plik źródłowy - Lublin

i narzędzia z krzemienia oraz kamienia. Od sposobu zdobienia naczyń falistym ornamentem
osadników tych określa się mianem kultury ceramiki wstęgowej rytej. Przedstawicielem tej
epoki w dziejach są między innymi znaleziska w miejscowości Tarnawatka oraz pobliskiej
miejscowości Sumin.
Kolejno, dzięki przybyszom z południa, wytwarza się kultura lubelsko - wołyńskiej
ceramiki biało malowanej - stanowisko archeologiczne w Tamawatce (duŜa osada). Ludność
zamieszkująca ten teren nadal prowadziła osiadły tryb Ŝycia budując wielkie domy,
uprawiając ziemię i hodując zwierzęta. Jako pierwsi poznali oni właściwości miedzi,
produkując z niej ozdoby oraz podstawowe narzędzia. Nosili oni równieŜ charakterystyczne
amulety ze zwierzęcych zębów, broniące przez bronią. Okres ten charakteryzuje się liczną
ceramiką, malowaną i zdobioną barwnikami w geometryczne wzory. Pochówki zmarłych
odbywały się wedle obrządku szkieletowego, polegającego na chowaniu zmarłych w pozycji
skurczonej na prawym lub lewym boku.
Ok. roku 3900 - 3700 p.n.e. na teren gminy docierają nowi przybysze reprezentujący
tzw. kulturę pucharów lejkowatych. Okres ten reprezentuje ludność rolnicza, posługująca się
radłem (spręŜajem) zaprzęŜonym w woły oraz hodująca bydło, konie i trzodę chlewną.
Ludność tego okresu eksplorowała równieŜ złoŜa krzemienia, produkując z niego narzędzia.
Znali oni równieŜ tkactwo, obróbkę kamienia, poroŜa i kości. Techniki ciesielskie i wiedza
budowlana zezwalała na budowę chałup o ścianach oblepionych gliną i spichlerzy w kształcie
dzwonu, rytych w glinianym podłoŜu. W gminie Tarnawatka znaleziono bogate pozostałości
z tego okresu na terenie stanowisk w Tamawatce, Niemirówku-Kolonii oraz Suminie.
Około połowy III tysiąclecia w miejsce kultury pucharów lejkowatych pojawia się
ludność zajmująca się wędrownym wypasem bydła. Ze względu na ówczesne wyroby
w postaci baniastych naczyń pokrytych ornamentem odciśniętym za pomocą sznura, epoka
ta nosi nazwę kultury amfor kulistych. W grobach pojawiły się pierwsze ozdoby z bursztynu
i kościste amulety w formie litery „T". Wytworzył się w tym okresie ciekawy zwyczaj
łączenia pochówków ludzkich i bydlęcych. Przykładami na terenie gminy są znaleziska na
stanowisku w Suminie.
Kolejnym etapem rozwoju osadnictwa jest krańcowy okres neolitu - kultura ceramiki
sznurowej, pojawiający się wraz z ludnością przybyłą ze wschodu w okresie 2600 - 2500r.
p.n.e. Kultura ta charakteryzowała się zdobieniem baniastych amfor i pucharów liniami
odciśniętych sznurów. Typowym narzędziem i bronią tej ludności były łódkowate kamienne
toporki oraz łuki. Główna gałąź gospodarki rozwijająca się w tym okresie to hodowla bydła
i koni, co wiązało się z częstym przemieszczaniem. Rozwijało się wówczas równieŜ
12