecny w nerkach, wątrobie i jelitach transporter 

anionu siarczanowego Sat1. W eksperymencie obserwacji 

poddano myszy pozbawione transportera Sat1. 

U badanych zwierząt stwierdzono wysoki poziom szczawianów 

i siarczanów we krwi i moczu, zwapnienia nerek 

oraz obecność kamieni szczawianu wapnia w kanalikach 

nerkowych i pęcherzu moczowym. Zanotowano także 

Przezczaszkowa stymulacja 

magnetyczna w doraźnym leczeniu 

napadów migrenowego bólu głowy 

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) to 

nieinwazyjna metoda pobudzania neuronów korowych 

polegająca na generowaniu zmiennego pola magnetycznego 

prowadzącego do ich depolaryzacji. Nowe badanie 

kliniczne, w którym wzięło udział 201 pacjentów, wskazało 

na skuteczność TMS w doraźnym leczeniu napadów 

migrenowych poprzedzonych aurą. Odsetek napadów 

migrenowych trwających krócej niż 2 godziny był o 17% 

wyższy w grupie pacjentów, u których rzeczywiście zastowano 

TMS, względem grupy kontrolnej, w której impuls 

TMS nie został wyzwolony. Korzyść z zastosowania TMS 

była widoczna także po upływie 24 i 48 godzin. Zgodnie 

z komentarzem autorów pracy, dla niektórych pacjentów 

cierpiących z powodu migreny z aurą TMS może się okazać 

obiecującym leczeniem doraźnym. 

(The Lancet Neurology, w internecie od 4. marca 2010) 

wzrost podatności wątroby na uszkodzenie przez paracetamol, 

wyrażony m.in. ponad trzykrotnie większym 

stężeniem AlAT we krwi myszy zmutowanych względem 

myszy normalnych dwie godziny po podaniu leku. Rezultaty 

eksperymentu sugerują, że transporter Sat1 może 

odgrywać kluczową rolę w regulacji poziomów jonów 

szczawianowych i siarczanowych, a pośrednio – w patogenezie 

kamicy moczowej i toksycznego uszkodzenia 

wątroby. 

(The Journal of Clinical Investigation, 1. marca 2010) 

Opracował: Jan Nowak 

Oceń „Puls UM” i wygraj nagrodę! 

http://www.pulsum.pl/ankieta


WARIOGRAF 

Imię i nazwisko: 

Stopień naukowy, stanowisko, miejsce pracy: 

mgr wychowania fizycznego, instruktor w Studium Wychowania 

Fizycznego i Sportu 

Staż na Uczelni: 5 lat 

Edyta Mysiak-Schefke 

1. 

2. 

3. 

4. 

5. 

6. 

7. 

8. 

9. 

10. 

11. 

Trzy słowa, które najtrafniej mnie opisują: uśmiechnięta, 

z poczuciem humoru, nieśmiała. 

Jestem mistrzem w: podobno w wyzywaniu. 

Mam słabość do: wedlowskiego, waniliowego ptasiego 

mleczka. 

Nie potrafię: wielu rzeczy, np. ugotować zupy ogórkowej. 

Zawsze chciałam nauczyć się: lepiej jeździć na nartach. 

Chciałabym jeszcze: rozwijać i doskonalić się w swojej 

pracy zawodowej. 

Autorytetem jest dla mnie: była i zawsze będzie 

moja Mama. 

Kiedy kłamię: tylko w tzw. „dobrej wierze”, kiedy 

nikomu nie wyrządzam tym krzywdy. 

Słowa, których nadużywam: nie mam. 

Irytuje mnie: prostactwo, zawiść ludzka, zarozumiałość. 

Kim lub czym chciałabym być, gdybym nie była 

tym, kim jestem? Nie chciałabym być kimś innym 

niż jestem, nawet nie wyobrażam sobie tego. 

12. 

13. 

14. 

15. 

16. 

17. 

18. 

19. 

20. 

Studentom zazdroszczę: niczego nie zazdroszczę. Na 

studiach było super, będę zawsze mile wspominać ten 

czas, ale trzeba umieć cieszyć się tym, co jest teraz 

i ja to robię! 

Kiedy stoję w korku: słucham muzyki, odpoczywam, 

a jak mi się spieszy, to wyzywam. 

Zawsze mam przy sobie: gumę do żucia w drażetkach. 

Niezwykła umiejętność, którą posiadam: umiem naprawić 

drobne usterki w domu. 

Moje ulubione miejsce na Ziemi: mój dom i ogród. 

Muzyka, przy której się bawię: z lat 70-tych, 80-tych 

oraz taka, która wpada w ucho i zachęca do tańca. 

Muzyka, przy której odpoczywam: odpoczywam raczej 

nie słuchając żadnej muzyki, a jeśli się już zdarzy, 

to jakaś relaksacyjna. 

Energii dodaje mi: słońce i najbliżsi. 

Moja dobra rada dla studentów: zdobywajcie wiedzę 

i korzystajcie z życia, bo ono bardzo szybko mija.

OGŁOSZENIA 


Kariera Farmaceuty 2010 

Stało się tradycją, iż co roku w okolicach kwietnia, Młoda Farmacja Poznań zaprasza na 

Karierę Farmaceuty. Jest to wydarzenie skierowane do wszystkich, którzy zastanawiają się, jakie 

możliwości pracy zawodowej dostępne są dla absolwentów farmacji. 

Na spotkaniu postaramy rozprawić się ze stereotypem farmaceuty – aptekarza. Pokażemy, że praca 

w aptece jest tylko jedną z wielu ciekawych możliwości. 

Tegoroczna Kariera Farmaceuty odbędzie się w dniach 8-9 kwietnia (czwartek i piątek), w godzinach popołudniowych. 

• 8. kwietnia (czwartek) zapraszamy na warsztaty organizowane przez firmę ACP Pharma oraz grupę Toastmasters. 

Zaprezentowany zostanie także rynek badań klinicznych. 

• 9. kwietnia (piątek): 

» 

» 

» 

» 

» 

firma IMS Recruitment przedstawi możliwości pracy za granicą, 

US Pharmacia poprowadzi seminaria nt.: „Jak rozmawiać z pacjentem?”, 

Biofarm opisze miejsce farmaceuty we współczesnej firmie, 

przedstawione zostaną zagadnienia dotyczące studiów doktoranckich, 

przyjrzymy się także pracy farmaceuty w wojsku lub policji. 

Szczegółowy plan Kariery dostępny będzie na naszej stronie internetowej: www.mloda.farmacja.pl 

!!!SERDECZNIE ZAPRASZAMY!!! 

Michał Prendecki, Młoda Farmacja Poznań 

Z kim warto przeprowadzić wariograf? 

Prześlij swoje propozycje na adres: kubackaewa@gmail.com do 7 kwietnia 2010 roku, w tytule wpisując 

„WARIOGRAF”. Wśród osób, które przyślą zgłoszenia, rozlosujemy 5 podwójnych wejściówek na V Ogólnopolską 

Konferencję Naukową „Ustalanie zasad kontraktowania świadczeń zdrowotnych”, która odbędzie się 20 kwietnia 

2010 r. w Sali Senatu Centrum Kongresowo-Dydaktycznego przy ul. Przybyszewskiego 37 w Poznaniu.


INFORMACJE 

Proces Boloński bez tajemnic 

Proces Boloński zapoczątkowany został 19 czerwca 

1999 roku. Wtedy to ministrowie odpowiedzialni za Szkolnictwo 

Wyższe z 29 krajów Europy podpisali Deklarację 

Bolońską. Zobowiązali się do utworzenia do 2010 roku 

wspólnego Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego 

(European Higher Education Area). 

Główne założenia: 

• wprowadzenie systemu studiów dwustopniowych, 

opartego na dwóch cyklach kształcenia (licencjat 

– magister), 

• wprowadzenie punktowego systemu zaliczania 

osiągnięć studentów (ECTS), 

• rozwój mobilności studentów i pracowników 

uczelni, 

• przyjęcie systemu „czytelnych” i porównywalnych 

dyplomów, 

• rozwój współpracy europejskiej w zakresie zapewnienia 

jakości kształcenia, 

• wzmocnienie wymiaru europejskiego szkolnictwa 

wyższego. 

Ministrowie edukacji na spotkaniach w Pradze i Berlinie 

wprowadzili cele szczegółowe oraz zobowiązali się do 

monitorowania polityki edukacyjnej. 

• 

• 

• 

Komunikat Paryski – 2001 rok: 

rozwój kształcenia przez całe życie (lifelong learning), 

zwiększenie zaangażowania studentów na rzecz realizacji 

Procesu Bolońskiego, 

promowanie atrakcyjności Europejskiego Obszaru 

Szkolnictwa Wyższego poza Europą. 

Komunikat Berliński – 2003 rok: 

• rozszerzenie systemu studiów o trzeci stopień – studia 

doktoranckie, 

• współpraca Europejskiego Obszaru Szkolnictwa 

Wyższego z Europejską Przestrzenią Badawczą. 

W ciągu czterech lat od podpisania Deklaracji Bolońskiej 

liczba krajów uczestniczących w Procesie Bolońskim 

wzrosła z 29 do 40. 

Znaczenie edukacji oraz współpracy edukacyjnej dla 

rozwoju i umocnienia stabilnych, pokojowych oraz demokratycznych 

społeczeństw, jest powszechnie uznawane za 

bardzo ważne. 

Ludwika Nowak 

Przewodnicząca Komisji Promocji RUSS

ORGANIZACJE STUDENCKIE 


50-lecie Chóru UM 

To już 50 lat, od kiedy pierwszy raz podczas Inauguracji 

Roku Akademickiego zabrzmiało uroczyste Gaudeamus 

w wykonaniu Chóru Uniwersytetu Medycznego. Pomimo 

wielu zmian, jakie zaszły w tym czasie w kraju i na Uczelni 

(między innymi zmiana nazwy na Uniwersytet Medyczny!), 

wciąż znajdują się studenci i absolwenci, którzy chcą 

swój wolny czas poświęcać muzyce i śpiewowi. W tym 

roku obchodzimy złoty jubileusz powstania Chóru UM. 

Założycielem i pierwszym dyrygentem (od 1959 r.) był 

absolwent UM Jerzy Fischbach. Swoją pasją zaraził kolejnych 

chórzystów. Tak Chór stopniowo powiększał się, 

a od 1982 roku rozwija się, prowadzony mistrzowskimi 

rękoma Maestro Profesora Przemysława Pałki. 

Chór w tym czasie koncertował wielokrotnie w kraju 

i za granicą, współpracował ze znanymi kompozytorami, 

chórami, solistami i orkiestrami. Zdobył 17 czołowych 

nagród podczas polskich i międzynarodowych festiwali. 

Lecz Chór to nie tylko długie godziny spędzone nad nutami… 

Wspólne „próbowanie” i koncertowanie zaowocowało 

wieloletnimi przyjaźniami, a niektórzy chórzyści odnaleźli 

wspólną harmonię w życiu osobistym i tak przez lata 

doczekaliśmy się już kolejnego, najmłodszego pokolenia 

przyszłych chórzystów! Wzorem do naśladowania mogą 

być Członkowie, którzy wspierają Chór przez 15, a nawet 

30 lat swojego śpiewu! 

Choć los czasem rzuca w różne strony świata, wielu 

Absolwentów z łezką w oku wspomina studenckie, rozśpiewane 

czasy i stara się być na bieżąco w wydarzeniach 

chóralnych. Jubileusz jest doskonałą okazją do odświeżenia 

starych znajomości i rozgrzania strun głosowych podczas 

uroczystego koncertu w Auli UAM, który odbędzie 

się 17 kwietnia o godz. 19:00. W repertuarze pojawią się 

m.in. utwory muzyki sakralnej, folklorystycznej, a także 

znane utwory rozrywkowe oraz… muzyczne niespodzianki! 

Do wspólnego muzykowania przyłączą się: Zespół 

Lekarzy i Studentów Medycyny Wielkopolskiej Izby Lekarskiej 

i Orkiestra Symfoniczna P.O.S.M. II stopnia im. 

S. Karłowicza w Poznaniu. 

Wszystkich, którzy chcieliby uczestniczyć w tym niecodziennym 

wydarzeniu – serdecznie zapraszamy. Wstęp 

na koncert jest wolny! 

Zachęcamy także do odwiedzania strony internetowej 

Chóru UM, gdzie można znaleźć więcej informacji o planach 

koncertowych i nie tylko :) 

Adres strony: www.chor.ump.edu.pl 

Marta Wiącek 

Studenckie Koło Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej 

i Mini-inwazyjnej powstało na przełomie 2005 i 2006 roku. 

Obecnym prezesem Koła jest Krzysztof Karaś, a liczba członków 

wynosi 32 (w tym 19 aktywnych). 4 marca 2010 roku Koło 

otrzymało zestaw materiałów szewnych, przekazanych przez 

firmę Aesculap-Chifa sp. z o.o. Pozwolą one nam – młodym 

pasjonatom sztuki szycia chirurgicznego – doskonalić swoje 

umiejętności. 

Celem działalności Koła jest kontynuacja tradycji III Katedry 

i Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenerologicznej i Endokrynologicznej 

Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego 

w Poznaniu, szerzenie wiedzy z zakresu chirurgii ogólnej i mini-inwazyjnej. 

W ramach Koła odbywają się spotkania o charakterze merytorycznym, na których dzielimy się wiedzą, dyskutujemy 

na tematy związane z chirurgią, a także prezentujemy zagadnienia, które nas ciekawią. 

Oprócz spotkań merytorycznych odbywają się także spotkania praktyczne, zapoznające zainteresowanych 

z funkcjonowaniem Bloku Operacyjnego lub połączone z nauką szycia chirurgicznego. Koło ściśle współpracuje 

z IFMSA, pomagając w przeprowadzaniu Kursu Szycia Chirurgicznego. 

Członkowie Koła zajmują się również pisaniem prac naukowych, z których część ma charakter badań klinicznych, 

inne to badania praktyczne na kręgowcach (przeprowadzane we współpracy z Zakładem Toksykologii UM). 

Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do przyłączenia się do nas. Więcej informacji można znaleźć na naszej 

stronie internetowej: www.kcogim.ump.edu.pl. 

 

A już 25 marca 2010 roku o godz. 18:00 zapraszamy na spotkanie pt.: „SILS – osiągnięcia i trudności nowej 

laparoskopii”, które przeprowadzi lek. med. Mirosław Łukaszuk.


KONFERENCJA 

Medycyna ratunkowa dla studentów 

i… dla rodziców?! 

W dniu 12 marca podczas trwania Targów 

Medycznych SALMED 2010 odbyło się seminarium 

i warsztaty pt. „Dziecko w medycynie ratunkowej”. 

