Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

Siostra Cherubina z jednym ze swoich
...wnucz ków
mu została przyjmowana z sercem i otoczo
na opie ką. Ro la za kon nic po le ga ła
na udzieleniu wsparcia duchowego, mate
rial ne go i for mal ne go, zwią za ne go
z porodem. Skrzywdzone przez los, odrzucone
przez swoje środowisko dziewczyny
znajdowały tu azyl, zrozumienie,
akceptację i miłość. Siostry załatwiały
opiekę medyczną, zawoziły do szpitala,
uczy ły opie ko wać się na ro dzo nym
dzieckiem, towarzyszyły w pierwszych
dniach radości macierzyńskiej i wspierały
na duchu osamotnioną matkę.
Podczas opowieści gospodyni Domu
po ka zy wa ła al bum ze zdję cia mi na ro -
dzonych dzieci. – Tu jest nasz Pio truś,
a tu taj Ka sia; to jest Kin gu sia, a ten to
Kacperek. Fotografie niemowląt zestawiała
ze zdjęciami kilkulatków, potem
nastolatków i osób dorosłych. Opowiadała
o okolicznościach, które towarzyszyły
przybyciu i odejściu z Domu ich
matek. Pytałem Siostrę o niektóre szczegóły
związane z losami jej podopiecznych,
o ewentualne trudności związane
z ich po by tem wśród sióstr (by wa ły tu
WOKÓŁ NAS
ta kże dziew czy ny rom skie, Ukra in ki
i Mołdawianki, niektóre zamieszkiwały
już w dru gim czy trze cim mie sią cu cią -
ży), wy py ty wa łem o kwe stie wy cho -
waw cze i dys cy pli nar ne obo wią zu ją ce
w Domu (niektórym pensjonariuszkom
brakowało tylko… internetu), o więzi łączą
ce ze so bą prze by wa ją ce w Do mu
dziewczyny. Siostra Cherubina na każde
pytanie odpowiadała szczegółowo, cierpli
wie i… z ser cem na dło ni.
Nie spo tka łem do tych czas w swym
życiu człowieka, który by z taką życzliwo
ścią i wy ro zu mia ło ścią wy ra żał się
o ka żdej, na wet po sia da ją cej wy raź ne
wady osobie. Trudne w swym charakterze
dziew czy ny znaj do wa ły w ustach
Sio stry cał ko wi te uspra wie dli wie nie,
a ich ska za ne przez in nych na śmierć lub
odrzucenie, niechciane dzieci nazywane
były ciepło „dzieciątkami” – „NASZY-
Nie spotkałem dotychczas
w swym życiu człowieka,
który by z taką życzliwością
i wyrozumiałością wyrażał
się o każdej, nawet
posiadającej wyraźne
wady osobie.
MI dzieciątkami”. Siedziałem wpatrzony
i onie mia ły. Kie dy skrom niut ka,
sie dem dzie się cio pię cio let nia Sio stra
Cherubina z radością w oczach mówi,
że ten chło piec na zdję ciu jest bar dzo
zdol ny, a te mu na ko lej nym Pan Bóg ta -
kże dał wie le ta len tów, że ta ma ła dziew -
czyn ka dziś już tra fi ła na stu dia, a jej
mamę czasami policja przyprowadzała
do Domu, mięknie i we mnie skamieniałe
wnętrze, a skorupa obojętności, z którą
tu taj przy by łem, to pi się, sta jąc się
coraz bardziej gorąca.
Słucham historii trudnej dziewczyny,
któ ra jak co dzień wy szła z Do mu Na -
zaretanek na spacer i złapano ją w sklepie
na kra dzie ży – sły szę w gło sie
Siostry usprawiedliwienie czynu (– Mo -
że przez przypadek wrzuciła do koszyka
te pie lusz ki); słu cham o za gu bio nych
i trud no pod da ją cych się dys cy pli nie
Domu pensjonariuszkach (zagubionych
często i w wierze: – To biedactwo potrafi
ło znik nąć na ca ły dzień, by przyjść
wie czo rem tak wy gło dzo ne, że aż żal by -
ło pa trzeć!) – nie sły szę naj mniej szej
iry ta cji czy po tę pie nia w ustach opie -
kunki; słucham o złych nawykach, opryskliwości,
wulgarności podopiecznych
(– Prze cież to nie klasz tor, a one nie są
za kon ni ca mi…) – ale nie sły szę tak
przecież popularnych dzisiaj wśród starszych
ludzi utyskiwań na młodych…
Słucham historii związanych z licznymi
odwiedzinami w domach rodzinnych
dziew cząt, słu cham opo wie ści
o nie rzad ko bar dzo trud nych pró bach
me dia cji, ja kie po dej mo wa ła Sio stra
Cherubina z ich – nieprzejednanymi niegdyś
i na ma wia ją cy mi do abor cji czy
adopcji nienarodzonego dziecka – ojcami
czy partnerami (– W wielu przypadkach
wy star cza ło po ka za nie zdję cia
ocalonego dzieciątka, czy też zaproszenie
na urzą dza ne przez nas je go chrzci -
ny w kościele…), sły szę co raz bar dziej
otwierającymi się do słuchania oczami,
uszami i sercem z ust Siostry Cherubiny,
drobnej istoty, zatopionej w albumie
ze świadectwami zdanie: „Wszystkie te
dzieci tuliłam i szeptałam im dobre słowa
chcąc im prze ka zać w ten spo sób mi -
łość do Pa na Bo ga i lu dzi...” – i już
wiem, że TA MI ŁOŚĆ SPŁY WA
W TEJ CHWI LI TA KŻE NA MNIE. Ja,
dorosły, sceptyczny i cyniczny czasami
człowiek, ostrożnie podchodzący do nowych
znajomości, autorytetów i kontaktów
– w grud niu 2009 ro ku, tu
– w domu przy ulicy Przybyszewskiego
39 w Krakowie przeżywam nawiedze
nie. Gdy na za da ne prze ze mnie
pytanie ile niechcianych dzieci przyjęła
na świat, Siostra Cherubina odpowiada
skromnie: – Ponad dwa tysiące, przekona
łem się, że sto ję oto przed Świę -
tą. I właśnie zostałem nawiedzony przez
Miłość.
Okna ży cia
W Do mu Sa mot nej Mat ki przy uli -
cy Przy by szew skie go w Kra ko wie
prze by wa ło w pew nych okre sach cza -
su nawet dwadzieścia dziewcząt jednocze
śnie. Sio stry przy go to wy wa ły
wspólne posiłki, utrzymywały czystość
i po rzą dek w po ko jach (by w Do mu
44 Sądeczanin MARZEC 2011 v www.sadeczanin.info