' 2+'< ' - ART-COM Sp. z oo

Co Tydzień nr 4/1113
23 stycznia 2013 roku
Miasto Jaworzno
Aktualności
23
Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu obchodzimy 27 stycznia
Piękny koncert uczniów JSMR
Segda czyta dzieciom
Siódmego stycznia
2013 roku do
jaworznickiej
Biblioteki Miejskiej
zawitał wyjątkowy
gość – pani Dorota
Segda. Powodem
tak miłej wizyty
było przystąpienie,
po raz kolejny,
jaworznickich
miłośników literatury
do ogólnopolskiej
akcji „Cała Polska
czyta dzieciom”.
Kolędowanie w PM nr 9
9
stycznia w Przedszkolu
Miejskim nr
9 odbył się konkurs
kolęd i pastorałek, w którym
wzięły udział dzieci
ze wszystkich grup wiekowych.
W ten sposób postanowiliśmy
przedłużyć magiczny
czas świąt Bożego Narodzenia.
Zarówno maluszki, jak
i starszaki podeszły do zadania
bardzo profesjonalnie.
Wszyscy bardzo chętnie
prezentowali nie tylko tradycyjne
kolędy, ale również te
mniej znane pastorałki.
Wśród poprawnie nadesłanych
odpowiedzi na pytanie:
W którym roku powstał
zespół Old Metropolitan
Band?
wylosowaliśmy odpowiedź
pani Zofii Kuciel,
którą zapraszamy z osobą
towarzyszącą na koncert
zespołu Old Metropolitan
Band.
Do wejścia wystarczy dowodów
osobisty.
Gratulujemy
Jaworznicka Szkoła
Muzyki Rozrywkowej
od kilku lat kształci młodych
muzyków i solistów.
Jak dobrze im to wychodzi,
mogliśmy się przekonać
na koncercie w sali teatralnej
Teatru Sztuk w Jaworznie,
gdzie rozbrzmiały kolędy
i pastorałki.
Uczniowie klasy wokalnej
Jaworznickiej Szkoły Muzyki
Rozrywkowej zaśpiewali
najpiękniejsze polskie kolędy
w ciekawych aranżacjach.
Scenografia była zimowa,
ale atmosfera na sali
ciepła i przytulna. Publiczność
z chęcią włączyła się
do śpiewania, taki z resztą był
zamysł samego koncertu. Fabryka
Talentów po raz kolejny
pokazała, że jest w Jaworznie
wielu młodych i zdolnych
ludzi, którzy chcą uczyć się
i zdobywać doświadczenie
sceniczne.
Podczas koncertu wystąpili:
Julia Wojkowska, Oliwier
Dubiel, Karolina Tomczak,
Paulina Dudzińska, Agata
Gontarz, Oliwia Wolf, Gosia
Gniadek, Basia Szybkowska,
Monika Mazur, Natalia Świętosławska,
Asia Ziobro i Karolina
Wilk.
Foto: Artur Madej
Do występu przygotowała
uczniów Basia Janyga, która
w tym dniu obchodziła swoje
„18-naste” urodziny. Wszyscy
wspólnie na koniec koncertu
zaśpiewali jej „Sto lat”.
Wokalistom akompaniował
zespół w składzie: Roman
Jońca – instrumenty klawiszowe,
Artur Majewski – gitara,
Michał Łyp – bas, Grzegorz
Skotnicki – perkusja. Zapraszamy
na kolejny koncert
uczniów JSMR, który odbędzie
się już wiosną!
Fragmenty koncertu są dostępne
na stronie jaw.pl.
Franciszek Matysik
Wspólne kolędowanie zakończyło
się bardzo słodko,
ponieważ wszyscy uczestnicy
otrzymali nagrodę w postaci
lizaków. Jeszcze na kilka
chwil udało nam się znowu
poczuć magię świąt.
mgr Anna Duda
Uczniowie klasy II c i II
a Zespołu Szkolno-Przedszkolnego
nr 1 w Jaworznie,
pod opieką wychowawczyń:
pani Moniki Michael i Barbary
Ryby, byli uczestnikami
jedynego spotkania,
na którym znana i lubiana
krakowska aktorka czytała
zachwyconym dzieciom
najpiękniejsze wiersze Tuwima,
Brzechwy i Kerna.
Okazało się, że wiele prezentowanych
utworów było
Jeden kosmiczny
plan stworzenia
Targowiska,
place i ulice
naszego miasta.