Organizatorem spotkania był Zakład 

Medycyny Ratunkowej naszego Uniwersytetu, 

a – „Puls UM” patronem medialnym całego 

zdarzenia. Bardzo liczną grupę uczestników stanowili 

jak zwykle studenci różnych kierunków, 

co świadczy o dużym zainteresowaniu medycyną 

ratunkową, a w szczególności problemami 

dotyczącymi postępowania z dziećmi w stanach 

zagrożenia życia. Cześć pierwszą wypełniły 

wykłady wygłoszone przez lekarzy praktyków, 

przedstawiające zagadnienia i problemy związane 

z dzieckiem w codziennej pracy lekarza 

ratunkowego, postępowanie w zatruciach, porównanie 

wytycznych postępowania międzynarodowych organizacji 

– Europejskiej Rady Resuscytacji ERC i Amerykańskiego 

Towarzystwa Kardiologicznego AHA – w stanach krytycznych 

u dzieci oraz omówiono aktualne postępowanie w niewydolności 

oddechowej przy użyciu respiratorów w najmłodszej 

grupie wiekowej. Z zazdrością obejrzeliśmy też 

prezentację aktualnej oferty dydaktycznych symulatorów 

pacjenta pediatrycznego. Niebywałą atrakcją spotkania 

była druga część praktyczna, wypełniona zajęciami warsztatowymi, 

na których każdy z uczestników mógł sprawdzić 

swoje umiejętności w zakresie prowadzenia m.in. resuscytacji, 

unieruchamiania odcinka szyjnego kręgosłupa, 

intubacji czy postępowania przy zakrztuszeniu. Zajęcia 

warsztatowe podczas tych spotkań to już tradycja ciesząca 

się ogromnym zainteresowaniem. Jak uważa dr Maciej Naskręt, 

kierownik Zakładu Medycyny Ratunkowej, czas już 

skończyć urządzanie pokazów w tej specjalności, na rzecz 

promowania doskonalenia umiejętności praktycznych na 

różnych poziomach zaawansowania pod fachowym okiem 

instruktorów. Co ciekawe, instruktorami podczas warsztatów 

byli studenci 3 roku z kierunku Ratownictwo Medyczne. 

Byli wspaniałą i trzeba to przyznać śliczną (szczególnie 

studentki) reprezentacją Uniwersytetu Medycznego. 

Dopełnieniem tematu seminarium była promocja jeszcze 

ciepłych egzemplarzy książki „Natychmiastowa pomoc 

w stanach zagrożenia życia dzieci – medycyna ratunkowa 

dla rodziców i opiekunów”. Przed przyjściem dziecka na 

świat należy zatem zaopatrzyć się nie tylko w rzeczy materialne, 

ale też i przygotować praktycznie na sytuacje nagłe, 

kiedy dziecko ulegnie wypadkowi, zatruciu, będzie 

miało infekcję, ugryzie je komar lub osa, czy 

dojdzie do udaru cieplnego. Czas oczekiwania na 

wezwany zespół ratownictwa medycznego należy 

wypełnić rozważnym działaniem mającym 

na celu zminimalizowanie skutków zdarzenia. 

O tym wszystkim i jeszcze o innych sytuacjach 

niecodziennych z codziennego życia naszych 

dzieci jest ta książka. Było to ciekawe i pouczające 

spotkanie, kolejna wspólna inicjatywa asystentów 

Zakładu Medycyny Ratunkowej i studentów 

mających ciągły, wilczy głód praktyki w zakresie 

medycyny ratunkowej. Czekamy na kolejne takie 

zdarzenia.

INFORMACJE 


Zbrodnicza medycyna w obozach 

koncentracyjnych Trzeciej Rzeszy 

Dnia 21 stycznia 2010 roku w Centrum Stomatologii 

Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, odbył się kolejny 

wykład z cyklu spotkań organizowanych przez Studenckie 

Koło Naukowe Etyki i Bioetyki. 

Studentki III roku Pielęgniarstwa: Anna Bednarek, 

Kinga Błoszyk i Anna Buszka, przedstawiły prezentację 

na temat zbrodniczej medycyny, zbrodniarzy wojennych, 

opieki medycznej oraz realiów życia obozowego, jakie 

panowały w KL Dachau, KL Sachsenhausen i KL Majdanek. 

Celem spotkania było uwrażliwienie studentów UM 

na losy ludzi, którzy znajdowali się w łagrach w czasie 

narodowego socjalizmu. 

Od nas bowiem zależy, jaką stworzymy przyszłość. 

Czy będziemy postępować moralnie, zgodnie z Kodeksem 

Etyki i Bioetyki? Czy nie doprowadzimy do zapisania kolejnych 

czarnych kart historii? 

Spotkanie uświetnił niespodziewany gość, który przeżył 

m.in. obóz w Mauthausen – Jan Rychliński. Ze łzami 

w oczach i łamiącym się głosem opowiadał o swoich losach 

wojennych, o systemie Trzeciej Rzeszy, mordowaniu 

niewinnych ludzi w obozach przez funkcjonariuszy SS, 

a także przez współtowarzyszy niedoli. Do wszystkich 

uczestników skierował słowa: „Wam młodym życzę – do 

przodu, nie łamać się”. 

Warto w chwilach przeżywania osobistych niepowodzeń, 

trosk i zmartwień przypomnieć sobie, co spotkało innych. 

Pamiętać o tych, którzy cierpieli dla nas, dla Polski. 

Dziękujemy wszystkim za uczestnictwo na naszym 

wykładzie. 

W tym numerze przygotowaliśmy dla Was 10 podwójnych zaproszeń do kina „Muza” na dowolnie wybrany seans. 

Bilety można wykorzystać do końca kwietnia 2010. Aby otrzymać wejściówki, należy poprawnie rozwiązać poniższą 

krzyżówkę i przesłać rozwiązanie na adres mailowy: m.kaminska@pulsum.pl do 7 kwietnia 2010 roku w tytule maila 

wpisując „KONKURS FILMOWY”. 

Pionowo: 

– nazwisko reżysera filmu „Mechaniczna 

pomarańcza” 

– … Welles – w „Damie z Szanghaju” zagrał 

Michaela O’Hara 

– Jean … – napisał scenariusz do filmu „Śniadanie 

na trawie” 

– uzupełnij cytat: „Co zrobisz, gdy ktoś ci przystawi 

nóż do szyi, a ty ... dostaniesz czkawki?” 

(Woody Allen) 

Przypominamy, że 15 kwietnia 2010 roku zostanie 

przybliżona Państwu osoba Stanisławy Leszczyńskiej, 

która była przykładem profesjonalnego wykonywania 

swojego zawodu w opiece nad kobietą ciężarną w obozie 

KL Auschwitz-Birkenau. 

Natomiast wykład dnia 20 maja 2010 roku zostanie poświęcony 

„żołnierzowi” Oświęcimia – Marii Stromberger. 

Zachęcamy również do pracy w Kole i zapraszamy do 

odwiedzania strony internetowej www.katedranaukspolecznych.ump.edu.pl 

oraz do współpracy nad projektem 

z Uczelnią z Bremen www.seminar-bre-fra-po.eu . 

„Nigdy jeszcze ludzkość nie doznała takiego upodlenia jak 

wtedy, gdy na szubienicach i w komorach gazowych ginęły 

dzieci.” 

Sentencja wyroku norymberskiego 

Przeszłość tworzy teraźniejszość. Wiadomo także, że 

na tożsamość jednostki i narodów wpływa historia. Studentki 

Wydziału Nauk o Zdrowiu zobrazowały na przykładzie 

trzech obozów koncentracyjnych tragiczną w skutkach 

II Wojnę Światową. Musimy, jako ludzie świadomi 

swoich czynów, żyć tak, aby nie dopuścić do powtórki 

z minionego stulecia, do śmierci milionów niewinnych 

osób. Poprzez swoje najmniejsze działania wpływamy na 

przyszłość. 

Anna Buszka, 

Wiceprzewodnicząca Studenckiego Koła Naukowego 

Etyki i Bioetyki 

Poziomo: 

– Laurence … – w filmie „O jeden 

most za daleko” zagrał dr Spaandera 

– polskie studio filmowe albo horror 

z Candy Lo 

– „Na … „ – krótkometrażowy film 

Tomasza Gajewskiego 

– … Kurosawa 

1 

5 

2 

1 2 3 4 5 

4 

3 

10

OPOWIADANIE 


Katechizm na dzień powszedni 

część III 

Najpierw poczuła jego zapach. Wypełnił jej nozdrza po brzegi. Gdyby mogła się ruszyć, wyciągnęłaby ręce 

po tę woń. Jednak była w stanie tylko ruszyć niezgrabnie ręką. W następnej chwili ogłuszyły ją szmery, szeptania, 

szelesty. Ktoś klasnął w dłonie, po czym dało się słyszeć głuche uderzenie, jakby coś ciężkiego spadło 

na podłogę. 

– Och, wstań. Mama gotowa cię zabić, jeśli będzie musiała znowu szukać w całym domu igły, nitki i jeszcze 

kłuć sobie palce, próbując przyszyć jakąś pokręconą łatę, którą wybierzesz. 

– Ale mama śpi. 

– Więc ja się zdenerwuję. Usiądź, Miłosz. 

Poczuła ciepło tuż obok. Czyjeś ciało oparło się całym ciężarem na łóżku. Ktoś dotknął jej ręki, potem 

twarzy. Uśmiechnęła się niezauważalnie. Spróbowała otworzyć oczy, choć wcale nie miała na to ochoty. Wiedziała, 

prawie widziała twarz synka wpatrzoną w swoją, czuła się w obowiązku spojrzeć na niego i obdarzyć 

go porannym „dzień dobry”. Kilka prób, każda zakończona niepowodzeniem – zdawało się, że jej powieki 

skleiły się na zawsze. Spojrzała przed siebie dopiero, gdy wyczuła dużą, szorstką dłoń męża na swoim policzku. 

Ludzie i przedmioty ją otaczające powoli, nieskończenie powoli, niechętnie, wręcz opornie, nabierały w jej 

oczach swoich kształtów. Wszystko się rozmywało, zachodziło mgłą, uparcie zwiększało nacisk na jej powieki. 

Opór zelżał, gdy usłyszała w oddali podniecone głosy. Zdawało się, że pielęgniarka powiedziała o przebudzeniu 

lekarzowi. 

– Jak miło, że zdecydowała się pani do nas wrócić. 

Zdobyła się tylko na wymuszony śmiech, bardziej przypominający prychnięcie niż rozbawienie. Spojrzała 

na męża. Stał się w jej oczach w miarę wyraźny, zauważyła nawet zmarszczkę na rękawie jego bluzki. Była 

w zasięgu jej dłoni, mogła wyciągnąć rękę i ją wygładzić, wystarczyło dotknąć tkaniny i przeciągnąć po niej 

palcami. Nie odważyła się. Za wcześnie. Tolerancja jego dotyku to już było zbyt wiele. Oczywiście, cieszyła 

się z jego obecności, nie jednak na tyle, by wymazać z pamięci nadal nieznaną diagnozę. To jak użyć gumki 

do mazania. Zetrzesz to, co zamierzałeś, ale ślad na kartce czy resztki gumki pozostaną i będą drażnić, póki 

nie zdołasz ich usunąć albo zwyczajnie przejść nad nimi do porządku dziennego. Ponieważ drugie wyjście nie 

wchodziło w tym wypadku w rachubę, kobieta odwróciła wzrok od męża i, patrząc na lekarza, zapytała najjaśniej 

jak potrafiła: 

– Czy nie myśli pan, że powinnam wiedzieć, co powoduje omdlenia? Od pana, nie od… – ta chwila zawahania 

ją samą zaskoczyła – od męża? 

Lekarz spojrzał na nią z pobłażaniem. 

– Ależ sama pani wypisała zgodę na udostępnienie dokumentacji – zerknął do trzymanej w dłoniach teczki. 

– Mąż wręczył ją nam, gdy odbierał wyniki. 

– Ach tak, zapomniałam… – rzuciła Robertowi ukradkiem mordercze spojrzenie, na co spuścił wzrok, ale 

nie puścił jej dłoni. 

Kiedy lekarz wyszedł, kobieta spojrzała mężowi prosto w oczy i rzuciła krótko: 

– Teraz mów. 

– Nie mam nic do dodania. To było łatwiejsze niż sądziłem. Może nawet miałem nadzieję, że ktoś to odkryje 

i mnie powstrzyma. A później, kiedy byłaś taka szczęśliwa… – pocałował ją w rękę. – Nie potrafiłem tego 

cofnąć. 

– Ale dlaczego? Po co schowałeś przede mną tę diagnozę i powiedziałeś, że to tylko omdlenia spowodowane 

nadwrażliwością? Okłamałeś mnie, Robert… Spójrz mi w oczy i powiedz, po co to zrobiłeś. 

– Bałem się, że opadniesz z sił, że się poddasz. Masz słomiany zapał, szybko się zniechęcasz, nie zaprzeczaj 

– dodał, szybko widząc, że odwraca głowę. – Zobaczyłem diagnozę, gdzieś już słyszałem o tej chorobie, 

12


OPOWIADANIE 

przeczytałem, że kończy się śmiercią. Bałem się. A autosugestia uzdrawia. 

– Umrę?! – Wpatrywała się przez moment w twarz męża jak w święty obraz, nie mogąc wydusić więcej, po 

czym bezwładnie opadła na poduszki. – Możesz się mylić. INTERNET może się mylić. Zaufałeś sieci zamiast 

zabrać mnie do lekarza. Odejdź. 

Nigdy nie potrafił się z nią kłócić. Zawsze unikał jej spojrzenia, gdy się wzburzyła, potrafił ją uspokoić 

tylko uściskiem i milczeniem. Potrafił rozkładać ręce i otwierać usta z błagalnym spojrzeniem, jakby mówił 

„chcę ci wytłumaczyć, ale nie umiem. I nie chce. Nie teraz.”. Teraz też przytulił się do zesztywniałej z gniewu 

i strachu kobiety. 

– Powiedziałam: odejdź! 

Wstał i podniósł zdziwionego syna z krzesła, po czym wyszedł z sali, zostawiając żonę samą. Leżąc w tym 

szpitalnym łóżku uderzyła ją myśl, że przecież tego właśnie chciała. Zanurzyć się w krochmalu i woni szpitalnego 

obiadu, patrzeć, jak przez poliwinylową rurkę sączy się do jej krwi lek, zbawienny, upragniony lek, który 

przyniesie jej sen. Zamknęła oczy i modliła się o to, by i te słowa okazały się kłamstwem. 

Pokój pogrążony był już w mroku, gdy mąż ponownie pojawił się w sali. Uśmiechał się. Nie, wydaje jej się, 

zbyt jest zamroczona, by bawić się w odgadywanie mimiki twarzy Roberta. Nie, bez wątpienia się uśmiecha. 

Stoi w progu i szczerzy do niej zęby. Nie ruszył się z miejsca, gdy wszedł lekarz i zapalił światło. 

– Lepiej? – Gdy skinęła głową, uniósł podkładkę z jej dokumentacją i rzucając na nią okiem zaczął mówić. 

