Wolnomularstwo i jego tajemnice - W Sercu Polska

ezinteresowna, zwykle czynią wielkie darowizny. Wiadomo z notowań w jednym z dokumentów Klubu
Propagandy, jakie znalazły się w rękach kardynała Bernis, że książę Orleanu dał 400 000 franków do kasy
[masońskiej - przyp. tłum.].
Masoneria otrzymała subwencje rządu francuskiego, aby przygotować w innych krajach powstania,
które powinny wybuchać w miarę postępów armii republikańskiej (Benoit F. M., II, 201).
34. Zebrania
Zebrania są odmienne dla różnych stopni; ludzie ze stopni wyższych mogą asystować w zebraniach
stopni niższych, ale nie na odwrót. Zebrania są dwóch rodzajów: uroczyste i zwykłe lub czysto
administracyjne. Winny odbywać się miesięcznie, przynajmniej każde z nich. Te pierwsze są zwykle licznie
uczęszczane, te drugie nie, jedynie administratorzy loży mają obowiązek w nich uczestniczyć. Istnieją także
zebrania nadzwyczajne.
Na zebraniach przestrzega się z całą formalnością rytuału, pełnego pytań i odpowiedzi, aby wiedzieć czy
nie ma niewtajemniczonych na zewnątrz i wewnątrz, następnie czyni się znaki symboliczne, okrzyki i "tusz
orkiestralny". Aby zakończyć zebranie czyni się to samo.
Gdy istnieje loża z trzema stopniami ucznia, czeladnika i mistrza, wszystkie znaki i ceremonie odnoszą się
do stopnia pierwszego, ponieważ ludzie stopnia niższego nie mogą wiedzieć nic co dotyczy stopni wyższych.
Niekiedy zebranie zaczyna się z członkami wszystkich trzech stopni, ale potem członkowie wyższych stopni
mają swoje osobne sesje. W takim przypadku, w pewnym momencie nakazuje się uczniom przykryć świątynię,
co oznacza wycofać się. Otwiera się następnie zebranie następnego stopnia i to samo się powtarza, gdy ma
się odbyć zebranie mistrzów.
Porządek obrad, jaki się obserwuje na zebraniach zwykle jest następujący:
1. rozpoczęcie pracy według rytu i misterium zwyczajowego;
2. odczytanie i przyjęcie sprawozdania z prac poprzednich;
3. wprowadzenie odwiedzających po przeprowadzeniu dla nich egzaminu;
4. odczytanie korespondencji;
5. prace przeznaczone na dany dzień, przyjmowanie nowych członków, konferencje itd.;
6. krążenie skrzynki na propozycje lub skrzynki darów dla biednych lub w innych celach dobroczynnych;
7. przeczytanie szkicu dokumentu końcowego (sprawozdania, wniosków) i zamknięcia zebrania.
35. Groteskowość tego co poważne
Oto opinia pewnego masona co do ceremonii, których się przestrzega na zebraniach uroczystych:
"Zebranie uroczyste trzeba dobrze rozważyć, jeśli się chce odczuwać falowanie duszy masońskiej. Tak więc
obserwator, im więcej będzie otwierał oczy i uszy nie dojrzy i nie usłyszy nic, dosłownie nic, poza
niekończącymi się słowami nabrzmiałymi fanatyzmem antykatolickim i pewnymi ceremoniami, które,
choć nie osiągają takiego stopnia groteskowości jak zabójstwo Hirama, pozostają jednak skończoną śmiesznością.
Z drugiej strony jest to przyczyna, dla której wielu kandydatów, którzy nie chwaląc się tym,
przechodzą idiotyczne próby inicjacji, asystują na 2-3 zebraniach i następnie zawstydzeni przed sobą samym i
przekonani o kompletnej bezużyteczności życia masońskiego, które podnieciło ich wyobraźnię, nie postawią
więcej nogi w loży. Wycofują się albo dają się skreślić za niepłacenie składek i przez całe życie zachowuj ą
przekonanie, że się dali nabrać...".
"Wydaje się, że masoni oddają się praktykom tym głupszym im wyżej awansują. Ten rodzaj
awansowania się w bzdurze wydaje się być zaznaczony także w chodzie, który jest inny dla każdego stopnia,
trzeba bowiem wiedzieć, że masoni, gdy wchodzą do swoich pracowni i rozpoczynaj ą pracę nie chodzą jak
wszyscy".