plik źródłowy - Lublin

łąkowym, kostrzewą czerwoną, mietlicą białawą, koniczyną białą, rzeŜuchą łąkową, babką
lancetowatą i bodziszkiem łąkowym w domieszce. Powstanie tych zbiorowisk wiąŜe się
z podsiewami mieszanek traw, mniej lub bardziej intensywnym nawoŜeniem, a takŜe
zabiegami pielęgnacyjnymi. Nad rzeką wy stępuj ą głównie łąki wyczyńcowe z wyczyńcem
łąkowym, kostrzewą czerwoną, wiechliną łąkową jako gatunkami dominującymi z jaskrem
ostrym i firletką poszarpaną w domieszce. Łąki kośne występują na osuszonych
zbiorowiskach torfowiskowych oraz trzęślicowych. NajbliŜej koryta rzeki spotyka się
siedliska łęgowe zastoiskowe rzadziej łęgi właściwe. W składzie flory stycznym uŜytków
zielonych na tych siedliskach dominują trzciny, oczerety, trzęślica modra, turzyce niskie,
wyczyniec łąkowy, wiechliną błotna, manna jadalna, turzyca błotna, śmiałek darniowy. Ze
zbiorowiskami łąkowymi związany jest fauna łąkowa, zarośla z takimi gatunkami jak
brzęczek, remiz, potrzos, derkacz, bocian biały.
Zbiorowiska torfowiskowe niskie występujące w płaskim i szerokim dnie doliny
rzecznej zostały osuszone zabiegami melioracyjnymi w strefie przypowierzchniowej
i zamienione na łąki kośne. W dolinie Wieprza znajdują się złoŜa torfu. Są to złoŜa niskie,
szuwarowo - turzycowiskowe, turzycowiskowe lub mechowiskowe. Łączna powierzchnia
złóŜ torfu wynosi około 1500 ha. Średnia miąŜszość złóŜ waha się w przedziale od l,52m do
2,41 m. Maksymalną miąŜszość wynoszącą 6,30 m stwierdzono na północ od kompleksu
stawów rybnych w Tarnawatce. Torf, w tej części złoŜa w przeszłości był eksploatowany na
powierzchni 7,5ha (wyeksploatowano 83 tys.m3). Torfowiska są zmeliorowane i uŜytkowane
gospodarczo, dlatego zostały wyłączone z potencjalnej bazy zasobowej kraju i podlegają
ochronie. Naturalnych zbiorowisk torfowiskowych praktycznie nie ma.
Do zarośli i muraw kserotermicznych zaliczane są zbiorowiska siedlisk
wapieniolubnych o zróŜnicowanym uwilgotnieniu podłoŜa i ocienieniu. Zbiorowiska
o charakterze zaroślowym cechuje występowanie wisienki karłowatej, derenia świdwy,
leszczyny, szakłaka pospolitego i ligustru pospolitego. Powstają one w wyniku wycinania
dąbrów świetlistych oraz zarastania nie wypasanych muraw stepowych. Murawy
kserotermiczne na podłoŜu lessowym wydzielają się skupieniami z ostnicą włosowatą
strzęplicą nadobną i kostrzewą bruzdkowaną oraz rutewką i szałwią łąkową. Związana
z siedliskami muraw i zarośli kserotermicznych oraz stepopodobnych fauna ksero-termiczna
reprezentowana jest przez takie gatunki jak: trzmiel stepowy, pokrzewka ciernista, jaszczurka
zielona, ryjkowce, owady pszczołowate. Spotykane są teŜ rzadkie gatunki motyli. Małe
fragmenty zarośli muraw kserotermicznych spotyka się na południowo-zachodnich
i zachodnich stokach.
46