– Te omdlenia, a także senność i podatność na stres czy brak apetytu są spowodowane niedoczynnością przysadki, 

choroba nazywa się mądrze zespołem Glińskiego-Simmondsa, dotyczy głównie kobiet. W tym, jak się 

okazało, pani. – Spojrzał na nią znacząco. – Ale wystarczy jedna operacja i leczenie hormonalne. Trzeba usunąć 

guza przysadki. Proszę tak nie patrzeć. W porę wyleczona choroba nie stanowi zagrożenia. 

Lekarz mówił jeszcze dobrych piętnaście minut, to uśmiechając się, a nawet żartując, to poważnie tłumacząc, 

jak i co będzie wycinać, ale kobieta nie słuchała. Jej percepcja w całości skierowała się na postać męża 

w progu. Kiedy zniknęła, zamknęła oczy i wyszeptała: 

– Dziękuję. 

– Noszę biały fartuch i identyfikator ze słowem „lekarz”. Proszę nie dziękować. Przyjdę jutro ze zgodą na 

operację. Rozumiem, że pani podpisze? 

– Oczywiście. Może pan zawołać męża? Pewnie chadza po korytarzu i śmieje się do automatu z kawą. 

Słyszał diagnozę. 

Kiedy pojawił się w drzwiach, spytała: 

– Gdzie dzieci? – zaskoczyła go tym pytaniem, spodziewał się gradu wyrzutów. Usłyszał zwykłe pytanie 

o dzieci, jakby siedzieli przed telewizorem i długo nie słyszeli żadnych jęków ani odgłosów tłuczonego szkła. 

– U ma-amy.. tak, są z babcią. 

– Nie zamierzam ci tego zapomnieć, ale nie chcę być teraz sama. Przepraszam, że kazałam ci wyjść. I że 

powiedziałam to przy Miłoszu. Nie powinno go być przy tej rozmowie. 

– Zapomnij. Wytłumaczyłem mu, że to wszystko przez leki. Przez sól fizjologiczną. – Zaśmiał się nerwowo. 

– Nieważne. Obiecałem, że przyjadę po nich o dziesiątej. – To za pół godziny. – Jakże ją teraz irytowała jego 

nieobowiązkowość. – Jedź. Dam sobie radę. 

Robert zaczął w pośpiechu zakładać kurtkę i obwiązywać szyję lekkim szalikiem, który kobieta dała mu 

w prezencie na trzydzieste piąte urodziny. Dotknął go z rozmysłem i powiedział: 

– Przyjadę z samego rana. 

Skinęła tylko głową. Znowu była senna, opuściła głowę na poduszkę. Gdy podszedł, by pocałować ją 

w czoło, odwróciła głowę i poprosiła: 

– Weź ze sobą to zielone pudełeczko. Leży w szufladzie mojej toaletki. 

– Oczywiście. Dobrej nocy. 

„O ile noc faktycznie jest nocą w twoich ustach” zdążyła pomyśleć, zanim zmorzył ją sen. 

Ciąg dalszy w kolejnym numerze... 

anus 

13

MIESIĄC WIEDZY O... 


MIESIĄC WIEDZY O... STN 

Działalność Studenckiego Towarzystwa Naukowego UMP 

Obecnie zrzeszamy około 1000 członków w 65 Studenckich Kołach Naukowych – wspieramy ich działalność, 

dofinansowujemy wyjazdy na konferencje naukowe studentów biorących w nich czynny udział. Organizujemy 

szereg konferencji naukowych, sesje edukacyjne, warsztaty edukacyjne, szkoły letnie. Corocznie, od ponad 40 

lat, odbywa się obóz naukowo-szkoleniowy w Kołobrzegu, zaś od 10 lat – International Congress of Young Medical 

Scientists, na którym studenci i młodzi lekarze prezentują swój dorobek naukowy. Prężnie działającą jednostką 

STN UMP jest Komisja ds. Studenckich Badań Naukowych, która zajmuje się przyznawaniem grantów 

naukowych. Podstawą prawną naszej działalności jest statut STN UMP. Kuratorem STN UMP jest JM Rektor 

prof. dr hab. med. Jacek Wysocki. 

Zarząd STN UMP 

Wybierany jest przez Delegatów Studenckich Kół Naukowych na kadencję 2-letnią podczas Walnego Zgromadzenia 

Delegatów, które ma miejsce corocznie, zazwyczaj w listopadzie. Zebrania Zarządu odbywają się w każdą 

środę o godz. 18:00 w pokoju 27 w DS Eskulap. 

Skład Zarządu – kadencja 2009-2011 

Przewodnicząca Zarządu: Kinga Blumska 

Zastępca Przewodniczącej: Sandra Koronowska 

Skarbnik: Magdalena Bednarczyk 

Sekretarz: Marta Jurkiewicz 

CZŁONKOWIE ZARZĄDU 

Koordynatorzy ds. strony internetowej i systemu 

komputerowego: 

Małgorzata Rogaczewska 

Marek Konkol (z ramienia Komisji ds. SBN) 

Koordynator ds. sponsoringu: 

Krzysztof Szmyt 

Koordynatorzy ds. promocji: 

Maria Wołoszyn 

Emil Durka 

Koordynatorzy ds. rejestracji kół naukowych 

i członków STN: 

Maria Cieszko 

Damian Budzyński 

Komisja ds. Studenckich Badań Naukowych 

Przewodnicząca: Prof. dr hab. med. Aldona Kasprzak, 

Katedra i Zakład Histologii i Embriologii 

Sekretarz Komisji: Marek Konkol 

Członkowie Komisji: Krzysztof Karaś, Emil Durka 

(z ramienia Zarządu STN) 

KOMISJA REWIZYJNA 

Katarzyna Ożegowska 

Justyna Szczapa 

Katarzyna Stanisławska 

Jak zostać członkiem Studenckiego Koła Naukowego? 

Najpierw należy zostać członkiem Studenckiego Towarzystwa Naukowego. 

Aby zostać pełnoprawnym członkiem STN, należy: 

1. Założyć konto na stronie STN-u (link „Nowy użytkownik” pod polami logowania). 

2. Dostarczyć do biura STN-u (lub portierni DS ESKULAP, ewentualnie przekazać któremuś z członków Zarządu) 

potwierdzenie uiszczenia opłaty rejestracyjnej (20 PLN dla nowych członków STN lub 15 PLN dla osób 

przedłużających legitymację STN). 

Wpłata na konto bankowe: 

Bank Handlowy w Warszawie SA 

Oddział w Poznaniu 

nr konta: 56 1030 1247 0000 0000 4771 8000 

adresat przelewu: Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu 

w tytule wpłaty: imię i nazwisko, kierunek, rok i dopisek „legitymacja STN” 

14


MIESIĄC WIEDZY O... 

Na potwierdzeniu wpłaty prosimy dodatkowo ręcznie dopisać (np. na odwrocie 

potwierdzenia): 

nazwę koła naukowego, tel. kontaktowy, e-mail, nr legitymacji studenckiej (ten znajdujący 

się POD KODEM KRESKOWYM), nr legitymacji studenckiej jest zarazem 

numerem legitymacji STN-u 

KONTO ZOSTANIE AKTYWOWANE PO DOSTARCZENIU DOWODU 

WPŁATY! 

Następnie można po zalogowaniu się na swoje konto w systemie STN-u dołączać do kół naukowych. Akceptacji 

nowych członków dokonują przewodniczący kół. 

Aby zarejestrować SKN (Studenckie Koło Naukowe), należy: 

1. Zostać pełnoprawnym członkiem STN. 

2. Dostarczyć do biura STN (lub portierni DS ESKULAP, ewentualnie przekazać któremuś z członków STN) 

formularz rejestracyjny koła, który można znaleźć na stronie STN-u – zakładka „moje koła naukowe” (możliwe 

dopiero po aktywacji konta). 

Formularz należy dostarczać w każdym kolejnym roku akademickim działalności koła naukowego! 

3. Wprowadzić dane koła na stronie STN-u (również dopiero po aktywacji konta). 

Pytania/sugestie prosimy kierować do: 

Koordynatora ds. rejestracji kół naukowych i członków STN: 

Marii Cieszko 

e-mail: mariacieszko@wp.pl 

tel.: +48505240000 

Siedziba STN: 

DS Eskulap 

ul. Przybyszewskiego 39 

Pokój nr 27 (wejście od strony Przychodni Medycyny Pracy lub od strony Piotra i Pawła 

– przez klub Eskulap) 

www.stn.ump.edu.pl 

Tel./fax 61-658-44-19 

e-mail: stn@ump.edu.pl 

Wszystkich chętnych do współpracy w charakterze wolontariusza przy Zarządzie 

STN UMP zapraszamy serdecznie na spotkania Zarządu! 

Czy już tu byłeś? 

http://umpedia.pulsum.pl 

Magdalena Bednarczyk 

15

ARS MUSICA 


Z repertuaru Filharmonii Poznańskiej 

26 marca 2010, godz. 19:00 

27 marca 2010, godz. 11:00 

PAGANINI I PAGANINIANA 

Alexander Gilman – skrzypce, Marek Pijarowski – dyrygent 

Orkiestra Filharmonii Poznańskiej 

27 marca 2010 

Aula Nova Akademii Muzycznej 

À LA CHOPIN 

Mihaela Ursuleasa – fortepian, Reiner Honeck – skrzypce, 

Christian Frohn – altówka, Arto Noras – wiolonczela, Jurek 

Dybał – kontrabas 

9 kwietnia 2010 

GLORIA SKOWRONKI! 

60-LECIE CHÓRU DZIEWCZĘCEGO SKOWRONKI 

Lidia Węgrzyn – sopran, Aleksandra Gudzio – mezzosopran, 

Grzegorz Rychlik – fortepian, Agnieszka Kreiner 

– dyrygent, Alicja Szeluga – dyrygent – kierownictwo 

artystyczne chórów 


403. KONCERT POZNAŃSKI 

PERŁY BAROKU 

Lidia Węgrzyn – sopran, Aleksandra Gudzio – mezzosopran 

Sławomir Kamiński – organy, Agnieszka Kreiner – dyrygent 

Chór dziewczęcy Skowronki 

Alicja Szeluga – kierownictwo artystyczne chórów 


KRES NIEWIDZIALNY JAK POCZĄTEK 

W 5. ROCZNICĘ ŚMIERCI JANA PAWŁA II 

Stefan Stuligrosz – dyrygent 

Chór Chłopięcy i Męski Filharmonii Poznańskiej Poznańskie 

Słowiki 

Anna Karasińska – sopran, Piotr Łykowski – kontratenor, 

Mindaugas Zimkus – tenor, Jarosław Bręk – bas, Maciej 

Bolewski – organy 


Danuta Michałowska – słowo 


WIELKIE POWROTY 

Stanisław Skrowaczewski – dyrygent, Ewa Kupiec – fortepian, 

Daniel Stabrawa – skrzypce, Ludwig Quandt 

– wiolonczela 


Krzysztof Zanussi – prowadzenie koncertu 


GWIAZDY JUTRA 

François-Xavier Poizat – fortepian 

Marek Pijarowski – dyrygent 


Zainteresowanym większą ilością informacji polecamy stronę: www.filharmoniapoznanska.pl. 

Agnieszka Leszczyńska 

Jeśli odpowiesz prawidłowo na pytania konkursowe, możesz wygrać bilet dla 2 osób (bez miejscówek) na następujące 

koncerty w Filharmonii: 

1. 

2. 

3. 

4. 

5. 

26.03.2010 r., godz. 19:00, PAGANINI I PAGANINIANA – 1 bilet 

9.04.2010 r., GLORIA SKOWRONKI! 60-LECIE CHÓRU DZIEWCZĘCEGO SKOWRONKI – 1 bilet 

11 .04.2010 r., KRES NIEWIDZIALNY JAK POCZĄTEK W 5. ROCZNICĘ ŚMIERCI JANA PAWŁA II – 2 bilety 

16.04.2010 r., WIELKIE POWROTY – 1 bilet 

23.04.2010 r., GWIAZDY JUTRA – 2 bilety 

Odpowiedzi proszę przesyłać na: a.leszczynska@pulsum.pl. W temacie „Konkurs – Filharmonia UMed”. 

Proszę wskazać na zgłoszeniu wybrany koncert oraz podać swoje nazwisko. Ostateczne terminy przesyłania odpowiedzi 

to: na koncerty nr 1) do 24.03.2010, nr 2) i 3) do 3.04.2010, nr 4) i 5) do 10.04.2010 

Po każdym z tych terminów odbędzie się losowanie wśród zgłoszeń nadesłanych na dany koncert. 

A oto pytania: 

I. Wymień jeden z objawów zespołu Marfana, o który był podejrzewany Paganini, a który mógł być „pożyteczny” 

przy mistrzowskiej grze na skrzypcach. 

II. Z jakim polskim, wybitnym skrzypkiem w Warszawie „pojedynkował się” na skrzypce Paganini? Zacytuj 

zdanie-opinię Paganiniego o nim. 

III. W wieku ilu lat swój pierwszy recital dał François-Xavier Poizat? Z jakich państw pochodzą jego rodzice? 

16


KALENDARIUM 

Kalendarium 

Na naszej Uczelni w każdym miesiącu ma miejsce 

wiele wydarzeń. Musicie ich szukać na różnych 

stronach internetowych czy plakatach. Zdecydowaliśmy 

się zebrać je w jednym miejscu – mamy nadzieję, 

że spodoba Wam się nasze „Kalendarium”. Jeśli 

wiecie o jakimś wydarzeniu, przyślijcie informację o 

nim na adres m.tomczak@pulsum.pl 

(M.T.) 

18 marca 

„Komórki macierzyste, mikroskopy elektronowe i nanoukłady 

oraz… egipskie papirusy” – konferencja organizowana 

przez Koło Naukowe Przy Katedrze Chemii 

Klinicznej i Diagnostyki Molekularnej oraz Młodą 

Farmację 

24 marca 

Konkurs muzyczny (str. 16) 

25 marca 

Spotkanie organizowane przez Studenckie Koło Chirurgii 

Ogólnej, Gastroenterologicznej i Mini-inwazyjnej pt.: 

„SILS – osiągnięcia i trudności nowej laparoskopii”, które 

przeprowadzi lek. med. Mirosław Łukaszuk (str. 8) 

27 marca 

Konferencja ,,Oblicza współczesnej chirurgii” (IFMSA) 

31 marca 

Termin składania aplikacji do 9. Letniej Szkoły Wyszehradzkiej 

(str. 31) 

3 kwietnia 


7 kwietnia 

Termin przysyłania rozwiązań w krzyżówce (str. 32), 

konkursie wariografowym (str. 6), „Zgadnij, kto to?” 