Prawie zawsze
spotykamy tu ludzi,
którzy jakby nie
pasują do naszej
rzeczywistości;
bezimienni
żebracy, ludzie
kalecy, oszpeceni
przez choroby.
Czasami stajemy wobec
tych ludzi trochę oniemiali.
Nasze zainteresowanie tymi
bezimiennymi przejawia się
zazwyczaj rzuceniem paru
groszy do podstawionego
kubka lub miseczki, a nierzadko
wypowiedzenia głośnej
opinii, co myślimy
na temat żebrzącego człowieka.
Na tym nasze zainteresowanie
się kończy i kontemplujemy
dalej swoje własne
życie.
A jednak bywają ludzie,
którzy próbują zainteresować
się na swój sposób głębiej
tajemniczymi bezimiennymi,
a było tak:
W wiosce zamieszkała
głuchoniema dziewczyna.
Nikt nie wiedział, skąd przybyła,
ani jakie jest jej imię.
Gdy zobaczył ją pewien poeta,
od razu stała się dla
niego wezwaniem, bo w jej
oczach zobaczył „barwny
śpiew”, a takiej okazji nie
Na koniec pani Dorota Segda rozdawała uczniom autografy
już doskonale znanych młodej
publiczności, dzięki czemu
dzieci mogły deklamować
wiersze wraz z panią
Dorotą.
W trakcie spotkania był
także czas na zabawę, konkurs
oraz pytania do aktorki.
Na zakończenie wizyty pani
Dorota Segda rozdała zafascynowanym
uczniom autografy,
a sama została pożegnana
owacjami i kwiatami.
iw
przegapi żaden poeta. Zastanawiał
się, jakich sposobów
i narzędzi ma użyć,
aby rozwikłać zagadkę, kim
ona jest, a zwłaszcza jak wydobyć
z niej imię, które zna
tylko śmierć, gdy zawoła
ją po imieniu.
Poeta wie, że musiałby
umrzeć wraz z nią, aby usłyszeć
jej imię, i chce znaleźć
inny sposób, aby dowiedzieć
się czegoś o dziewczynie.
Postanawia odnaleźć
w otaczającym go świecie
symbole-klucze rozwiązujące
zagadkę. Pierwszym
zaobserwowanym symbolem
jest przepływająca
obok wsi rzeka. Jest także
bezimienna i wypływa
nie wiadomo skąd i dokąd
płynie, zatracając dawno
swój nurt. Drugim symbolem
do otwarcia tajemnicy
są „nieziemskie wieczory”,
które można zaobserwować
w tej wiosce. Gdy wieczorne
zorze usypiały już ludzi,
na granicy snu można oddać
się kontemplacji i rozszyfrować
pewne tajemnice.
W czasie takiej modlitewnej
kontemplacji zobaczył duszę
głuchoniemej podobną
do „umarłego słowika”. Widzi,
jak ta „bezgłośna śpiewaczka”,
idzie z wyciągniętymi
rękami ku rzece, wita
ją i zanurza w niej warkocz,
jakby chciała złowić „gołębi
sen” na dnie rzeki. Dziewczynę
oplata złocista poświata
tak, że splata ją ściśle
z bezimienną rzeką.
Poeta rozwiązał zagadkę;
dziewczyna i rzeka są nierozerwalnie
związane z kosmosem,
który przejawia
się w otaczającej nas przyrodzie
i są nawzajem sobie
potrzebni.
W dzisiejszych czasach
zauważamy pewną łatwość
w odbiorze drugiego człowieka,
którą można przyrównać
do włączenia telewizji
czy internetu i wkroczenia
w inny na pozór łatwy
świat. Jest to oczywiście tylko
iluzja, bo nie zastanawiamy
się głębiej, nie tylko nad
tymi, którzy mają jakieś braki
w swojej osobowości, jak
również nad ludźmi o pięknej
powierzchowności. Nie
mamy czasu na oddawanie
się kontemplacji, aby zastanawiać
się nad własną
osobą. Nawet wtedy, gdy
zauważamy „nieziemskie
wieczory”. Zdobądźmy się
jednak na pewien komfort
psychiczny i nie krytykujmy
ludzi, którzy jakby nie
pasują do naszej rzeczywistości.
Wszyscy bowiem,
jak rozszyfrował to poeta,
jesteśmy włączeni w jeden
kosmiczny plan stworzenia.
Zachęcam do przeczytania
wiersza Bolesława
Leśmiana „Głuchoniema”,
który jest o wiele piękniejszy
niż ta krótka recenzja.
G.Frąs