Podręcznik architekta, projektanta i instalatora - Viessmann

18/19
Rys. A.1.1–4 Długość dnia
Długość dnia zależy od pory roku
i szerokości geograficznej
Promienie słoneczne padają pod różnymi kątami
w zależności od położenia geograficznego.
Najniższy punkt Słońca na niebie 21 grudnia
na zwrotniku Raka:
H s = 90° – szerokość geograficzna – 23,5°
Przykład
Wurzburg leży na 49,7º szerokości geograficznej północnej.
Uwzględniając kąt nachylenia osi Ziemi
(23,5º), 21 czerwca w południe kiedy Słońce znajduje
się najwyżej na horyzoncie, jego promienie padają
pod kątem 63,8º. Natomiast w południe 21 grudnia
kąt ten wynosi już tylko 16,8º.
Przykład
Sztokholm (59,3°): H s = 90°–59,3°–23,5° = 7,2°
Wurzburg (49,7°): H s = 90°–49,7°–23,5° = 16,8°
Madrid (40,4°): H s = 90°–40,4°–23,5° = 26,1°
Im dalej z północny na południe, tym Słońce jest wyżej
w południe na horyzoncie, co oznacza, że kąt padania
promieni słonecznych wzrasta wraz z szerokością
geograficzną. Najwyższy punkt na horyzoncie
Słońce osiąga, gdy jego promienie padają pod kątem
90º (Słońce w zenicie) – taka sytuacja występuje
między zwrotnikami.
Różnica w kącie padania promieni słonecznych
w południe pomiędzy najkrótszym
a najdłuższym dniem wynosi 47º.
Rys. A.1.1–5 Trajektoria Słońca
Najwyższy lub najniższy punkt Słońca w południe
uwzględniając szerokość geograficzną,
można obliczyć w poniższy sposób:
Najwyższy punkt Słońca na niebie 21 czerwca
na zwrotniku Raka:
H s = 90° – szerokość geograficzna + 23,5°
Przykład
Sztokholm (59,3°): H s = 90°–59,3°+23,5° = 54,2°
Wurzburg (49,7°): H s = 90°–49,7°+23,5° = 63,8°
Madryt (40,4°): H s = 90°–40,4°+23,5° = 73,1°