(str. 31) i w konkursie biochemicznym (str. 21) 

8-9 kwietnia 

Kariera Farmaceuty (Młoda Farmacja Poznań) 

10 kwietnia 

Dni otwarte WNoZ – pokaz ratownictwa, nauka BLS/ 

AED i intubacji 

Konferencja „Transplantacja szpiku kostnego. Metoda 

leczenia na miarę naszych czasów” (IFMSA; str. 20) 


15 kwietnia 

Wykład otwarty – Prof. Brian H. Clarkson, University 

of Michigan, Department of Cariology, pt.: „Syntetyczne 

szkliwo zęba – fakt czy fikcja?” 

Wykład o Stanisławie Leszczyńskiej (Studenckie Koło 

Naukowe Etyki i Bioetyki; str. 10) 

17 kwietnia 

Koncert Jubileuszowy z okazji 50-lecia działalności 

Chóru UM 

Międzynarodowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa 

Dental News (PTSS; str. 30) 

Prawo i Medycyna – konferencja (IFMSA, ELSA) 

Szkolenie z zakresu pierwszej pomocy dla Drużyny Airsoftowej 

(ASMR) 

19-24 kwietnia 

Studencka wiosna (http://www.studenckawiosna.org; 

str. 18) 

20 kwietnia 

V Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Ustalanie zasad 

kontraktowania świadczeń zdrowotnych” (WCO; 

str. 6) 


XV Ogólnopolskie Forum Ratownictwa w Inowrocławiu 

(ASMR) 

24 kwietnia 

Szkolenie z zakresu pierwszej pomocy dla Drużyny Airsoftowej 

(ASMR) 


Festiwal Nauki i Sztuki 

17-21 maja 

X Intercontinental Congress of Young Medical Scientists 

organized by IFMSA & Students’ Scientific Society 

20 maja 

Wykład o Marii Stromberger (Studenckie Koło Naukowe 

Etyki i Bioetyki; str. 10) 

17

INFORMACJE 


„Studencka wiosna” – ujawnij się! 

Weź udział w największym FESTI- 

WALU TWÓRCZOŚCI STUDENCKIEJ 

w Poznaniu: 

„STUDENCKA WIOSNA” 

19-24 KWIETNIA 2010 

Szukaj nas na plakatach i w internecie! 

http://studenckawiosna.org/ 

19 kwietnia (poniedziałek) – STUDEN- 

CKIE PODCHODY 

20 kwietnia (wtorek) – MOVIEFON 

– przegląd filmów z telefonu bądź aparatu 

21 kwietnia (środa) – SKECZ- 

UP! – Studencki Konkurs Kabaretów 

w O.B.O.R.Z.E. 

22 kwietnia (czwartek) – viaGRA oraz Żywe Szachy 

23 kwietnia (piątek) – WIERSZE Z SZUFLADY 

– KONKURS ZŁOTA STALÓWKA 

24 kwietnia (sobota) – UNDERGROUND DAY 

oraz IMPREZA FINAŁOWA! 

Niezależne Zrzeszenie Studentów (słynny NZS) 

zaprasza wszystkich studentów, wszystkich uczelni na 

wspólne rozpoczęcie wiosny w sposób twórczy. Festiwal 

z wykopem! Możecie wreszcie ujawnić swoje 

ukryte zdolności w powyższych konkursach i warsztatach 

lub, jeśli korci Was ciekawość, znaleźć się wśród 

braci studenckiej na widowni. Zapraszamy zarówno 

artystyczne i nieśmiałe dusze, spokojnych kanapowców, 

jak i świrów, kabareciarzy, firedancerów, miłośników 

tańca czy sztuk walki, fanów graffiti i rapu 

– po prostu studentów, których rozpiera energia, moc 

twórcza lub znudzenie codziennością i zwykłymi imprezami! 

STUDENCKIE PODCHODY – Gra Miejska 

Gra miejska zainspirowana poszukiwaniem wiosny. 

Zabawa będzie łączyła wszystkie pozostałe dni 

jednym motywem 

przewodnim i będzie 

ciekawym, rozrywkowym 

rozpoczęciem 

całego festiwalu. 

Szczegóły dotrą do 

Was, gdy gra się rozpocznie... 

Już my o to 

zadbamy... 

MOVIEFON 

Tematyka ostatniego 

dnia to: postęp, 

myślenie, nowoczesne 

technologie. Zwróćmy 

uwagę na świat, 

w którym żyjemy. 

Szóstą akcją jest bowiem 

„Moviefon”, 

18


INFORMACJE 

czyli przegląd filmów kręconych telefonem komórkowym 

bądź aparatem cyfrowym. 

SKECZ-UP! – Studencki Konkurs Kabaretów 

Jeśli działasz w kabarecie albo masz pomysł na 

debiutancki skecz i chciałbyś zaprezentować się publiczności 

– nie czekaj! Wyślij swoje zgłoszenie do 28 

marca i weź udział w SKECZ-UP! Finał w „wylęgarni 

kabareciarzy” Zenona Laskowika: O.B.O.R.A. Więcej 

tłumaczyć chyba nie trzeba ;) 

ViaGRA 

Kto powiedział, że minął już czas świetności planszówek? 

Druga edycja ViaGRY, czyli przez gry na 

szczyty, to doskonała okazja do zabawy, ale i rozwoju 

przez rywalizację :) 

WIERSZE Z SZUFLADY – KONKURS ZŁOTA 

STALÓWKA 

Śpiewasz? Piszesz? Finał dwóch konkursów: prezentacja 

wierszy oraz poezji śpiewanej (własnego 

autorstwa). Profesjonalne jury, wartościowe nagrody 

i – ukoronowanie chwili – koncert znanego i lubianego 

zespołu poezji śpiewanej „Kwartet ProForma”! 

W repertuarze klasyka: m.in. pieśni Kaczmarskiego, 

Gintrowskiego, Grechuty, także we własnej, mocnej 

III Konferencja Studencka – 

„Medycyna Sportowa” 

aranżacji. 

Zgłoszenia (do 3 utworów) oraz pytania na adres: 

konkurspoezji.nzs@gmail.com. Wiersze prosimy 

przesyłać do 30 marca. Konkurs poezji śpiewanej: 

tylko zgłoszenie udziału – do 8 kwietnia. 9 kwietnia 

przesłuchanie bardów ;) Po wstępnych eliminacjach 10 

najlepszych z obu kategorii przedstawi swoje dzieła 

w dniu finału. 

UNDERGROUND DAY – Dzień Twórców Alternatywnych 

Lubisz to? Twórczość alternatywna potrafi zaskakiwać, 

zmuszać do myślenia. Jednocześnie zachwyca 

mnogością form wyrazu. Tego dnia organizujemy: 

konkurs graffiti, pokaz tańca nowoczesnego „streetdance”, 

a także krótkie jego warsztaty. Bitwę freestylową, 

czyli bitwę na teksty do muzyki hip hop/rap. Pokaz 

brazylijskiej sztuki walki i tańca Capoiera – wraz 

z krótkim kursem. A na zakończenie dnia odbędzie się 

pokaz tancerzy ognia przy koncercie jednego z wykonawców 

alternatywnych. 

Pytania? Wątpliwości? 

AGNIESZKA LESZCZYŃSKA 

A.LESZCZYNSKA@PULSUM.PL 

W sobotę, 25 lutego bieżącego roku, odbyła się na 

naszej Uczelni trzecia już konferencja pt.: „Medycyna 

Sportowa”, organizowana przez SKN Medycyny Sportowej 

przy współpracy z STN UM w Poznaniu, RUSS, AWF 

w Poznaniu oraz Klubem Uczelnianym AZS UMP. Frekwencja 

była imponująca – sala im. Janusza Zeylanda pękała 

w szwach, a w czasie kolejnych prelekcji wybitnych 

specjalistów słuchaczy ciągle przybywało. 

Choć poruszono mniej tematów, poziom wykładów 

był równie wysoki jak w poprzednich latach. W pierwszej 

części prelegenci omawiali zagadnienia z nauk podstawowych: 

fizjologicznych podstaw wysiłku fizycznego (dr 

Jacek Nikisch), żywienia (prof. Wojciech Halcarz) oraz 

gospodarki wodno-elektrolitowej w sporcie (dr Witold 

Dudziński), a także monitorowania skutecznych obciążeń 

treningowych (prof. Maria Laurentowska). W przerwie, 

w licznych kuluarowych rozmowach „przy kawie i ciastku”, 

można było dostrzec entuzjazm studentów co do poruszanej 

tematyki wykładów. Po poczęstunku zaprezentowane 

zostały zagadnienia internistyczne w aspekcie wysiłku 

fizycznego. Dr Grzegorz Biegański mówił o otyłości, dr 

Andrzej Gawrecki – o sporcie u osób z cukrzycą typu I, 

a dr Andrzej Siniawski – na temat nagłej śmierci sportowca 

z punktu widzenia kardiologicznego i nie tylko. 

Te kilka godzin minęło błyskawicznie. Pozostaje nam 

tylko czekać do następnego roku, gdyż organizatorzy zapewnili, 

że nie była to ostatnia taka konferencja na naszym 

Uniwersytecie. A może studencki zapał do medycyny 

sportowej przełoży się na powołanie, przez Władze naszej 

Uczelni, odrębnej jednostki naukowej, zajmującej się tą 

dziedziną...? 

Bartosz Musielak 

Studenckie Koło Naukowe 

Medycyny Sportowej 

19

KONFERENCJA 


Transplantacja szpiku kostnego 

Program konferencji: 

metoda leczenia na miarę naszych czasów 


Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu 

Aleja Niepodległości 16/18 

09.30 – 11.30 Rejestracja osób wyrażających chęć przystąpienia do Banku 

Dawców Szpiku Kostnego. 

10.00 – 10.15 Rozpoczęcie konferencji. Uroczyste powitanie gości. 

Oficjalne otwarcie konferencji. 

Przemysław Pacia, Wicewojewoda Wielkopolski 

10.15 – 10.30 Przedstawienie projektu „Przeszczep Dalej”. 

Nel Nurczyk, Katarzyna Sierżęga 

10.30 – 11.00 „Przeszczepy komórek macierzystych szpiku kostnego”. 

Prof. dr hab. Mieczysław Komarnicki 

11.00 – 11.15 Film dokumentalny „Drużyna Szpiku” 

11.15 – 11.45 „Podziel się życiem” Dorota Raczkiewicz, Krzysztof Kalwa 

oraz Magdalena i Aleksandra Gref „Drużyna Szpiku” 

11.45 – 12.15 PRZERWA 

12.15 – 12.45 „Ratowanie życia mamy we krwi”. 

Dr Ewa Speichert-Mądra, Regionalne Centrum Krwiodawstwa 

i Krwiolecznictwa w Poznaniu 

12.45 – 13.00 „Pokonałem białaczkę”. 

Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Transplantacji Szpiku. 

13.05 – 13.30 „Białaczka – i co dalej?” 

Zmaganie się z przewlekłą chorobą nowotworową. 

Anna Niklas – psycholog kliniczny. 

13.30 – 14.00 „Przeszczep aktem miłości – stanowisko Kościoła wobec transplantacji 

szpiku kostnego” 

14.00 – 14.30 Zakończenie konferencji. Losowanie nagród. 

Wręczanie certyfikatów uczestnikom Konferencji. 

Zapraszamy też (również 10 kwietnia) na 5-kilometrowy bieg w koszulkach 

z napisem „Przeszczep dalej”, w ramach Ogólnopolskiego Biegu Browna! 

Szczegóły i rejestracja: 

www.ifmsa.ump.edu.pl 

20


ROZMAITOŚCI 

Biochemia miłości 

Walentynki już za nami – ze sklepowych 

witryn zniknęły czerwone 

serduszka – między niektórymi coś 

zaiskrzyło, między innymi – wprost 

przeciwnie. Jednak zbliża się wiosna, 

pora roku szczególnie kojarzona z miłością. 

I chociaż to uczucie dalekie jest 

od naukowej analizy, która bynajmniej 

romantyczna nie jest, to moim zdaniem 

warto wiedzieć, co tak naprawdę 

odpowiada za „motyle w brzuchu”. 

Czy istnieje miłość od pierwszego 

wejrzenia? Okazuje się, że 

biochemicznie – owszem. Przy 

pierwszym spotkaniu sygnały o wyglądzie 

zewnętrznym, barwie głosu, 

docierają do mózgu, gdzie są przetwarzane. 

Jeśli zostaną uznane za 

pozytywne – hipothalamus zaczyna 

produkować fenyloetyloaminę. 

Fenyloetyloamina fizjologicznie 

odpowiada za przyspieszenie bicia 

serca czy brak tchu – objawy przypominające panikę. Z racji, 

że budowa chemiczna tego związku jest bardzo podobna 

do amfetaminy, zakochanie można porównać do narkotykowego 

rauszu – fenyloetyloamina powoduje bowiem euforię, 

poczucie pewności siebie i nieuzasadnioną radość. 

Pod wpływem fenyloetyloaminy wydzielana jest noradrenalina 

oraz dopamina – cząsteczka odpowiedzialna 

za odczuwanie przyjemności. Sprawiają one, że zwiększa 

się nasza tolerancja na głód czy zimno, a także zanika 

realna ocena sytuacji (tzw. „klapki na oczach” – brzmi 

znajomo?). Zależność między tymi związkami powoduje, 

że przebywanie z ukochaną osobą wywołuje takie same 

uczucia, jakie towarzyszą odbieraniu nagród i wyróżnień. 

Co więcej, noradrenalina podnosi ciśnienie krwi, doprowadzając 

do skurczu naczyń krwionośnych, czego wynikiem 

jest tak dobrze znane czerwienienie się. 

Jednak, jak twierdzą naukowcy, nasz organizm uodparnia 

się na działanie fenyloetyloaminy. Tolerancja pojawia 

się między 18. miesiącem a 4. rokiem trwania związku. 

Nie oznacza to jednak końca miłości – działać zaczynają 

endorfiny (związek podobny do morfiny). Dają one poczucie 

bezpieczeństwa i stabilizacji życiowej. Jednocześnie 

są również przyczyną pojawienia się... nudy w związku 

– znika euforia i nutka szaleństwa, a zamiast tego pojawia 

się przywiązanie do drugiej osoby. 

Miłość to chemia. Jak się okazuje, nie tylko w ujęciu 

metaforycznym. Jednak moim zdaniem nie odbiera to jej 

magii, ponieważ tak naprawdę nie jest ważne, jakie związki 

chemiczne są uwalniane w mózgu, ale to, co się czuje. 

Przecież żadna reakcja chemiczna, ani nawet słowa, nie 

opiszą tego momentu, gdy słyszy się „Kocham Cię”. 

Katarzyna Paczkowska 

Konkurs: 

Wśród osób, które do 7 kwietnia 2010 roku przyślą prawidłowe 

odpowiedzi na poniższe pytania – zostaną rozlosowane 

upominki książkowe. 

Rozwiązania proszę przysyłać na adres e-mailowy: 

k.paczkowska@pulsum.pl, w tytule wpisując „Biochemia 

Miłości”. 

• 

• 

• 

Jaki aminokwas jest prekursorem dopaminy i noradrenaliny? 

Do jakiej grupy związków należy fenyloetyloamina? 

W jakim produkcie spożywczym występuje duża zawartość 

fenyloetyloaminy? 

21

AZS 


Judo 

Judo, dżudo ( 柔道 jūdō – z japońskiego „łagodna droga, łagodny sposób”) – jest to sztuka walki powstała w Japonii. 

Jej twórcą i wieloletnim propagatorem był prof. Jigoro Kano. Pierwszy Azjata, który został w 1909 roku członkiem 

Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Aktywny działacz, którego starania przyczyniły się do przyznania Tokio 

organizacji Igrzysk Olimpijskich w 1940 roku, które nistety nie odbyły się z powodu wybuchu II Wojny Światowej. Niespełnionym 

za życia marzeniem Kano było uczynienie z Judo dyscypliny olimpijskiej. 

Ten niepozorny, drobnej postury człowiek, 

skończył studia uniwersyteckie i został nauczycielem 

literatury i języka angielskiego na 

Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu 

Gakushuin. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, 

gdyby nie zapis w jego biografii 

– twórca judo. 

Trenował jujitsu (z którego w dużej mierze 

wywodzi się judo) od 17 roku życia. Miał 

szczęście spotykać na swej drodze dobrych nauczycieli 

jujitsu, od których nieustannie się uczył. Jednakże 

im bardziej zagłębiał się w tę formę aktywności, tym 

więcej dostrzegał w niej niespójności, różnic pomiędzy 

poszczególnymi szkołami, archaiczności i niedostosowania 

do współczesnych mu czasów. Poszukiwał prostoty, 

skuteczności i systematyczności. Długie lata studiował poszczególne 

techniki; metody nauczania różnych mistrzów. 

Starał się zwiększyć efektywność oraz usystematyzować 

i wypełnić dostrzeżone luki i niedociągnięcia technikami 

opracowanymi osobiście. 

Kano ćwiczył codziennie, jednocześnie czytał europejskie 

podręczniki dotyczące wychowania fizycznego, 

analizował też techniki sumo – tradycyjnych japońskich 

zapasów, a nawet uczył się boksu i gimnastyki. 

Wreszcie w 1882 roku założył swoją własną szkołę 

jujitsu, którą nazwał KODOKAN – co znaczy „miejsce, 

gdzie można nauczyć się drogi”. Dla odróżnienia od innych 

stylów walki, system swój nazwał KODOKAN JUDO... 

Szkoła ta istnieje do dziś w Tokio i jest uznawana za najlepszą 

na świecie. W jej budynkach mieści się także Międzynarodowa 

Federacja Judo. Wcześniej nie istniał jeszcze 

w Japonii termin „Taiiku”, który znaczy „wychowanie 

fizyczne”. Ćwiczono bardziej w celach wojennych, niźli 

dla poprawy własnej kondycji i zdrowia. Kano to zmienił. 

Zaszczepił Judo na całym świecie i przekonał ludzi, że jest 

to znakomity sposób aktywności fizycznej, poparty odpowiednią 

nadbudową filozoficzną. Wysyłał swych uczniów 

do wielu krajów, aby tam propagowali judo. Po latach powstało 

wiele odłamów i stylów, które są „dziećmi” judo, 

np. rosyjskie sambo czy brazylijskie jujitsu. Jednak ojcem 

technik zawsze jest ten sam człowiek – Prof. Kano. 

Fundamentem sukcesu Kodokan Judo w XIX wieku 

była skuteczność w realnych walkach nie ograniczonych 

sportowymi przepisami. Przełomowy był rok 1886. 

W roku tym, pod nadzorem Policji Tokijskiej, zorganizo- 

22 

wano mecz między judo a wiodącą szkołą jujitsu 

(Totsuka-ryu). System, który okazałby się lepszy 

(skuteczniejszy), miał być wprowadzony do 

szkół jako element edukacji. Stawką więc było 

przetrwanie i rozwój. Zawodnicy Kodokan Judo 

wygrali czternaście walk i dwie zremisowali. 

Nikt nie spodziewał się takiego rezultatu. 

Nie był to jedyny sukces. Przez cały okres 

rozwoju judo wychowankowie Kano zostawali 

wyzywani na pojedynki przez uczniów starych 

szkół jujitsu, zawsze wychodząc z tych pojedynków 

zwycięsko. 

Co stanowi siłę judo? 

Ideą Prof. Kano było wyeliminowanie technik niebezpiecznych 

dla zdrowia i życia oraz niemożliwych, ze 

względu na swą brutalność, do rzetelnego powtarzania 

i ćwiczenia z partnerem. Mówi się tu o paradoksie Kano: 

techniki bezpieczniejsze dla zdrowia, okazują się w praktyce 

bardziej niezawodne od technik brutalnych bądź destrukcyjnych, 

gdyż można – te pierwsze – ćwiczyć wielokrotnie 

na żywym, oporującym przeciwniku – uzyskując 

perfekcję wykonania. Te drugie, natomiast, są niemożliwe 

do pełnego przećwiczenia, gdyż stanowią zagrożenie dla 

zdrowia i życia partnera. Nie są więc ćwiczone w pełni, 

ruchy są markowane; o mniejszej sile bądź też spowolnione 

lub niewykonywane do końca, np. nikt nie ćwiczy 

wyłupywania oczu partnerowi. 

Ich doskonalenie jest więc bardziej czasochłonne 

i daje w podobnym czasie gorsze rezultaty, niż przy analogicznym 

treningu technik mniej niebezpiecznych. 

Zasady judo stworzone przez prof. Kano 

Zasada ogólna. 

Czynić tak, aby jak najbardziej efektywne współdziałał 

umysł i ciało. 

3 podstawowe zasady judo. 

Ustąp, aby zwyciężyć 

Jeśli mocniejszy przeciwnik mnie popchnie, na pewno 

upadnę do tyłu, nawet, jeśli przeciwstawię mu całą swą 

siłę. Jeśli natomiast w momencie pchnięcia ustąpię i wykorzystam 

utratę równowagi przeciwnika do wykonania 

własnej techniki, to mam szansę na zwycięstwo. 

Maksimum skuteczności przy minimum wysiłku 

Zasada ta opisuje dobór właściwego sposobu (techniki) 

do określonej sytuacji; polega ona na optymalizacji


naszych poczynań. Nie będę przecież, będąc popychany, 

rzucał przeciwnika w tył, lecz wykorzystam jego ruch rzucając 

go w przód. 

Przez czynienie dobra nawzajem do dobra ogólnego 

Ta zasada mówi o szlachetnych założeniach etyki judo, 

zabrania używać judo poza treningiem lub walką sportową, 

z wyjątkiem obrony koniecznej. Mówi jeszcze o dbaniu 

o współćwiczących, szczególnie o naszego partnera. 

Siedem zasad filozoficznych dla zaawansowanych 

zawodników judo. 

1. Wiedza jest kontrolowaniem, a kontrolowanie – zwycięstwem. 

2. Kto się boi, jest skazany na porażkę. 

3. Tylko ten, który szuka z pokorą wiedzy, jest bliski 

doskonałości. 

4. Kiedy uświadamiasz sobie ze smutkiem, że nie znasz 

niczego, robisz twój pierwszy krok w nauce. 

5. Nigdy nie bądź dumny ze zwycięstwa nad przeciwnikiem. 

Ten, którego pokonałeś dzisiaj, może wygrać 

z tobą jutro; jedyne zwycięstwo, które przetrwa, to 

przezwyciężenie twojej własnej niewiedzy. 

6. Judoka nie może doskonalić się, by walczyć, on walczy, 

by się doskonalić. 

7. Zrozum, że ty, który już potrafisz, musisz być cierpliwy, 

by nauczać swoich umiejętności. 

Co ciekawe, system stopni uczniowskich Kyu i mistrzowskich 

Dan, tak mocno kojarzony choćby z karate, 

został w całości opracowany i wymyślony przez Prof. 

Kano, po czym szeroko zaadaptowany przez inne sztuki 

walki. 

AZS 

Elementy JUDO stanowią podstawę wyszkolenia 

większości służb mundurowych na świecie, zawodników 

MMA i wielu innych. Są proste w nauce, bardzo skuteczne 

i ogólnie dostępne. 

W Japonii stanowią też odpowiednik naszego „wuefu”! 

Jest to aktywność sportowa, którą może wykonywać 

każdy zdrowy człowiek; rozpiętość wiekowa ćwiczących 

jest imponująca: od kilkulatków do kilkudziesięciolatków! 

Judo może być traktowane jako sztuka walki, sport, forma 

doskonalenia siebie, pole do rywalizacji czy też hobby. 

Od nas tylko zależy, jaki poziom jest dla nas odpowiedni. 

Judo jest przyjazne i elastyczne. 

Co jest w tym pasjonującego? Każdy trening daje 

możliwość konfrontacji naszych wyobrażeń o swoich 

umiejętnościach – z ich realną skutecznością. Myli się ten, 

kto myśli, że do zwycięstwa wystarczy czysta siła. JUDO 

jest czymś na kształt gry strategicznej na macie. Wymaga 

ogromnej koncentracji, planu, bacznego obserwowania 

przeciwnika. Ta ciągła zmienność warunków – kalejdoskop 

szans możliwych do wykorzystania – wciąga równie 

mocno, jak granie w szachy, warcaby, czy też starochińską 

grę planszową – GO. Za każdym razem to samo, ograniczone 

„pole bitwy”, te same reguły, ba, nawet te same 

zagrywki! Jednakże nie ma tu miejsca na monotonię – zatrważająca 

ilość „kombinacji ruchów” zapewnia nieprzemijającą 

fascynację rozgrywką. 

JUDO to spójny system technik, pomiędzy którymi możemy 

„płynnie” przechodzić i rzadko kiedy dochodzimy do 

ślepego zaułku. To nie idea: BIJ i ZABIJ. Techniki rzutów, 

dźwigni, trzymań i duszeń są usystematyzowane, mają jednolite 

nazewnictwo i są tak samo uniwersalne, jak łacina 

w anatomii. Każdy, kto usłyszy słynne: „ippon seoi nagae” 

– myśli dokładnie o tym samym, klasycznym rzucie. 

Judo pozwala świetnie rozwinąć ogólną sprawność fizyczną, 

koordynację ruchową, siłę, gibkość, zwinność oraz 

kondycję. Tak, tak! Treningi potrafią być wyczerpujące. Zawsze 

jednak jest to zmęczenie osłodzone zadowoleniem. 

Na treningi naszej uczelnianej sekcji Judo przychodzą 

zarówno studenci jak i absolwenci, pierwszaki i „weterani” 

studiów, kobiety i mężczyźni. 

Jak się najlepiej przekonać o sile JUDO? 

Przyjść na TRENING!!! 

Oto garść podstawowych informacji o naszej sekcji: 

SEKCJA JUDO KU UM AZS POZNAŃ 

MIEJSCE TRENINGÓW: salka judo w pawilonie sportów 

walki na stadionie AZS Poznań przy ul. Pułaskiego, 

wejście od ul. Cichej. 

CZAS TRENINGU: poniedziałki i środy w godz. od 18:30 

do 20:00, piątki w godz. od 18:00 do 19:30. 

TRENER PROWADZĄCY: Trener judo II kl. – mgr 

Andrzej Janusz (sekcję prowadzi od 1994 roku). 

Michał Kaatz 

23

ŚWIAT WIEDZY 


Trzy światy, czyli… Nie charcz, zajączku! 

Masz przed sobą trzy krajobrazy: 

Pierwszy przedstawia sielankową wręcz scenę: szachownica 

pól, zdrowe lasy, przejrzyste powietrze. W listowiu 

odzywają się różne gatunki ptaków, a złociste łany 

zbóż nakrapiane są chabrami i makami… 

Drugi to obraz trochę bardziej surowy – pole pozbawione 

kwiatów, ale powietrze wciąż czyste, tylko gdzieś 

tam z boku przebiega zajączek, któremu z ucha wyrasta 

jabłko… 

Trzeci to surowe pole, chabrów ani śladu, jeziorko ze 

śniętymi rybami, w powietrzu dziwny kurz, a w wypalonym 

niezidentyfikowaną substancją krzaku ktoś dziwnie 

charczy. To zajączek. Ale jego uszom nie mamy nic do 

zarzucenia. 

Niewątpliwie najchętniej umieściłbyś się w pierwszym 

otoczeniu. Pech chce, że jest to wizja utopijna. Przy obecnej 

skali produkcji żywności ten typ przyjaznej naturze, 

harmonijnej uprawy nie ma szans na realizację. Nie można 

drugi raz wejść do tej samej rzeki. Ten etap pozostawiliśmy 

już za sobą. Wobec tego pozostają dwie możliwości: 

dalsza chemizacja rolnictwa, jako krajobraz z charczącym 

zajączkiem, oraz pójście w stronę genetycznej modyfikacji 

organizmów, reprezentowane przez zajączka z uchem 

zdobnym w jabłko. Na pierwszy rzut oka widać, że żadna 

z tych metod nie pozostaje obojętna dla środowiska naturalnego. 

Wprowadzenie organizmów transgenicznych do 

ekosystemów niesie wiele zagrożeń, ale wydaje się być 

jedyną drogą ucieczki przed ostatnią wizją chemicznej 

katastrofy. 

„Łapaj, trzymaj!” 

Jednym z głównych niebezpieczeństw związanych 

z wprowadzaniem do uprawy roślin transgenicznych, niepokojącym 

zarówno przedstawicieli Greenpeace jak i naukowców, 

jest ciesząca się złą sławą „ucieczka genów”. 

Oczywiście, żaden gen naturalny czy też wprowadzony 

sztucznie do genomu rośliny, nie jest w stanie przenieść 

się do organizmu zajączka i doprowadzić do powstania 

owocu na jego uchu. Jednak ze względu na plastyczność 

roślinnego materiału genetycznego i możliwość krzyżowania 

się blisko spokrewnionych gatunków, przekazanie 

genów roślin transgenicznych ich naturalnym krewnym 

jest niewykluczone. Problem pojawia się, gdy dzika roślina 

nabywa wraz z transgenicznym genem odporność na 

herbicydy i staje się trudnym do wyplenienia „superchwastem”. 

Dr n. farm. Anna Budzianowska z Katedry i Zakładu 

Botaniki Farmaceutycznej i Biotechnologii Roślin 

uważa, że w tej kwestii zagrożenie nie jest tak wielkie, 

jak kreują to środki masowego przekazu: „Powstawanie 

superchwastów nie zostało potwierdzone. Ważna jest skala 

tego zjawiska, a na razie nie ma dowodów na to, by był 

24 

to proces w jakikolwiek sposób znaczący”. Wyniki badań 

zdają się potwierdzać ten pogląd. Jak doniosło w 2001 

roku czasopismo „Nature”, kilka angielskich grup badawczych 

oceniało przez 10 lat wpływ organizmów modyfikowanych 

na swoich zwykłych krewniaków oraz na otaczającą 

przyrodę. Naturalne i modyfikowane gatunki warzyw 

i kukurydzy hodowano w bliskim sąsiedztwie w 12 zróżnicowanych 

klimatycznie miejscach Anglii. Nie dość, że 

nie zaobserwowano transferu genów, to okazało się, że po 

10 latach od zakończenia doświadczenia po transgenicznych 

roślinach nie pozostał najmniejszy ślad w środowisku. 

Najczęściej, pozbawione opieki człowieka, ginęły 

w przeciągu dwóch lat. Ale inne badania, przeprowadzone 

w Meksyku na kilku odmianach kukurydzy dowiodły, że 

gen obcego pochodzenia może zostać przeniesiony na blisko 

spokrewnione rośliny typu dzikiego. Według naukowców, 

pojedynczy osobnik kukurydzy jest w stanie zapylić 

akr uprawy. Biorąc pod uwagę, że na jednym akrowym 

polu może rosnąć około 25 000 sztuk, z których każda 

może zapylić tyle samo, potencjał rozprzestrzeniania jest 

ogromy! Wyniki tych badań byłyby zdecydowanie niepokojące, 

gdyby okazały się prawdziwe. Jak zauważa dr Budzianowska, 

są one kontrowersyjne: „Metodologia tych 

badań pozostawiała wiele do życzenia, ponieważ z pobieranym 

materiałem należy pracować jak z materiałem 

zakaźnym, w warunkach sterylnych. Te zasady nie zostały 

zachowane, stąd alarmujące wyniki”.


Naukowcy nie siedzą jednak z założonymi rękami, 

czekając na bieg wydarzeń. Opracowane zostały i są stosowane 

bariery fizyczne, takie jak szklarnie czy też obsadzanie 

pola uprawnego wysokimi drzewami, co jest 

szczególnie istotne przy produkcji farmaceutyków. Istnieją 

również bariery biologiczne, polegające na wywołaniu 

procesów powodujących sterylność, najczęściej przez produkcję 

martwych, nieaktywnych pyłków. „Inną metodą 

jest umieszczanie transgenów w plastydach lub mitochondriach 

po to, aby pyłek nie był drogą rozprzestrzeniania 

się transgenu w środowisku”, zaznacza dr Budzianowska, 

dodając również, że naukowcy opracowali już sposób „łapania” 

genów, które uciekły: „Jeśli rośliny są odporne na 

dane substancje, to jeśli nie można zlikwidować tej odporności, 

nie są wpuszczane do komercyjnego obrotu. Każda 

zmiana musi być procesem odwracalnym. Czynnikiem zapobiegającym 

dalszemu namnażaniu roślin w środowisku 

i tym samym rozprzestrzenianiu obcego genu może być na 

przykład stres temperaturowy”. 

Czysta świnka 

Wynalazek kanadyjskich naukowców jest kolejnym 

dowodem na to, że inżynieria genetyczna wcale nie musi 

być przekleństwem dla środowiska. W normalnych warunkach 

gospodarskich trzoda chlewna wydala ogromne 

ilości związków fosforu, które spływają do wód i powodują 

ich eutrofizację, zabijając życie w zbiornikach wodnych. 

Aby temu zapobiec, zaopatrzono świnie w enzym 

wydzielany razem ze śliną, pozwalający na rozkładanie 

tych niebezpiecznych związków. Dzięki temu odchody 

świń zawierają do 75% mniej fosforu, a same zwierzęta 

mogą być żywione soją, uboższą w ten pierwiastek. Niestety 

problemem jest wysoka cena zwierzęcia. Na dodatek 

istnieje opinia, że wprowadzenie tego typu modyfikacji 

jest jedynie doraźnym krokiem w walce z zanieczyszczeniami 

gospodarczymi. Na chwilę obecną nie istnieje jednak 

lepsza alternatywa. 

Allelopatia, czyli roślinne porachunki 

Każdemu, kto miał kontakt z ogródkiem warzywnym, 

żadna to nowina, że cebula i marchew to najlepsi partnerzy, 

za to cebula i groch zdecydowanie nie lubią swojego 

towarzystwa. Za preferencje te odpowiada zjawisko allelopatii. 

Uwalniane do środowiska metabolity wtórne rośliny 

mogą niekorzystnie wpływać na rozwój sąsiada. Dopiero 

niedawno okazało się, że rośliny uprawne rozwijają 

się gorzej w obecności chwastów nie tylko z powodu konkurencji 

o światło i inne czynniki, ale przede wszystkim 

przez wydzielane związki chemiczne. Wygląda na to, że 

wiele chwastów, jak bylica pospolita, perz właściwy czy 

chaber wykorzystuje tę taktykę, dominując na polach. 

Człowiek jednak jest sprytną istotą i nie omieszkał 

prób podporządkowania sobie również i tej prawidłowości 

świata. Przez lata, tradycyjnymi metodami selekcji, próbował 

zwiększyć zdolność do syntezy metabolitów wtórnych 

u ogórka, ryżu, sorgo i jęczmienia, dzięki czemu rośliny 

te mogłyby same walczyć z chwastami. Nie udało się 

ŚWIAT WIEDZY 

jednak osiągnąć odpowiedniego poziomu cechy. Dopiero 

dokładne zbadanie szlaków metabolicznych i zastosowanie 

technik inżynierii genetycznej może podnieść skuteczność 

allelopatii sterowanej i pozwolić na zastosowanie 

jej jako alternatywnej metody ochrony roślin. A gra jest 

warta świeczki. Każde zmniejszenie lub ograniczenie użycia 

herbicydów oddala nas od wizji trzeciego krajobrazu. 

Jedynym problemem przy zastosowaniu tej metody może 

być uzyskanie roślin wysokoplennych, ponieważ stosunkowo 

duża część energii będzie spożytkowana przez roślinę 

na poczet produkcji allelopatiny. 

Bioremediacja i biodegradacja 

Okazuje się, że organizmy modyfikowane genetycznie 

mogą nie tylko ograniczać szkody wyrządzane środowisku 

poprzez działalność człowieka, ale także przyczyniać 

się do ich cofnięcia! W tym przypadku do akcji wkraczają 

mikroorganizmy modyfikowane genetycznie (GMM) – ale 

tylko wtedy, gdy ich naturalni kuzyni nie potrafią poradzić 

sobie z zanieczyszczeniami. GMM zajmują się likwidacją 

skażenia gruntów ropą naftową i produktami jej przerobu. 

Nie jest to problem obcy, ponieważ nawet w Polsce istnieją 

tereny silnie skażone. Są to przede wszystkim grunty byłych 

baz i poligonów poradzieckich, grunty w pobliżu rafinerii, 

stacji benzynowych, warsztatów naprawczych czy 

lotnisk. Związki znajdujące się w ropie naftowej charakteryzują 

się dużą szkodliwością – są toksyczne i mają działanie 

kancerogenne. Każda komórka GMM działa jak mała 

oczyszczalnia – wykorzystuje swoje szlaki metaboliczne 

do redukcji zanieczyszczeń lub ich transformacji w formy 

mniej szkodliwe. Wykorzystywane są przede wszystkim 

bakterie z wstawionymi genami odpowiedzialnymi za rozkład 

węglowodorów naftowych (takie jak gen tod, kodujący 

dioksygenazę toluenu) czy chemotaksji, dzięki której 

z łatwością kierują się w stronę naftalenu i salicylanu. 

Warto również wspomnieć o zdolności roślin do wytwarzania 

polimerów, które łatwo przekształcić w produkty 

podobne do polietylenu lub polipropylenu. Związki te 

różnią się jednak od swoich syntetycznych odpowiedników 

tym, że ulegają biodegradacji. Pozwala to na ekologiczne 

i tanie uzyskiwanie materiałów przemysłowych 

i medycznych. 

Próbując ostatecznie zaproponować coś charczącemu 

zajączkowi z krzaka, można odwołać się do powyższych 

dowodów, świadczących o tym, że modyfikacja genetyczna 

nie musi nieść szkody dla środowiska. Lepiej wprowadzić 

rośliny odporne na herbicydy, grzyby i wirusy, a co 

za tym idzie, zmniejszyć ilości oprysków, niż brnąć w coraz 

większą i na pewno nie obojętną dla kondycji zwierząt 

i ludzi chemizację rolnictwa. Na pewno poszerzenie 

upraw i zwiększenie skuteczności zabiegów rolnych spowoduje 

spadek bioróżnorodności ekosystemów, ale będzie 

się tak działo niezależnie od tego, w jakim kierunku będzie 

zdążało rolnictwo przyszłości. W każdym razie: trzymaj 

się, zajączku! 

Marta Ptaszyk 

25

WSPOMNIENIEM PRZEZ ŚWIAT 


Przez rozdroża pustyni 

Południowomarokańskie piaskowe kazby 

Warzazat – miasto na południu Maroka, położone tam, 

gdzie kończą się szczyty Atlasu i Antyatlasu, a zaczyna 

bezkresna, pustynna dal Sahary. Miejsce o niezwykłym 

znaczeniu strategicznym, niegdyś główne koszary, w których 

stacjonował korpus Legii Cudzoziemskiej. Można 

rzec, że jest to brama do Afryki Zachodniej, strzegąca jedynej 

przełęczy wiodącej w stronę Marrakeszu, niegdyś 

kluczowy punkt na historycznie ważnym szlaku karawan, 

wiodącym z żyznych nizin nadatlantyckich w kierunku 

Timbuktu. Ze swojej strony dodam, że w Warzazacie 

znaleźć można również najlepsze (choć nie najtańsze) 

koktajle owocowe w całym Maroku. Znaleźliśmy się tam 

zupełnie przypadkiem, niewiele wiedząc o tym miejscu. I, 

jak to często w takich sytuacjach bywa, gdyby nie ów nieprzewidywany 

zbieg okoliczności, ominęlibyśmy bardzo 

ciekawe miasto, nie zdając sobie sprawy z tego, co straciliśmy. 

Trasy zaplanowane „z przewodnika” i nie obfitujące 

w niespodziewane zdarzenia sprawiają, że często wiele 

ciekawych miejsc można przeoczyć, trafiając tylko na wyeksploatowane 

atrakcje turystyczne, nijak mające związek 

z autentycznym i przede wszystkim teraźniejszym życiem 

odwiedzanego kraju. Ale po kolei... 

Podobno każda umowa w Afryce ma moc prawną dopiero 

wtedy, gdy zostanie spisana. Dlatego też, wszelkie 

ustalenia ustne, należy chociaż prowizorycznie przenieść 

na papier. Byliśmy zapobiegawczy – zarys umowy z wynajętym 

taksówkarzem nanieśliśmy na chusteczkę higieniczną. 

Znajdowała się tam zarówno umówiona kwota, jak 

i miejsca, do których kierowca miał nas zawieźć. Gdy kilometry 

mijały, a kolejne punkty wypadały bez naszej wiedzy 

z programu (między innymi Ait Ben Haddou – piaskowa 

kazba znana z wielu filmów), zrozumieliśmy, że ktoś 

chce nas zrobić „w balona”. Próba wyegzekwowania sprawiedliwości 

skończyła się wielką kłótnią i rozstaniem na 

środku ulicy w Warzazacie. Pozostawała jeszcze kwestia 

wynagrodzenia. Pieniądze znajdowały się w naszych kieszeniach, 

a plecaki, jako zastaw, w bagażniku samochodu. 

Impas totalny. Szczególnie, że znajomych kierowcy w okolicy 

nie brakowało, a my za bardzo nie mogliśmy liczyć na 

pomoc z zewnątrz. Chyba że... No właśnie – umowa spisana 

na chusteczce! To ta chusteczka, jako dowód, pomogła 

naczelnikowi policji rozwiązać sprawę. Całe szczęście, że 

jedna z koleżanek biegle mówiła po francusku. Naczelnik 

zasądził 60% umówionej sumy jako wynagrodzenie 

kierowcy oraz nakazał mu natychmiastowy powrót do 

Marrakeszu, by czasem nasza obecność w mieście nie rodziła 

niekomfortowych sytuacji. Szybko i bez zbędnych 

ceregieli, bez odwołań, bez opłat, potrzeby wynajmowania 

prawników i adwokatów. Jak mówił naczelnik – wyrok był 

dobry dla nas, gdyż nie musieliśmy płacić całej kwoty, jak 

i dla taksówkarza, który wożąc miejscowych nieraz przez 

parę dni zarobiłby tyle, co u nas. Pomyśleć, że i tak wytargowaliśmy 

od ceny wyjściowej jakieś 200% i poświęciliśmy 

na to kilka godzin. Jako zadośćuczynienie za stracony 

dzień (planowaliśmy się tego dnia znaleźć jakieś 200 km 

na wschód), zaproszeni zostaliśmy na nocleg do mieszkania 

policyjnego, w którym jeszcze raz przy wieczornej 

kolacji – już po zmroku ze względu na ramadan – mogliśmy 

porozmawiać o kulturze i codziennych problemach 

marokańskich służb mundurowych. 

Kolejnym naszym przystankiem był Tenehir i sławny 

wąwóz Todra. Po wcześniejszych przygodach nie ufaliśmy 

już tak taksówkarzom i zdaliśmy się tym razem na 

autobus, rezygnując z atrakcji, do których nie dociera 

komunikacja publiczna. Tenehir był odmienny od reszty 

Maroka. Bardziej roztańczony i rozśpiewany. Arabowie 

ustąpili miejsca Murzynom, którzy stanowili większość 

mieszkańców tego miasteczka. Zewsząd słychać było głos 

bębenków. Mieliśmy (nie)szczęście trafić do bardzo specyficznego 

hotelu, w którym właściciel wraz z kolegami 

spędzali czas na paleniu haszyszu i doskonaleniu gry na 

różnych instrumentach. Dlatego też, mimo że spaliśmy na 

dachu, do wczesnych godzin rannych słychać było dźwięki 

muzyki. W dzień zaś stali domownicy hotelu przeważnie 

przebywali w nieprzerwanym letargu. Natomiast sam 

wąwóz był niesamowity. Lite ściany, biegnące pionowo na 

26


Tuaregowie – niebiescy ludzie pustyni 

kilkaset metrów wzwyż, ograniczają koryto krystalicznie 

czystego strumyka, którego wody podobno działają leczniczo 

wobec niepłodności. Istny raj dla amatorów wspinaczek. 

Szkoda tylko, że wewnątrz kanionu znalazło miejsce 

tyle straganów z rozmaitą turystyczną tandetą. Dużo większe 

wrażenie robi wąwóz widziany nocą. 

Jednym z głównych celów pobytu w Maroku była dla 

nas wycieczka wielbłądami na Erg Chebbi. W tym też celu 

udaliśmy się kolejne 200 km na wschód do Erfoudu, po to, 

by dać się tam porwać naganiaczom. Nie było o to trudno. 

Ledwie nasz autobus, pełen różnej maści obcokrajowców, 

dotoczył się do centrum (choć jeszcze nie wjechał na 

dworzec), został otoczony z każdej strony naganiaczami, 

zachwalającymi usługi swoich hoteli i pustynnych przewodników. 

Oczywiście, dla każdego pierwsza cena była 

ową początkową good price, na którą nikt się wstępnie nie 

godził, tylko negocjował dalej. Turyści 

z Niemiec doszli do best price i od razu 

pojechali luksusowym suvem w kierunku 

widocznych na horyzoncie piasków. 

Hiszpanie odpuścili przy special 

price, Francuzi natomiast zadowoleni, 

z uśmiechem zgodzili się na democratic 

price. Zostaliśmy my – Polacy, pozornie 

nie zwracający uwagi na coraz bardziej 

natrętnych naciągaczy. Do czasu. Wraz 

z przyjazdem następnego autobusu rosła 

szansa, iż będziemy cennym źródłem 

informacji dla kolejnych turystów. 

Wkrótce więc zawarliśmy umowę na 

specjalnych warunkach berber price, 

a w oczekiwaniu na przysłanego po nas 

mercedesa, zaproszeni zostaliśmy na 

kawę jak najdalej od rynku. 

WSPOMNIENIEM PRZEZ ŚWIAT 

W skład umowy wchodził transfer na pustynię, zakwaterowanie 

w hotelu wraz z wyżywieniem oraz dwudniowa 

wyprawa na grzbiecie wielbłąda na Erg Chebbi wraz z niebieskimi 

ludźmi pustyni czyli Tuaregami. Zupełny luksus. 

W takich warunkach podróżowanie z przygody zamienia 

się w towar, który można nabyć za odpowiednią cenę. Ale 

cóż, skoro nie było innej możliwości? Samotny wypad 

na pustynię byłby szalony. W zamian za to, zamiast spać 

w specjalnie rozbitym przez Tuaregów namiocie, poszliśmy 

zanocować na szczycie najwyższej wydmy w okolicy, 

po to, by obejrzeć wschód Słońca na pustyni z trochę innej 

perspektywy. Niestety większość Tuaregów porzuciło już 

tradycyjny styl życia i mimo że nadal ceni sobie wolność 

i przestrzeń pustyni, to jednak woli mieszkać w większym 

mieście i latem w sezonie turystycznym jedynie dorabiać, 

oprowadzając turystów i udając siebie sprzed lat. 

Na zakończenie wojaży po południowym Maroku, 

jako kolejny dowód, że zaplanować i przewidzieć wszystkiego 

się nie da, pożegnała nas mała wichura, coś na 

kształt burzy piaskowej. Przez Erfoud i Mercougę przewiewało 

piaskiem i wyrywaną roślinnością. Zupełnie jak 

na westernach o Dzikim Zachodzie. Nerwowy klimat 

udzielił się także młodzieży, która, rozgrywając mecz 

piłki nożnej i nie mogąc znaleźć wspólnego języka co do 

wydarzeń na boisku, pokazała nam, co w najlepszym wydaniu 

znaczy boiskowa bójka. Mam nadzieję, że za dużo 

osób poszkodowanych w wyniku tych wydarzeń nie było. 

Na nas czekał już autobus, który podążał w kierunku nizin 

północnych i marokańskich miast królewskich. Ale o tym 

to może innym razem... 

Piotr Skrobich 

Na grzbietach wielbłądów 

27

KĄCIK FILMOWY 


Wampirza rodzina na Mazurach 

Obecnie w świecie kina i telewizji wampiry przeżywają 

swoje prawdziwe odrodzenie. Tytuły filmów i seriali 

z ich udziałem mnożą się i mnożą. Nasuwa się pytanie: 

cóż takiego mają w sobie te krwiopijne stworzenia, że 

tak chcemy je oglądać? Osobiście, 

nie mam „bladego” pojęcia, na czym 

polega ich fenomen. Na seansie filmu 

Juliusza Machulskiego „Kołysanka” 

znalazłam się nie z powodu obecności 

w nim wampirów. Skłoniło mnie 

do tego nazwisko reżysera, które jest 

gwarancją dobrej zabawy i zawsze 

dużej porcji humoru. 

Bohaterami filmu „Kołysanka” 

jest dość liczna, siedmioosobowa 

(z jednym dzieckiem w drodze) rodzina 

Makarewiczów, oczywiście 

w całości złożona z wampirów. Gdy 

ją poznajemy, właśnie wprowadza się 

do swojego nowego domu, w jednej 

z mazurskich wiosek. Jakie jest oficjalne 

źródło utrzymania naszych bohaterów? 

Scenarzysta, Adam Dobrzycki, 

obdarzył ich iście diabelskim zajęciem 

– trudnią się robótkami ręcznymi. Jak 

łatwo się domyślić, nie jest to zbyt dochodowy biznes, dlatego 

zostaje przydzielona im pani z pomocy społecznej. I tak 

zaczyna się seria zniknięć w tamtejszej okolicy. Począwszy 

od wspomnianej pani z pomocy społecznej przez listonosza, 

aż po księdza, który przyszedł do nich z kolędą. 

Makarewiczowie bardzo humanitarnie obchodzą się ze 

swoimi „żywicielami”. Nie zabijają ich, jak to ma w zwyczaju 

większość znanych wampirów, lecz przetrzymują 

w piwnicy i w razie głodu tylko kosztują ich krew – tu również 

mały wyjątek, bo nie z okolic szyi, a stóp. Większość 

porwanych przez nich osób, o dziwo, ze spokojem przyjmuje 

zaistniałą sytuację. O pewnym niefarcie może mówić 

jedynie ksiądz, którego krew niezwykle upodobał sobie najmłodszy 

członek rodziny. Malec ma duże potrzeby żywieniowe 

i praktycznie ciągle domaga się krwi duchownego. 

Machulski w „Kołysance” przedstawia w krzywym 

zwierciadle policję, wieś oraz nasze narodowe przywary. 

Mamy tu np. komendanta, który zamiast szukać zaginionych, 

lepi figurki z plasteliny i liczy na to, że sprawy same 

się jakoś wyjaśnią. W filmie nie brakuje 

także nawiązań do naszej, chyba 

najsławniejszej, narodowej cechy, 

czyli słabości do alkoholu. 

Niebagatelną rolę w tym dziele 

odegrała z pewnością charakteryzacja. 

Muszę przyznać, że nie mam 

o niej wielkiego pojęcia, ale moim 

skromnym zdaniem nie mamy się 

czego wstydzić i nasze polskie wampiry 

swoją „urodą” dorównują, jeśli 

nie przewyższają, te zza oceanu. 

Na wiarygodność wampirów, 

oprócz wspomnianej charakteryzacji, 

niewątpliwie wpływ mają 

aktorzy, wcielający się w te stworzenia. 

Gra Roberta Więckiewicza, 

Krzysztofa Kiersznowskiego i Małgorzaty 

Buczkowskiej-Szlenkier po 

prostu zachwyca. Mroczny nastrój 

„Kołysanki” zawdzięczamy również 

Michałowi Lorencowi, który swoją muzyką, jak 

zwykle, nas czaruje. 

Koleżanka, z którą się wybrałam, wychodziła z kina 

nieco zawiedziona – „łeee tam… ani jednego trupa…”. 

I faktycznie, jeśli ktoś z Was liczy na mrożące krew w żyłach 

sceny, to zdecydowanie nie polecam tej produkcji. Ten 

film nie jest po to, aby straszyć. Tylko osoby o naprawdę 

słabych nerwach mogą odczuwać lęk podczas seansu. Za 

to mogę obiecać, że na pewno nie zaśniecie na „Kołysance”, 

a kilka jej scen, jeśli nie rozśmieszą Was jak mnie – do 

łez, to z pewnością poprawią Wam humor :) 

Moja ocena 7/10 

Marta Kamińska 

O filmie 

Tytuł: 

Gatunek: 

Produkcja: 

Reżyseria: 

Scenariusz: 

Obsada: 

Zdjęcia: 

Muzyka: 

28 

Kołysanka 

Czarna komedia 

Polska, premiera: 2010.02.12 (Polska), 2010.02.12 (świat) 

Juliusz Machulski 

Adam Dobrzycki 

Robert Więckiewicz, Małgorzata Buczkowska-Szlenkier, Janusz Chabior, Krzysztof 

Kiersznowski, Krzysztof Stelmaszyk, Michał Zieliński, Przemysław Bluszcz, Antoni Pawlicki 

Arkadiusz Tomiak 

Michał Lorenc


ROZMAITOŚCI 

Na drugim końcu Europy 

czyli Erasmus w Lizbonie 

Program Erasmus łączy przyjemne z pożytecznym. 

Sami podejmujemy decyzję, w którym zakątku świata 

chcielibyśmy spędzić trochę czasu. Ja wybrałam Portugalię. 

Dlaczego? Bo było to dla mnie najbardziej egzotyczne 

miejsce, najdalej położone i najcieplejsze na liście państw 

objętych programem. Gdy wylądowałam w Lizbonie, 

pierwszym moim spostrzeżeniem był śpiew ptaków, którego 

tak bardzo brakowało mi w Polsce. Dzieliła mnie nie 

tylko strefa czasowa, ale także 30 stopni amplitudy temperatur. 

Był ciepły, wiosenny dzień, a ja wiedziałam, że 

czeka mnie niezapomniana przygoda. 

Pierwsze zajęcia odbyły się na bloku operacyjnym. 

Każdy student został przydzielony do indywidualnego 

nauczyciela. Cztery dni w tygodniu od godziny 8:00 do 

16:00 odbywały się praktyki. Pracowałam jako anesthetic 

nurse i jako circulating nurse. Niestety jako scrub nurse 

praktyki odbywać nie mogłam, gdyż do tego potrzeba 

więcej doświadczenia. Każdy dzień przynosił coraz więcej 

nauki, ale po ukończeniu tego oddziału naprawdę muszę 

przyznać, że podniosłam swoje umiejętności na znacznie 

wyższy poziom. 

Cabo da roca 

Po ukończeniu praktyki na sali operacyjnej czułam 

się bardzo dobrze przygotowana do pracy na kolejnym 

oddziale Emergency. Tutaj specyfika pracy jest zupełnie 

inna niż na bloku, trzeba myśleć znacznie szybciej, umieć 

rozpoznać, co w danym momencie jest najbardziej priorytetowe. 

Oddział Emergency największego szpitala, jaki 

w życiu widziałam, przyjmuje dziennie setki pacjentów. 

Dzięki temu rozwijam swoje umiejętności manualne, 

a przede wszystkim uczę się niewerbalnego kontaktu z pacjentem. 

Nigdy nie sądziłam, że to takie trudne uspokajać 

i przekazywać pozytywne emocje tylko za pomocą gestów. 

W Polsce nie miałam problemów z porozumiewaniem się 

z pacjentami, umiałam z nimi rozmawiać, pocieszać. Tutaj, 

kiedy nie znam języka, muszę liczyć na swoje ciepło, 

wrażliwość i uśmiech. Wiem, że czasem jest to bardziej 

potrzebne niż słowa. 

Oprócz rozwijania swojej wiedzy, zastosowania tego, 

co dotychczas umiałam i zaprezentowania siebie z jak 

najlepszej strony, zostaje dużo czasu na poznawanie obyczajów 

i kultury Portugalczyków. Niestety w większość 

moich wolnych dni padają deszcze, ale gdy tylko wyjrzy 

zza chmur słońce, wsiadam w autobus czy pociąg i jadę 

przed siebie. Ostatnio dotarłam do najdalej wysuniętego 

na zachód krańca Europy – Cabo da Roca. Piękne, magiczne 

i mistyczne miejsce, gdzie można zebrać myśli, 

pokontemplować, wsłuchać się w oceaniczne fale roztrzaskujące 

się o skały. W takich miejscach można poczuć 

się wolnym w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Dzięki 

takim chwilom wiem, że robię coś dla siebie, że wyjazd 

był najlepszą decyzją, jaką podjęłam na studiach. Pomogło 

mi to lepiej poznać siebie, uwierzyć w swoje możliwości, 

a w wolnych chwilach wsłuchać się w bicie swojego serca 

i poznać prawdziwy smak totalnej wolności, której na co 

dzień tak mi brakuje. 

Anna Jeżewska, 

studentka pielęgniarstwa 

Jak alarmuje Głos Wielkopolski, z mapy Poznania zniknie wkrótce kolejny obiekt 

kulturalny – kino Malta na Śródce. Dla wszystkich miłośników kin kameralnych będzie 

to niestety następny niespodziewany cios. Malta dołączy w ten sposób do niedawno 

zlikwidowanych kin: Amaranta, Wildy, Olimpii, Słońca i Dąbrówki. Wkrótce więc jedynym 

miejscem, gdzie będzie można wybrać się na film, będą wielkie galerie handlowe. Sytuacja ta 

jest nie do pomyślenia dla mnie, a także, mam nadzieję, dla większej rzeszy kinomaniaków. 

Nie pozwólmy, by doszło do takiej sytuacji. Pokażmy naszą frekwencją na seansach, że jest 

sens istnienia mniejszych kin. 

Piotr Skrobich 

29

PTSS 


Prof. Brian H. Clarkson 

President of American Association for Dental Research, 2007-2010 

University of Michigan, Department of Cariology, Restorative Sciences Endodontics 

„Dentine Hypersensitivity – Fact or Fiction” 

Dr n. med. Renata Chałas 

Uniwersytet Medyczny w Lublinie 

Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej 

„Zwiększona wrażliwość zębiny – wyzwania i rozwiązania” 

Dr Jun Liu 

University of Michigan, Department of Cariology, Restorative Sciences and Endodontics 

„Chinese medicine in dentistry – yesterday, today and tomorrow” 

Dr n. med. Krzysztof Osmola 

Uniwersytet Medyczny w Poznaniu 

Katedra Chirurgii Szczękowo-Twarzowej 

„Chirurgia szczękowo-twarzowa. Między stomatologią a….” 

Dr n. med. Włodzimierz Łojewski 


Katedra Stomatologii Zachowawczej i Periodontologii 

„Zespół endodontyczno-periodontologiczny – problemy diagnostyczne i lecznicze” 

Dr n. med. Bartosz Cerkaski 



„Przygotowanie zęba do leczenia endodontycznego” 

Dr n. med. Maciej Żarow 

Prywatna Praktyka Dentist w Krakowie 

„Problemy estetyczne związane z zębami po leczeniu endodontycznym” 

Dr n. med. Katarzyna Mazur 


Klinika Chorób Zakaźnych i Neurologii Dziecięcej 

„Postępowanie profilaktyczne po ekspozycji na materiał potencjalnie zakaźny” 

Komitet Organizacyjny: 

Dr n. med. Agata Czajka-Jakubowska 



POLSKIE TOWARZYSTWO STUDENTÓW STOMATOLOGII 

ODDZIAŁ TERENOWY W POZNANIU 

członek International Association of Dental Students 

www.ptss.pl 

Program naukowy Międzynarodowej Konferencji 

Naukowo-Szkoleniowej „Dental News IV” 

17.04.2010 

30


ROZMAITOŚCI 

9. Letnia Szkoła Wyszehradzka – Rekrutacja 

Stowarzyszenie Willa Decjusza zaprasza studentów, doktorantów i młodych absolwentów wyższych uczelni z Polski, Słowacji, 

Czech, Węgier i innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej do udziału w 9. Letniej Szkole Wyszehradzkiej. Tegoroczna 

edycja projektu realizowana będzie w Krakowie od 4 do 17 lipca. Na interdyscyplinarny program Szkoły złożą się, 

prowadzone przez międzynarodowe grono wybitnych ekspertów, wykłady, debaty, warsztaty i seminaria dotyczące problemów 

regionu, Europy Środkowo-Wschodniej i Unii Europejskiej. 

Tematy zaproponowane uczestnikom Letniej Szkoły 

Wyszehradzkiej 2010 będą się koncentrować wokół problemów 

związanych z funkcjonowaniem światowych instytucji, 

Partnerstwem Wschodnim, ochroną środowiska, migracjami, 

a także współpracą regionalną i euroatlantycką. 

Zaplanowane zostały również kulturoznawcze i artystyczne 

zajęcia warsztatowe. 

Zajęcia będą się odbywać głównie w Willi Decjusza, 

renesansowym kompleksie pałacowo-parkowym na Woli 

Justowskiej w Krakowie, ale także zostaną zorganizowane 

wizyty studyjne w innych miejscach w Krakowie i sesja 

wyjazdowa małopolskim Szlakiem Renesansu i Szlakiem 

Architektury Drewnianej. 

Urozmaicony program Letniej Szkoły Wyszehradzkiej 

wraz z ofertą dodatkowych zajęć integracyjnych ułatwia 

przełamywanie stereotypów, budowanie akceptacji, przyjacielskich 

więzi i klimatu współpracy pomiędzy uczestnikami 

– młodymi ludźmi, którzy wkrótce stanowić będą 

o politycznej, ekonomicznej i kulturalnej przyszłości swoich 

krajów i kontynentu. 

Letnia Szkoła Wyszehradzka, której inicjatorem i realizatorem 

jest Stowarzyszenie Willa Decjusza, organizowana 

jest we współpracy z Międzynarodowym Funduszem Wyszehradzkim, 

Stowarzyszeniem Spraw Międzynarodowych 

z Pragi, Centrum Badawczym Etniczności i Kultury z Bratysławy, 

Fundacją Cracovia Express z Budapesztu oraz Fundacją 

EuroRegio Ukraine z Kijowa. 

Organizatorzy pokrywają wszystkie koszty uczestnictwa 

w programie Szkoły, koszty materiałów edukacyjnych, dodatkowych 

atrakcji, sesji wyjazdowych, noclegu i wyżywienia. 

Uczestnicy opłacają jedynie podróż do i z Krakowa, koszty 

komunikacji w obrębie Krakowa, własne ubezpieczenie oraz 

opłatę rekrutacyjną w wysokości 75 Euro. 

Ostateczny termin składania aplikacji upływa 31 

marca 2010. 

Wszystkie materiały i dodatkowe informacje dostępne 

są na stronie internetowej Stowarzyszenia Willa Decjusza: 

www.villa.org.pl. 

Organizator: 

Stowarzyszenie Willa Decjusza 

30-233 Kraków, ul. 28 Lipca 17 A 

www.villa.org.pl 

Koordynacja projektu: 

Anna Kowalska – ania@villa.org.pl 

Jadwiga Figiel-Stoch – jaga@villa.org.pl 

Czy wiesz, kogo przedstawiają prezentowane 

przez nas zdjęcia? 

Na prawidłowe odpowiedzi czekamy pod 

adresem: 

zgadnijktoto@pulsum.pl 

do 7 kwietnia 2010 roku. 

Wśród autorów prawidłowych odpowiedzi rozlosujemy 3 upominki od „Pulsu UM”. 

Dobrej zabawy i powodzenia!!! 

31

KRZYŻÓWKA 


Jolka 

Odgadnięte hasła należy wpisać w odpowiednie miejsce w diagramie – jak je znaleźć? Myślę, że każdy musi wypracować 

sobie własną taktykę. Litery z pól ponumerowanych od 1 do 20 utworzą rozwiązanie – łacińską sentencję. 

Do wygrania atrakcyjne nagrody. Miłej zabawy i powodzenia! 

6 10 7 

14 

15 

16 

18 

4 20 

3 

17 

8 11 5 

1 13 

19 12 

9 2 

Rozwiązanie: 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 

Prawidłowe odpowiedzi, podpisane imieniem i nazwiskiem, wraz z tytułem wybranej książki możecie 

przesłać smsem pod numer 661-767-024 lub pocztą elektroniczną na adres pulsum@wp.pl. 

Czekamy do 7 kwietnia 2010 roku. 

Uwaga! Większa ilość prawidłowych rozwiązań dostarczona przez jedną osobę nie zwiększa jej szansy na 

wygraną! 

W tym miesiącu możecie wybierać spośród następujących nagród: „Choroby przyzębia” (pod redakcją 

Zbigniewa Jańczuka), „Pielęgniarstwo pediatryczne” (Bogusław Pawlaczyk), „Ginekologia” (Tomasz 

Opala), „Medycyna rodzinna – repetytorium” (J. Bożydar Latkowski, Witold Lukas). 

Nazwiska zwycięzców ogłosimy w następnym numerze! 

32 

Kasia&Marta


KRZYŻÓWKA 

Pionowo: 

– produkt glikolizy 

– ma część zstępującą 

– elektroniczne zwierzątko 

– kalmar 

– możliwość podwójnego załamania światła 

– napięcie 

– popołudniowa lub ptak 

– stereoizomer 

– pustynia w Ameryce Południowej 

– w pracy lub społeczny 

– produkują testosteron 

– religia, której prorokiem był Mahomet 

– rasa małych piesków 

– bezmocz 

– ... von Bismarck 

– kościelny lub cywilny 

– zasady, które należy przestrzegać np. w laboratorium 

– punkt związany ze splotem szyjnym lub osłuchiwaniem 

– zysk z kradzieży 

– liczba, której wartość wynosi ok. 3,14 

– dawna nazwa Giżycka 

– leśne lub cel wyprawy Argonautów 

– rodzaj papugi 

– narkotykowy haj 

– wypełnia kanały półkoliste 

– błąd składniowy zdania 

Nagrodzeni! 

Za prawidłowe rozwiązanie krzyżówki z numeru 122 „Pulsu UM” nagrody otrzymują: 

Mariusz Michałowski („Choroby wewnętrzne – podręcznik dla studentów pielęgniarstwa i położnictwa”), 

Joanna Katańska („Farmakognozja”), Grzegorz Sławiński („Mikrobiologia lekarska”) i Anna Grądzka-Łuczewska 

(„Podstawowe procedury diagnostyczno-lecznicze”) 

Rozwiązanie Jolki: „Aliud clausum in pectore aliud in lingua promptum habent”. 

Zwycięzcami konkursu filmowego zostali: Agata Kałużna, Ewa Skotarczyk, Mariusz Michałowski, 

Katarzyna Beret, Monika Górecka, Ania Grądzka-Łuczewska, Agnieszka Ręg, 

Marysia Chlewiska, Stasiek Kłosiński i Marta Bałut. 

Wszystkim nagrodzonym gratulujemy! 

Po odbiór nagród zapraszamy na dyżury redakcji w każdy poniedziałek od 18:00 do 19:00 

Żona do męża: 

– Ach, jaki piękny dzień, aż się chce odetchnąć pełną 

piersią! 

– Trudno – oddychaj tym, co masz. 

*** 

– Kochanie, wybieraj, co chciałabyś dostać 8 marca? 

Brylantową kolię, futro z norek, willę na Lazurowym Wybrzeżu? 

– Kochanie, wszystko, czego pragnę, to wieczoru 

z tobą i twojej miłości. 

Poziomo: 

– niski poziom jonów wapnia 

– opłaszczenie 

– choroba spowodowana niedoczynnością kory nadnerczy 

– samochodowa, może być wykonana z różnych materiałów 

– proces poprzedzający możliwość skorzystania z programu 

komputerowego 

– cecha Homo sapiens 

– np. do telefonu komórkowego lub laptopa 

– skutek nadmiaru GH u dorosłych 

– biografia 

– pochodne cukrów z grupą charakterystyczną dla aminokwasów 

– strona monety lub film 

– morska, używana m.in. w salonach SPA 

– tytułowa część ciała piosenki zespołu Happysad 

– wymówka, którą chciałby posiadać każdy oskarżony 

– sód 

– np. morfina 

– z tej krainy pochodził bajkowy czarnoksiężnik 

– jeden ze zmysłów 

– lek przeciwdepresyjny 

– środkiem ekspresji jest ciało – body … 

– głównie wyznają islam 

– enzym konwertujący angiotensynę I 

Zwycięzcami konkursu zielarskiego zostali: Katarzyna Bolesta, Monika Leśniewska, Dariusz Młynarczyk, 

Agnieszka Piasecka, Urszula Renkiel i Joanna Wojtczak. 

Humor 

– Cięcie! – powiedział reżyser. 

*** 

Czerwony Kapturek i wilk leżą w łóżku. Czerwony 

Kapturek zapala papierosa i mówi: 

– No cóż… tylko zęby masz duże. 

*** 

Starsze małżeństwo ogląda program telewizyjnego kaznodziei. 

W pewnym momencie kaznodzieja zbliża twarz 

do kamery i mówi: 

– Drodzy bracia i siostry. Chciałbym podzielić się 

33


z Wami moją energią. Proszę, połóżcie jedną dłoń na telewizorze, 

zaś drugą na tej części ciała, która Was boli. 

W ten sposób pomogę Wam i uleczę. 

Staruszka, która miała straszne problemy z żołądkiem, 

kładzie jedna rękę na telewizorze, a drugą na brzuchu. 

Jej mąż podchodzi do telewizora i kładzie jedną dłoń na 

telewizorze, a drugą na kroczu. Staruszka patrzy na to 

i mówi: 

– Erneście, on mówił o leczeniu, a nie wskrzeszaniu... 

*** 

Samolot stoi na pasie startowym. Wszyscy pasażerowie 

gotowi, ale maszyna nadal nie startuje. Zniecierpliwieni 

ludzie nerwowo spoglądają na zegarki. Jeszcze chwila, 

a samolot będzie opóźniony... 

Stewardessa uspokaja pasażerów, mówiąc, że samolot 

nie startuje, gdyż jeszcze nie ma pilotów. Wreszcie po 10 

minutach pasażerowie wyglądają i widzą dwóch pilotów 

idących z laskami dla niewidomych. Wsiadają do samolotu, 

stewardesa pomaga im zająć miejsca w kokpicie, silniki 

nabierają mocy. Samolot powoli kołuje na koniec pasa 

startowego, przystaje i rozpoczyna się procedura startu. 

Samolot porusza się coraz szybciej po pasie startowym, 

beton z coraz większą szybkością przemywa się 

przed oczami pasażerów, ale samolot nie odrywa się od 

ziemi. 

Pasażerowie widzą już zbliżający się koniec pasa, nie 

wytrzymują i krzyczą: aaaaaaaAAAAAAhhhhHHAHH! 

I w tym momencie samolot wzbija się w górę. 

Pierwszy pilot mówi do drugiego: 

– Jasna dupa Krzysiek!!! Jak kiedyś nie krzykną, to 

się zabijemy... 

*** 

Pracodawca zatrudnia blondynkę: 

– Proszę pani, potrzebujemy przede wszystkim ludzi 

odpowiedzialnych. 

– To się doskonale składa – odpowiada blondynka 

– w poprzednim zakładzie pracy, ilekroć coś się stało, zawsze 

mówili, że to ja jestem odpowiedzialna. 

*** 

Rano w biurze: 

– Stary, skąd masz takie limo pod okiem?! 

– Aaa, bo jak się wczoraj wieczorem modliliśmy przy 

stole i właśnie mówiliśmy „ale zbaw nas ode złego”, to 

niechcący spojrzałem na teściową... 

*** 

Malutki biały facet wchodzi do windy. Wewnątrz stoi 

wielki Murzyn. Kiedy winda rusza, Murzyn mówi: 

– 2 metry wzrostu, 200 kg wagi, penis 30 cm. Turner 

Brown. 

HUMOR 

Malutki facet mdleje! Murzyn podnosi go z podłogi, 

cuci uderzeniami w twarz, potrząsa nim i pyta: 

– Coś nie tak? 

– Przepraszam pana najmocniej, proszę powtórzyć, co 

pan powiedział. 

Murzyn patrzy zdziwiony i mówi: 

– Dwa metry wzrostu, 200 kg wagi i penis 30 cm. Nazywam 

się Turner Brown! 

– Och, jak dobrze. Myślałem, że pan powiedział „turn 

around”! 

*** 

Kawiarnia. Młoda piękna kobieta popija kawę, nagle 

podchodzi do niej zalany lump, podpiera się na krześle, 

chwieje się i mówi do kobiety: 

– Bardzo mi się spodobałaś, nie spier... tego! 

*** 

– Co mają wspólnego: kobiece gusta, toaleta i łechtaczka? 

– Mężczyźni zawsze trafiają obok. 

*** 

Na ławce w parku siedzi smutny facet, w ręku trzyma 

butelkę. Siedzi i tylko w nią patrzy. Siedzi tak godzinę. 

Nagle do jego ławki podchodzi dresiarz, rozwala się obok, 

zabiera facetowi flaszkę, wypija jednym łykiem zawartość 

i beka potężnie. 

Smutny dotąd mężczyzna zaczyna płakać. 

– Stary, nie becz, żartowałem – mówi zakłopotany 

dresiarz. 

– Chodź, tu obok jest monopolowy, kupię ci nową 

flaszkę. 

– Nie o to chodzi – tłumaczy mężczyzna. – Nic mi 

się nie udaje. Zaspałem i spóźniłem się na bardzo ważne 

spotkanie. Moja firma nie podpisała kontraktu, więc szef 

mnie wywalił. Wychodząc z firmy zobaczyłem, że ukradli 

mi samochód, więc wziąłem taksówkę do domu. Kiedy 

taksówka odjechała, zorientowałem się, że zostawiłem 

w niej portfel ze wszystkimi dokumentami. A w domu 

– co? W domu moja żona zdradza mnie z najlepszym 

przyjacielem! Postanowiłem więc popełnić samobójstwo. 

Przygotowałem sobie truciznę... i nagle przychodzi ciul, 

który mi ją wypija!!! 

*** 

Przychodzi chłopak do apteki i mówi: 

– Poproszę 2 testy ciążowe. 

Farmaceuta podaje, a w międzyczasie chłopak odbiera 

smsa i mówi: 

– Cholera, co za dzień! Jeszcze jeden poproszę. 

Przygotowali: 

Marta Kamińska, Marta Mozol-Jursza 

34

marzec 2010 - Puls UM

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?